okładka
ależ fajna

skąd
biblioteka

fabuła

tom 3

moja opini
Wiecie,dlaczgo taka świetna.Bo,był taki stary kamień i dużo namiotów.I mi wystarczy.Piękna.

okładka
ależ fajna

skąd
biblioteka

fabuła

tom 3

moja opini
Wiecie,dlaczgo taka świetna.Bo,był taki stary kamień i dużo namiotów.I mi wystarczy.Piękna.

Generalnie, trzeba sobie powiedzieć, że nie jest to ani pierwszoligowe fantasy (umówmy się, że tak to będziemy traktować),ani najlepszy z cykli autorki. To jest po prostu przyzwoita pozycja, przemyślana i ciekawie skomponowana, utrzymana w nieśpiesznym tempie, subtelnie napisane, aczkolwiek do tego ostatniego tłumacze dorzucili trzy grosze. Efektem tego jest gubienie rytmu czy usilne stylizowanie języka (razi niekonsekwencja),trafiają się też zdania, których sensu nie sposób pojąć.

Ogólnie, urzekającym jest motyw przewodni cyklu - dysharmonia.
Bramy nie są tutaj przedstawione jako osiągnięcie technologiczne (łączące czas i przestrzeń),choćby i niebezpieczne, ale do opanowania, czy moc, której różne siły pożądają - te motywy są w fantasy często spotykane i klarowne. Tutaj bramy są czymś co niszczy harmonię - społeczeństwa, światy, a poprzez fizykę, zagraża całemu uniwersum.
Ale to nie wszystko - dysharmonia występuje także w środkach do celu (miecz Odmieniec, stworzona z desperacji i szaleństwa, broń mogąca zarówno niszczyć, jak i - co gorsza - tworzyć) czy doborze bohaterów (Morgaine dążąca po trupach do celu i kierująca się wyrachowaniem zostaje skonfrontowana z Vanye, honorowym wojownikiem, wygnańcem) oraz w Chya Rohu.
Ostatecznie, skutki działań bohaterów również powodują dysharmonie - nie tylko ich przejście znaczy chaos i wojna, ale i zakończenie misji (przynajmniej w skali mikro) nie oznacza dla ludzi powrotu do stabilizacji.

Co się jeszcze rzuca w oczy, to to, że pierwotnie autorka napisała trzy tomy - stanowią zwartą kompozycję i w trzecim tomie zamyka rozpisane wątki. Czwarty tom powstał dopiero po 10 latach, co może być nie bez znaczeni.

Generalnie, trzeba sobie powiedzieć, że nie jest to ani pierwszoligowe fantasy (umówmy się, że tak to będziemy traktować),ani najlepszy z cykli autorki. To jest po prostu przyzwoita pozycja, przemyślana i ciekawie skomponowana, utrzymana w nieśpiesznym tempie, subtelnie napisane, aczkolwiek do tego ostatniego tłumacze dorzucili trzy grosze. Efektem tego jest gubienie rytmu...

Trzeci tom z cyklu Morgaine jest zdecydowanie lepszy od poprzednich. To naprawdę dobre, klimatyczne science - fantasy z ciekawą historią, wydarzeniami i bohaterami.

Trzeci tom z cyklu Morgaine jest zdecydowanie lepszy od poprzednich. To naprawdę dobre, klimatyczne science - fantasy z ciekawą historią, wydarzeniami i bohaterami.

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Czytając dwie poprzednie części męczyłem się niesamowicie. Trzecia część to jest to, na co czekałem. To tak, jakby Cherryh się ocknęła i złapała odpowiedni dla niej rytm.

Czytając dwie poprzednie części męczyłem się niesamowicie. Trzecia część to jest to, na co czekałem. To tak, jakby Cherryh się ocknęła i złapała odpowiedni dla niej rytm.