Bardzo przyjemna retro nowelka. Filmu nie widziałem.

Bardzo przyjemna retro nowelka. Filmu nie widziałem.

Nowelizacja kultowego filmu z 1990. Wcześniej nie miałem z nią do czynienia, postanowiłem to nadrobić. Niestety tłumaczenie czasem jest toporne, ale mimo to książkę czyta się szybko i łatwo. Jest trochę różnic pomiędzy filmem a książką. Dowiadujemy się więcej o sytuacji geopolitycznej na świecie (Blok Północny i Południowy) i w ukladzie slonecznym (Marsie). Jest kilka scen dodatkowych (np. scena na promie kosmicznym, gdzie Quaid przebrany za kobiete szuka swojej kabiny i tez rzuca sie w oczy Richterowi) oraz trochę zmienionych - w książce mamy również więcej informacji na temat obcych, którzy zostawili po sobie reaktor na Marsie. Mała ciekawostka, dokladnie 50% książki dzieje się na Ziemi,a drugie 50% na Marsie.

Nowelizacja kultowego filmu z 1990. Wcześniej nie miałem z nią do czynienia, postanowiłem to nadrobić. Niestety tłumaczenie czasem jest toporne, ale mimo to książkę czyta się szybko i łatwo. Jest trochę różnic pomiędzy filmem a książką. Dowiadujemy się więcej o sytuacji geopolitycznej na świecie (Blok Północny i Południowy) i w ukladzie slonecznym (Marsie). Jest kilka scen...

Książka napisana na podstawie filmu, który z kolei bazował na opowiadaniu Dicka. Wydaje mi się, że coś jest nie tak z pomysłem pisania powieści kopiujących film. Ideologicznie mi się nie podoba — to nie powinno działać w tę stronę. Jak rzadko oglądam filmy, tak ten akurat obejrzałam, więc książka nie mogła mnie niczym zaskoczyć.

A to jedna z tych powieści, które oferują głównie przygody, więc jeśli człowiek zna zakończenie, w ofercie nie zostaje nic ciekawego. Nawet zapamiętałam, że główną rolę grał Schwarzenegger, czyli nie mogłam sobie wyobrazić Douga z żadną inną twarzą. Jeszcze film może na różne sposoby nadrabiać braki świeżej pożywki dla mózgu — muzyką, efektami specjalnymi, obsadą, grą aktorską... Książka zrodzona w celuloidowych koleinach już nigdy nie rozwinie skrzydeł.

Więcej marudzenia tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2018/05/pamiec-absolutna-na-podstawie-filmu.html

Książka napisana na podstawie filmu, który z kolei bazował na opowiadaniu Dicka. Wydaje mi się, że coś jest nie tak z pomysłem pisania powieści kopiujących film. Ideologicznie mi się nie podoba — to nie powinno działać w tę stronę. Jak rzadko oglądam filmy, tak ten akurat obejrzałam, więc książka nie mogła mnie niczym zaskoczyć.

A to jedna z tych powieści, które oferują...

Science-Fiction, jeśli chodzi o kreowanie poczucia życia w idealnym świecie, który z pozoru wydaje się być idyllą, w ogólnym popkulturowym pojęciu, czy to w literaturze czy to w mediach: filmie oraz serialach, to dość częsta tematyka wśród współczesnych twórców niniejszego, wszechobecnego już gatunku. Mimo wszystko, jest to jednak grząski grunt, w który nie można zbyt głęboko wdepnąć, gdyż trzeba wiedzieć jak umiejętnie posługiwać się swoją wyobraźnią, talentem i stylem by nie stworzyć czegoś co nie zniechęci odbiorcy w przyswojeniu i zrozumieniu tego co chce przekazać reżyser, pisarz bądź inny autor.

Sztuczna rzeczywistość lub postrzeganie tego co nas otacza jako jednostajne, i zupełnie prawdziwe, gdzie wszystko się udaje i każdy jest uśmiechnięty od ucha do ucha i kolorowy jak „złote łany pszenicy”, to dla twórcy: albo droga do jego stabilnej kariery albo do szybkiego ,,ukamienowania” przez opinię publiczną. „Pamięć Absolutna” – czyli powieść Anthony’ego Piersa, to beletrystyczna adaptacja filmu z 1990r., z Arnoldem Szchwarzeneggerem w roli głównej, która nie jest tak dosadna i właściwa w przekazie tematyki ułudy i bycia czymś niezmiennym, jakby nasza osobowość, cała sylwetka dostosowywałaby do siebie okalającą nas rzeczywistość, jak jej hollywoodzki pierwowzór. Odtwórcę Cyborga, którego wysłano do przeszłości w celu likwidacji Sarah Connor – zagrażającej potężnemu Skynetowi rebeliantki – zagrał wyżej wspomniany Schwarzenegger, którego to rolę jako Douglasa Quaida w „Pamięci Absolutnej” uznano za najważniejszą w jego życiu. Nowelizacja tak znaczącego filmu science była śmiałym posunięciem. Warto dodać, iż czytelnik po „zliteraturyzowaniu” dzieła na pewno wiele nie oczekiwał, gdyż produkcja kinowa i tak pokazała już wszystko. Zresztą w takim celu powstała. Książka po filmie może jedynie dodać kilka wątków do filmowego obrazu lub upiększyć go w słowa. Sporo do powiedzenia w tej kwestii ma sam gatunek filmu, którego treść chcemy przenieść na formę powieści. Dlatego też, nie wiem czy takowy zabieg w przypadku „Pamięci absolutnej” wyszedł zgodnie z oczekiwaniami. Anthony zrobił to tak, jakby chciał motywy non-fiction umieścić w science fiction.

Już od początków książki – tak samo jak i filmu – zastanawiałem się, co by było gdybym znalazł się w takiej sytuacji jak Douglas Quaid. Czy tak samo jak bohater „Pamięci Absolutnej” zrobiłbym wszystko by wyjaśnić dręczące mnie wizje i wyjechałbym w tym celu na ,,wakacje” bez ruszania się z salonowego fotela? Wgranie sobie tzw. wszczepu – czyli dowolnie modyfikowanych wspomnień mogłoby być swoistym remedium na ludzkie pragnienia i marzenia nie do zrealizowania. Jednym słowem, pojechałbym na wypoczynek i z niego wrócił, czy zrobiłbym cokolwiek bym chciał, zanim bym się w to zaangażował lub zanim bym o tym pomyślał. W kontekście powieści, spółka Rekall pozbawiała ludzi motywacji i samorealizacji. Dochodziło do tego, że napełniała sobie kiesę pieniędzmi po same brzegi, a ludzi robiła okropnie gnuśnymi. Dla Duoglasa – robotnika budowlanego – życie wyglądało całkiem normalnie. Dobra praca, satysfakcjonujące mieszkanie i kochająca żona. Czy aby na pewno to jest prawdziwe ? Jak po wejściu do równoległego świata, wszystko zmienia się gdy Quaid udaje się do Rekall i zamiast uzyskania wspomnień z dwutygodniowej wycieczki na Marsa przywraca mu się tożsamość i pamięć tej osoby, którą był naprawdę, a którą myślał, że będzie tylko w zaaplikowanych przez system sztucznych informacjach. Powieść „Pamięć Absolutna” należy przeczytać po obejrzeniu produkcji na podstawie, której ona powstała, gdyż ów twór literacki, będzie jedynie dopełniał tego, jak ukazano to w co wpakował się robotnik. A było to wielkie korporacyjne bagno, w którym najważniejsza stała się walka o finansową i terytorialną dominację, o turbinyt – minerał mający spory potencjał energetyczny, którego pozyskania i to na wyłączność pragnął Vilos Cohaagen. W skrócie, pozwoliłoby mu to na przejęcie kontroli nad ludzkimi koloniami na Marsie, a każdy kto chciał tam przebywać musiał płacić korporacyjnemu nikczemnikowi za każdy gram zdalnej do oddychania sztucznej atmosfery.

O tym, że Quaid stoi po drugiej i chyba nie właściwej stronie szczytu, bohater przekonał się, gdy zamiast wszczepu konkretnych wspomnień, doszło do anulowania blokady pamięci, którą mu narzucono. Wypoczynek na Marsie, tajemnicza nieznajoma i wgrana tożsamość tajnego agenta. Wszystko to było prawdą, a sam Quiad i to kim jest w tym ciele: fikcją. Zmanipulowano całość środowiska, przestrzeni, która go otaczała. Obdarto go z godności i zaufania do innych osób. Cohaagen podstawił mu Lori, która nigdy nie była jego żoną, tylko agentką pilnującą sztucznej tożsamości Douglasa. Brudy nie mogą ot, tak wyjść na jaw. Quaid jest członkiem Agencji i człowiekiem działającym w ramach Frontu Wyzwolenia Marsa. Jego prawdziwa osobowość to Hauser – persona której nienawidziły korporacyjne szychy od momentu zdradzenia Cohaagena.

Podążanie tropem prawdziwej tożsamości jest dla Douglasa czymś nowym, ale z czasem co raz bardziej wciągającym mimo ,,wielkiego oka” – czyli nieustannego odczucia, że ktoś go ściga, ktoś go obserwuje. Ów agent nie jest nawet Douglasem. Często dostaje jakby resetu, zaburzenia pamięci, co można porównać do niekompletnego odblokowania się prawdziwej osobowości. Skutkuje to tym, iż wydaje mu się, że jest jednocześnie i Quaidem i Hauserem. W powieści tego raczej nie czuć, ale na filmowym ekranie gubiący się w swoich wspomnieniach agent, którego gra umięśniony i wysoki Schwarzenegger, sprawia, iż wygląda to dość humorystycznie.

Cywilizacja No’ui, którą rozumiem jako prastarą rasę Istot Obcych, to jeden z najbardziej tajemniczych wątków w całej powieści i filmie. Jej wstawienia do charakteru dzieł można było uniknąć. „Pamięć absolutną” zamkniętoby wtedy w obrębie Quaida, odkrycia jego prawdziwego ,,ja” oraz uciekania agenta przed ludźmi Cohaagena niczym słynny Jason Bourne. Z drugiej strony dobrze, że do tego nie doszło, gdyż obecność No’ui, tak bardzo podkreśla fantastyczno-naukowy obraz książki i filmu, że bez tej Cywilizacji oba pop-kulturowe twory przypominałyby coś w stylu gatunkowej sensacji lub thrillera. Istoty te dały Hauserowi dostęp do wspomnień, z których wynikało, że istnieje proces zwany ,,posiewem”, który umożliwia wytworzenie na Marsie naturalnej atmosfery, przypominającą ziemską. W konsekwencji ludzkość mogłaby na stałe osiedlić się na Czerwonej Planecie i założyć kolonie, które w przyszłości urosłyby do rangi Narodów. Technologia przekazana przez No’ui była zatem bramą do lepszego jutra i ostatecznego zwycięstwa nad Imperium Cohaagena.

Quaid lub jak kto woli Hauser zaufał starożytnym. Zyskał sprzymierzeńców, dzięki którym odkrył nie tylko swoją tajemnicę, ale nadzieję rzeszy ludzi przemienił w rzeczywistość. Dzięki takim osobowościom jak ów robotnik , a później agent Douglas, i ogólnemu zamysłowi fabularnemu, w którym kto wie czy więcej rzeczy nie można byłoby wykreować jako realizacja sztucznych wspomnień, „Pamięć Absolutna” zyskuje nie tylko w mojej, ale i opinii wielu widzów i czytelników jako coś kultowego i kanonicznego. Nie każdemu literacka wersja niniejszego dzieła przypadnie do gustu, ale moim zdaniem powinno się doświadczyć tych obu specyficznych tworów. Zyskamy za to gwarancję zrozumienia i skompletowania „od deski do deski” słynnej „Pamięci absolutnej”.

Science-Fiction, jeśli chodzi o kreowanie poczucia życia w idealnym świecie, który z pozoru wydaje się być idyllą, w ogólnym popkulturowym pojęciu, czy to w literaturze czy to w mediach: filmie oraz serialach, to dość częsta tematyka wśród współczesnych twórców niniejszego, wszechobecnego już gatunku. Mimo wszystko, jest to jednak grząski grunt, w który nie można zbyt...

SEN O CZERWONEJ PLANECIE

Total Recall - powieść wydana w 1989 roku na podstawie filmu, autorstwa brytyjskiego pisarza Piersa Anthony'ego.

+
"Pamięć Absolutna" to typowa powieść drugiego planu, gdzie bardziej niż dynamiczna akcja przykuwają uwagę opisy, w tym przypadku scenerii Marsa. Urzekająca jest zawarta w fabule teoria, jakoby inteligencja pozaziemska miała wpływ na rozwój mieszkańców "Błękitnej Planety". Realistycznie jest również przedstawiona adaptacja obcej planety przez rodzaj ludzki (z perspektywy przełomu lat 80/90, kiedy powstała powieść).

-
Głębia postaci dotyczy tylko dwóch bohaterów; protagonisty (Arnold Schwarzenegger) i antagonisty (Michael Ironside). Inne odgrywające znaczną rolę w fabule, są pominięte, pojawiając się jedynie przy okazji zdarzeń. A szkoda, bo drugoplanowe role kobiece, w które wcieliły się Sharon Stone i Rachel Ticotin zasługiwały na więcej twórczej uwagi.

=
Napisanie powieści na podstawie filmu to wyzwanie, a zarazem niewdzięczne zajęcie. Nic dziwnego, że postacie powielające dialogi napisane przez scenarzystę kuleją, podczas gdy opisy rozkwitają. "Pamięć Absolutna" to satysfakcjonująca powieść, jeśli się przebrnie przez pierwszą "ziemską" część, docierając do tej "marsjańskiej".

A teraz ciekawostka:
Film "Pamięć Absolutna" miał premierę w 1990 roku, reż. P. Verhoeven. Powieść została napisana w trakcie zdjęć. Natomiast w 2012 roku powstał remake "Pamięci Absolutnej" reż. L. Wiseman - a w głównej roli wystąpił Colin Farrell (m.in.: "Solace", "Pride and Glory", czy "Minority Raport").

SEN O CZERWONEJ PLANECIE

Total Recall - powieść wydana w 1989 roku na podstawie filmu, autorstwa brytyjskiego pisarza Piersa Anthony'ego.

+
"Pamięć Absolutna" to typowa powieść drugiego planu, gdzie bardziej niż dynamiczna akcja przykuwają uwagę opisy, w tym przypadku scenerii Marsa. Urzekająca jest zawarta w fabule teoria, jakoby inteligencja pozaziemska miała wpływ na...

Dostałam od swojej ówczesnej miłości w prezencie. A 3o parę lat temu wcale nie było łatwo jej zdobyć. Historia mało prawdopodobna, pełna niespójności i w sumie słaba, tak na to teraz patrzę. Ze względu na okoliczności towarzyszące mam do niej sentyment.

Dostałam od swojej ówczesnej miłości w prezencie. A 3o parę lat temu wcale nie było łatwo jej zdobyć. Historia mało prawdopodobna, pełna niespójności i w sumie słaba, tak na to teraz patrzę. Ze względu na okoliczności towarzyszące mam do niej sentyment.

Najpierw obejrzałem film, a dopiero potem przeczytałem książkę. I nie byłem rozczarowany... filmem. Rzadko mi się to zdarza, z reguły adaptacja filmowa nie dorasta do pięt książce. Wynika to z prostej przyczyny - najpierw powstał film.
Czy warto zatem sięgać po nowelizację scenariusza filmowego?
Może i warto, ale pod warunkiem, że autor "postara się". W tym przypadku, niestety, nie postarał się. A szkoda, mógł pogłębić t co zobaczyłem.
Mogę jedynie domyślić się, że chodziło o kasę i o szybkie wydanie książki.

Najpierw obejrzałem film, a dopiero potem przeczytałem książkę. I nie byłem rozczarowany... filmem. Rzadko mi się to zdarza, z reguły adaptacja filmowa nie dorasta do pięt książce. Wynika to z prostej przyczyny - najpierw powstał film.
Czy warto zatem sięgać po nowelizację scenariusza filmowego?
Może i warto, ale pod warunkiem, że autor "postara się". W tym przypadku,...

skrypt scenariusza w formie nowelki. nie zważając na fakt, że książka została napisana na podstawie filmu, który powstał na podstawie opowiadania philipa k dicka postanowiłam przeczytać. no ok, trafiła się tanio, to kupiłam. ale nawet tych kilku złotych nie była warta. rzadko kiedy nie zostawiam na książce suchej nitki, ale nie mam dla piersa litości. pozostaje mi przeczytać oryginał i chociaż za krótkimi tekstami nie przepadam, to zamierzam oddać hołd rzeczywistemu twórcy.

skrypt scenariusza w formie nowelki. nie zważając na fakt, że książka została napisana na podstawie filmu, który powstał na podstawie opowiadania philipa k dicka postanowiłam przeczytać. no ok, trafiła się tanio, to kupiłam. ale nawet tych kilku złotych nie była warta. rzadko kiedy nie zostawiam na książce suchej nitki, ale nie mam dla piersa litości. pozostaje mi...

Książka leżała na półce dobrych kilkanaście lat, a zauważyłam ją dopiero niedawno. Na początku w ogóle nie wiedziałam o co tam chodzi, później jednak dało się tę książkę czytać normalnie. Może nie jest rewelacyjna, ale jest to dobra książka. Czas obejrzeć film.

Książka leżała na półce dobrych kilkanaście lat, a zauważyłam ją dopiero niedawno. Na początku w ogóle nie wiedziałam o co tam chodzi, później jednak dało się tę książkę czytać normalnie. Może nie jest rewelacyjna, ale jest to dobra książka. Czas obejrzeć film.

Przeniesienie na karty książki takiego sobie filmu z Arnoldem (choć zawsze lepszego od wersji sprzed kilku lat),powstałego na podstawie genialnego opowiadania P.K. Dicka. I tyle.

Przeniesienie na karty książki takiego sobie filmu z Arnoldem (choć zawsze lepszego od wersji sprzed kilku lat),powstałego na podstawie genialnego opowiadania P.K. Dicka. I tyle.