Miasto

'' Oto przed wami opowieści, które Psy snują przy strzelających w niebo płomieniach, kiedy dmie północny wiatr. Wokół ognisk zasiadają całe rodziny, a w szczególnym skupieniu przysłuchują się szczenięta, by po zakończonym opowiadaniu sypnąć pytaniami. - Co to takiego człowiek ? Co to jest miasto ? Co to jest wojna ?. Na żadne z tych pytań nie ma ścisłej odpowiedzi...''

Jestem oczarowana i zaczarowana tym autorem i jego twórczością. Nie mogę się nadziwić iż tak późno go odkryłam. Jednak jak to mówią ''Lepiej późno niż wcale '' i to jest najprawdziwsza prawda. Stało się tak pewnie dlatego, iż ja zawsze powtarzam że literatura z gatunku science fiction nie jest moją ulubioną. Jednak Clifford D. Simak jest w stanie zmienić moje na nią zapatrywania.

W książce tej mamy osiem opowiadań, niby każde jest oddzielne, jednak łączą się one w pewną spójną całość. A najbardziej łączy je '' postać '' Jenkinsa, robota, który ogląda i pamięta to jak zginęła ludzka cywilizacja...Pierwsze opowiadanie jest datowane rokiem 1990, następne idą dalej w lata, aż do naprawdę dalekiej przyszłości...tak dalekiej że rasa ludzka stała się już tylko legendą i właściwie to nie wiadomo czy istniała naprawdę.

Rok 1990 w wyobraźni autora, wyglądał nieco inaczej niż ten który my już przeżyliśmy. Samokosząca kosiarka która w dodatku potrafi chichotać. Wszechobecna energia atomowa, nie ma benzyny, więc nie ma samochodów i autostrad, warzywa i owoce hodowane w specjalnych farmy zbiorników hydroponicznych. Ludzie masowo wykupujący tanią ziemię i uciekający z miast bo

'' (...) żadne stworzenie z wysoko rozwiniętym układem nerwowym, niezbędnym dla stworzenia kultury, nie mogłoby żyć w tak ciasnych ramach, a każda tego typu próba doprowadziłaby do powszechnego znerwicowania, które w krótkim czasie przyczyniłoby się do całkowitego rozpadu cywilizacji opartej na miastach ''

W dalszych latach, następnych opowiadaniach jeszcze wiele jakże aktualnych spostrzeżeń i cytatów, które dziś nabrały całkiem nowego, niepokojącego znaczenia . Na przykład takie

'' W rzeczy samej, cóż to takiego? (...) Czymże jest łuk i strzała? To początek końca. To wejście na krętą ścieżkę wiodącą ku ryczącej drodze wojny. (...) To pierwszy, nieśmiały ruch w stronę bomby atomowej ''

Książka ta dostarczyła mi wiele emocji i smutnych, niestety rozważań. Nad kondycją naszej rasy, nad jej staczaniem się po równi pochyłej w przepaść niebytu. Bo tak naprawdę, zupełnie nie istotne jest to czy po nas nastaną Mrówki, Psy, Roboty, czy Marsjanie, istotne jest że to nie będzie Człowiek. Zauważał to już i autor tyle lat temu i skonkludował :

'' Gdyby kogoś jeszcze obchodziło, ku czemu zmierza ludzka egzystencja ''

Tą to gorzką konkluzją zakończę moją opinię i moje rozważania. Książkę jak najbardziej polecam , a i sama pobuszuję w bibliotece, na półce '' ze starociami '', za kolejnymi zapomnianymi już pozycjami Clifforda D. Simaka.

'' Oto przed wami opowieści, które Psy snują przy strzelających w niebo płomieniach, kiedy dmie północny wiatr. Wokół ognisk zasiadają całe rodziny, a w szczególnym skupieniu przysłuchują się szczenięta, by po zakończonym opowiadaniu sypnąć pytaniami. - Co to takiego człowiek ? Co to jest miasto ? Co to jest wojna ?. Na żadne z tych pytań nie ma ścisłej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dokąd zmierzamy? Droga człowieka od wieków wije się między przemocą i przyjaźnią, dążeniem do bliskości a samotnością w tłumie. Stawiamy sobie cele pozornie niemożliwe do zrealizowania lub pogrążamy w leniwym marazmie. A co dalej? Czy jako społeczeństwo podążymy bezdusznie logiczną drogą nauki czy zatoniemy w świecie baśni? I czy w ogóle pozostaniemy... ludzcy?
Zachowania poszczególnych ludzi jak i całych społeczności często porównuje się do ich zwierzęcych (i nie tylko) odpowiedników. Simak przytacza scenariusze przebiegu i końca takiego naśladownictwa

Dokąd zmierzamy? Droga człowieka od wieków wije się między przemocą i przyjaźnią, dążeniem do bliskości a samotnością w tłumie. Stawiamy sobie cele pozornie niemożliwe do zrealizowania lub pogrążamy w leniwym marazmie. A co dalej? Czy jako społeczeństwo podążymy bezdusznie logiczną drogą nauki czy zatoniemy w świecie baśni? I czy w ogóle pozostaniemy... ludzcy?
Zachowania...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna książka o rozciągniętym na kilkanaście tysięcy lat końcu cywilizacji na Ziemi. Cywilizacji, którą tworzyli kolejno, jak i w pewnych okresach czasu wspólnie, ludzie, psy, postludzie, roboty, mrówki. Co najbardziej zaskakuje, to absolutny brak przemocy, zrozumienie dla odmienności innych i wola poświęcenia się dla nich.
Warto przeczytać, bo szkoda nie znać takiej perełki SF.

Rewelacyjna książka o rozciągniętym na kilkanaście tysięcy lat końcu cywilizacji na Ziemi. Cywilizacji, którą tworzyli kolejno, jak i w pewnych okresach czasu wspólnie, ludzie, psy, postludzie, roboty, mrówki. Co najbardziej zaskakuje, to absolutny brak przemocy, zrozumienie dla odmienności innych i wola poświęcenia się dla nich.
Warto przeczytać, bo szkoda nie znać takiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Facet urodził się w 1904 r a tworzył takie dzieła, że szczęka opada! Światy równoległe, teoria strun, teoria bańki czasu, podróże międzygwiezdne, robotyka, świat duchów, ewolucjonizm czego tu nie ma!Jak dla mnie to najlepsza powieść autora. Simak jest świetnym pisarzem, znakomitym obserwatorem, który fantastycznie opowiada niesamowite historie. Tutaj wspiął się na wyżyny swojej wyobraźni, stworzył świat tak niesamowity, a jednocześnie tak możliwy do zaakceptowania! Simak jest znakomitym znawcą natury ludzkiej, tworzy utopie i anty-utupie z taką łatwością i wirtuozerią. Ta opowieść oczywiście ściśle wpisuje się w jego postrzeganie świata i nawet gdybym nie wiedziała od początku kto to pisał to i tak bym zgadła, że to Simak. Tutaj autor rozwija i łączy wizje z poprzednich powieści jak Stacja tranzytowa, Pierścienie wokół słońca czy Dzieci naszych dzieci. Ta książka to kompilacja i rozszerzenie wszystkich wymienionych dzieł i zagadnień, które go intersowały. Tutaj można sprawdzić wszystkie możliwe szalone teorie jak, by wyglądały w praktyce. Polecam powieść jest fantastycznie s-fowa. Panie Cliffordzie jest Pan WIELKI!

Facet urodził się w 1904 r a tworzył takie dzieła, że szczęka opada! Światy równoległe, teoria strun, teoria bańki czasu, podróże międzygwiezdne, robotyka, świat duchów, ewolucjonizm czego tu nie ma!Jak dla mnie to najlepsza powieść autora. Simak jest świetnym pisarzem, znakomitym obserwatorem, który fantastycznie opowiada niesamowite historie. Tutaj wspiął się na wyżyny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Zbór 8 opowiadań science fiction."
Zbór to może być protestancki, drodzy bibliotekarze LC, a ten opis jest co najmniej nieścisły.
"Miasto" to nie zbIór 8 opowiadań, to spójna historia podzielona na 8 przypowieści, opowiadanych sobie przy ognisku przez Psy, opatrzona ich komentarzem. Komentarzem, który w pierwszych zdaniach wydaje się absurdalny, a potem przerażający.
Świetna, zaskakująca nawet po tylu latach literatura, która pozostawiła mnie z jednym pytaniem - czy żeby dojść do etapu "Co to jest wojna?", trzeba przejść poza "Co to jest człowiek?"...? Oby nie.

"Zbór 8 opowiadań science fiction."
Zbór to może być protestancki, drodzy bibliotekarze LC, a ten opis jest co najmniej nieścisły.
"Miasto" to nie zbIór 8 opowiadań, to spójna historia podzielona na 8 przypowieści, opowiadanych sobie przy ognisku przez Psy, opatrzona ich komentarzem. Komentarzem, który w pierwszych zdaniach wydaje się absurdalny, a potem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Epicka (jak dla mnie) książka. Łączy w sobie tak wiele elementów, ze aż trudno mi je wymienić. Po jej przeczytaniu, musiałem "trawić" ja przez dłuższy czas. Znakomicie napisana, pełna przesłań i ... muszę ja przeczytać raz jeszcze :-)

Epicka (jak dla mnie) książka. Łączy w sobie tak wiele elementów, ze aż trudno mi je wymienić. Po jej przeczytaniu, musiałem "trawić" ja przez dłuższy czas. Znakomicie napisana, pełna przesłań i ... muszę ja przeczytać raz jeszcze :-)

Pokaż mimo to

Niedaleka przyszłość Ziemi, gdzie następuje masowy exodus ludzi z miast do wsi i powrót do prostego, farmerskiego sposobu życia; w zgodzie z naturą.Ludzie stopniowo opuszczają Zie­mię, udając się w gwiazdy, a na planecie zostają tylko rodziny Websterów i Jenkinsów. Pomaga im robot , kontroluje on ewolucję psów w istoty inteligentne, które przejmą kiedyś Ziemię w swoje władanie.Ulubione opowiadania Koontza-wiemy dlaczego ;)

Niedaleka przyszłość Ziemi, gdzie następuje masowy exodus ludzi z miast do wsi i powrót do prostego, farmerskiego sposobu życia; w zgodzie z naturą.Ludzie stopniowo opuszczają Zie­mię, udając się w gwiazdy, a na planecie zostają tylko rodziny Websterów i Jenkinsów. Pomaga im robot , kontroluje on ewolucję psów w istoty inteligentne, które przejmą kiedyś Ziemię w swoje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyobraźmy sobie,ze kładziemy się spać do hibernatora na ponad 12 wieków. Nastawiamy sobie budzenie co kilkaset lub co kilka tysięcy lat aby wyjść „na dwór” i zobaczyć czy warto wrócić do realnego życia czy jeszcze poczekać. Na takim oto wzorze oparta jest ta książka. Całość spinają dzieje potomków pewnej rodziny i ich domowego robota. Głównym pytaniem jakie autor sobie i nam zadaje jest : czy warto w ogóle być człowiekiem?Może po prostu jesteśmy pomyłką,niewypałem wśród tzw.rozumnych gatunków zamieszkujących wszechświat. Bacząc na historię człowieka dochodzimy do wniosku,że głównym zapłonem rozwoju jest nie miłość,braterstwo,i inne tego typu duperele,ale tylko i wyłącznie nienawiść. To ona bezpośrednio i pośrednio wyrwała nas z jaskiń. Podczas gdy jedni szukają coraz to zmyślniejszych narzędzi agresji,to drudzy doskonalą wynalazki chroniące przed nią a reszta dziedzin życia rozwija się mimochodem i przy okazji jako wypełniacze. Ale jak wyprowadzić człowieka z tej ślepej drogi?Odpowiedź wydaje się prosta-pogrzebać w genetyce i wykorzenić to zielsko. A zatem budzimy się po następnych kilkuset latach i radośnie stwierdzamy,że czynnik zła jest zlikwidowany. Czy jesteśmy już teraz dobrzy?.Niektórzy z różnych przyczyn zmutowali,stali się długowieczni ale za to demiurgowato dumni,pogardliwi i obojętni. Większość zwykłych ludzi potrafi już się dogłębnie rozumieć i współgrać,zaczynają się wyprawy w „dalszy” kosmos. Niby fajnie i sielanka ,ale człowieka od środka zaczyna zżerać nuda do granic autowstrętu. Coraz mniej w ludziach żaru,iskry do odnajdywania nowych celów. Odkryto sposób konwertowania umysłów w ciała dziwnych stworzeń na Jowiszu i „nikt stamtąd nie wrócił,ponieważ nikt nie mógł wrócić,gdyż flaki się każdemu wywracały na myśl o tym,że będzie znowu człowiekiem”.A może to warunki geofizyczne panujące na naszej planecie trzymają nasz mózg w tych kilku procentach jego możliwości?. Połóżmy się więc spać by zbudzić się gdy na Ziemi ludzkość jest już w zaniku. Odkryto okna do innych wymiarów..Roboty zaczynają tworzyć własne społeczności.I tylko jeden z nich ciągle chce być z człowiekiem. Zwierzętom umożliwiono wejście na szybszą drogę ewolucji. Czując się bezsilni z powodu tej „atrofii” zasypiamy na długo. Czy będzie dobrym to,co zastaniemy?Czy marzenie wiernego robota się spełni?

Wyobraźmy sobie,ze kładziemy się spać do hibernatora na ponad 12 wieków. Nastawiamy sobie budzenie co kilkaset lub co kilka tysięcy lat aby wyjść „na dwór” i zobaczyć czy warto wrócić do realnego życia czy jeszcze poczekać. Na takim oto wzorze oparta jest ta książka. Całość spinają dzieje potomków pewnej rodziny i ich domowego robota. Głównym pytaniem jakie autor sobie i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba po Simaku spodziewałam się czegoś innego. Ale książka bardzo dobra. Interesująca.

Chyba po Simaku spodziewałam się czegoś innego. Ale książka bardzo dobra. Interesująca.

Pokaż mimo to