Daję "5" i to, mam wrażenie, że lekko na wyrost. Bo gdzieś do połowy (do tego momentu jeszcze dopisała cierpliwość) tytułowy wątek Golgoty się pojawił zdawkowo, gdzieś na piąty, szóstym planie. Gdyby to był internetowy materiał, to ocena byłaby jasna - clickbait.

Co jeszcze nie zagrało? Język. Boże szumiący! Nie czytałem oryginału, więc nie wiem, czy to wina tłumacza, czy autora, ale tak drętwych i łopatologicznych dialogów nie widziałem już dawno. Nierównomierne tempo raczej męczy, niż wskazuje na literacki kunszt p. Vandenberga, który mógł w ten sposób nieźle zaskakiwać czytelnika. Wątki damsko-męskie to klisze, do tego bardzo mocno eksploatowane.
Można na to przymknąć oko, gdy suniesz strona za stroną, licząc, że "cierpliwości, zaraz wjedzie tytułowy wątek!", ale... cóż.

Jeśli musisz czytać, ten średniej jakości kryminał, czytaj. Nic nie poradzę na to, że zmarnujesz część swojego wolnego czasu. Jeśli los rzucił cię z "Aktami Golgoty" na bezludną wyspę, to zacieraj ręce ze szczęścia, bo nie będziesz miał moralniaka "zostawić jedyną książkę, z którą zostałem do końca życia, czy lepiej kartkami rozpalić kolejne ognisko?".

Daję "5" i to, mam wrażenie, że lekko na wyrost. Bo gdzieś do połowy (do tego momentu jeszcze dopisała cierpliwość) tytułowy wątek Golgoty się pojawił zdawkowo, gdzieś na piąty, szóstym planie. Gdyby to był internetowy materiał, to ocena byłaby jasna - clickbait.

Co jeszcze nie zagrało? Język. Boże szumiący! Nie czytałem oryginału, więc nie wiem, czy to wina tłumacza, czy...

Doszedłem do 115 strony i koniec. Tych końców było trzy, zawsze wracałem z nadzieją, że może coś będzie lepiej.
Czy kryminał czy sensacja każdy rodzaj literatury powinien kierować się logiką, może pokrętną ale zawsze jakąś. W tej książce logiki nie ma już od początku. „Drugi najlepszy wywiad świata” przyjmuje za głównego podejrzanego o morderstwo głównego bohatera, który nie ma żadnego motywu na popełnienie zbrodni, fizycznie nie jest w stanie tego zrobić, a wprost przeciwnie on na tym najwięcej traci. „Drugi najlepszy wywiad świata” mimo nafaszerowania nowoczesną techniką, nie potrafi zlokalizować komputera w jednym budynku, ani wskazać osobę, która nadaje maila dotyczące zbrodni. Główny bohater zszokowany podejrzeniami nie chce sam rozwikłać zagadki, ale przez ciekawość próbuje dojść prawdy. Biedny bohater załamany podejrzeniami np. wie, że w paczce, którą widzi pierwszy raz jest bomba i o szesnastej dostaje wiadomość, że "o szesnastej będzie wybuch", ale jeszcze zdążył bezpiecznie zaparkować i oddalić się na bezpieczną odległość. Oczywiście wybuch nie jest żadnym argumentem aby podzielić się swoimi podejrzeniami i przeżyciami z policją, ponieważ ma "doła psychicznego".
Autor tematyką chyba chciał naśladować Dana Browna, ale mu to nie wyszło, akcja nie wciąga, toczy się powoli i jest dużo błędów logicznych. Autor może myślał, że jak w zbrodnie wplącze Watykan to się narobi szum medialny i zaistnieje?
Może w dalszej części książki będzie lepiej, ale po co mam się męczyć, chociaż może jeszcze przyjdzie taki czas, że nie będę miał co czytać i spróbuję wrócić.

Doszedłem do 115 strony i koniec. Tych końców było trzy, zawsze wracałem z nadzieją, że może coś będzie lepiej.
Czy kryminał czy sensacja każdy rodzaj literatury powinien kierować się logiką, może pokrętną ale zawsze jakąś. W tej książce logiki nie ma już od początku. „Drugi najlepszy wywiad świata” przyjmuje za głównego podejrzanego o morderstwo głównego bohatera, który...

Jak zwykle zawiła historia kończąca się sukcesem. Czytałam z zapartym tchem.

Jak zwykle zawiła historia kończąca się sukcesem. Czytałam z zapartym tchem.

Książka niespecjalnie wymagająca. Idealna do czytania w podróży, bo zdecydowanie szybciej mija z nią czas. Z każdą stroną wciąga coraz bardziej. Nie jest to literatura ambitna ale zadowoli zwykłego czytelnika. Wiele wątków układających się powoli w całość. Jestem przekonana, że byłby to świetny materiał na film. Lubię tematykę dotyczącą spisków, dlatego polecam tę pozycję.

Książka niespecjalnie wymagająca. Idealna do czytania w podróży, bo zdecydowanie szybciej mija z nią czas. Z każdą stroną wciąga coraz bardziej. Nie jest to literatura ambitna ale zadowoli zwykłego czytelnika. Wiele wątków układających się powoli w całość. Jestem przekonana, że byłby to świetny materiał na film. Lubię tematykę dotyczącą spisków, dlatego polecam tę pozycję.

dobra rozrywka

dobra rozrywka

To nie do końca prawda, że przeczytana. Po 150 stronie odłożyłam książkę bo postanowiłam się dalej nie męczyć. Zagmatwana i skomplikowana fabuła spowodowała, że niechętnie po nią sięgałam.Poddałam się choć "Pompejańczyka" tego autora lubię. przypuszczam, że sięgnę jeszcze po jego ksiązkę ale o tematyce starożytnej.

To nie do końca prawda, że przeczytana. Po 150 stronie odłożyłam książkę bo postanowiłam się dalej nie męczyć. Zagmatwana i skomplikowana fabuła spowodowała, że niechętnie po nią sięgałam.Poddałam się choć "Pompejańczyka" tego autora lubię. przypuszczam, że sięgnę jeszcze po jego ksiązkę ale o tematyce starożytnej.

Prawie doskonale. Bardzo ciekawie napisana chociaż zakończenie bez smaku. Ale ogólnie trzyma w napięciu.

Prawie doskonale. Bardzo ciekawie napisana chociaż zakończenie bez smaku. Ale ogólnie trzyma w napięciu.

Kolejna książka przeczytana z Mojej SERII --> Spiski kościelne :D

Kolejna książka przeczytana z Mojej SERII --> Spiski kościelne :D

Bardzo dobra książka. Interesująca, wciągająca i niesamowicie pochłaniająca. Warto przeczytać.

To pierwsza książka tego autora, po którą sięgnęłam w sumie przez przypadek, ale nie rozczarowałam się. Mam nadzieje, że kolejne książki, będą również ciekawe.

Bardzo dobra książka. Interesująca, wciągająca i niesamowicie pochłaniająca. Warto przeczytać.

To pierwsza książka tego autora, po którą sięgnęłam w sumie przez przypadek, ale nie rozczarowałam się. Mam nadzieje, że kolejne książki, będą również ciekawe.

Dobra książka, wciągająca historia. Nie porównywałabym jej do książek Browna, choć historia z Watykanem w tle podobna.
Warto po nią sięgnąć.

Dobra książka, wciągająca historia. Nie porównywałabym jej do książek Browna, choć historia z Watykanem w tle podobna.
Warto po nią sięgnąć.