Chciałabym dzisiaj polecić książkę, którą czytało mi się z ogromną przyjemnością. „Jej wysokość kurtyzana” to fabularyzowana powieść biograficzno – obyczajowo - historyczna, której główną bohaterką jest paryska kurtyzana La Païva. Jest to postać autentyczna, niezwykle interesująca, bezsprzecznie kontrowersyjna w czasach dla niej ówczesnych, jak i zapewne obecnie. Marzeniem La Païvy już od najmłodszych lat było wyrwanie się z biedy, w której się wychowała i osiągnięcie, nie patrząc na krzywdę innych, sukcesu materialnego. Za realizację swoich planów zapłaciła bardzo wysoką cenę. Czy było warto?...

Główna bohaterka tej fabularyzowanej biografii, to naprawdę Teresa Lachmann. Była ona nieślubną córką Anny Marii Klein, wychowywaną wraz z przyrodnim rodzeństwem przez tkacza Martina Lachmanna. Jej rodzina pochodziła z Nysy na Dolnym Śląsku, ale emigrowała za lepszym życiem do Moskwy. Kiedy dziewczyna miała 17 lat została, bez swojej zgody, wydana za mąż za przybyłego do Rosji francuskiego krawca. Choć jego zakład krawiecki miał stałe klientki, młodzi małżonkowie żyli skromnie. Niebawem na świece pojawiło ich syn, lecz młoda kobieta nie czuła się szczęśliwa w roli matki i żony, nie o takim życiu marzyła. Gdy tylko uzbierała odpowiednią sumę pieniędzy, bez żalu i wyrzutów sumienia opuściła rodzinę i wyjechała do Paryża. Uważała, że w tym właśnie mieście odmieni się jej los. Tak też się stało, chociaż pierwsze miesiące jej pobytu w stolicy Francji były dla niej bardzo ciężkie. Jej życie uległo całkowitej przemianie z chwilą, kiedy została kurtyzaną. O spędzeniu z nią choć jednej nocy zamarzyło wielu mężczyzn, za jej usługi i niebywałe umiejętności gotowi byli zapłacić jej krocie. Uwodziła ona całą paryską elitę - ministrów, hrabiów, szlachciców i bogatych mieszczan, którzy gotowi byli dla niej uczynić niemal wszystko, aby obdarzyła ich swoimi wdziękami i zainteresowaniem. Pewna swoich możliwości i walorów kurtyzana zdobywała wraz z każdym kolejnym kochankiem nie tylko majątek i wpływy, ale wspinała się na kolejne szczeble hierarchii społecznej. Jej nieudany związek z pianistą Henrym Herzem (któremu urodziła córkę) oraz dwa krótkotrwałe małżeństwach były zawarte z wyrachowania, miały na celu właśnie podniesienie jej statutu społecznego. Jej trzecie i ostatnie małżeństwo było długotrwałe, jej mąż Guido Henckel von Donnersmarck darzył La Païvę szczerym uczuciem i był z nią do jej ostatnich chwil życia. Jednak i to małżeństwo było zbudowane na kłamstwach ze strony La Païvy i miało na celu zdobycie przez nią tytułu hrabiny.

Była kurtyzana pod koniec życia była właścicielką trzech pałaców, wspaniałych koni i powozów oraz kolekcji biżuterii ogromnej wartości. Jako nieliczna z kobiet jej współczesnych potrafiła dobrze inwestować swój majątek i doskonale zarządzać zgromadzonym dobrem. Dzięki temu, od pewnego momentu życia, stała się kobietą wolną i niezależną.

Autorka odtworzyła w swojej powieści niezwykle realistyczny obraz przedstawionych czasów (akcja książki dzieje się w latach 1836 – 1884). Mamy możliwość przypatrzenia się przekrojowi społecznemu wielu miast Europy, podglądnięcia życia codziennego ich mieszkańców, jak również poznać rolę kobiet w ówczesnym świecie.
Małgorzata Gutowska - Adamczyk rewelacyjnie stworzyła, a raczej odtworzyła i z pewnością nieco ubarwiła (a może wybieliła?...) postać La Païvy. W powieści przedstawiona ona była jako kobieta niezwykła - dumna, obdarzona wrodzoną inteligencją, działająca z determinacją, dążąca do celu bez oglądania się za siebie. Jeszcze jako Teresa wizualizowała sobie swoją przyszłość, nie dopuszczała do siebie myśli, że może żyć jak jej matka i kobiety do niej podobne. W Paryżu uległa ona przemianie, widzimy ją jako kobietę pełną seksapilu, pewną swojej wartości, przedsiębiorczą i niezwykle zaradną. Te cechy możemy nazwać pozytywnymi, jednak posiadała ona cały wachlarz cech zdecydowanie negatywnych: była wyrachowana, bezwzględna, niezdolna do pokochania zarówno swoich partnerów jak i własnych dzieci.
Mnie w powieści zachwyciły opisy bardzo efektownych, pięknie zdobionych sukien, biżuterii, wystawnych przyjęć czy dekoracji wnętrz. Opisów w tej książce było sporo, nie zwalniały one absolutnie akcji, były one taką wisienką na torcie, doskonałym uzupełnieniem fabuły, pomagającym wejść wyobraźni czytelnika w świat przedstawiony przez Autorkę .
Książka po przeczytaniu nie pozwala o sobie zapomnieć. Skłania ona czytelnika do zastanowienia, czy La Païvy, z która pozostajemy w książce do ostatniej chwili jej życia, żegnała się z nim w pełni szczęśliwa? Zdawać by się mogło, że tak, wszak spełniła ona swoje marzenia i zrealizowała swój plan na życie. A jak było naprawdę?...
Zachęcam do przeczytania książki.

Chciałabym dzisiaj polecić książkę, którą czytało mi się z ogromną przyjemnością. „Jej wysokość kurtyzana” to fabularyzowana powieść biograficzno – obyczajowo - historyczna, której główną bohaterką jest paryska kurtyzana La Païva. Jest to postać autentyczna, niezwykle interesująca, bezsprzecznie kontrowersyjna w czasach dla niej ówczesnych, jak i zapewne obecnie....

Lubię czytać powieści historyczne, a szczególnie te z dużą dawką fabuły, gdzie historia stanowi jedynie tło wydarzeń. Paryż – miasto miłości, w którym piękne kobiety rządzą nad męskimi sercami i… fortunami. Pewne siebie, inteligentne, pełne sprytu i naturalnego wdzięku kurtyzany są na wagę złota, a dobrze urodzeni arystokraci zapłacą każdą cenę, aby spędzić z nimi choćby tylko jedną noc.

Wśród nich jest ona, ta jedyna Estera znana wszystkim jako markiza i hrabina de Païva. To o nią zabiegali, to jej pożądali i to jej powierzali majątki. Niezwykle urokliwa dama, rządziła alkową, tworzyła nieprawdopodobne historie o swojej przeszłości. I o dziwo! Każdy w nie wierzył.

Małgorzata Gutowska-Adamczyk zaprasza czytelników w podróż do paryskiego półświatka tak barwnego, że aż niemożliwego. Zachęca do poznania losów kobiety wywodzącej się z nizin społecznych, a dzięki ambicji będącej jedną z najważniejszych postaci tamtejszej arystokracji. Była mitem, legendą, marzeniem i uosobieniem tego, czego brakowało ówczesnym żonom. I pewnie dzięki temu dorobiła się pokaźnego majątku, a jej pałac do dziś wzbudza niemałą ciekawość nie tylko wśród Francuzów.

Autorka z ogromną precyzją opowiada o losach uczestniczki wielu romansów. Ukazuje kobietę dumną i pozbawioną hamulców w dążeniu do osiągnięcia celu. Dokonała rzeczy niemożliwej. Krok po kroku, niemal szturmem, wdarła się na salony. A jej kolejne marzenia zdawały się nie mieć końca. Kim była naprawdę de Païva? Czy można uznać ją za bohaterkę? W końcu przecież z nierządu uczyniła sztukę, dzięki której mogła liczyć na dostatnie życie i szacunek innych. Zawsze i w każdym momencie swojego istnienia pragnęła być podziwiana.

Jednakże za fasadą władczości kryła się osoba niepewna siebie oraz świadoma swoich braków, które sprytnie ukrywała za inteligencją, erudycją oraz charyzmatyczną osobowością. Z jednej strony kobieca, a z drugiej okrutnica pozbawiona instynktu macierzyńskiego. Chciała żyć wygodnie, zapominając przy tym o przeszłości i podstawowych prawach moralnych, skrupułów oraz innych uczuć wyższych. Okrucieństwo. Tak właśnie widzi ją Gutkowska. Jako osobę przesadnie majętną, kokieteryjną i interesowną. Dawała innym miłość, ale czy sama umiała kochać?

Ona – kobieta, która uciekła od własnego męża i syna, aby zaznać szczęścia w Paryżu. Tam ponownie związała się z mężczyzną – muzykiem, któremu również powiła dziecko, którego również nie zdołała obdarzyć matczyną troską. Jako osoba wiecznie poszukująca spełnienia, szukała go nie tam, gdzie powinna. W majątku, błyskotkach, pałacach oraz pochlebstwach niekoniecznie szczerych. Była spragniona wiecznego uwielbienia, wygody, chytra, wyrachowana oraz ogromnie skąpa. Przyszło jej żyć w czasach absolutnego patriarchatu, kiedy władzę absolutną nad kobietami sprawowali mężczyźni. Bez nich niewiasty stanowiły jedynie ozdobę salonów, były jak lalki, którymi można łatwo sterować czy nawet manipulować. Pozbawione sprawczości i wolności istoty o wydawałoby się dość płochej naturze. De Paiva przełamywała jednak schemat, rozbiła szklany sufit bezradności swoją determinacją, przebiegłością i intelektem, który imponował nawet kobietą. Każda bowiem skrycie pragnęła być nią – panią serca oraz umysłu mężczyzn, którzy u jej stóp składali nie tylko swoje życie, ale również bogactwa świata. To ona niepodzielnie władała męskim światem.

Czy warto ją jednak za te przymioty podziwiać? Pewnie w jakimś sensie tak, ale nie zmienia to faktu, że w rzeczywistości była jednak kobietą upadłą, owładnięta obsesją bogactwa, w którym upatrywała klucz do zbudowania relacji z ludźmi, szczególnie mężczyznami.

Powieść, mimo swojej objętości, nie nudzi, ale buduje ciekawość. Czytelnik nie potrafi się oderwać od tej historii, pragnąc poznać jej zakończenie najszybciej jak się da. Ta historia nie pozostaje obojętna nikomu. Skłania do refleksji oraz, dzięki rozbudowanej psychologii postaci, pomaga zrozumieć życie kobiet w XIX-wiecznym Paryżu, gdzie nie zawsze było kolorowo i bajkowo, jak zwykło się nam pokazywać w filmie. „Jej wysokość kurtyzana”, mimo iż opowiada o rzeczach dość kontrowersyjnych, nie oburza, nie zawstydza oraz nie powoduje w nas, czytelnikach, uczucia zepsucia, które przy tego gatunku historii może się pojawić.

Lubię czytać powieści historyczne, a szczególnie te z dużą dawką fabuły, gdzie historia stanowi jedynie tło wydarzeń. Paryż – miasto miłości, w którym piękne kobiety rządzą nad męskimi sercami i… fortunami. Pewne siebie, inteligentne, pełne sprytu i naturalnego wdzięku kurtyzany są na wagę złota, a dobrze urodzeni arystokraci zapłacą każdą cenę, aby spędzić z nimi choćby...

Autorka wraca do formy! Powieść na poziomie jej Opus Magnum, czyli Cukierni pod Amorem. Klimatycznie zbliżona do minicyklu o Róży z Wolskich, a jednocześnie zupełnie inna. Kobieta, którą kochało bardzo wielu, a sama nie kochała nikogo. Łamaczka męskich serc z sercem z lodu. Podziwiana i znienawidzona, królowa życia pogardzana przez możnych tego świata. Jej Wysokość Kurtyzana!

Autorka wraca do formy! Powieść na poziomie jej Opus Magnum, czyli Cukierni pod Amorem. Klimatycznie zbliżona do minicyklu o Róży z Wolskich, a jednocześnie zupełnie inna. Kobieta, którą kochało bardzo wielu, a sama nie kochała nikogo. Łamaczka męskich serc z sercem z lodu. Podziwiana i znienawidzona, królowa życia pogardzana przez możnych tego świata. Jej Wysokość Kurtyzana!

Dobrze napisana biografia słynnej paryskiej Kurtyzany,która,która nie bała się walczyć o swoje.Polecam.Dobrze się czyta.

Dobrze napisana biografia słynnej paryskiej Kurtyzany,która,która nie bała się walczyć o swoje.Polecam.Dobrze się czyta.

Fabularyzowana biografia Bianki de Paiva jednej ze znanych XIX w. kurtyzan Paryża- markiza, hrabina. Nawet i u nas powstał pałac w Świerklańcu. Kobieta która pragnęła być bogata - posiadać tytuły jak i wszelkie zaszczyty. Książkę czyta się bardzo dobrze.

Fabularyzowana biografia Bianki de Paiva jednej ze znanych XIX w. kurtyzan Paryża- markiza, hrabina. Nawet i u nas powstał pałac w Świerklańcu. Kobieta która pragnęła być bogata - posiadać tytuły jak i wszelkie zaszczyty. Książkę czyta się bardzo dobrze.

Jak dla mnie, przerost formy nad treścią. Książka powinna być o połowę krótsza, ponieważ od momentu poznania przez Teresę Gwidona wieje nudą na maksa. Nasza "kurtyzana" jest zarozumiała, ma przerośnięte ego i nie liczy się z nikim, idąc po trupach do celu. Jedyne cechy godne pochwały to upór i niezłomność ducha, nawet w mocno przegranych sytuacjach. Reszta, definitywnie na nie.

Jak dla mnie, przerost formy nad treścią. Książka powinna być o połowę krótsza, ponieważ od momentu poznania przez Teresę Gwidona wieje nudą na maksa. Nasza "kurtyzana" jest zarozumiała, ma przerośnięte ego i nie liczy się z nikim, idąc po trupach do celu. Jedyne cechy godne pochwały to upór i niezłomność ducha, nawet w mocno przegranych sytuacjach. Reszta, definitywnie na...

Świetna książka, przeczytałam bardzo szybko, tak mnie wciągnęły losy paryskiej kurtyzany. Klimaty jakie lubię, czyli XVIII w, różne konwenanse jakiebwtedy obowiązywały, postać tytułowej kurtyzany krystaliczna nie jest, ale jednocześnie jest ona przedstawiona jako silna kobieta, dążącą do celu beż względu na wszystko, nie jest zainteresowana własnymi dziećmi, liczy się tylko gromadzenie majątku i docieranie do coraz wyższych warst społecznych. Kończy jednak samotnie .Polecam przeczytać.

Świetna książka, przeczytałam bardzo szybko, tak mnie wciągnęły losy paryskiej kurtyzany. Klimaty jakie lubię, czyli XVIII w, różne konwenanse jakiebwtedy obowiązywały, postać tytułowej kurtyzany krystaliczna nie jest, ale jednocześnie jest ona przedstawiona jako silna kobieta, dążącą do celu beż względu na wszystko, nie jest zainteresowana własnymi dziećmi, liczy się...

,,Jej wysokość kurtyzana” to intrygująca od pierwszych stron biografia La Paivy – francuskiej kurtyzany, która z nierządu uczyniła sztukę. Główna bohaterka to kobieta niezależna, dumna, piękna i niezwykle inteligentna, która zgromadziła ogromną fortunę łamiąc męskie serca. Żyła z miłości i dla miłości, choć sama chyba nie do końca potrafiła kochać. Chyba że przepych, sławę, klejnoty, pałace i wystawne przyjęcia. Bez oporów urywała prawdę o swoim pochodzeniu, doświadczeniach z lat młodzieńczych i drodze, jaką przeszła by dotrzeć na sam szczyt.

,,Jej wysokość kurtyzana” to fascynująca opowieść o kobiecie, która w gonitwie o realizację własnych planów i marzeń nie powstydziła się żadnego kłamstwa, mistyfikacji czy działania, które przyniosłoby jej korzyści. Fabuła książki opiera się na historii La Paivy, łącząc w sobie fikcję literacką z losami autentycznych postaci wśród wydarzeń, które znamy z historii. Mimo że akcja książki jest dość spokojna, to nie przeszkadzało mi to w jej odbiorze. Z zainteresowaniem śledziłam losy bohaterki, przemierzając wraz z nią ulicami XIX wiecznej Europy. Autorka w ciekawy sposób oddała klimat minionej epoki, opisując każdy jej szczegół – przez co czułam, jakbym przeniosła się w czasie. Choć książka napisana jest przyjemnym i literackim językiem, przez co czyta się naprawdę dobrze – to mnogość opisów momentami mnie przytłaczały. Autorka bez wątpienia włożyła dużo pracy w książkę, by nadać jej autentyczności.

,,Jej wysokość kurtyzana” to nieoczywista, dokładna i dopracowana w każdym calu opowieść o dążeniu do realizacji własnych marzeń i planów, nie patrząc na dobro innych. To także historia o ogromnych ambicjach, poczuciu własnej wartości i ogromnej determinacji. To opowieść o drodze, jaką La Paiva musiała pokonać, by dotrzeć na sam szczyt. Osobiście dobrze spędziłam czas z książką. Nie brakuje w niej emocji, intryg i szczypty pikanterii, a także przepychu czy bogactwa. I choć główną bohaterkę trudno jest lubić, to bez wątpienia jej zawiłe losy stały się ciekawym pomysłem na fabularyzowaną biografię.

,,Jej wysokość kurtyzana” to intrygująca od pierwszych stron biografia La Paivy – francuskiej kurtyzany, która z nierządu uczyniła sztukę. Główna bohaterka to kobieta niezależna, dumna, piękna i niezwykle inteligentna, która zgromadziła ogromną fortunę łamiąc męskie serca. Żyła z miłości i dla miłości, choć sama chyba nie do końca potrafiła kochać. Chyba że przepych, sławę,...

Przebojowa, uparta kobieta. Wie czego chce i wie jak to osiągnąć, nie brak jej inteligencji i sprytu. Fajna książka i bardzo dobrze się czyta.

Przebojowa, uparta kobieta. Wie czego chce i wie jak to osiągnąć, nie brak jej inteligencji i sprytu. Fajna książka i bardzo dobrze się czyta.

Bardzo lubię serię "Cukiernia pod amorem". I sugerując się lekkim piórem Autorki tej serii sięgnęłam po najnowszą powieść.
Tej książce jednak daleko do wartkości akcji, barwności opisów i wciągającej narracji. Uważam, że pomysł na książkę jest fajny ale zmarnowany został potencjał. I zdecydowanie za długa w stosunku do treści.

Bardzo lubię serię "Cukiernia pod amorem". I sugerując się lekkim piórem Autorki tej serii sięgnęłam po najnowszą powieść.
Tej książce jednak daleko do wartkości akcji, barwności opisów i wciągającej narracji. Uważam, że pomysł na książkę jest fajny ale zmarnowany został potencjał. I zdecydowanie za długa w stosunku do treści.