Niestety ogromna ilość błędów logicznych. Także błędy względem poprzednich tomów, a szczególnie względem Achai. Tutaj viron stary, a więc na pewno po pojedynku z Achają. Jak z nią walczył miał pamięć i jeszcze względny wiek. Także to był koniec imperium z dyktatorem. A więc ten tom zaprzecza pozostałym, po wieku virona. Takich bledow w książce jest kilkadziesiat. Jak już nieżycie Nolana, jego śmierć to był ostatni akt cesarstwa, tutaj jest później w wieku virona, a czas zupełnie inny.
Biafra spotkał się jak był generałem z Vronem jak był młody, tutaj viron jest stary a Biafra młody? WTF..
To jest chora książka, jaka zaprzecza pozostałym tomom. Ziemiański szcza na czytelników, wie że większość jest bezmyślna i łyka wszystko bezmyślnie co czyta.
Zaan także w niej żyje a virion stary, gdy zaan już dawno poszedł do piachu w poprzednich tomach w tych czasach.
Virion tutaj ma już córkę, ale zaraz po upadku luan przecież, jak był młodszy powiedział, że nie weźmie miczą do ręki bo weszła broń palna i to koniec szermierzy. Co za gówno nie książka na każdym kroku sprzeczności z innymi tomami. I najlepsze pojedynek z Achają mial córeczkę, ale to był koniec luan. Totalne gówno, wszystko pisane niechlujnie.

Podczas końcowej sceny, virion bije się i cofa się w agresywnym natarciu przeciwnika. Podczas cofania wbiega na ścianę przeskakują nad przeciwnikiem. Jeśli ktoś z państwa wie, jak wbiec tyłem na ścianę przeskakując przeciwnika to proszę dać znać.

Przy okazji czy ktoś się zastanawiał, po jakiego skrajnego grzyba - poseł luan ma nosić przy sobie haki na Biafre? W jakim celu miał on przywozić jakiekolwiek haki do arkan przy sobie, do czego mianowicie miały być potrzebne? Przecież to jest antylogiczne, jeżeli mają haki to wystarczyło powiedzieć jakie biafre sam by wiedział czy są prawdziwe czy fałszywe ze słów. Po co wozić ze sobą jakieś dokumenty, to jest jakieś skrajny totalny absurdalny kosmiczny debilizm.

Tragedia logicznych setek błędów. Ziemiański pisze książki fabularnie ciekawe, ale zawsze totalnie głupie i bardzo naszpikowane błędami logicznymi. Mimo że język literacki jest dość inteligentny ale tylko w fragmentach.

Oceny od 1 negatywna do 10 pozytywna.
Fabuła: 5 płytka i niedorzeczna.
Pomysł: 5 sprzeczny z innymi tomami.
Logika: 1 brak logiki.
Zgodność z poprzednimi tomami: 2 sprzeczna.
Przewidywalność: 3 duża.
Chęć do następnych książek autora: 3 niska.
Zakończenie:
Wartość płynąca z książki: 3, nieliczne cytaty.
Ogólna ocena odbioru: 3 słaba, doba dla bezmyślnego czytelnika.

Cały świat w świecie Achai, jest totalnie upośledzoną wersją względem choćby "tajemnic askiru".

Niestety ogromna ilość błędów logicznych. Także błędy względem poprzednich tomów, a szczególnie względem Achai. Tutaj viron stary, a więc na pewno po pojedynku z Achają. Jak z nią walczył miał pamięć i jeszcze względny wiek. Także to był koniec imperium z dyktatorem. A więc ten tom zaprzecza pozostałym, po wieku virona. Takich bledow w książce jest kilkadziesiat. Jak już...

Powrót do dobrej formy Ziemiańskiego - bardzo odświeżająca pozycja w historii Viriona

Powrót do dobrej formy Ziemiańskiego - bardzo odświeżająca pozycja w historii Viriona

Fakt, czekam na następny tom, bardzo dobrze się czytało. Stary Virion, bez pamięci pokazuję czytelnikom że jest nadal szermierzem natchnionym godnym legend i historii które krążą wokół jego osoby. Humor wraz innymi zwrotami akcji dodaje pikanterii, dla mnie mocne 8. Petarda 🔥 polecam każdemu fanowi fantasty, a tym bardziej dla fanów Andrzeja Ziemiańskiego.

Swoją drogą ciekawi mnie czy dostapimy zaszczytu spotkania viriona i Achai, jeśli pamięc mnie mieli to w historii Achai jest moment gdy pojedynkuje się że stara wersją viriona, prawie wygrywając. Niestety stary lis jakim jest Virion, przechytrzył Achaje i wygrał pojedynek.
Dajcie mnie następny tom 🙈😎🔥☕💪

Fakt, czekam na następny tom, bardzo dobrze się czytało. Stary Virion, bez pamięci pokazuję czytelnikom że jest nadal szermierzem natchnionym godnym legend i historii które krążą wokół jego osoby. Humor wraz innymi zwrotami akcji dodaje pikanterii, dla mnie mocne 8. Petarda 🔥 polecam każdemu fanowi fantasty, a tym bardziej dla fanów Andrzeja Ziemiańskiego.

Swoją drogą...

Przeczytałem wszystkie poprzednie części tej olbrzymiej serii i uważam, że jest fenomenem. W wielkim skrócie można porównać ją do sytuacji w jakiej sam Marek Hłasko napisałby nową wersję Conana. To fantastyka, lecz ludzkie charaktery w niej opisane są tak uderzająco prawdziwe, że człowiek chwilami czuje się jakby to była część prawdziwego życia, życia czytelnika. Niezależnie z jakiego pochodzi środowiska. Ostatnio myślałem, że wyrosłem już z tego gatunku, ale Andrzej przywrócił mi wiarę w moje od zawsze fantasy. Moim zdaniem Ziemiański za sprawą tej serii przerósł nawet Sapkowskiego i zrobił to bez użycia konwencjonalnej broni jak smoki, elfy czy krasnoludki.

Przeczytałem wszystkie poprzednie części tej olbrzymiej serii i uważam, że jest fenomenem. W wielkim skrócie można porównać ją do sytuacji w jakiej sam Marek Hłasko napisałby nową wersję Conana. To fantastyka, lecz ludzkie charaktery w niej opisane są tak uderzająco prawdziwe, że człowiek chwilami czuje się jakby to była część prawdziwego życia, życia czytelnika....

Niestety wyraźnie słabsza od poprzednich. Próba zmiany otoczenia nie wyszła.

Niestety wyraźnie słabsza od poprzednich. Próba zmiany otoczenia nie wyszła.

Książkę podzieliłbym na dwie części. W pierwszej Virion przekazuje swoją wiedzę uczniowi i jest to powieść drogi. W drugiej części mamy do czynienia z thrillerem szpiegowskim, gdzie splatają się ze sobą losy trzech mocarstw i jest to powieść akcji. Jak przystało na sędziwego mistrza, możemy posłuchać od Viriona parę mądrości życiowych , które przekazuje swojemu uczniowi. Poznamy również pewną niewiastę zwaną IO , której tożsamości nie zdradzę. Sam niestety przypadkowo ją poznałem podczas oglądanego wywiadu na youtubie z Panem Andrzejem , ale myślę , że fajnie jest się domyślić kto to jest w trakcie lektury.

Książkę podzieliłbym na dwie części. W pierwszej Virion przekazuje swoją wiedzę uczniowi i jest to powieść drogi. W drugiej części mamy do czynienia z thrillerem szpiegowskim, gdzie splatają się ze sobą losy trzech mocarstw i jest to powieść akcji. Jak przystało na sędziwego mistrza, możemy posłuchać od Viriona parę mądrości życiowych , które przekazuje swojemu uczniowi....

Kolejna dobra część cyklu, niestety pod koniec miałem wrażenie, że autor trochę przynudza opisując wewnętrzne rozterki bohaterów, niemniej jednak ogólny odbiór książki zdecydowanie na plus.

Wydaje mi się przy tym, że jest to pozycja skierowana do fanów serii, nie jest to pozycja którą czyta się w oderwaniu od poprzednich części.

Kolejna dobra część cyklu, niestety pod koniec miałem wrażenie, że autor trochę przynudza opisując wewnętrzne rozterki bohaterów, niemniej jednak ogólny odbiór książki zdecydowanie na plus.

Wydaje mi się przy tym, że jest to pozycja skierowana do fanów serii, nie jest to pozycja którą czyta się w oderwaniu od poprzednich części.

Kto zna już serie z Virionem? Jak nie znasz to tutaj masz finałową serię, więc poznasz( w pewien sposób) to, co wydarzyło się w poprzednich częściach, ale spokojnie nie ma aż tyle tego wszystkiego. Jeżeli już jesteś w trakcie czytania, to będzie kilka spojlerów m.in. w postaci potomstwa Viriona czyli mowa Io, więc czytasz na własne ryzyko :p. Jestem „obrzydliwie” wielką fanką Viriona a to też za sprawą lektora Pana Grzegorza Pawlak.
To jedna z tych serii, do której z przyjemnością powracam. Pierwsza część finałowej już serii to miód na serce. Musicie wybacz to słodzenie, ale poznając teraz córkę naszego szermierza, i to, co z niej wyrosło jest moim kolejnym punktem na liście do poznania i dowiedzenia się więcej i więcej o tej osobie. Mam nadzieję, że autor stworzy kolejną serię, ale już w roli głównej Io i jej przygody jako córka Viriona i Niki oraz jako mieszaniec. Nie zabrakło tego „Ziemiańskiego” poczucia humoru. Momentami brechasz się z głupich sytuacji albo docinek, jakie padały między bohaterami. Mnóstwo świetnych życiowych cytatów, które poważnie dają do myślenia.

Ekipa, za którą nie dasz złamanego grosza, ale to, co potrafią zaskoczyło nawet mnie, i to jest mega w książkach autora. Styl, postacie, sytuacje i inne momenty są na najwyższym poziomie. Virion nie jest już młodzieniaszkiem, ma słaby wzrok, na głowie i brodzie dzicz! Z pamięcią jak z pogodą nigdy nic nie wiadomo! Czas najwyższy usiąść na pupie i wnuków pilnować, ale nie nasz bohater on szuka tego, kto okaże się silniejszy od niego, a ile przy tym wypije trunków %-wych to tylko Viriona wątroba wie! Natrafia na pewne rodzeństwo i tutaj, kto, kim się opiekował zostawiam dla waszego poznania. Virion dzięki Nerideerowi (wybaczcie nie wiem, czy się odmienia) poczuje się o kilkanaście lat młodszy, ale i sam Nerideen wiele nauczy się od mistrza natchnionego. Brakowało mi Niki. Była wspomniana kilka razy, ale nie było jej osobiście (chyba, że coś umknęło) :p

Opisów książki jest dużo, więc z całego serca polecam zapoznać się z nim, chyba że chcesz iść na żywioł (tak jak ja) i poznawać wszystko na bieżąco. Dodatkowo w aplikacji Audioteka macie możliwość odsłuchania książki w wersji audio. Kochani mogłabym pisać mnóstwo pochwał dla książki, ale tylko odkrywanie samemu przyniesie wam satysfakcję. Sprzeczek, bijatyk, ucieczek wam nie zabraknie. Polecam

Kto zna już serie z Virionem? Jak nie znasz to tutaj masz finałową serię, więc poznasz( w pewien sposób) to, co wydarzyło się w poprzednich częściach, ale spokojnie nie ma aż tyle tego wszystkiego. Jeżeli już jesteś w trakcie czytania, to będzie kilka spojlerów m.in. w postaci potomstwa Viriona czyli mowa Io, więc czytasz na własne ryzyko :p. Jestem „obrzydliwie” wielką...

NIe spodziewałem się, że jeszcze tyle dobrego można wykrzesać z postaci Viriona. Rewelacyjna przygoda

NIe spodziewałem się, że jeszcze tyle dobrego można wykrzesać z postaci Viriona. Rewelacyjna przygoda

Tym razem dostajemy thriller szpiegowski. Trzy strony, walczące o jak najlepszą pozycje przed nieuchronnie zbliżającą się wojną. Nadal zabawne, bo znowu trochę inna konwencja. Nie jest to jakaś wybitna literatura, ale przy każdym tomie siadam i nagle koniec, dobrze się to czyta :)

Tym razem dostajemy thriller szpiegowski. Trzy strony, walczące o jak najlepszą pozycje przed nieuchronnie zbliżającą się wojną. Nadal zabawne, bo znowu trochę inna konwencja. Nie jest to jakaś wybitna literatura, ale przy każdym tomie siadam i nagle koniec, dobrze się to czyta :)