Za motto swoich rozważaniach wokół dziejów Polski autor postawił sobie pytanie: Czy historia jest nauczycielką życia? Czy przedstawiane przez historyków, kronikarzy, pisarzy itp. wydarzenia mogą stanowić lekcję, w tym sensie, że niegdysiejszych błędów należy się wystrzegać?
Nierzadko bowiem fakty bywają przeinaczane. Świadomie tworzone są zdarzenia fałszywe, kreowane legendy i mity zakłamujące historię.
W naszych dziejach wyjątkowo często fakty zastępowane były, i są nadal, legendami i mitami. Wciąż powstają zresztą nowe fałszywe mity.
Książka opisuje legendy i mity od początku naszych dziejów. Począwszy od powstania państwa Polan i tzw. chrztu Polski, dzieje dynastii Piastów utkane są legendami i mitami. Kolejne mity, do dziś wielce żywotne i wymagające krytycznej oceny odnoszą się do okresu Rzeczypospolitej Obojga Narodów, w tym do sarmatyzmu, w którym znajdujemy
m. in. mity niezwyciężonej husarii i fenomenu polskiej tolerancji religijnej. Mit konstytucji 3. maja szczególną pozycję ma od dawna, a obecnie bodaj nienaruszalną. Mit Napoleona i związane z nim mit i legenda Legionów niemal zawsze były obecne w polskiej świadomości narodowej, choć nie zawsze pozytywnie oceniane. Od upadku zaś I Rzeczypospolitej nasze imaginarium narodowe zapełniają, obecnie dominująco, mity tragicznych powstań i martyrologii.
O tym jest ta książka. Dyskurs wokół tych tematów proponuje autor czytelnikom.