trochę sztywne na początku i dość niewiarygodne na końcu, ale zaciekawiło. trzeba tylko nastawić sie na rozrywkę, a nie wybitną literaturę.

trochę sztywne na początku i dość niewiarygodne na końcu, ale zaciekawiło. trzeba tylko nastawić sie na rozrywkę, a nie wybitną literaturę.

Absurdalny przeciętniak. Postacie zachowują się nierealnie i bezmyślnie. Cała fabuła nielogiczna. Takie dość mocno przerysowane i mocno absurdalne. Można przeczytać, ale nie sądzę aby ktoś chciał kiedyś do niej wrócić. Antylogiczna w każdym aspekcie.

Absurdalny przeciętniak. Postacie zachowują się nierealnie i bezmyślnie. Cała fabuła nielogiczna. Takie dość mocno przerysowane i mocno absurdalne. Można przeczytać, ale nie sądzę aby ktoś chciał kiedyś do niej wrócić. Antylogiczna w każdym aspekcie.

Pewnie nie będę jedyna jeśli porównam tę książkę do powieści Dana Browna. Niestety szał na takie historie już dawno minął i raczej ciężko się tym zachwycić.

Pewnie nie będę jedyna jeśli porównam tę książkę do powieści Dana Browna. Niestety szał na takie historie już dawno minął i raczej ciężko się tym zachwycić.

Sugerujecie się zamieszczonymi na okładkach książek porównaniami do bardzo popularnych bestsellerów i ich autorów?
Ja ich nie lubię. Czy "Demony Oksytanii" Tomasza Serzysko można postawić w jednym szeregu z "Kodem Leonarda da Vinci" Dona Browna? Czy takie porównanie okazało się rozczarowaniem, czy też nie?
"Kod Leonardo da Vinci" był powieścią, którą wyrywałam sobie z moim mężem z rąk. Był to pierwszy kryminał, jaki przeczytałam, łączący morderstwa z symbolami, tajemnicami kościoła i sztuki oraz spiskowymi teoriami. To była lekka, wciągająca, odprężająca lektura, od której zaczęła się moja przygoda z powieściami Dona Browna, a także z powieściami innych autorów piszących w podobnym stylu. "Demony Oksytanii" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Serzysko, natomiast druga książka jego autorstwa, której głównym bohaterem jest Oliver Monroe, profesor archeologii na jednej z amerykańskich uczelni. To z nim wybieramy się do Południowej Francji, po tajemniczym telefonie od przyjaciółki Kate Evans z prośbą o pomoc i niezwłoczny przyjazd. Okazuje się, że kobieta została porwana, i by ją odnaleźć będzie musiał podążyć tropem makabrycznych mordów księży kościoła Świętej Marii Magdaleny, w niewielkim miasteczku Rennes-le-Château, a także rozwiązać zagadki powiązane z dawnym proboszczem parafii, księdzem milionerem - Francois Berenger Sauniere'm (brzmi znajomo?). Od tego momentu w książce dzieje się bardzo dużo. Autor wplata w fabułę autentyczne postaci, miejsca, opisy zabytków. Podobał mi się motyw tajnego stowarzyszenia oraz wątku związanego z optogramem. Akcja: gęsta, mroczna, napięta, tajemnicza, lecz mocno zawiła, przez co czytanie wymaga dużego skupienia, przez co nie zachęciła mnie do poszukiwania informacji na ich temat, a to udało się Brownowi w swoich powieściach. Atmosfera, mnogość zagadek, podejrzenia kierowane na każdego z bohaterów zmylają czytelnika sprawiając, iż nie domyślamy się zakończenia, które zaskakuje oczywistością, i to oczywiście jest in plus.
Podsumowując "Demony Oksytanii" mają kilka cech wspólnych z powieściami Dona Browna, jednak są powieścią dużo bardziej wymagającą skupienia i mroczniejszą, przez co nie dają aż takiej rozrywki, chwili relaksu. Brakuje mi w niej tego czegoś, co porwało mnie w powieściach Browna, niemniej nie jest zła i może przyciągnąć uwagę wszystkich miłośników dobrej powieści, sensacji i kryminalnych historii. "Mamy Nie jest ani rozczarowaniem, ani nie wywołała hurra zachwytu. Może gdyby autor wykorzystał atuty, przenosząc format tego typu powieści na rodzime podwórko, dotykając tajemnic polskich miast, miasteczek i wsi, zaciekawiłby większe grono czytelników.
Dodam, iż Audiobook czyta Tomasz Bielawiec, który ma przyjemny głos aczkolwiek, lecz z całym szacunkiem, gdybym mogła decydować, nie wybrałabym jego osoby do czytania tej powieści. W moim odczuciu bardziej pasowałby Marcin Połczyński, Mariusz Bonaszewski.

Sugerujecie się zamieszczonymi na okładkach książek porównaniami do bardzo popularnych bestsellerów i ich autorów?
Ja ich nie lubię. Czy "Demony Oksytanii" Tomasza Serzysko można postawić w jednym szeregu z "Kodem Leonarda da Vinci" Dona Browna? Czy takie porównanie okazało się rozczarowaniem, czy też nie?
"Kod Leonardo da Vinci" był powieścią, którą wyrywałam sobie z moim...

Dobra powieść. Tajemnice, poszukiwania rozwiązań, wiedza tajemna i wiara. Dobrze się czytało, ale do Dana Browna nieco brakuje. Chwilami jednak miałam odczucie powierzchownego przemknięcia po wątkach.

Dobra powieść. Tajemnice, poszukiwania rozwiązań, wiedza tajemna i wiara. Dobrze się czytało, ale do Dana Browna nieco brakuje. Chwilami jednak miałam odczucie powierzchownego przemknięcia po wątkach.

To jest tak złe, ze władze Rennes le Château powinny pozwać autora za niszczenie legend tego niezwykłego miejsca.

To jest tak złe, ze władze Rennes le Château powinny pozwać autora za niszczenie legend tego niezwykłego miejsca.

Amerykański profesor archeologii Oliver Monroe po telefonie od przyjaciółki Kate Evans rusza do południowej Francji, aby rozwikłać razem z nią zagadkę morderstw księży z małego miasteczka Rennes-le-Château. Na miejscu okazuje się jednak, że Kate zaginęła. Wskazówki, które od niej dostaje oraz poszlaki pozostawione przez mordercę prowadzą go oraz innych bohaterów do rozwiązania zagadki, które wcale nie jest tak proste ani oczywiste. Każda z osób może być podejrzana, każda też może być następną ofiarą.

Tomasz Serzysko zdecydowanie wziął z kryminału, sensacji i thrillera to, co najlepsze, aby stworzyć „Demony Oksytanii”. Czegóż w tej książce nie było! Są zabójstwa, jest akcja, jest tajemne stowarzyszenie oraz solidna porcja historii. No i przede wszystkim: zagadki! Zagadki, szyfry, anagramy… Wszystkie one powoli prowadzą nas do finału. Książka trzyma czytelnika cały czas w napięciu, zmusza często do maksymalnego skupienia (zwłaszcza, że po z początku powolnej akcji nagle zaczyna się wiele dziać),aby nadążyć za wszystkimi szczegółami wskazówek i tokiem myślenia profesora. Jak ja takie lektury uwielbiam! Kolejnym z plusów jest fantastyczne przygotowanie autora, zaczynając od krajobrazów południowej Francji, a kończąc na postaciach historycznych, które istniały naprawdę. Ukłony w stronę Tomka, a kto nie czytał, ten trąba!

Amerykański profesor archeologii Oliver Monroe po telefonie od przyjaciółki Kate Evans rusza do południowej Francji, aby rozwikłać razem z nią zagadkę morderstw księży z małego miasteczka Rennes-le-Château. Na miejscu okazuje się jednak, że Kate zaginęła. Wskazówki, które od niej dostaje oraz poszlaki pozostawione przez mordercę prowadzą go oraz innych bohaterów do...

Profesor Oliver Monroe po odebraniu tajemniczego telefonu od swojej przyjaciółki, rusza jej śladem na południe Francji. Wskazówki Kate wiążą się z zagadkowymi morderstwami w tutejszym miasteczku. Kate przepada bez śladu, a Oliwier by ją odnaleźć będzie musiał zmierzyć się z szeregiem znaków, symboli i zagadek.
.
Małe francuskie miasteczko – zazwyczaj urokliwy zakątek, do którego chętnie zaglądają turyści, tym razem ukazane w świetle brutalnych morderstw.
.
Sama nie wiem, czy jestem na tak, czy jestem na nie... Mam ogromną zagwozdkę, wręcz rozterkę. Z jednej strony książka była enigmatyczna i skrywała zawiły sekret. Jednak z drugiej odniosłam wrażenie, że czegoś tu troszeczkę za dużo. Ewidentnie trzeba czytać ją w skupieniu, bo istnieje ryzyko, iż pogubicie się w czeluściach wszystkich zagadek, niejasnych przekazów i nieznanych symboli. Swoją drogą cała opisana symbolika i zagadkowość fabuły stanowią o grozie całej sytuacji i tajemniczej aurze panującej w "Demonach Oksytanii". To wszystko przesądza o tym, że autor bardzo dokładnie przygotował się do stworzenia tej historii.
.
Wiele emocji pojawia się między kartami tej powieści. Napięcie, niepokój, sensacja, groza... plus mnogość symboli i opisów... Przeczytajcie i sami oceńcie.

Profesor Oliver Monroe po odebraniu tajemniczego telefonu od swojej przyjaciółki, rusza jej śladem na południe Francji. Wskazówki Kate wiążą się z zagadkowymi morderstwami w tutejszym miasteczku. Kate przepada bez śladu, a Oliwier by ją odnaleźć będzie musiał zmierzyć się z szeregiem znaków, symboli i zagadek.
.
Małe francuskie miasteczko – zazwyczaj urokliwy zakątek, do...

Polski Dan Brown? Może nie do końca, raczej na pewno - nie, ale... Nieprzypadkowo na okładce "Demonów Oksytanii" jest wspomniany "Kod da Vinci"... Pierwsze spotkanie z twórczością autora uważam za dość udane, jednak z kilkoma uwagami. Na plus i to duży na pewno zaliczyć trzeba bardzo sumienne podejście do tematu tajemnic księdza Sauniere'a - skądinąd znanego z kart "Kodu..." Browna. Ważne że "Demony..." nie są jakąś bezmyślną zżynką z amerykańskiego autora, a samoistnie 'żyjącą' powieścią z tajemniczymi morderstwami księży w tle - to kolejny pozytyw. Autor ma fajny styl pisania, który nie nuży a wręcz zachęca do przekręcania kolejnych stron. Na dobrą sprawę zagadki i wskazówki do ich rozwiązania są dla mnie dużo lepsze i ciekawsze jak te który przywoływany już Brown
umieścił w powieści "Początek" (jak sobie dobrze przypominam to tam była aż JEDNA zagadka...),a to już uważam za duży sukces naszego rodaka. Nieprzekombinowane zakończenie też mnie przekonało do siebie. Są też wspomniane uwagi/minusy, ale finalnie nie mają one większego znaczenia na przebieg treści, więc nie będę się nad tym pastwił. Ogólnie powieść dostaje 7 gwiazdek, w tym tradycyjny bonus za mój debiut z twórczością Tomasza Serzysko.

Polski Dan Brown? Może nie do końca, raczej na pewno - nie, ale... Nieprzypadkowo na okładce "Demonów Oksytanii" jest wspomniany "Kod da Vinci"... Pierwsze spotkanie z twórczością autora uważam za dość udane, jednak z kilkoma uwagami. Na plus i to duży na pewno zaliczyć trzeba bardzo sumienne podejście do tematu tajemnic księdza Sauniere'a - skądinąd znanego z kart...

Dobrze napisana książka. Ciekawa akcja przeplata się z wątkami grozy i tajemniczymi działaniami istniejącego od setek lat stowarzyszenia. Dużym plusem jest wyraźna dbałość o wszelkie historyczne detale. Zaskakującą motywem było wkomponowanie wątku optogramów. Także w tym przypadku autor połączył ciekawy opis z erudycyjną dbałością o wszelkie szczegóły, mające odniesienia do faktycznych zdarzeń i nazwisk. Czytelnik ma możliwość śledzenia wielu logicznych wywodów, które powoli, lecz konsekwentnie prowadzą do finału powieści. Francuskie muzea, kościoły, biblioteki oraz inne miejsca, stały się tłem do narracji, w której mogliby odnaleźć się zarówno porucznik Columbo, jak i poszukiwacz przygód Indiana Jones.

Dobrze napisana książka. Ciekawa akcja przeplata się z wątkami grozy i tajemniczymi działaniami istniejącego od setek lat stowarzyszenia. Dużym plusem jest wyraźna dbałość o wszelkie historyczne detale. Zaskakującą motywem było wkomponowanie wątku optogramów. Także w tym przypadku autor połączył ciekawy opis z erudycyjną dbałością o wszelkie szczegóły, mające odniesienia do...