empikgo #reklama

empikgo #reklama

Autorka opisała bardzo ciekawy przypadek, tajemnice posiadłości, która miała miejsce naprawdę. To było fascynujące i ciekawe, ale niestety jakoś ten styl pisania czy długość nie wiem, ale nie pozwoliły mi się w pełni zaangażować w fabułę, ani polubić głównych bohaterów. Mimo wszystko książka godna uwagi, a w środku jest też świetny klimat epoki wiktoriańskiej, dużo miejsc, Cambridge i nawet tradycji boażonarodzeniowych wprowadzonych przez księcia Alberta. Świetne ciekawostki.

Autorka opisała bardzo ciekawy przypadek, tajemnice posiadłości, która miała miejsce naprawdę. To było fascynujące i ciekawe, ale niestety jakoś ten styl pisania czy długość nie wiem, ale nie pozwoliły mi się w pełni zaangażować w fabułę, ani polubić głównych bohaterów. Mimo wszystko książka godna uwagi, a w środku jest też świetny klimat epoki wiktoriańskiej, dużo miejsc,...

Wiktoriański klimat jakoś zniknął w gąszczu wątków pobocznych oddalających uwagę czytelnika od najważniejszej intrygi całej powieści. Zbyt wiele niepotrzebnych drobiazgów miało miejsce w tej historii i nie pozwoliło to skupić się czytelnikowi na tym, co najważniejsze. A główny motyw był bardzo ciekawy, szczególnie że oparto go o prawdziwe wydarzenia, a to zawsze dodaje mrocznej i tajemniczej atmosfery.

Główna bohaterka żyjąca w świecie służby posiadłości daje w książce dużo kolorytu, ploteczek i lekkiej atmosfery wyróżniającej się z dusznego klimatu mrocznego, starego domu. Podobali mi się właściwie wszyscy bohaterowie, każdy miał konkretny charakter i zadanie do wykonania. Wszystko jednak było nieco za proste jak na chęć wywołania większych emocji, sceny grozy nie przerażały, a zabawne fragmenty nie rozśmieszały czytelnika. Nie znalazłam chyba tutaj niczego wyjątkowego i chwilę po przeczytaniu książka niestety przestała być wyrazista i nie zapada w pamięci, chociaż w trakcie czytania to po prostu lekka i relaksująca lektura.

Wiktoriański klimat jakoś zniknął w gąszczu wątków pobocznych oddalających uwagę czytelnika od najważniejszej intrygi całej powieści. Zbyt wiele niepotrzebnych drobiazgów miało miejsce w tej historii i nie pozwoliło to skupić się czytelnikowi na tym, co najważniejsze. A główny motyw był bardzo ciekawy, szczególnie że oparto go o prawdziwe wydarzenia, a to zawsze dodaje...

Autorka zabiera nas w podróż do wiktoriańskiego Cambridge, u schyłku XIX wieku.
Przenosi nas w czasy służących, tajemniczego domu i charakterystycznego dla tej epoki, mroku. Świetnie oddaje klimat angielskiej posiadłości, pokazuje podziały klasowe, konwenanse i pozwala stopniowo odkrywać tajemnice i sekrety tam panujące.

Cała historia oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, które sprawiają, że cierpnie nam skóra. I gdyby tylko autorka poświęciła więcej miejsca w powieści na ten wątek, byłoby idealnie. Niestety mam wrażenie, że jest to jedynie wątek poboczny, a szkoda. Za dużo improwizacji i inwencji własnej.
Trochę powiało nudą i infantylnością.
Spodziewałam się mocniej zagęszczonej atmosfery i jakiegoś szczególnego rodzaju napięcia. Niemniej jednak, fanom tego rodzaju powieści może się spodobać.
Książka na jeden wieczór i nie koniecznie zostanie mi w pamięci.

Autorka zabiera nas w podróż do wiktoriańskiego Cambridge, u schyłku XIX wieku.
Przenosi nas w czasy służących, tajemniczego domu i charakterystycznego dla tej epoki, mroku. Świetnie oddaje klimat angielskiej posiadłości, pokazuje podziały klasowe, konwenanse i pozwala stopniowo odkrywać tajemnice i sekrety tam panujące.

Cała historia oparta jest na prawdziwych...

Będę chyba jedną z nielicznych, która nie zapieje nad tą pozycją z zachwytu.
To było takie banalne, infantylne oraz nijakie. Fabuła poszła zupełnie w złym kierunku i wciąż miałam wrażenie, że każdy wątek jest trącony po łebku.

Młoda Elberta zaczyna pracę jako pokojówka w rezydencji zamożnych państwa Edwards.
Powoli odnajduje się w tym nowym miejscu i w wykonywaniu przynależnych jej obowiązków. Zawiera nowe przyjaźnie. Szczególnie darzy sympatią Jane, jedną z pokojówek, chociaż ta bywa przekorna i opryskliwa. Kiedy Jane wyznaje jej, że jest w posiadaniu pamiętnika pisanego przez tajemniczą młodą kobietę, obie dziewczyny chętnie poświęcają wieczorny czas na czytanie tej lektury.
Treść pamiętnika wskazuje na to iż może mieć on związek z sekretami kryjącymi się w rezydencji i że te sekrety są mroczniejsze niż mogłyby przypuszczać.
Co z tego wyniknie?

Nuda wiejąca z tej powieści, aż targała włosy.
Nie potrafiłam polubić głównej bohaterki, bo niby była jak miód na ranę, ale potrafiła też być złośliwa i ciekawska.
Fraz typu “ Objęcia Morfeusza” i “ Milczenie jest złotem” miałam powyżej uszu. No ileż razy można używać, albo i nadużywać?
Książka została oparta na prawdziwych wydarzeniach, ale!!! te wydarzenia były tak marginalnie ujęte, a ze wspomnianego wcześniej pamiętnika, były może cytowane z 4 fragmenty, które wcale nie były poruszające, tylko nudne, infantylne, egzaltowane i żadnych emocji nie wywoływały.

Cała ta historia skupia się tylko wokół służących. I to oni byli głównymi bohaterami, ich praca, codzienność, rutyna, a to przecież nie o nich chodziło.

Gdyby autorka zrobiła na odwrót i całą fabułę oparła przede wszystkim na tych prawdziwych wydarzeniach, a służących wykorzystała jako co prawda ważne postacie, ale jednak drugoplanowe, to mogłaby zrobić z tego świetną, pełną emocji powieść, a tak wyszła kiszka.

Co było najciekawsze w tej książce? Niestety tylko samiutki koniec, czyli skrótowe opisanie prawdziwych wydarzeń, które miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku i na których miała się opierać ta historia.

Będę chyba jedną z nielicznych, która nie zapieje nad tą pozycją z zachwytu.
To było takie banalne, infantylne oraz nijakie. Fabuła poszła zupełnie w złym kierunku i wciąż miałam wrażenie, że każdy wątek jest trącony po łebku.

Młoda Elberta zaczyna pracę jako pokojówka w rezydencji zamożnych państwa Edwards.
Powoli odnajduje się w tym nowym miejscu i w wykonywaniu...

Do napisania tej historii autorkę zainspirował prawdziwe, dramatyczne i szokujące wydarzenia. Były one jednak tylko impulsem do opowiedzenia, własnej oryginalnej historii.
B.M.W. Sobol przenosi czytelnika do wiktoriańskiego Cambridge końca XIX w., miasta we wschodniej Anglii.
Muszę przyznać, że autorce udało się stworzyć wiktoriański klimat i uchwycić pewne cech gotyckiej powieści grozy, a na to właśnie liczyłam.
Miałam przyjemność przenieść się na kilka godzin do innej epoki.

Z pozoru niewiele się dzieje, młoda, bystra zubożała dziewczyna, która chce pomóc rodzinie w finansowych kłopotach zatrudnia się jako pomoc w okazałej posiadłości Ivythorn House.
Ten dom od początku wzbudza jakiś niepokój w sercu Birdie.
Właściciele też wydają się oderwani od rzeczywistości.
Pani Edwards to kobieta oschła i surowa, wraz ze swoją ochmistrzynią snuje się nocą po korytarzach domu. Pan Edwards jest wiecznie nieobecny, a ich syn wydaje się szaleńcem, ma dziwne upodobania do martwych zwierząt.

Współlokatorka Birdie, pozornie beztroska Jane ujawnia, że jest w posiadaniu tajemniczego pamiętnika. Sama nie umie czytać, więc to Birdie, w wolnych chwilach od pracy, wraz z towarzyszką odkrywa tajemnicze zapiski.

Poczucie niepokoju i tajemnicy narasta, atmosfera gęstnieje, a Birdie staje się coraz bardziej zdesperowana, aby dowiedzieć się kim była właścicielka dziennika.
To będzie szokująca prawda.

Autorka szkicuje realia ówczesnej epoki, a jej bohaterka to zapowiedź zmian zachodzących w pozycji kobiet, choć na to jeszcze przyjdzie trochę poczekać.
"Sądzi pan, że nastaną kiedyś czasy, gdy kobiety będą mogły same o sobie stanowić, czy już zawsze będziemy niczym Zulejka, narzeczona z Abydos? Zawsze poddane woli mężczyzn, skazane na klęskę, mając nawet własne zdanie, poparte solidnymi argumentami? Notorycznie lekceważone, uciszane.." zwierza się Birdie swojemu towarzyszowi Gilbertowi, nauczycielowi młodego panicza.
Bardzo podobała mi się subtelna relacja tej pary. Niewymuszona, nienachalna i całkowicie realna.

Jakiś niepokojący spokój towarzyszył mi przy tej lekturze. Atmosfera mnie pochłonęła i ujęła. To nie jest łatwe oddać ducha epoki i klimat wiktoriańskiej powieści grozy, a mam wrażenie, że autorce się to udało.
Autorka w tej historii przemyca niezgodę na role, niezależnie od pozycji społecznej, jakie zostały przypisane kobietom.
Ubezwłasnowolnienie, brak decydowania o sobie, brak prawa do szczerej, prawdziwej miłości, ograniczony dostęp do edukacji i ostracyzm społeczny za niedostosowanie się do panujących konwenansów są tłem tej historii. Na szczęście niektórym nie brakuje odwagi, by się temu sprzeciwiać, choć koszt niekiedy może być bardzo, bardzo wysoki.

"Motyl Nocy" jest zupełnie inny niż poprzednie powieści autorki, ale ta nowa odsłona bardzo mi się podoba. Polecam.

Do napisania tej historii autorkę zainspirował prawdziwe, dramatyczne i szokujące wydarzenia. Były one jednak tylko impulsem do opowiedzenia, własnej oryginalnej historii.
B.M.W. Sobol przenosi czytelnika do wiktoriańskiego Cambridge końca XIX w., miasta we wschodniej Anglii.
Muszę przyznać, że autorce udało się stworzyć wiktoriański klimat i uchwycić pewne cech gotyckiej...

To już kolejna książka tej autorki, ale tym razem zupełnie inne klimaty.

Tym razem B.M.W Sobol przenosi czytelnika do schyłku XIX wieku do Anglii.
Skromna dziewczyna Birdie, zostaje przyjęta na służbę w rezydencji Ivythorn House. Pewnego wieczoru jej współlokatorka pokazuje jej znaleziony dziennik. Dziewczyny zaczynają czytać, lecz nie znają autorki pamiętnika. Jedyne co, to jedynie ich domysły kto mógłby go pisać.
Birdie ma też koszmary nocne, a rezydencja ją przeraża.
Niesamowita historia, inspirowana na faktach,a do tego XIX wieczny Oxford, ten klimat sprawił że ciężko było się oderwać od lektury.
Przyznam szczerze że w pewnym momencie domyśliłam sie kto był Motylem Nocy. To jednak w niczym nie przeszkadzało w kontynuacji czytania, gdyż nie wiedziałam co, kto i dlaczego.

A to wszystko okraszone opisami codziennych rytuałów, ale też opis kary, jaka spotkałą biedną Birdie. Za co? Tego już nie zdradzę,chcąc Was zachęcić do lektury książki.

Serdecznie polecam :-)

To już kolejna książka tej autorki, ale tym razem zupełnie inne klimaty.

Tym razem B.M.W Sobol przenosi czytelnika do schyłku XIX wieku do Anglii.
Skromna dziewczyna Birdie, zostaje przyjęta na służbę w rezydencji Ivythorn House. Pewnego wieczoru jej współlokatorka pokazuje jej znaleziony dziennik. Dziewczyny zaczynają czytać, lecz nie znają autorki pamiętnika. Jedyne co,...

Nie przepadam za wiktoriańskimi powieściami ale informacja,że powieść inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami sprawiły,że sięgnęłam po książkę "Motyl Nocy"
Podczas tej powieści przenosimy się do XIX w.Anglii,do rezydencji Ivythorn House,której tajemnice i sekrety pomału wychodzą na światło dzienne dzięki Birdie i jej współlokatorki,która jest w posiadaniu tajemniczego pamiętnika.Razem próbują odkryć do kogo należał..
Szczerze mówiąc liczyłam na coś więcej.Początek zupełnie mnie nie wciągnął,próbowałam na kilka razy brać się za czytanie aż w końcu skończyłam ją bo w sumie książka nie jest zbyt długa.Zakończenie w jakiś sposób zrekompresowało mi całość ale nie było jakiegoś wielkiego wow..
Książkę polecam fanom wiktoriańskiej historii,bo muszę przyznać,że autorce udało się oddać ducha epoki.

Nie przepadam za wiktoriańskimi powieściami ale informacja,że powieść inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami sprawiły,że sięgnęłam po książkę "Motyl Nocy"
Podczas tej powieści przenosimy się do XIX w.Anglii,do rezydencji Ivythorn House,której tajemnice i sekrety pomału wychodzą na światło dzienne dzięki Birdie i jej współlokatorki,która jest w posiadaniu tajemniczego...

Lekka, przeciętna historia z pewną tajemnicą, sporymi skokami czasowymi i dziwnym przebiegiem zdarzeń.

Lekka, przeciętna historia z pewną tajemnicą, sporymi skokami czasowymi i dziwnym przebiegiem zdarzeń.

Ciekawa opowieść zainspirowana prawdziwymi zdarzeniami na myśl o których cierpnie skóra.

Ciekawa opowieść zainspirowana prawdziwymi zdarzeniami na myśl o których cierpnie skóra.