Skusiłem się na tomik tej fantastyki pośmiertnej wydany niedawno (2022) przez PiK (mam do tego wydawnictwa słabość za wydanie 7. tomików złotowiecznych opowiadań Kuttnera). Przeczytałem i szczęśliwie wróciłem (wszystkie kontrolki na zielono, stan normalny) z fantasmagorycznych rzeczywistości ni to snu, ni to jawy. Na przyszłość będę jednak czytał uważniej podtytuły, bo „opowiadania traumatyczne" na stronie tytułowej jakoś umknęły mojej uwadze (są dwie takie strony, że się niezdarnie usprawiedliwię).

Opowiadań są cztery zbudowane na kostrukcie narracji bohatera z podróży bezkierunkowej a to w labiryncie sal i korytarzy, a to chodników i krypt podziemnych, bezkresnej równiny i zwichrowanej tkanki miasta. Coś jak ewaluacja (trudne słowo) jednego motywu w różnych scenografiach. Zawsze jest to jednak rodzaj snu-jawy alboteż jawy-snu, w którym nijak poznać się nie daje, co jest co. Wyróżnia się z tych opowiadań „Gothic", bo zakończenie jest iście z deluzji sennej przerażającej beznadzieją i tchnieniem śmierci.

Opowiadania pisane lat temu 40 przyprawiają o dreszcze tym bardziej, że któż z nas nie śnił pokręconych labiryntów, czasoprzestrzennych skrótów, ucieczek i pogoni z nogami spętanymi niemocą, szukania rzeczy przed chwilą odłożonych (koszmar zniknięcia samochodu, który przed chwilą zaparkowałem),drapieżnych czegoś-tam?

Przy całej tej grozie i strachu te opowiadania są jednak jakby sztampowe, jakby na miarę czasu (lata 70. XX. wieku) dobrze trzymając się konwencji sięgającej wieku XIX. Zbiorek opowiadań ma posłowie, które polecam. Opowiadania napisane smakowitą w czytaniu polszczyzną i za nią tudzież posłowie jest te 7*.

Skusiłem się na tomik tej fantastyki pośmiertnej wydany niedawno (2022) przez PiK (mam do tego wydawnictwa słabość za wydanie 7. tomików złotowiecznych opowiadań Kuttnera). Przeczytałem i szczęśliwie wróciłem (wszystkie kontrolki na zielono, stan normalny) z fantasmagorycznych rzeczywistości ni to snu, ni to jawy. Na przyszłość będę jednak czytał uważniej podtytuły, bo...