Najciekawiej się dzieje jak Laura przebywa z Dimitrim.Pod względem uczuć jak i głównej historii.Dimitri to wyróżniającą się postać,nieprzewidywalny,bezwzględny i podstępny.Często jego zachowanie względem Laury rozczarowuje i wnerwia,jednak i i tak liczę na to,że w końcu będą razem.Nijaki Gabriel nie ma tu szans,szkoda -dobry chłopak też powinien mieć jakiś charakter.Nie jest źle, ale mnie przy tej serii trzyma tylko wątek z Dimitrim,reszta dość przeciętna.

Najciekawiej się dzieje jak Laura przebywa z Dimitrim.Pod względem uczuć jak i głównej historii.Dimitri to wyróżniającą się postać,nieprzewidywalny,bezwzględny i podstępny.Często jego zachowanie względem Laury rozczarowuje i wnerwia,jednak i i tak liczę na to,że w końcu będą razem.Nijaki Gabriel nie ma tu szans,szkoda -dobry chłopak też powinien mieć jakiś charakter.Nie...

Fajna młodzieżówka fantasy. Ale czy tylko ja wolałabym zakończenie z wizji? 😅

Fajna młodzieżówka fantasy. Ale czy tylko ja wolałabym zakończenie z wizji? 😅

Wciągnęła mnie podobnie jak poprzednie tomy, chociaż w środku książki miałam przerwę i odłożyłam ją na jakiś czas. Jestem fanką zakończenia, chociaż przyznaję, ze czuję po nim lekki niedosyt, nie wszystko zostało wyjaśnione do końca 😩😩 Będę strasznie tęsknić na bohaterami 😭😭 liczę na jakiś sequel…

Wciągnęła mnie podobnie jak poprzednie tomy, chociaż w środku książki miałam przerwę i odłożyłam ją na jakiś czas. Jestem fanką zakończenia, chociaż przyznaję, ze czuję po nim lekki niedosyt, nie wszystko zostało wyjaśnione do końca 😩😩 Będę strasznie tęsknić na bohaterami 😭😭 liczę na jakiś sequel…

(uwaga spoilery!)
Miałam ogromne oczekiwania do tego tomu, bo drugi był naprawdę dobry. Cała historia ma taki potencjał, że ah~ Jednak zawsze jest jakieś "ale". W tym wypadku jest nim zakończenie. Powiedzieć, że jestem nim rozczarowana, to jak nie powiedzieć nic. Gdyby wojna zakończyła się tak, jak w wizji, którą ujrzała Olla to byłoby to o niebo lepsze niż to, co dostaliśmy. Przynajmniej byłyby jakieś emocje. Zamiast tego mamy zakończenie, jak z kreskówki, w której główny antagonista wywala się na twarz i obrażony znika i koniec. Dobro wygrało? Ale co było dobrem? Intencje Dymitra nie były też jakoś mocno pokazane. Był tajemniczy do samego końca. Ostatecznie jest mi go szkoda.
I wątek Olli i Aleksieja... LIAM NAWET JESZCZE NIE OSTYGŁ!
Mimo wszystko daję wysoką ocenę tej książce, bo było interesująco, emocje szalały, niezdecydowanie Laury przechodziło na mnie. W pozytywny sposób ta książka potrafiła sponiewierać. Tylko to zakończenie...

(uwaga spoilery!)
Miałam ogromne oczekiwania do tego tomu, bo drugi był naprawdę dobry. Cała historia ma taki potencjał, że ah~ Jednak zawsze jest jakieś "ale". W tym wypadku jest nim zakończenie. Powiedzieć, że jestem nim rozczarowana, to jak nie powiedzieć nic. Gdyby wojna zakończyła się tak, jak w wizji, którą ujrzała Olla to byłoby to o niebo lepsze niż to, co...

Akcja rozpoczyna się tydzień bo bitwie na Szarej Wydmie. Laura staje przed kolejnymi dylematami. Co jest dobre, a co jest złe? Kogo tak naprawdę kocha i czy uda jej się uratować najbliższych? Z Frisørd wyruszają trzy grupy, które mają na celu uratowanie jej mieszkańców. Laura, Gabriel i Remek kroczą śladami legendy, a reszta poszukuje sojuszników do zbliżającej się wojny. Los wszystkich zależy od tego, jaką Laura podejmie decyzję w najważniejszym momencie starcia.

Po tym tomie spodziewałam się chyba najwięcej i niestety po przeczytaniu ostatniego zdania miałam takie – co tu się właśnie wydarzyło? Aż wróciłam do wcześniejszego tekstu i szukałam czegoś więcej za spisem treści bo miałam wrażenie, że coś ominęłam. Ale nie, to niestety było zakończenie. Chociaż to za dużo powiedziane. Bo to co powinno zająć jeszcze 2-3 rozdziały, autorka zmieściła na 5 stronach. W kilku zdaniach nie można podsumować bitwy, zniszczeń, porażki czy zwycięstwa, a także dalszych losów wszystkich istnień i budowaniu królestwa. Jestem totalnie na nie.

Pomysł na historie bardzo mi się podoba, dlatego też sięgnęłam po wszystkie tomy. Jest ogromy potencjał, tylko mam wrażenie, że niewykorzystany. Z tej historii można wiele jeszcze wycisnąć.

Oprócz zakończenia nie podobało mi się również przeskakiwanie między bohaterami. Bardzo lubię, kiedy historia opowiedziana jest z kilku perspektyw. Wole jednak gdy są one w jakikolwiek sposób od siebie oddzielone – osobny rozdział, oddzielona część rozdziału, nowy akapit albo chociaż nowa linijka. Tutaj natomiast w jednym akapicie mamy odczucia więcej niż jednego bohatera, można się pogubić. Szkoda też, że książka nie ma skrzydełek. Po jednokrotnym przeczytaniu zaczęła mi delikatnie odchodzić folia z okładki.

W ogólnym rozrachunku ciekawa historia z zakończeniem do wymiany. Może też przydałby się mały kop dla Laury, aby zdecydowała się, czego tak naprawdę chce.

Akcja rozpoczyna się tydzień bo bitwie na Szarej Wydmie. Laura staje przed kolejnymi dylematami. Co jest dobre, a co jest złe? Kogo tak naprawdę kocha i czy uda jej się uratować najbliższych? Z Frisørd wyruszają trzy grupy, które mają na celu uratowanie jej mieszkańców. Laura, Gabriel i Remek kroczą śladami legendy, a reszta poszukuje sojuszników do zbliżającej się wojny....

"Krzyk Południa" Adeliny Tulińskiej to ostatni tom trylogii o Laurze.
Postaram się napisać jak najbardziej ogólnikowo, coby nie zdradzić nikomu przed lekturą zbyt wiele. 😁

Laura zdążyła już niejedno przeżyć i z delikatnej osóbki, zmieniła się w hardą, kalkulującą na chłodno babkę. 🥶 Sprawy wielkiej wagi bierze więc w swoje ręce.
Światu niczego nieświadomych ludzi oraz istot magicznych grozi pewien tyran i żeby powstrzymać jego zapędy dziewczyna oraz jej przyjaciele rozjeżdżają się w różne strony świata, aby przygotować się do ostatecznej bitwy. ⚔️

✨ Po pierwsze, powiem że bardzo spodobała mi się stopniowa i mocno widoczna zmiana Laury. Wyszła ona bardzo autentycznie. Ktoś kto doświadczył wiele zła, pomimo tego, że sam do szpiku kości jest dobry, musi nieco nasiąknąć zgnilizną. 🌪️
✨ Po drugie - ten ostatni, trzeci tom wciągnęłam ekstremalnie szybko. Należę do czytelników bardzo powolnych w przekręcaniu kartek, także zaskoczyło mnie to, jak szybko połknęłam "Krzyk Południa". ⏰
✨ Po trzecie, nie lubię książek rozbitych na kilka wątków, kilka postaci, a tutaj nie przeszkadzało mi to ani trochę. 😏
✨ Jeśli chodzi o zawirowania uczuciowe głównej bohaterki to, no cóż cały czas majtałam się pomiędzy dwoma panami i zdecydować się nie mogłam. Obaj panowie byli wybrakowani, aaaale wiedzcie, że tacy właśnie mieli oni być. I jeden i drugi miał spore wady - jeden miękki jak buła w mleku, a drugi zbyt przesiąknięty chorą ambicją.
✨Jeśli chodzi zaś o zakończenie to jestem na tak, ale i na nie. 😂 A to dlatego, że mam wrażenie, że tej historii przydałby się jeszcze czwarty tom. Wiele wątków zostało otwartych, niezakończonych. I tak samo jak jestem w stanie się zgodzić na to, co wydarzyło się na ostatnich stronicach, tak i czuję niedosyt, choć podkreślam - jest to dobry niedosyt. 😉

PS W ramach akcji #czytamirecenzuję 😁 recenzja ta pojawi się nie tylko tutaj, ale i na innych portalach o tematyce książkowej ❤️

"Krzyk Południa" Adeliny Tulińskiej to ostatni tom trylogii o Laurze.
Postaram się napisać jak najbardziej ogólnikowo, coby nie zdradzić nikomu przed lekturą zbyt wiele. 😁

Laura zdążyła już niejedno przeżyć i z delikatnej osóbki, zmieniła się w hardą, kalkulującą na chłodno babkę. 🥶 Sprawy wielkiej wagi bierze więc w swoje ręce.
Światu niczego nieświadomych ludzi oraz...

Nastał czas wielkiej bitwy Dymitr naprawdę zgladzi Akwarian...wizja Olli która miała poprzez potwora z rządłem sie spełni... Czy wyprawa do karłów i na północ nic nie da czy odnalezienie jaja zmieni bieg wydarzeń....na te pytania odpowie Ci „krzyk poludnia„

Nastał czas wielkiej bitwy Dymitr naprawdę zgladzi Akwarian...wizja Olli która miała poprzez potwora z rządłem sie spełni... Czy wyprawa do karłów i na północ nic nie da czy odnalezienie jaja zmieni bieg wydarzeń....na te pytania odpowie Ci „krzyk poludnia„

Po drugim tomie serii „Dotyk Północy”Ady Tulińskiej, przyszedł czas na finał tej trylogii. Ach co to był za tom. „Krzyk Południa” jest bardzo dynamiczny i pełen zwrotów akcji. Laura, Gabriel oraz ich przyjaciele wyruszają na poszukiwania magicznego artefaktu, który może zagrozić istnieniu ludzkości. Muszą się spieszyć, ponieważ poszukuje go także książę Dymitr. Przyjaciele dzielą się na 3 grupy, z których każda ma inne zadanie. Akcję śledzimy więc trzytorowo, przypatrując się ich przygodom. Wpłynęło to korzystnie na dynamikę fabuły, jest ona dużo szybsza i ciekawsza.

Wiem, że niektórzy porównywali tę serię do „Zmierzchu”. Jak przy poprzednich częściach, aż tak bardzo tego podobieństwa nie widziałam, tak w tym tomie jedna scena jest żywcem ściągnięta z filmowej adaptacji. Nie powiem, początkowo opisany przebieg wydarzeń mnie zszokował, ale potem wywołał uśmiech. Zabieg ten nie jest zły, ale jednocześnie nie jest oryginalny i nie da się przy nim uniknąć porównań z filmem. Zakończenie nie należy do moich ulubionych. Jest ono otwarte, takie trochę gorzko – słodkie. Słuchając ostatni rozdział książki, miałam wrażenie, że zapomniano nagrać kilku stron. Aż cofnęłam nagranie, myśląc, że coś mi umknęło. Koniec ten z jednej strony zostawia nas z wieloma pytaniami, z drugiej pozwala samym dopisać zakończenie tej historii. Niektórym taki finał może się podobać, mnie niestety nie przypadł do gustu. Brakowało mi tam jakiegoś rozdziału podsumowującego. Ale tak jak napisałam, jest to kwestia indywidualnych preferencji.

Największy problem w tej części, jak i w całej serii, stanowiły dla mnie relacje miłosne. Wszystkie one bardziej opierają się na pożądaniu niż jakimś uczuciu. Są za szybkie i płytkie. Bohaterowie nie zdążą się jeszcze porządnie poznać, a już pałają do siebie uczuciem. Nawet jak jeden z bohaterów ginie, jego partnerka, może już w przeciągu 1 lub 2 dni, przychylnym okiem patrzy na innego, a jej serce szybciej bije na jego widok...Jak dla mnie trochę to nieszczere.

Mimo paru mankamentów seria ta jest bardzo przyjemna w odbiorze. Słuchałam jej w formie audiobooka i miło spędziłam z nią czas. Polecam, jak szukacie czegoś lekkiego i łatwego.

Po drugim tomie serii „Dotyk Północy”Ady Tulińskiej, przyszedł czas na finał tej trylogii. Ach co to był za tom. „Krzyk Południa” jest bardzo dynamiczny i pełen zwrotów akcji. Laura, Gabriel oraz ich przyjaciele wyruszają na poszukiwania magicznego artefaktu, który może zagrozić istnieniu ludzkości. Muszą się spieszyć, ponieważ poszukuje go także książę Dymitr. Przyjaciele...

Bardzo przyjemne zakończenie historii, zostawiające bardzo słodko-gorzki posmak na języku. Mimo iż bohaterowie mają swoje szczęśliwe zakończenie, wszystko szło świetnie, akcja toczyła się super...
Tak to Zmierzchowe zrobienie sceny najważniejsze bitwy, zabicie ważnych postaci i ucięcie tego jako wizja przyszłości, zdecydowanie mi nie siadło i zdecydowanie obniżyło ocenę.
Ale generalnie bardzo dobrze się bawiła na całej serii, zdecydowanie polecam. Szkoda tylko, że Laura skończyła nie z tym chłopakiem, którego bym chciała z nią zobaczyć...
Ale wciąż zabawa przednia.

Bardzo przyjemne zakończenie historii, zostawiające bardzo słodko-gorzki posmak na języku. Mimo iż bohaterowie mają swoje szczęśliwe zakończenie, wszystko szło świetnie, akcja toczyła się super...
Tak to Zmierzchowe zrobienie sceny najważniejsze bitwy, zabicie ważnych postaci i ucięcie tego jako wizja przyszłości, zdecydowanie mi nie siadło i zdecydowanie obniżyło ocenę....

Im dalej w las tym gorzej…
Zakończenie conajmniej niesatysfakcjonujące, dziwne i wybrakowane.
Bardzo ciężko czytało mi się ostatnią część. Wręcz miałam przez większość książki nadzieję, że w końcu ktoś ukróci te męki (zarówno moje jak i głównej bohaterki) i zabije Laurę..
Pierwsza część może nie była wielkim WOW, ale miała jakieś zadatki na rozwinięcie czegoś ciekawszego.. niestety Mam takie wrażenie, że po pierwszym tomie skończyły się pomysły, a ostatni to był wręcz pisany na siłę..
Poziom idiotyzmu głównej bohaterki w ostatnim tomie przebił wręcz sufit..

Im dalej w las tym gorzej…
Zakończenie conajmniej niesatysfakcjonujące, dziwne i wybrakowane.
Bardzo ciężko czytało mi się ostatnią część. Wręcz miałam przez większość książki nadzieję, że w końcu ktoś ukróci te męki (zarówno moje jak i głównej bohaterki) i zabije Laurę..
Pierwsza część może nie była wielkim WOW, ale miała jakieś zadatki na rozwinięcie czegoś ciekawszego.....