Świetnie się bawiłam. Lecę po tom 3.

Świetnie się bawiłam. Lecę po tom 3.

Zastanawiałem się skąd tak wysokie oceny, kiedy zorientowałem się że 90% opinii to opinie czytelniczek ... I wszystko jasne ;) Osoby nie przepadające za erotyką (czy krypto erotyką) w książkach, nie lubiący niezdecydowanych i niepewnych charakterów, ciągłych dziecinnych (ok - dziewczęcych) niepewności i braku zdecydowania powinni trzymać się od tej książki z daleka. Miłośnicy Stephani Mayer znajdą tu to co lubią.

Zastanawiałem się skąd tak wysokie oceny, kiedy zorientowałem się że 90% opinii to opinie czytelniczek ... I wszystko jasne ;) Osoby nie przepadające za erotyką (czy krypto erotyką) w książkach, nie lubiący niezdecydowanych i niepewnych charakterów, ciągłych dziecinnych (ok - dziewczęcych) niepewności i braku zdecydowania powinni trzymać się od tej książki z daleka....

Oddech wschodu opowiada dalsze losy Laury, Polki, która brała udział w wolontariacie w Norwegii. Po lecie pełnym przygód na wyspie Frisørd, dziewczyna wraca do Łodzi. Ma okazję na moment powrócić do beztroskiej codzienności jaką pamiętała i nadrobić czas z przyjaciółkami. Sielanka nie trwa jednak długo. Okazuje się, że nad norweską wyspą wisi widmo wojny, a na nią polują łowcy. Aby przeżyć i zapewnić bezpieczeństwo ukochanemu, jest zmuszona do ciągłej ucieczki.

W tej części dostajemy jeszcze więcej akcji. Co chwila natrafiamy na coś nowego, co zmienia całą sytuację. Laura ciągle staje przed nowymi wyborami. Po której stronie stanąć? Komu może zaufać? Kto tak naprawdę jest dobry, a kto czyha na jej życie?

Od jej wyborów zależy życie nie tylko jej, ale również wielu istnień. Nie ułatwi jej wyboru kolejny rytuał, jak i prawda o jej samej.

Ten tom wciągnął mnie od pierwszych stron i cieszyłam się, że mam kolejny pod ręką. Pojawiają się nowe legendy jak i postacie, które mają znaczący wpływ na przebieg zdarzeń. Zdecydowanie namieszają, a pewien tajemniczy Rosjanin przypadł mi bardzo do gustu!

Oddech wschodu opowiada dalsze losy Laury, Polki, która brała udział w wolontariacie w Norwegii. Po lecie pełnym przygód na wyspie Frisørd, dziewczyna wraca do Łodzi. Ma okazję na moment powrócić do beztroskiej codzienności jaką pamiętała i nadrobić czas z przyjaciółkami. Sielanka nie trwa jednak długo. Okazuje się, że nad norweską wyspą wisi widmo wojny, a na nią polują...

Ciekawsza niż poprzednia część,głównie dlatego, że u boku Laury pojawia się tajemniczy,mroczny i gniewny przystojniak.Silna konkurencja dla nijakiego Gabriela.Oczywiście nadal brakuje mi w tej historii bardziej rozbudowanych wątków,więcej szczegółów i barwnych, charakternych postaci.

Ciekawsza niż poprzednia część,głównie dlatego, że u boku Laury pojawia się tajemniczy,mroczny i gniewny przystojniak.Silna konkurencja dla nijakiego Gabriela.Oczywiście nadal brakuje mi w tej historii bardziej rozbudowanych wątków,więcej szczegółów i barwnych, charakternych postaci.

Jest to część druga "Dotyku północy" i przyznam, że podobała mi się bardziej! Relacje między bohaterami wreszcie mają jakąś głębię, widać, że istnieją jakieś uczucia. W pierwszym tomie miałam wrażenie, że była podana tylko informacja, że są, a tutaj mogłam je wreszcie poczuć. "Oddech wschodu" dał mi jasno do zrozumienia, że jeśli chodzi o literaturę to mam moralnie giętki kręgosłup... Mam słabość do bohaterów, takich jak Dimitr. Gabriel przy nim wydaje się miękką kluską... Rozumiem w jakiej był sytuacji, ale rozumiem też Laurę, której nagle świat stanął na głowie, i która czuła się po prostu opuszczona. Ten trójkąt miłosny bardzo mi przywodzi na myśl: "bohater poświęci ukochaną, aby uratować świat, a złoczyńca zniszczy świat, aby uratować ukochaną". Od razu zaczynam kolejną część, bo nie wytrzymam! Laura to magnes na kłopoty, ale to jest to, co tygryski lubią najbardziej :D

Jest to część druga "Dotyku północy" i przyznam, że podobała mi się bardziej! Relacje między bohaterami wreszcie mają jakąś głębię, widać, że istnieją jakieś uczucia. W pierwszym tomie miałam wrażenie, że była podana tylko informacja, że są, a tutaj mogłam je wreszcie poczuć. "Oddech wschodu" dał mi jasno do zrozumienia, że jeśli chodzi o literaturę to mam moralnie giętki...

Tak samo dobra jak pierwsza część, chyba nawet minimalnie lepsza🫢🫢 Świetnie się bawiłam, bardzo przywiązałam się do bohaterów 🫶🫶

Tak samo dobra jak pierwsza część, chyba nawet minimalnie lepsza🫢🫢 Świetnie się bawiłam, bardzo przywiązałam się do bohaterów 🫶🫶

Lubicie kiedy drugie tomy zaskakują Was nieoczywistym rozwinięciem historii? 🤯

"Oddech Wschodu" Ady Tulińskiej to kontynuacja "Dotyku Północy".
Po zakończeniu pierwszego tomu, byłam bardzo ciekawa co autorka nam zaserwuje, ponieważ w moim odczuciu niektóre wątki zamknęła w taki sposób, że niewiele mogło się już zmienić. Jakże się myliłam 😁 i DOBRZE!, że się myliłam.

Laura wróciła do Łodzi, do zwykłego życia, które niestety pomimo prób utrzymania go w takich ramach, nie chce takim pozostać. 😵 Dość szybko okazuje się, że dziewczyna jest w niebezpieczeństwie i o zgrozo jest całkiem sama, ale pomoc nadciąga, z najmniej oczekiwanej strony 😁

Po raz kolejny seria zaskoczyła mnie swoim pomysłem na siebie. 😊 Rzecz jasna nie zdradzę Wam o co mi chodzi, ale z pewnością nikt nie spodziewa się takiego rozwoju sytuacji. A jak dla mnie, to bardzo ważne by książka zaskakiwała, by nie było wiadomo od początku dokąd to wszystko zmierza (a przecież często tak jest). 🤔
Fajnie, że w trakcie książki postać Laury się rozwija, że przeżyte wydarzenia odciskają się na jej psychice, a ona sama zmienia swój sposób postrzegania pewnych spraw. 🙅 Widać jej zmęczenie i bagaż doświadczeń. Nie jest to zmiana na lepsze, ale zmiana prawdziwa. Bo po tylu ciężkich chwilach każdy mógłby zwątpić.
Gabrielowi daję żółtą kartkę za totalną dupowatość, ale mam nadzieję na poprawę w 3 tomie. 😁
Doceniam też 2 nowe postaci, których aż po sam koniec nie umiem zaklasyfikować, jako dobre czy złe.
"Poboczna" historia też była wciągająca.

A skoro tak to wszystko ładnie podsumowałam, to znaczy, że niedługo biorę się za 3 tom.

Lubicie kiedy drugie tomy zaskakują Was nieoczywistym rozwinięciem historii? 🤯

"Oddech Wschodu" Ady Tulińskiej to kontynuacja "Dotyku Północy".
Po zakończeniu pierwszego tomu, byłam bardzo ciekawa co autorka nam zaserwuje, ponieważ w moim odczuciu niektóre wątki zamknęła w taki sposób, że niewiele mogło się już zmienić. Jakże się myliłam 😁 i DOBRZE!, że się myliłam....

poscogi miłość zdrady.

poscogi miłość zdrady.

Skończyłam ostatnio słuchać „ Oddech Wschodu” Ady Tulińskiej. Jest to drugi tom serii „Dotyk Północy”. Stanowi on bezpośrednią kontynuację pierwszej części. Laura po wydarzeniach na wyspie Frisord wraca do Polski, by poukładać swoje sprawy. Okazuje się jednak, że w ojczyźnie Gabriela źle się dzieje. Jako dziedzic ma on wiele obowiązków i z tego powodu zaczyna się coraz bardziej oddalać od Laury. Na domiar złego, ona też staje w obliczu wielkiego niebezpieczeństwa.
W tej części mamy dużo więcej akcji niż w pierwszej. Już nie ograniczamy się tylko do jednej wyspy. Akcja toczy się na Frisord, w Norwegii, Bieszczadach, Rosji, a nawet Portugalii. Rozwój wydarzeń śledzimy już nie tylko oczami Laury, ale także innych bohaterów. Na dodatek pojawiają się nowe postacie, tym razem z dalekiej Rosji.

Książkę słuchało się bardzo przyjemnie. Tak jak pierwsza część, należy ona raczej do tych mniej skomplikowanych powieści, co mi bardzo odpowiadało, bo mogłam jej spokojnie słuchać przy pracy. Styl pisarki jest bardzo płynny i miły w odbiorze. Polubiłam też humorystyczne odzywki bohaterów. Jedyne co mogę zarzucić autorce, to dość kiepskie pokazanie relacji miłosnych. Nasza bohaterka jest zbyt naiwna, za szybko ufa obcym osobom. Prawie każdy napotkany przez nią mężczyzna od razu chciał się z nią żenić. Dostajemy tu klasyczny trójkąt miłosny, jednak nie czułam żadnej chemii między Laurą i jej partnerami. Każda z tych relacji jest za szybka, naiwna i trochę irracjonalna. Taka trochę na siłę.

Ogólnie książkę oceniam na plus. Kończy się w takim momencie, że od razu sięgam po następną część:)

Skończyłam ostatnio słuchać „ Oddech Wschodu” Ady Tulińskiej. Jest to drugi tom serii „Dotyk Północy”. Stanowi on bezpośrednią kontynuację pierwszej części. Laura po wydarzeniach na wyspie Frisord wraca do Polski, by poukładać swoje sprawy. Okazuje się jednak, że w ojczyźnie Gabriela źle się dzieje. Jako dziedzic ma on wiele obowiązków i z tego powodu zaczyna się coraz...

"Oddech wschodu" podobał mi się o wiele bardziej niż pierwszy tom🤭

Po wszystkim co spotkało Laure na wyspie Frisørd, dziewczyna wraca do Łodzi by zaznać chwilę spokoju. Niestety nic nie układa się po jej myśli. Jej drogi z narzeczonym rozchodzą się a za jej głowę zostaje wyznaczona nie mała nagroda. Laura pozostawiona sama sobie i zmuszona do ucieczki, decyduję się skorzystać z pomocy dwóch nowopoznanych mężczyzn. Tylko czy oni naprawdę chcą jej pomóc? Gra się dopiero rozpoczęła a Laura jeszcze nie wie jaką rolę przyjdzie jej odegrać.
Ta część całkowicie przeniosła mnie do magicznego świata i pozwoliła się nim rozkoszować.  Akcja przyspiesza a jej zwroty przysparzały mnie o palpitacje serca. Autorka w lekki i płynny sposób prowadzi nas przez historię i snuje intrygi, w taki sposób, że do końca nie wiadomo komu zaufać a kto jest zdrajcą. Intrygujący nowi bohaterowie są jak puzzle, fragment po fragmencie odkrywamy ich osobowość by nagle przekonać się że jeden element nie pasuje i zmienia całkowicie postrzegany obraz. Zdecydowanie nie wieje tu nudą a koniec sprawia, że od razu ma się ochotę sięgnąć po kolejną część.

Jeszcze na koniec dodam, że jestem zachwycona kreacją bohaterów. Nie często mi się zdarza, żebym tak polubiła antagonistę, że to właśnie jemu kibicuję w tej przygodzie🤭

"Oddech wschodu" podobał mi się o wiele bardziej niż pierwszy tom🤭

Po wszystkim co spotkało Laure na wyspie Frisørd, dziewczyna wraca do Łodzi by zaznać chwilę spokoju. Niestety nic nie układa się po jej myśli. Jej drogi z narzeczonym rozchodzą się a za jej głowę zostaje wyznaczona nie mała nagroda. Laura pozostawiona sama sobie i zmuszona do ucieczki, decyduję się...