Bardzo irytujące główne bohaterki, pierwszą połowę bardzo ciężko mi się czytało. Druga połowa książki była trochę lepsza.

Bardzo irytujące główne bohaterki, pierwszą połowę bardzo ciężko mi się czytało. Druga połowa książki była trochę lepsza.

Już od dawna jakaś książka tak bardzo mnie nie rozczarowała. Zupełnie nie mogłam się wciągnąć w bieg historii, akcja była przesadnie rozwleczona. Nie przypadły mi też do gustu dialogi i sami bohaterowie, bo byli jacyś tacy bez wyrazu. Chociaż całokształtu książki nie oceniam bardzo pozytywnie, to jest też parę rzeczy, które w tej pozycji doceniam, a mianowicie nawiązanie do mitów węgierskich, przedstawienie historii z dwóch punktów widzenia - bohaterki Béaty, jak i Liljany, a także całkiem ciekawy pomysł na powieść, choć niewłaściwie zrealizowany technicznie.

Już od dawna jakaś książka tak bardzo mnie nie rozczarowała. Zupełnie nie mogłam się wciągnąć w bieg historii, akcja była przesadnie rozwleczona. Nie przypadły mi też do gustu dialogi i sami bohaterowie, bo byli jacyś tacy bez wyrazu. Chociaż całokształtu książki nie oceniam bardzo pozytywnie, to jest też parę rzeczy, które w tej pozycji doceniam, a mianowicie nawiązanie do...

To jest ten typ książki, przy którym z ulgą odetchnęłam jak skończyłam. Jedyny duży plus tej książki to szata graficzna. Zwabiona opisem książki, który był z tyłu zabrałam się do czytania. Jednak to co znalazłam w środku bardzo mnie rozczarowało. Rozciągnięta fabula do granic możliwości, ciągle popieprzanie po lesie, przewrażliwione postacie i opisy uczuć, które nijak miały się do otaczającej postacie sytuacji. Dialogi mam wrażenie że były pisane przez 10 latke. Niestety zakończenie na które bardzo liczyłam, że poprawi moja opinie na temat tej książki okazało się tak samo rozciągnięte i nijakie jak reszta fabuły.

To jest ten typ książki, przy którym z ulgą odetchnęłam jak skończyłam. Jedyny duży plus tej książki to szata graficzna. Zwabiona opisem książki, który był z tyłu zabrałam się do czytania. Jednak to co znalazłam w środku bardzo mnie rozczarowało. Rozciągnięta fabula do granic możliwości, ciągle popieprzanie po lesie, przewrażliwione postacie i opisy uczuć, które nijak miały...

Ciekawy pomysł, bardzo fajny klimat książki. Niestety historia bardzo rozwleczona, niewiele się dzieje. Bohaterki nie budzą sympatii i trudno się wciągnąć w tą opowieść. Lekkie rozczarowanie.

Ciekawy pomysł, bardzo fajny klimat książki. Niestety historia bardzo rozwleczona, niewiele się dzieje. Bohaterki nie budzą sympatii i trudno się wciągnąć w tą opowieść. Lekkie rozczarowanie.

Początkowo byłam mile zaskoczona rozdziałem pisanym z perspektywy ośmiolatki. Uważam, że został napisany bardzo wiarygodnie: młoda dziewczynka jeszcze niczego nie świadoma, tłumacząca sobie świat w zrozumiały dla siebie sposób, beztroskie zachowanie w poważnej sytuacji, które dorosłych mogły by zaalarmować. Niestety już po pierwszym rozdziale zorientowałam się, że była to jedynie złudna nadzieja. Bohaterka dorosła, jednak jej zachowanie dalej było dziecinne, często zapominałam ile tak naprawdę miała lat. Fabuła książki ma standardowy motyw walki dobra ze złem co też było rozczarowaniem po rewelacyjnym pierwszym rozdziele.
Osobiście uważam, że wątek Mihy został naprawdę fatalnie przedstawiony, znałam ją zdecydowanie zbyt krótko żeby odczuć cokolwiek po jej śmierci. Jednocześnie autorka gubiła się w przedstawionych przez siebie faktach. Liliana była rzekomo niesamowicie przywiązana do Mihy, a jednak notorycznie o niej zapominała. Nawet gdy już o niej sobie przypomniała to powtarzała tylko jak jest jej przykro i ...tyle.
Cała historia o uciekaniu, szukaniu i ponownym uciekaniu była naprawdę przydługa i nudziła mnie. Zaczynałam już myśleć, że bohaterowie nigdy się nie spotkają. Natomiast sam wątek ostatecznej walki był strasznie krótki w porównaniu z resztą historii.

Początkowo byłam mile zaskoczona rozdziałem pisanym z perspektywy ośmiolatki. Uważam, że został napisany bardzo wiarygodnie: młoda dziewczynka jeszcze niczego nie świadoma, tłumacząca sobie świat w zrozumiały dla siebie sposób, beztroskie zachowanie w poważnej sytuacji, które dorosłych mogły by zaalarmować. Niestety już po pierwszym rozdziale zorientowałam się, że była to...

Książka bardzo fajnie napisana. Szybko się ją czyta ponieważ jest podzielona na dwie bohaterki i każdy rozdział jest opowiadany albo przez Lilianę albo Beatę.
Zły mag i zło, dwie dziewczyny które mają moc i chcą się pozbyć Zła, nawet nie wiedząc że mają w sobie magię. Ciekawy wątek, jednak czegoś mi brakowało. Nie było jako takiej akcji (zadziało się dopiero na samym końcu książki) wątku miłosnego brak. Dobra do poczytania dla osób lubiących lekką fantastykę i akcje bez rozlewu krwi a magii.

Książka bardzo fajnie napisana. Szybko się ją czyta ponieważ jest podzielona na dwie bohaterki i każdy rozdział jest opowiadany albo przez Lilianę albo Beatę.
Zły mag i zło, dwie dziewczyny które mają moc i chcą się pozbyć Zła, nawet nie wiedząc że mają w sobie magię. Ciekawy wątek, jednak czegoś mi brakowało. Nie było jako takiej akcji (zadziało się dopiero na samym...

Książka ogólnie była naprawdę dobra, chociaż myśle, że każdy mógł się spodziewać jakie będzie zakończenie.
Największe plusy książki:
1. Podział rozdziałów, styl pisania i długość rodziałów. Osobiście uwielbiam zwracać uwagę na takie rzeczy, a w tej książce był jeden z moich ulubionych podziałów (na perspektywy) i długości były dla mnie idealne (nie za długie i nie za krótkie)
2. Fabuła. Dla mnie była dobra, fajnie się zapowiadała, rozwijała i zakończyła (chociaż zakończenie można było lepsze). Na szczęście wątek romantyczny nie był głównym wątkiem, tylko naprawdę był poboczny, który tak naprawdę nie wnosił nic, ale nie przeszkadzał.
3. Język używany w książce. Bardzo mi się podobało, że na początku był umieszczony słowniczek, w którym były napisane imiona, miejsca i nazwy włącznie z wymową. Jest to dla mnie ogromny plus, bo daje to komfort czytania, że nie trzeba myśleć jak wymówić jakieś słowo.
4. Postacie. Zakochałem się w postaci Lilijany i w tym jak została napisana. Była najbardziej ludzką postacią, ktora zachowywała się tak jak większość ludzi, gdy panikuje lub boi się i własne życie. Nie była idealna, ale widać było, że trochę już w życiu przeszła, dlatego tak pragnęła odpocząć i znaleźć bezpieczne miejsce.
Największe minusy:
1. Béata. Przez całą książke liczyłem na to, że tak suka w końcu zdechnie. Jestem zaskoczony, że da sie tak spierdolić postać. Przez całą książke dostawała wsparcie i pomoc od wszystkich, dostała więcej mocy niż powinna i jeszcze sie zachowywała jak pierdolona księżniczka. No błagam. Dostała za dużo mocy niż powinna i jej odbiło. Traktowała wszystkich jak śmiecie i uważała sie za najważniejszą. Miała jakiś syndrom bohatera chyba bo kurwa pierdoliła jak połamana te swoje głupie gadnia. Miała problemy, że Lilijana chce święty spokój po tym co przeszła w życiu, gdy sama całe życie spędziła z super rodzinką i w świętym spokoju. Nienawidze szmaty

Książka ogólnie była naprawdę dobra, chociaż myśle, że każdy mógł się spodziewać jakie będzie zakończenie.
Największe plusy książki:
1. Podział rozdziałów, styl pisania i długość rodziałów. Osobiście uwielbiam zwracać uwagę na takie rzeczy, a w tej książce był jeden z moich ulubionych podziałów (na perspektywy) i długości były dla mnie idealne (nie za długie i nie za...

"Las kości i dusz" pozytywnie mnie zaskoczył. Spodziewałam się typowej młodzieżówki z elementami fantasy, a dostałam całkiem niezłą opowieść, gdzie magia rzeczywiście grała pierwsze skrzypce. Historia Béaty, Benedeka oraz Liljany wciągnęła mnie już od pierwszych stron, a zainteresowanie trzymało się do samego końca.
Tym, co rzeczywiście spodobało mi się w książce, był fakt, że bohaterowie nie są nie wiadomo jak napakowani mocami, ba! na początku nawet nie potrafią z nich korzystać (poza okazjonalnymi, małymi czarami Liljany, które jednak solidnie ją wyczerpywały, co jest naprawdę logicznym wyjaśnieniem). Kolejny plus za to, że wątek romantyczny nie był głównym wątkiem, a poboczną wstawką, która dodawała smaczku całej tajemnicy dotyczącej Zamku Vyesta.
Z bohaterami to różnie bywało natomiast. Z trójki głównych postaci szczerze polubiłam tylko Liljanę, bo była l u d z k a. Zachowywała się tak, jak zachowałaby się większość z nas w sytuacjach bez wyjścia, kiedy wybór jest między ratowaniem siebie a ratowaniem wszystkich dookoła. Dziewczyna chciała tylko świętego spokoju, co po życiu pełnym strachu o jutro jest zupełnie zrozumiałe. Béaty natomiast nie udało mi się polubić, chociaż się starałam. Była... Nawet nie wiem, jak to określić. Zbyt płaska? Papierowa? Była po prostu typową bohaterką, która nie wie, co ma robić i czeka, aż ktoś podejmie decyzję za nią, a potem ma do wszystkich pretensje. Co do Benedeka, to w moim odczuciu było go za mało, żebym zdążyła wyrobić sobie o nim jakieś zdanie.
Podsumowując, "Las kości i dusz" jest naprawdę dobrą pozycją, jeśli ktoś chciałby przeczytać jakieś lekkie fantasy, gdzie ów fantastyczny wątek jest serio widoczny. Zakończenie nieco przewidywalne, ale czy jakakolwiek młodzieżówka kończy się źle? Wątpię w to. Mimo to uważam, że naprawdę warto sięgnąć po tę pozycję.

"Las kości i dusz" pozytywnie mnie zaskoczył. Spodziewałam się typowej młodzieżówki z elementami fantasy, a dostałam całkiem niezłą opowieść, gdzie magia rzeczywiście grała pierwsze skrzypce. Historia Béaty, Benedeka oraz Liljany wciągnęła mnie już od pierwszych stron, a zainteresowanie trzymało się do samego końca.
Tym, co rzeczywiście spodobało mi się w książce, był fakt,...

W ogóle się nie wciągnęłam.

W ogóle się nie wciągnęłam.

Widziałam wiele negatywnych opinii na temat tej książki, ale nie zniechęciły mnie one i sama postanowiłam się przekonać czy mi się spodoba, czy nie. Okazało się, że przeczytane recenzję były godne zaufania, bo ,,Las Kości i Dusz" jest toporny, mało wiarygodny i momentami po prostu źle napisany. Historia jest naciągana i często traci sens. Spodziewałam się czegoś lepszego, szczególnie że do czytania bardzo zachęciła mnie śliczna okładka. W trakcie zastanawiam się czy nie zrezygnować i nie zrobić dnf-u, ale przemęczyłam się i dotarłam do końca. Czy było warto? Nie sądzę.

Z pozytywnych aspektów to podobał mi się świat przedstawiony w opowieści - mroczny las, duchy zmarłych tańczące po nocy na cmentarzu, opuszczony zamek nawiedzony przez złe moce i duchy. Wszystko to razem tworzyło wspaniały klimat. Gdyby opowieść była lepiej skonstruowana, na pewno by mnie zachwyciła.

Widziałam wiele negatywnych opinii na temat tej książki, ale nie zniechęciły mnie one i sama postanowiłam się przekonać czy mi się spodoba, czy nie. Okazało się, że przeczytane recenzję były godne zaufania, bo ,,Las Kości i Dusz" jest toporny, mało wiarygodny i momentami po prostu źle napisany. Historia jest naciągana i często traci sens. Spodziewałam się czegoś lepszego,...