Powieść ta dotyczy nastrojów społecznych jakie panowały w zaborze rosyjskim po nieudanej rewolucji 1905 roku. Całość przedstawiona jest przez pryzmat głównego bohatera Przecława Boroszowskiego. Główny bohater i rewolucjonista po odsiedzeniu pewnego okresu w cytadeli i na zesłaniu powraca do Warszawy. Wszyscy go drażnią, z nikim nie znajduje wspólnego języka. Czuje się wręcz nad człowiekiem stworzonym do wielkich czynów. Stara się napisać wielkie dzieło związane z dziejami narodu polskiego. Ponieważ w Warszawie spotyka ciągle znajomych z czasów rewolucyjnych przenosi się (wręcz ucieka) do Paryża. Tu początkowo czuje się lepiej, czuje się oderwanym od Polski. Odczuwa również brak konieczności walki o losy ojczyzny. Tak jest jednak do czasu. Pod wpływem różnych wydarzeń (m.in. I Wojna Bałkańska),rozmów z przyjacielem, zapisanie się do związku strzeleckiego i innych przeżyć powraca do Polski. Tu w trakcie górskiej wycieczki spotyka Pannę Marteczkę, która był w nim zakochana jeszcze w takcie rewolucji. On zaś cały czas nią gardził. Potem w nocy nad górskim potokiem przeżywa koszmary, nękają go różnorakie wizje. Doprowadza to do jego głębokiej duchowej przemiany. Wraca do Warszawy i wiąże się z Panną Marteczką. Zaczyna nawet wydawać książki. Wreszcie wybucha I Wojna Światowa. Przecław zaciąga się do wojska. Tak kończy się ta powieść. W powieści tej cały czas analizowane są więc możliwości odzyskania niepodległości i nastroje z tym związane.