Nie bez kozery powiadają, że najlepsze książki dla dzieci piszą Brytyjczycy. Dom na krańcu czasu napisała właśnie Brytyjka Jeanette Winterson, znana jako autorka znakomitej „dorosłej” literatury. I godnie podtrzymuje ona prymat swej nacji w tej dziedzinie. Tak sprawna literacko pisarka jak autorka „Kamiennych bogów” zręcznie tasuje znane schematy z literatury dla dzieci ( sympatyczna udręczona sierota, przepowiednia, której ta sierota jest przedmiotem, walka dobra ze złem) i wprowadza wątki science fiction, przemycając również samą science. Winterson uroczo częstuje czytelnika podstawowymi elementami fizyki kwantowej w zręcznej próbie zainteresowania ją najmłodszych. Bardzo dobrze wybrany cel: wszak wiadomo, że wielu słynnych naukowców swoje pasje zaczynało od czytania w młodości SF. Ta literatura po prostu działa na wyobraźnię.

Nie bez kozery powiadają, że najlepsze książki dla dzieci piszą Brytyjczycy. Dom na krańcu czasu napisała właśnie Brytyjka Jeanette Winterson, znana jako autorka znakomitej „dorosłej” literatury. I godnie podtrzymuje ona prymat swej nacji w tej dziedzinie. Tak sprawna literacko pisarka jak autorka „Kamiennych bogów” zręcznie tasuje znane schematy z literatury dla dzieci (...

Trudno mi wyrazić mój zachwyt nad tą książką. Jest to pozycja, nad którą najlepiej usiąść i przeczytać na raz, bez odrywania się, bo wtedy najlepiej ją zrozumieć. Elementy surrealistyczne mieszają się z nauką, śmiech ze strachem, a miłość z nienawiścią. Równocześnie wierzymy w przedstawione tam wydarzenia i wątpimy w każde słowo. Czytajcie, czytajcie i jeszcze raz czytajcie - gwarantuję, że ta pozycja głęboko zapadnie Wam w pamięć :)

Trudno mi wyrazić mój zachwyt nad tą książką. Jest to pozycja, nad którą najlepiej usiąść i przeczytać na raz, bez odrywania się, bo wtedy najlepiej ją zrozumieć. Elementy surrealistyczne mieszają się z nauką, śmiech ze strachem, a miłość z nienawiścią. Równocześnie wierzymy w przedstawione tam wydarzenia i wątpimy w każde słowo. Czytajcie, czytajcie i jeszcze raz czytajcie...

ciekawa wciągająca super warto przeczytac

ciekawa wciągająca super warto przeczytac

Podobała mi się ta książka. Czytając ją, czułam się trochę jak we śnie. Klimat powieści jest totalnie oniryczny: fantastyka wymieszana z rzeczywistością, surrealizm poplątany z nauką, wydarzenia w jednej chwili zabawne a w kolejnej straszne, niby ułożone logiczne, a jednak irracjonalne.
To specyficzny rodzaj narracji, bo nie pozwala tak naprawdę uwierzyć w wydarzenia, ani wczuć się w bohaterów.
Dla mnie cała ta historia była przede wszystkim pretekstem do zadania sobie kilku pytań (mniej lub bardziej filozoficznych) i przeprowadzenia w głowie różnych łamigłówek z czasem w roli głównej.
Na pewno pomysły fabularne są oryginalne, a ilość różnych wątków oszałamiająca. Szczególnie urzekły mnie wkręty miejsc czy postaci prawdziwie istniejących (Stephen Hawking!) i klisze z baśni (zbieranie przez bohaterkę przypadkowych przedmiotów, które później ratują jej życie w podróży).
Kończąc, nie sądzę żeby była to książka dla dzieci. Co najmniej dla nastolatków, a najlepiej dla dorosłych, którzy lubią puścić czasem wodze fantazji.

Podobała mi się ta książka. Czytając ją, czułam się trochę jak we śnie. Klimat powieści jest totalnie oniryczny: fantastyka wymieszana z rzeczywistością, surrealizm poplątany z nauką, wydarzenia w jednej chwili zabawne a w kolejnej straszne, niby ułożone logiczne, a jednak irracjonalne.
To specyficzny rodzaj narracji, bo nie pozwala tak naprawdę uwierzyć w wydarzenia, ani...

Jeśli mam być szczera,książka budzi we mnie zróżnicowane emocje. Przyjmuje się,że jest literaturą dla dzieci i młodzieży,mimo to dorosły też się w niej odnajdzie,jeśli lubi klimat fantastyki. Ja czytając ją mało w zawroty głowy nie wpadłam,jest nieźle zakręcona,trochę irracjonalna,ale bez wątpienia wciąga czytelnika. Jak zaczniesz czytać,to do samego końca,bo przerwać jest po prostu szkoda. Plusem jest to,że język jest przystępny (mimo pisania o różnych anomaliach :D),a nie naukowy. Można czytać z głębszym zastanowieniem się nad treścią a oczy się nie męczą. Mnie się ogólnie podobało :)
Warte przeczytania!

Jeśli mam być szczera,książka budzi we mnie zróżnicowane emocje. Przyjmuje się,że jest literaturą dla dzieci i młodzieży,mimo to dorosły też się w niej odnajdzie,jeśli lubi klimat fantastyki. Ja czytając ją mało w zawroty głowy nie wpadłam,jest nieźle zakręcona,trochę irracjonalna,ale bez wątpienia wciąga czytelnika. Jak zaczniesz czytać,to do samego końca,bo przerwać jest...

Niestety opowieść o dziewczynce zmagającej się z czarnymi charakterami i wymykającym się spod kontroli czasem nie zrobiła na mnie zbyt wielkiego wrażenia. Być może wynikało to z wieku w jakim przeczytałam tą książkę ponieważ wiekiem bliżej mi raczej do rodziców niż samej Silver.
Sama fabuła powieści jest nawet ciekawa, jednak już sposób kreowania postaci nie jest dość oryginalny. Zacznijmy może od samej Silver, dziewczynka w niewyjaśnionych okolicznościach straciła rodziców i musi jakoś radzić sobie z na wskroś złą ciotką. Mała jest sprytna i zaradna. Sposób w jaki została opisana przywodzi na myśl dziesiątki innych jej podobnych jej bohaterek. Razem z pomagającym jej Gabrielem stanowili duo, które w czasie lektury ciągle narzucało mi skojarzenia z bohaterami "Mrocznych materii" Pullmana. Za to czarne charaktery były tak czarne, że aż spodziewałam się w ich historii jakiegoś fabularnego zakrętu, który przynajmniej częściowo wyjaśniłby przyczyny ich podłych czynów. Niestety tu także fabuła mnie rozczarowała pozostawiając wszystkie niegodziwe postaci z zasłużoną karą, lecz bez jakiejkolwiek możliwości odkupienia win.
Co razi mnie w "Domu na krańcu czasu" najbardziej to wciśnięty na siłę dydaktyzm. Z niemal każdej strony wylatują naprzeciw czytelnikowi, ważne często trudne do zrozumienia dla młodszego czytelnika informacje (momentami sama nie potrafiłam zrozumieć zagmatwanego sposobu opisywania przez autorkę pojęć z zakresu fizyki kwantowej, a nie raz już się z tą materią spotykałam).
Pomimo wielu minusów i kilku wątpliwych plusów tej powieści nie mogę dać jej wyższej oceny choćby ze względu na usilne kreowanie jej na książkę fantastyczną, pogłębiającą wiedzę czytelnika.

Niestety opowieść o dziewczynce zmagającej się z czarnymi charakterami i wymykającym się spod kontroli czasem nie zrobiła na mnie zbyt wielkiego wrażenia. Być może wynikało to z wieku w jakim przeczytałam tą książkę ponieważ wiekiem bliżej mi raczej do rodziców niż samej Silver.
Sama fabuła powieści jest nawet ciekawa, jednak już sposób kreowania postaci nie jest dość...

Książka jest teoretycznie próbą autorki stworzenia powieści dla młodszych czytelników. Zastanawiam się, ile z nich byłoby w stanie pojąć całą grę czasem i cząstkami. Niemniej jednak, temat poruszony i poprowadzony jest bardzo zgrabnie.
Po przeczytaniu poprzednich książek Winterson, Tanglewreck wydaje się być historią niemalże banalną! To chyba kwestia przyzwyczajenia.
Bohaterowie są tutaj bardzo ciekawym elementem, głównie dlatego, że tak naprawdę nie wiadomo komu kibicować. Kto jest dobry, a kto zły, czy faktycznie ktoś tutaj jest zły?
Całość ładnie się komponuje i łączy, aczkolwiek mój egzemplarz zapragnął zagrać ze mną w pętlę czasu (i niestety zagubił jeden rozdział, zastępując go powtórzeniem zdarzeń).
Pokazanie jak dzieci radzą sobie z wyzwaniami i uczuciami mnie ujęło.
[ Labirynt stworzony przez Tanglewreck i rzucony żart na temat Doctora Who - świetne!]
Niestety zakończenie jest trochę rozczarowujące...

Książka jest teoretycznie próbą autorki stworzenia powieści dla młodszych czytelników. Zastanawiam się, ile z nich byłoby w stanie pojąć całą grę czasem i cząstkami. Niemniej jednak, temat poruszony i poprowadzony jest bardzo zgrabnie.
Po przeczytaniu poprzednich książek Winterson, Tanglewreck wydaje się być historią niemalże banalną! To chyba kwestia...

Urocza opowieść o niespodziewanej miłości. Daję okejkę.

Urocza opowieść o niespodziewanej miłości. Daję okejkę.

nawet...nawet

nawet...nawet

Książka ta wpadła w moje ręce gdy zaczęłam się głębiej zastanawiać nad genezą czasu i jego znaczeniu jeśli chodzi o fizykę. Tak więc książka ta "weszła" na moje własne przemyślenia, a nie "sprowokowała" do myślenia o tym, co rzadko mi się zdarza.

Mam wrażenie, że tyle, ile lat mają główni bohaterowie, dla takiego przedziału wiekowego przeznaczone są książki o tychże bohaterach. Więc jestem trochę za stara na tę książkę i to od pierwszej strony rzuciło mi się w oczy. A zazwyczaj książki, na które jesteśmy za starzy nam się nie podobają. Ta książka odchodzi wyraźnie od tej reguły.

Książka ta spodobała mi się. Ciekawy pomysł na fabułę, język pozostawia trochę do życzenia, ale to książka dla młodszych odbiorców... I całkiem niezłe przedstawienie tematów ściśle związanych z fizyką. Nie nazwałabym tej książki ulubioną pozycją miesiąca, ale jako taki lekki "czytacz"... Czy jak tam się na to mówi. I jako taki czytacz tę książkę polecam.

Książka ta wpadła w moje ręce gdy zaczęłam się głębiej zastanawiać nad genezą czasu i jego znaczeniu jeśli chodzi o fizykę. Tak więc książka ta "weszła" na moje własne przemyślenia, a nie "sprowokowała" do myślenia o tym, co rzadko mi się zdarza.

Mam wrażenie, że tyle, ile lat mają główni bohaterowie, dla takiego przedziału wiekowego przeznaczone są książki o tychże...