Liwia matka Bogów to niezła cegła (500 stron) a mimo to przeczytanie jej zajęło mi jakieś trzy dni. A musicie wiedzieć że nie przepadam za historią jakoś nigdy nie lubiłem zgłębiać jej tajników. Mimo to książkę czytało się fantastycznie. Autor perfekcyjnie przemyca fakty historyczne w ukryciu powieści obyczajowej. Pokazuje ona wojnę domową w Rzymie przez pryzmat jednej z jej ważniejszych uczestników. Tytułowa Liwie przez drobny błąd uzyskuje potężnego wroga który pragnie zemsty i jest gotowy na wszystko aby tej zemsty dokonać. Więc w cieniu wojny domowej mamy wojnę dwóch wielkich kobiet.
Autor nie skupia się na opisywaniu faktów historycznych wielkich batalii krwawych opisów walk, ale pokazuje nam mechanizmy rządzące ówczesnym imperium. Politycznych przyjaźniach małżeństwach czy zwyczajach. Przedstawia nam też zwyczajne życie chociaż muszę przyznać że sposób czyszczenia ubrań dla mnie okazał się dość nazwijmy to kontrowersyjny. Za to chyba wracamy do dawnych sposobów obchodzenia się z woda.
Historia Liwi i jej bliskich pokazuje nam jak ważna jest rodzina a jednocześnie jak nieistotnie jest kim jesteś a jakie nazwisko nosisz i kim są twoi przodkowie. To takie niesamowite w naszych czasach kiedy tak chętnie odcinamy się od korzeni. Pokazuje że kobieta niezależnie od tego z jakiej warstwy społecznej pochodziła była traktowana jak przedmiot ewentualnie karta przetargowa a jednocześnie od jej inteligencji zależało czy będzie w stanie zdobyć szacunek swojego męża i mieć szansę na doradzanie mu. Jak to mówi stare polskie powiedzenie że mężczyzna jest głową domu ale kobieta jego szyją. Należy przy tym podkreślić że kobiety mimo że musiały być posłuszne swoim mężom to często „pilnowały” ich interesów zarządzały domami i majątkami. Czy zawsze przekazywały wole swoich mężów czy raczej kierowały się własnym zdaniem?
Dzięki wprowadzeniu postaci z różnych warstw społecznych przekonujemy się jak ciekawe i trudne było życie w Rzymie. Jakimi bezradnymi ludźmi byli patrycjusze pozbawieni swoich niewolników. Jak łatwo było stracić wszystko. Jaka była mentalność panów niewolników i wyzwoleńców.
Gorąco polecam wszystkim którzy lubią zarówno książki historyczne jak i tych które lubią dobry obyczaj. Jedynie ci którzy mają ochotę na krwawe opisy bitew czy gorące sceny rozczarują się.

Liwia matka Bogów to niezła cegła (500 stron) a mimo to przeczytanie jej zajęło mi jakieś trzy dni. A musicie wiedzieć że nie przepadam za historią jakoś nigdy nie lubiłem zgłębiać jej tajników. Mimo to książkę czytało się fantastycznie. Autor perfekcyjnie przemyca fakty historyczne w ukryciu powieści obyczajowej. Pokazuje ona wojnę domową w Rzymie...

Niezwykła epicka opowieść o jednej z kobiet starożytnego Rzymu

Niezwykła epicka opowieść o jednej z kobiet starożytnego Rzymu

Kończę ten rok przeczytaniem wspaniałej, niesamowitej książki !!

Kiedy jakiś czas temu moja Przyjaciółka Iwonka poleciła mi 'Agrypinę, po lekturze już wiedziałem, że sięgnę po kolejne książki Michała Kubicza.
Teraz na mojej półce czeka 'Julia'.

Rzym po śmierci Juliusza Cezara.
Ci, którzy go zamordowali giną w bitwie pod Filippi.
Zwycięzcy zaczynają między sobą rozgrywkę o władzę.
Oktawian, Marek Antoniusz (mam przed oczami twarz Richarda Burtona),Pompejusz.
Który z nich okaże się zwycięzcą ?
Jak w tym świecie odnajdzie się pochodząca z zacnego rodu nastolatka ?

Postać Liwii nakreślona jest wspaniale.
Nieprzeciętnie inteligentna, lawiruje, aby przeżyć.
Jej dramatyczne losy i uciekanie przed zemstą Skrybonii stanowią kanwę opowieści.

Ale nie tylko fabuła zachwyca.

Autor mistrzowsko, operując cudownym, barwnym, plastycznym językiem przybliża czytelnikowi najmniejsze detale rzymskiego życia.
To, jak opisuje szczegóły domostw, rzymską ulice, ubiory poszczególnych warstw społecznych, relacje pan -niewolnik to absolutne mistrzostwo.

I cały ten rzymski świat.
Okrutny, bezwzględny, drapieżny, bezlitosny ale jednocześnie fascynujący.
Piękno i okrucieństwo ścierają się ze sobą co krok.

Właściwie to brakuje mi słów, aby oddać mój zachwyt podczas lektury.

I na koniec mojej recenzji jeden króciutki fragment :
'W drzwiach stanęła niewolnica z tacą, na której znajdowały się dwie upieczone tłuste kury obtoczone w miodzie i w ziołach'

Że też mnie nic takiego nikt nigdy nie przyniósł na tacy...

Cudowna książka !!!

10/10.

Kończę ten rok przeczytaniem wspaniałej, niesamowitej książki !!

Kiedy jakiś czas temu moja Przyjaciółka Iwonka poleciła mi 'Agrypinę, po lekturze już wiedziałem, że sięgnę po kolejne książki Michała Kubicza.
Teraz na mojej półce czeka 'Julia'.

Rzym po śmierci Juliusza Cezara.
Ci, którzy go zamordowali giną w bitwie pod Filippi.
Zwycięzcy zaczynają między sobą rozgrywkę o...

PIERWSZA KSIĄŻKA, KTÓRĄ PRZECZYTAŁAM MICHAŁA KUBICZA. ABY PO NIĄ SIĘGNĄĆ, URZEKŁA MNIE JEJ OKŁADKA I CUDNA TWARZ GŁÓWNEJ BOHATERKI.
POZNAJEMY JĄ JAKO MŁODĄ, DELIKATNĄ OSOBĘ, PRZYJACIÓŁKĘ SKRYBONII, KTÓRA POTEM JEST STAJE SIĘ WROGIEM NUMER JEDEN.
W WIEKU OKOŁO 15 LAT ZOSTAŁA WYDANA ZA MĄŻ ZA KUZYNA, MAŁŻEŃSTWO BARDZO DOBRZE SIE ROZUMIAŁO, ALE ZBIEG OKOLICZNOŚCI I ASPIRACJE LIWII DOPROWADZIŁY DO JEGO ROZPADU, POWIEŚĆ SIĘ KOŃCZY W MOMENCIE ZAŚLUBIN LIWII Z OKTAWIANEM AUGUSTEM.
GORĄCO POLECAM

PIERWSZA KSIĄŻKA, KTÓRĄ PRZECZYTAŁAM MICHAŁA KUBICZA. ABY PO NIĄ SIĘGNĄĆ, URZEKŁA MNIE JEJ OKŁADKA I CUDNA TWARZ GŁÓWNEJ BOHATERKI.
POZNAJEMY JĄ JAKO MŁODĄ, DELIKATNĄ OSOBĘ, PRZYJACIÓŁKĘ SKRYBONII, KTÓRA POTEM JEST STAJE SIĘ WROGIEM NUMER JEDEN.
W WIEKU OKOŁO 15 LAT ZOSTAŁA WYDANA ZA MĄŻ ZA KUZYNA, MAŁŻEŃSTWO BARDZO DOBRZE SIE ROZUMIAŁO, ALE ZBIEG OKOLICZNOŚCI I ASPIRACJE...

„Jedno wydarzenie potrafi odmienić nasze życie. Z początku często zdaje się ono tak błahe, że nie przypisujemy mu żadnego znaczenia i dopiero później dostrzegamy, że to był właśnie punkt zwrotny”.
Uczenie się historii z podręczników niewiele nam mówi o czasach i ludziach, którzy żyli przed wiekami. Żeby ich poznać trzeba wejść między pozostałe po nich budowle, zajrzeć do ksiąg, korespondencji, poznać zwyczaje i przypomnieć sobie, że nie od razu byli poważani oraz wypełnić całe mnóstwo luk powstałych przez upływ czasu, nawarstwianie się wydarzeń, niszczenie dokumentów czy osobistych zapisków. Same daty niewiele nam mówią o życiu dawnych ludzi. Uczenie się o poszczególnych wydarzeń bez znajomości kontekstu społecznego często przynosi błędne spojrzenie na przeszłość. Dopiero studiowanie wyników prac naukowców pomaga w zrozumieniu wielu wydarzeń. Poszukiwania wymagają rozeznania i umiejętności wyszukiwania informacji oraz rozrysowanie sobie topografii z uwzględnieniem zmian, jakie zachodziły w ciągu wieków. Michał Kubicz zrobił fantastyczną kwerendę. Zdobyta przez niego wiedza o Rzymie stała się solidnym fundamentem do wypełnienia miejsc pustych, wplecenia w losy postaci historycznych bohaterów fikcyjnych oraz nakreślenia konfliktu interesów. Do starożytności przenosi nas w książkach „Agrypina”, „Tyberiusz”, „Kaligula”, „Liwia” i „Julia”. Dziś zabieram Was do świata Liwii Druzylli, czyli drugiej żony Oktawiana Augusta, najbardziej wpływowej kobiety w Rzymie. Nim jednak to osiągnęła i mogła wpływać na politykę męża będąc jednocześnie wobec niego lojalną doświadczyła wielu przeciwności losu.
Do świata bohaterki trafiamy, kiedy jest jeszcze nastolatką. Chciałam napisać, że beztroską, ale nic z tych rzeczy. Jej codzienność może i jest lekka, bo otaczają ją niewolnicy oraz czuwająca nad wszystkim matka, ale ojciec znajduje się daleko poza domem. Do tego jest to wyprawa, która odbije się także na jej bezpieczeństwie, bo uczestniczy on w wojnie z triumwiratami, którzy wygrywają (Oktawian, Marek Antoniusz oraz Marek Lepidius). Dawny republikański porządek upada. Życie w Rzymie zamieniającym się w więzienie jest coraz bardziej niepewne. Od kaprysów nowych przywódców zależy los członków poszczególnych rodów. Śledzimy kolejne próby ucieczek, widzimy jak niewolnicy w zamian za obiecaną im wolność gotowi są zdradzić swoich panów. Codzienność pełna jest niepewności i poczucia zagrożenia. Mieszkańcy obserwują kolejne głowy przeciwników triumwirów zatykane na palach. Zagrożona jest także rodzina Liwii. W niepewnych czasach najlepszą gwarancją przetrwania jest umiejętność lawirowania między obozami, zgoda na przypieczętowanie sojuszu małżeństwem. I właśnie do tego zostanie zmuszona młodziutka Liwia. Ślub z Gnejuszem będącym przyjacielem Marka Antoniusza daje szansę na przetrwanie. Szybko odkryje, że zacieśnianie więzi z jednymi może się przyczynić się do powstania wrogów wśród przyjaciół. Jej przyjaciółka Skrybonia staje się dla niej największym wrogiem gotowym na wszystko. Prześladowania to nie tylko plotki, ale też zadawane mieczem śmiertelne ciosy rozdawane wśród bliskich Liwii zmuszonej do wcielenia się w rolę zwierzyny. Przyszłość nie zapowiada się ciekawie, bo Skrybonia ma wielu sprzymierzeńców. Ich cień będzie podążał za Liwią gdziekolwiek się uda. Zwłaszcza, że Skrybonia w imię zemsty jest gotowa sprzymierzyć się z Oktawianem… W jaki sposób poradzi sobie z tym wyzwaniem Liwia? Co ją spotka? Przekonajcie się sami sięgając po książkę.
Michał Kubicz zabiera nas do bardzo realistycznej historii snutej dwoma głosami: dojrzałej Liwii, która zyskała już pozycję oraz trzecioosobowego wszechwiedzącego narratora śledzącego poczynania i myśli wielu bohaterów. Zobaczymy ich rozterki, motywy działania oraz dwulicowość i skłonność do manipulacji. Ze wszystkimi postaciami dzieje się ciekawa rzecz: na początku wszyscy są idealistami, ale doświadczenia życiowe czynią z nich brutalnych egoistów walczących wyłącznie o swoje dobro, za którą gotowi są zapłacić każdą cenę. Ciekawym zabiegiem jest tu śledzenie jej losów do dnia małżeństwa z Oktawianem. Historia opowiadana z perspektywy staruszki pozwala wyjaśnić jak wszystkie przeżycia na nią wpłynęły i doprowadziły na szczyt. Sama akcja dzieje się zaledwie w ciągu czterech lat.
Pisarz z lekkością wprowadza nas do świata dawnych wierzeń oraz przesądów, rozrywek, codzienności pełnej wyzwań. Pokazuje obyczaje ludzi, składanie ofiar bez oceniania pejoratywnymi opisami. Uświadamia jak bardzo trudny był los kobiet, które ciągle narażone były na ataki. Im były na niższej drabinie społecznej tym więcej spotykało je przemocy i jak ta sytuacja wpływała na różne zachowania niewolników. Mamy tu brutalne zabójstwa, śmierdzące ulice, odór rozkładających się ciał. Rzym kojarzący nam się z monumentalnymi rzeźbami, budowlami oraz miejskimi łaźniami to miejsce, w którym grasują bandyci i buntownicy. Jedni i drudzy są żądni krwi. Do tego wprowadza nas do najmniej znanego okresu życia bohaterki, pozwala na stopniowe zmiany osobowości wielu bohaterów. Widzimy jak doznane zło sprawia, że ludzie chcą się odegrać, a to przyczynia się do powstawania lawiny złych wydarzeń, których pokazywanie z dwóch perspektyw daje ciekawy efekt. Poważna Liwia opowiadająca o swoim życiu jest postacią, która potrafi wyciągać wnioski z tego, co ją spotkało, zauważyć źródła kłopotów, przypomnieć sobie jak bardzo zmienne były koleje jej życia. Zobaczymy jak z naiwnej nastolatki powoli staje się kobietą zdolną do intryg i zemsty oraz brutalności. Wrażliwa nastolatka zmienia się w drapieżną postać potrafiącą odegrać się za spotkane ją zło i brak wsparcia z jakiejkolwiek strony.
Przez wieki kobiety były tylko towarem. I tak też często czuje się Liwia, którą bliscy przehandlowali za własne bezpieczeństwo. Sprawy kobiet bardzo długo były postrzegane za nieistotne. To mężczyźni kształtowali historię. Ich żony grzecznie czekały w domu i były im wierne, oddane, pokorne i dogadzające. Uczynienie z bohaterki kobietę sprawia, że na punkt pierwszy wysuwają się właśnie wyzwania, jakim muszą stawić przedstawicielki płci pięknej, jak bardzo muszą mierzyć się z narzuconą im nierównością oraz kształtować relacje tak, aby w świecie dyskryminacji mieć całkiem spore wpływy. Liwia to bohaterka dojrzewająca do niepozornego kierowania wydarzeniami, ucząca się, że może liczyć tylko na siebie i swoją zaradność. Z nastolatki podległej innej staje się kobietą kierującą swoim życiem. Od dziewczyny przestraszonej wizją aranżowanego małżeństwa z mężczyzną dużo od niej starszym (ona 16, on 40) do patrycjuszki potrafiącej negocjować warunki małżeństwa. Na początku świadoma, że nie ma żadnego wpływu na własny los postanawia w miarę możliwości ułożyć sobie życie z mężem, z którym przewiduje spędzić całe życie, więc musi nauczyć się z nim żyć, nawiązać więź i dbać o niego. Nie ma tu miejsca na romantyczną miłość. Jest tylko polityka. Ta pojawia się tylko wśród niewolników, ale szybko zostaje zbrukana przez interesy właścicieli oraz zachowania innych niewolników czy grasujących w mieście band. Najwięcej zła kobiety z niskich warstw społecznych spotyka w domach.
Michał Kubicz opowiadając o Liwii podsuwa nam też losy Achnosa i Chloe. To ta para pozwala na pokazanie jak bardzo zawiłe były relacje między panami i ich niewolnikami. Mamy dwójkę pragnących swojej bliskości bohaterów należących do niższej warstwy i konflikt związany z rozdzielaniem, izolacją, brakiem wolności, włączeniem ich w grę polityczną. Kiedy uświadomimy sobie, że takich mieszkańców Rzymu było więcej niż ludzi wolnych obraz pięknego Rzymu upada. Ludzkie życie jest tu bezwartościowe. Niewolnicy sprzedawani taniej od bydła, robotnicy ginący lub ranni w czasie budowania kolejnych budynków publicznych zastępowani kolejnymi. Nie mają żadnych praw, są ważni tylko, kiedy mogą być elementem pozwalającym dotrzymać wyznaczonych terminów.
Legendarne „wieczne miasto” to miejsce bardzo niebezpieczne do życia. Nikt tu nie jest bezpieczny. Do tego większość ludzi je ochłapy z pańskiego stołu, jest bita za źle wykonywane obowiązki, przetrzymywana w komórkach, sprzedawana jak bydło na targach. Ulice pełne są nieczystości i trupów. To zderza się z przepychem stołów, bogactwem wystrojów domów bogatych patrycjuszy.
,,Liwia, matka bogów" to bardzo dobrze napisana powieść historyczna pozwalająca nam wyobrazić sobie codzienność w Rzymie w czasach kolejnych wojen domowych. Czyta się szybko przyjemnie i podsuwa sporą dawkę wiedzy o starożytnym świecie. Po zakończonej lekturze czują zdecydowanie niedosyt i pewien żal, że przyszło mi się pożegnać z bohaterami. Zdecydowanie polecam.

„Jedno wydarzenie potrafi odmienić nasze życie. Z początku często zdaje się ono tak błahe, że nie przypisujemy mu żadnego znaczenia i dopiero później dostrzegamy, że to był właśnie punkt zwrotny”.
Uczenie się historii z podręczników niewiele nam mówi o czasach i ludziach, którzy żyli przed wiekami. Żeby ich poznać trzeba wejść między pozostałe po nich budowle, zajrzeć do...

Być może to moje wygórowane oczekiwania sprawiły, ale troszkę się zawiodłam... niewątpliwie "Liwia" jest bardzo dobrą pozycją i pod otoczką fabuły przemyca wiele ciekawych faktów z tamtego burzliwego okresu w dziejach starożytnego Rzymu, niemniej jednak czegoś mi tu brakowało, a jednocześnie momentami miałam wrażenie, że fabuła jest przegadana. Nie mam nic do scen seksu, ale faktycznie w pewnym momencie było ich jak dla mnie już zbyt wiele i nie bardzo widziałam ich wkład w fabułę. Dodatkowo liczyłam na trochę więcej historii Liwii, jako żony Oktawiana, a nie dostałam tego wcale, stąd uczucie niedosytu. Generalnie książka warta przeczytania, ale mnie nie zachwyciła.

Być może to moje wygórowane oczekiwania sprawiły, ale troszkę się zawiodłam... niewątpliwie "Liwia" jest bardzo dobrą pozycją i pod otoczką fabuły przemyca wiele ciekawych faktów z tamtego burzliwego okresu w dziejach starożytnego Rzymu, niemniej jednak czegoś mi tu brakowało, a jednocześnie momentami miałam wrażenie, że fabuła jest przegadana. Nie mam nic do scen seksu,...

Książkę pana Kubicza określę jednym słowem: znakomita. Tak po prostu.

Z jednej strony chylę czoła przed ogromem pracy, jaką musiał wykonać, aby zgłębić realia życia w starożytnym Rzymie, z drugiej jestem pod wrażeniem w jaki sposób opisał przekształcenie się dosyć naiwnej w gruncie rzeczy młodej dziewczyny w wytrawnego stratega i dyplomatę. Liwia z jego książki to nie stateczna i dostojna matrona, pełna cnót niewieścich, jak została odmalowana w oficjalnych źródłach, lecz kobieta, która chce wieść normalne, spokojne oraz dostatnie życie, jak przystało na rzymską arystokratkę. Jednak zawirowania polityczne, wreszcie ciąg wojen domowych sprawiają, że zostaje wplątana w różne intrygi i niejednokrotnie musi podejmować trudne decyzje. I w jej przypadku co jej nie zabiło, to ją wzmocniło. A my, dzięki panu Kubiczowi stajemy się świadkami jej metamorfozy.

Dodatkowym plusem powieści jest para drugoplanowych postaci, czyli Chloe i Achnos. Są to nietypowi bohaterowie, bo oboje są niewolnikami więc z perspektywy ich właścicieli mają oni status praktycznie rzeczy. Użytecznych i ułatwiających życie, ale z pewnością nie byli postrzegani jako ludzie, którzy mają prawo do uczuć, czy o zgrozo!, własnego zdania. Jednak ich losy oraz działa, które podejmują przeplatają się ściśle z losami ich właścicieli.

Książka jest interesująca, trzymająca w napięciu (nawet tych, którzy z historii wiedzą, jaki będzie finał opowieści) oraz przede wszystkim bardzo ciekawa. Gorąco polecam.

Książkę pana Kubicza określę jednym słowem: znakomita. Tak po prostu.

Z jednej strony chylę czoła przed ogromem pracy, jaką musiał wykonać, aby zgłębić realia życia w starożytnym Rzymie, z drugiej jestem pod wrażeniem w jaki sposób opisał przekształcenie się dosyć naiwnej w gruncie rzeczy młodej dziewczyny w wytrawnego stratega i dyplomatę. Liwia z jego książki to nie...

Naprawdę dobra pozycja z tego gatunku i z tych czasów.
Na początku akcja się wlecze, a potem przyspiesza bez zachowania proporcji, ale ok. Liwia jest w całej historii pozbawiona kobiecego powabu, po prostu zupełnie jakby była przedmiotem polityki. Wiem, że takie były czasy, ale nadal była kobietą, która mogła uwodzić.
Wątek poboczny mnie zawiódł. Przede wszystkim decyzje bohaterów podlegają dziwnej przemianie. Rozumiem miłość, ale takie zachowanie mężczyzny, który tyle przeżył jest dziwne. Tak jakby autor nie do końca wiedział jak wybrnąć z tego wątku tak aby nie był słodki.

Nie zgadzam się też z tezami autora wyrażonymi w posłowiu, gdzie autor odbiera Liwii prawo do uczuć. Naprawdę sądzi Pan, że ta kobieta (podobno przebiegła i zła) byłaby w stanie przeżyć z niekochanym mężczyzną 50 lat? A on, jak każdy Rzymianin pragnący potomka i mający możliwość porzucenia suchego łona, żyłby z nią mimo wszystko?

Tak czy inaczej książka dobra. Polecam.

Naprawdę dobra pozycja z tego gatunku i z tych czasów.
Na początku akcja się wlecze, a potem przyspiesza bez zachowania proporcji, ale ok. Liwia jest w całej historii pozbawiona kobiecego powabu, po prostu zupełnie jakby była przedmiotem polityki. Wiem, że takie były czasy, ale nadal była kobietą, która mogła uwodzić.
Wątek poboczny mnie zawiódł. Przede wszystkim decyzje...

Liwia Druzylla, żona cesarza Oktawiana, matka następcy tronu - Tyberiusza, znana ze swych intryg, przebiegłości i inteligencji. Tyle przeczytamy w Internecie. Książka Michała Kubicza jednak przenosi czytelnika do Rzymu z czasów młodości bohaterki i jest fabularnie opowiedzianą historią jej początków dorosłości. Zaczyna się, gdy po śmierci Cezara władzę w Rzymie obejmują w ramach triumwiratu Oktawian, Marek Antoniusz oraz Marek Lepidius. Jest to niespokojny czas, w którym narastające konflikty wewnętrzne prowadzą do wojny domowej. Szesnastoletnia Liwia w tych okolicznościach wychodzi za swojego kuzyna Tyberiusza (tu w książce pod zmienionym imieniem - Gnejusz),by poprzez małżeństwo chronić swoją rodzinę przed represjami. Przez 500 stron powieści poznajemy losy jej i jej familii z walką o przetrwanie włącznie. Poznajemy bohaterkę bliżej, razem z nią uczymy się lawirować w niebezpiecznym świecie polityki opanowanym przez mężczyzn, wraz z nią boimy się o dzieci i dobytek, gdy wokół szaleją kolejne konflikty.

Niewątpliwą zaletą książki "Liwia. Matka bogów" jest historyczne tło. Autor prowadzi nas przez alejki ówczesnego Rzymu, zaprasza nas do różnych domostw, syci różnymi potrawami, daje nam próbkę łaciny, wprowadza w zwyczaje i święta obchodzone przez Rzymian, zabiera zarówno na targ niewolników, jak i do świątyń. Pokazuje nam też inne miasta, do których w wyniku różnych wydarzeń udają się główni bohaterowie. Realność i soczystość dialogów sprawia, że naprawdę jesteśmy w centrum wydarzeń. Niezwykle ważna jest wiarygodność bohaterów - choć niektóre szczegóły są jedynie wizją autora, o czym sam informuje w Epilogu. Są oni prawdziwi, z zaletami i wadami, emocjami, wątpliwościami oraz determinacją, za co wielkie brawa dla autora.

Na kartach tej powieści mamy cały przekrój społeczeństwa rzymskiego. Oprócz losów Liwii i Gnejusza znajduje się tu wiele wątków pobocznych i mnóstwo postaci drugoplanowych, które jednak odgrywają istotną rolę w fabule. Jedną z takich pobocznych opowieści jest historia pary niewolników - Chloe i Achnosa, którzy na swój sposób próbują przetrwać w brutalnym świecie i mają odwagę mieć marzenia i ambicje. Jest też Popiliusz, żołnierz na usługach pani Rzymu czy władca Sycylii Sekstus, a nawet poznajemy samych Marka Antoniusza i Oktawiana. To czyni książkę pełną i bogatą.

Rzym przedstawiony w powieści jest trudnym miejscem do egzystencji, niezależnie do której grupy społecznej należy przedstawiona postać. Ponieważ protagonistką jest tu Liwia, patrzymy na niego głównie jej oczami. Jest to miejsce przepychu, uginających się od wykwintnego jadła stołów w czasie dobrobytu, ale też głodu, morderstw, gwałtów i brudu. Odniosłam też wrażenie, że, bez względu na pochodzenie, kobiety zawsze były obywatelkami drugiej kategorii, których nie warto słuchać, dopuszczać do ważnych decyzji i które zawsze można pohańbić, sprowadzając je do roli seksualnego rekwizytu. Seks, władza na różnych poziomach, pieniądze, intrygi, zagrożenie płynące zewsząd, nawet z wnętrza własnego domu - wszystko to sprawiło, że przestałam się dziwić dalszym losom Liwii Druzylli. Powieść kończy się co prawda w chwili zawarcia przez nią małżeństwa z Oktawianem, ale z historii wiemy, że bohaterka od tamtej chwili już tylko doskonaliła swoje umiejętności manipulacji i planowania, co pozwoliło jej przetrwać, ale też usadowić na tronie swego pierworodnego syna, którego następcami stali się jej potomkowie.

Jedyną wadą tej książki jest niedosyt, który po sobie zostawia. Natychmiast pragnęłam sięgnąć po drugą część, której jeszcze nie ma! Pozostaje mi zatem uzbroić się w cierpliwość i wyczekiwać drugiego tomu, a tych, którzy jeszcze po tę pozycję nie sięgnęli, zachęcać do lektury.

Liwia Druzylla, żona cesarza Oktawiana, matka następcy tronu - Tyberiusza, znana ze swych intryg, przebiegłości i inteligencji. Tyle przeczytamy w Internecie. Książka Michała Kubicza jednak przenosi czytelnika do Rzymu z czasów młodości bohaterki i jest fabularnie opowiedzianą historią jej początków dorosłości. Zaczyna się, gdy po śmierci Cezara władzę w Rzymie obejmują w...

Świetna powieść historyczna, polecam gorąco!

Świetna powieść historyczna, polecam gorąco!