Świetna książka,bardzo wciągająca.Dobrze opisane realia panujące w starożytnym Rzymie,ze wszystkimi spiskami,intrygami,zawieranymi i łamanym sojuszami i zabójstwami.Ciekawie opisany Neron,który z wrażliwego,młodego chłopaka staje się okrutnym cesarzem.Messalina to rowniez niezwykle barwna postać,bezwzględna,okrutna,bardzo rozwiązła,co nie jest jedynie wspomniane,a opisane z konkretnymi sytuacjami.Agrypina ukazana jest jako twarda kobieta,nie cofająca się przed niczym,by zapewnić władze swemu synowi.

UWAGA SPOILER

I przyjdzie jej zapłacić za to najwyższa cenę.Książka jak już wspomniałem,swietna.Wlasciwie to nie ma się do czego przyczepić,może poza tym,ze akcja w pewnym momencie bardzo przyspiesza,przynajmniej w moim odczuciu.Neron długo jest chłopcem,by potem przejąć władze i dość szybko zamienic się w okrutnika.Jednak to tylko szczegół.Zdecydowanie bardzo dobra pozycja.

Świetna książka,bardzo wciągająca.Dobrze opisane realia panujące w starożytnym Rzymie,ze wszystkimi spiskami,intrygami,zawieranymi i łamanym sojuszami i zabójstwami.Ciekawie opisany Neron,który z wrażliwego,młodego chłopaka staje się okrutnym cesarzem.Messalina to rowniez niezwykle barwna postać,bezwzględna,okrutna,bardzo rozwiązła,co nie jest jedynie wspomniane,a opisane z...

łatwoczytalna. Wciaga, ale nie porywa.

łatwoczytalna. Wciaga, ale nie porywa.

Od opisywanych w powieści wydarzeń minęły tysiące lat.
Pomimo tak ogromnego upływu czasu w motywacjach, zachowaniach ludzkich właściwie nic się nie zmieniło.
Żądza władzy, żądza bogactwa, namiętności i zdrada towarzyszą nam po dzień dzisiejszy.

Agrypina.
Po jej powrocie z wygnania można odczuwać wobec niej nawet sympatię i współczucie.
Nie trwa to jednak długo.
Chore pragnienie zapewnienia synowi cesarskiego tronu zmienia ją w zimną, wyrachowaną kobietę, która nie waha się przed żadną zbrodnią.
I sama nawet nie zdaje sobie sprawy, że wyhodowuje potwora.

Rzym jawi się w powieści jako istne gniazdo żmij.
W zachowaniach poszczególnych bohaterów nie widzimy żadnych zahamowań w dążeniu do własnego celu.
Nikt nie ma oporów przed kłamstwem, zdradą czy morderstwem.
Jeżą się włosy na głowie.

Wspaniały język, doskonały styl autora przybliżają czytelnikowi ten okrutny a jednak jakże fascynujący świat cesarstwa.

Wybitna pozycja !!

10/10.

Od opisywanych w powieści wydarzeń minęły tysiące lat.
Pomimo tak ogromnego upływu czasu w motywacjach, zachowaniach ludzkich właściwie nic się nie zmieniło.
Żądza władzy, żądza bogactwa, namiętności i zdrada towarzyszą nam po dzień dzisiejszy.

Agrypina.
Po jej powrocie z wygnania można odczuwać wobec niej nawet sympatię i współczucie.
Nie trwa to jednak długo.
Chore...

Agrypina ,siostra Kaliguli,kobieta która zrobi dosłownie wszystko aby osiągnąć swój cel a w tym przypadku jej celem jest osadzenie na tronie cesarskim swojego syna Nerona. Książka ukazująca intrygi,spiski i prowokacje zainicjowane przez bohaterkę powieści którą po powrocie z wygnania zaczyna skrupulatnie odbudowywać swoją pozycję. Jako żona Klaudiusza pnie się po władzę nie patrząc na przeszkody w postaci ludzi, majątków czy pieniędzy. Ostatnia książka Pana Michała kończąca dynastie juliusko-klaudyjską, szukając pozycji na kontynuację bo bardzo mnie te historię wyciągnęły znalazłem książkę "Rzym w płomieniach" autorstwa Paula L. Maiera,polecam tym którzy mają podobne oczekiwania, pozycja warta uwagi.

Agrypina ,siostra Kaliguli,kobieta która zrobi dosłownie wszystko aby osiągnąć swój cel a w tym przypadku jej celem jest osadzenie na tronie cesarskim swojego syna Nerona. Książka ukazująca intrygi,spiski i prowokacje zainicjowane przez bohaterkę powieści którą po powrocie z wygnania zaczyna skrupulatnie odbudowywać swoją pozycję. Jako żona Klaudiusza pnie się po władzę nie...

Bardzo lubię starożytny Rzym, jednak sięgając po te książkę miałem wrażenie, że tę historię już znamy. Pisał o tych czasach Aleksander Krawczuk, Robert Graves napisał "Ja Klaudiusz" ukazując dzieje tej rodziny. Jest więc to trochę ekskluzywne danie serwowane nam trochę po czasie.

Jednak zaskakująco udanie została poprowadzona ta narracja. Kubicz ma wiedzę, ale nie do końca sobie radzi z suspensem, który musi być ważna kategorią w takiej powieści. Jego pomysłem oryginalnym jest napisanie książki nie jako z perspektywy postaci, którą bierze na warsztat. Agrypina jest przebiegła, żądna władzy, mści się i osiąga cel. Jednak patrząc na Rzym z tej perspektywy widzimy jedynie uczty, rozkosze, spiski, krew. Tymczasem dla zwykłych ludzi były to lata prosperity.

Kubicz musi trochę podkręcić dialogi, bo czasami miałem wrażenie papierowości postaci, które nie różnią się od siebie. Jednak za podjęcie tematu, odwagę w promowaniu kultury starożytnego Rzymu daję 8.

Bardzo lubię starożytny Rzym, jednak sięgając po te książkę miałem wrażenie, że tę historię już znamy. Pisał o tych czasach Aleksander Krawczuk, Robert Graves napisał "Ja Klaudiusz" ukazując dzieje tej rodziny. Jest więc to trochę ekskluzywne danie serwowane nam trochę po czasie.

Jednak zaskakująco udanie została poprowadzona ta narracja. Kubicz ma wiedzę, ale nie do...

Kto mieczem wojuje, od miecza ginie - chciałoby się przywołać tę sentencję, czytając o losach Agrypiny. Początkowo sama będąca ofiarą rzymskich układów politycznych, potrzebująca ochrony, z czasem staje się drapieżnikiem u władzy, w dodatku dającym zły przykład swojemu synowi. Z pewnością wiele szczegółów życia Agrypiny jest fikcyjnych, co zresztą autor przyznaje - trudno, żeby było inaczej, jeśli pisze się o czasach tak dawnych, jednak Kubicz doskonale opisuje starożytny Rzym.

Kto mieczem wojuje, od miecza ginie - chciałoby się przywołać tę sentencję, czytając o losach Agrypiny. Początkowo sama będąca ofiarą rzymskich układów politycznych, potrzebująca ochrony, z czasem staje się drapieżnikiem u władzy, w dodatku dającym zły przykład swojemu synowi. Z pewnością wiele szczegółów życia Agrypiny jest fikcyjnych, co zresztą autor przyznaje - trudno,...

Zanim zrobisz komuś krzywdę zastanów się czy karma nie wróci. Burzliwe życie Agrypiny doprowadziło do tego , iż z zastraszonej i pragnącej spokojnie wychować syna kobiety stała się żadną władzy harpią bez wyrzutów sumienia i skrupułów. Niesamowicie ukazana historia kobiety i jej syna w przegranej przez chore ambicje walce. A wystarczyło tylko.... Reszta jest w książce. ;) Kupiłam wszystkie 4 pozycję autorstwa pana Kubicza i ... jestem bardzo zawiedziona !!!! Stanowczo za mało Pan napisał !!! Wszystkie książki napisane są tak lekko , iż pomimo prac domowych i nie tylko przeczytałam je wszystkie w niecałe 2 tygodnie !!! Czekam z niecierpliwością na dalszy ciąg niesamowitych historii Rzymu . Pozdrawiam.

Zanim zrobisz komuś krzywdę zastanów się czy karma nie wróci. Burzliwe życie Agrypiny doprowadziło do tego , iż z zastraszonej i pragnącej spokojnie wychować syna kobiety stała się żadną władzy harpią bez wyrzutów sumienia i skrupułów. Niesamowicie ukazana historia kobiety i jej syna w przegranej przez chore ambicje walce. A wystarczyło tylko.... Reszta jest w książce. ;)...

Jedyne co mi się spodobało w tej książce to mapka Rzymu na początku. Nie jestem rodziną ani znajomym autora więc dlatego tylko taka ocena..

Jedyne co mi się spodobało w tej książce to mapka Rzymu na początku. Nie jestem rodziną ani znajomym autora więc dlatego tylko taka ocena..

Agrypina Młodsza, matka Nerona, była jedną z najbardziej wpływowych i niezwykłych kobiet starożytnego Rzymu. W czasach kiedy kobieta nie miała praktycznie żadnych praw publicznych, potrafiła nie tylko zawalczyć o swoją pozycję, eliminując bezlitośnie wrogów, ale także była w stanie utrzymać władzę w rękach przez całe lata, odpierając liczne ataki i kierując małoletnim synem. To ona decydowała o sprawach państwa, kierowała sympatiami ogółu i nie pozwalała zepchnąć się na boczny tor. Jej inteligencja, upór i osobowość musiały być doprawdy niezwykłe, skoro była w stanie osiągnąć tak wysoką pozycję. Doskonale odnajdywała się w świecie polityki, knuła intrygi i nie wahała się użyć przemocy, aby osiągnąć cel.

Michał Kubicz, prawnik z wykształcenia, właśnie Julię Agrypinę uczynił bohaterką swojej powieści. Opisuje w niej okres wczesnego cesarstwa, kiedy po śmierci Kaliguli, Julia wraca do Rzymu, aby zmienić jego losy i stać się jedną z najbarwniejszych postaci ówczesnego świata.

Autor wiernie oddał realia epoki. Czytając „Agrypinę” cały czas mamy wrażenie, jakbyśmy spacerowali ulicami dawnego Rzymu, uczestniczyli w zgromadzeniach i spoglądali na niezwykłe uroczystości z udziałem rodziny cesarskiej. Dla ówczesnych mieszkańców Wiecznego Miasta spiski i intrygi były codziennością, wyroki zapadały szybko, a po nich następowały błyskawiczne egzekucje, tak więc w powieści nie brakuje napięcia i nagłych zwrotów akcji. Agrypina lawiruje pomiędzy swoimi zwolennikami i przeciwnikami, prowadząc niebezpieczną grę o najwyższą stawkę. Jak potoczyły się jej losy wiemy z historii i tutaj autor pozostaje oczywiście wierny prawdzie historycznej, jednak niektóre wydarzenia, dialogi i postaci są możliwym wariantem, który Michał Kubicz uzasadnia w posłowiu.

„Agrypina”, choć nie jest pracą naukową z pewnością jest świetnie udokumentowana i poszerza wiedzę na temat epoki, szczególnie wśród osób, które nie miały do tej pory okazji poznać szczegółów biografii tej niezwykłej kobiety. Autor opiera się na źródłach z epoki (Seneka, Tacyt, Trankwillus) oraz na pracach znanych badaczy. Jest to więc powieść dogłębnie przemyślana, a przy tym świetnie napisana od pierwszej do ostatniej strony.

Agrypina Młodsza, matka Nerona, była jedną z najbardziej wpływowych i niezwykłych kobiet starożytnego Rzymu. W czasach kiedy kobieta nie miała praktycznie żadnych praw publicznych, potrafiła nie tylko zawalczyć o swoją pozycję, eliminując bezlitośnie wrogów, ale także była w stanie utrzymać władzę w rękach przez całe lata, odpierając liczne ataki i kierując małoletnim...

Cóż to za niebywała powieść! Czytana jednym tchem "Agrypina" powoduje, że przenosimy się do starożytnego Rzymu i obserwujemy bezwzględną grę: o tron i o tytuł władcy świata. A za sznurki mniej lub bardziej dyskretnie pociągają panie, które tak naprawdę rządzą w tamtych czasach.
Wiem, że będę się powtarzać, ale książki Pana Kubicza, to jak na razie moje odkrycie czytelnicze roku.

Cóż to za niebywała powieść! Czytana jednym tchem "Agrypina" powoduje, że przenosimy się do starożytnego Rzymu i obserwujemy bezwzględną grę: o tron i o tytuł władcy świata. A za sznurki mniej lub bardziej dyskretnie pociągają panie, które tak naprawdę rządzą w tamtych czasach.
Wiem, że będę się powtarzać, ale książki Pana Kubicza, to jak na razie moje odkrycie czytelnicze...