Odnoszę wrażenie, że Rory Moore i Lane Phillips, czyli główni bohaterowie są tak ciekawi i skomplikowani, że cała historia jest dla nich tylko tłem. Wydaje mi się, że powinno być na odwrót. Oni powinni być dopełnieniem ciekawej opowieści. Nie mogę powiedzieć, że to była zła książka, ale jednak została tu zaburzona proporcja i trochę mnie to uwierało.

Odnoszę wrażenie, że Rory Moore i Lane Phillips, czyli główni bohaterowie są tak ciekawi i skomplikowani, że cała historia jest dla nich tylko tłem. Wydaje mi się, że powinno być na odwrót. Oni powinni być dopełnieniem ciekawej opowieści. Nie mogę powiedzieć, że to była zła książka, ale jednak została tu zaburzona proporcja i trochę mnie to uwierało.

Drugi tom bardziej mi się podobał niż pierwszy. Dobry kryminał.

Drugi tom bardziej mi się podobał niż pierwszy. Dobry kryminał.

Historia ciekawa, ale na początku nie mogłam się w nią "wgryźć". Później zaś było o wiele lepiej.
Daję więc mocne 7. Polecam.

Historia ciekawa, ale na początku nie mogłam się w nią "wgryźć". Później zaś było o wiele lepiej.
Daję więc mocne 7. Polecam.

„Dom samobójców” to wciągający thriller z ciekawymi bohaterami, w którym fabuła koncentruje się wokół uczniów prywatnej szkoły, którzy padli ofiarą brutalnego morderstwa. Narracja w powieści prowadzona jest z wielu punktów widzenia i przerzuca czytelnika pomiędzy teraźniejszością, a rokiem 2019, kiedy to grupka uczniów rozpoczęła proces inicjacyjny do tajnego stowarzyszenia działającego na terenie szkoły. Czytelnicy w wątku związanym z teraźniejszymi wydarzeniami śledzą przede wszystkim poczynania Rory, która po wypadku partnera próbuje dociec, co tak naprawdę wydarzyło się rok wcześniej w położonym w lesie opuszczonym domu nauczyciela. W części retrospekcyjnej śledzimy działania grupy przyjaciół, biorących w szeregu wyzwań, które miały zapewnić im miejsce w elitarnym klubie, a doprowadziły ich w ramiona śmierci.

Charlie Donlea napisał moim zdaniem świetną powieść. Zagadka kryminalna była zajmująca, pisarz z wyczuciem budował napięcie. Dużym plusem tego tytułu jest według mnie kreacja głównej bohaterki. Podobało mi się to, że pisarz skupił się nie tylko na geniuszu tej postaci, ale także na tym, by ukazać sposób jej funkcjonowania na co dzień i to jak próbuje radzić sobie ze swoimi zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi.

Historia przedstawiona w „Domu samobójców” dostarczyła mi wielu mocnych emocji i chyba nie pozostało mi nic innego, jak nadrobić pierwszy tom serii o przygodach Rory More i Lane’a Phillipsa, ponieważ - jak się okazało - swoją literacką przygodę z tą parą bohaterów zaczęłam od przeczytania tomu drugiego.

„Dom samobójców” to wciągający thriller z ciekawymi bohaterami, w którym fabuła koncentruje się wokół uczniów prywatnej szkoły, którzy padli ofiarą brutalnego morderstwa. Narracja w powieści prowadzona jest z wielu punktów widzenia i przerzuca czytelnika pomiędzy teraźniejszością, a rokiem 2019, kiedy to grupka uczniów rozpoczęła proces inicjacyjny do tajnego stowarzyszenia...

Moja słaba dusza wygrała i drugi tom wciągnęłam na wdechu zaraz po pierwszym i nie żałuję, bo to była dobra kontynuacja i dobre zakończenie! Co prawda ten typ fabuły nie należy do moich ulubieńców, ale autor się obronił i siedziałam jak zaczarowana, zasłuchana w kolejne słowa. Już wiem, że znalazłam kolejnego autora, którego twórczość musze przekopać, ale na zakończeniu chciałam krzyczeć, kiedy zdradził, że choć jego książki można czytać niezależnie od siebie, to jednak jeśli chcemy poznać historię postaci, które się tu pojawiły, to można o nich przeczytać w takiej i takiej książce. I bach, kolejne uniwersum do ogarnięcia i smaczki do znalezienia. Trochę liczę na to, że gdzieś przewinie się Rory, bo chciałabym jeszcze kiedyś o niej przeczytać :).

Moja słaba dusza wygrała i drugi tom wciągnęłam na wdechu zaraz po pierwszym i nie żałuję, bo to była dobra kontynuacja i dobre zakończenie! Co prawda ten typ fabuły nie należy do moich ulubieńców, ale autor się obronił i siedziałam jak zaczarowana, zasłuchana w kolejne słowa. Już wiem, że znalazłam kolejnego autora, którego twórczość musze przekopać, ale na zakończeniu...

Jedna z lepszych książek tego gatunku, która przeczytałam w ostatnim czasie. Żałuję tylko, że przez przypadek kupiłam wersję pocket oraz, że nie zwróciłam uwagi, że nie jest to pierwsza część. Na pewno sięgnę po wcześniejszą. Świetnie poprowadzona akcja, olbrzymie napięcie, chociaż w pewnym momencie domyśliłam się, kto jest mordercą - do ostatnich stron czytałam z zapartym tchem.

Jedna z lepszych książek tego gatunku, która przeczytałam w ostatnim czasie. Żałuję tylko, że przez przypadek kupiłam wersję pocket oraz, że nie zwróciłam uwagi, że nie jest to pierwsza część. Na pewno sięgnę po wcześniejszą. Świetnie poprowadzona akcja, olbrzymie napięcie, chociaż w pewnym momencie domyśliłam się, kto jest mordercą - do ostatnich stron czytałam z zapartym...

Autor sprytnie dodawał nowych bohaterów, którzy dodawali biegu historii przy tym dając niską ilość informacji.
To nadało smaku całej historii.
Do samego końca trzymał w napięciu.
Ta książka przypomniała mi jak bardzo kocham czytać.

Autor sprytnie dodawał nowych bohaterów, którzy dodawali biegu historii przy tym dając niską ilość informacji.
To nadało smaku całej historii.
Do samego końca trzymał w napięciu.
Ta książka przypomniała mi jak bardzo kocham czytać.

Bestialski mord na terenie renomowanej szkoły z internatem, staje się początkiem serii samobójstw wśród uczniów, którym udało się przeżyć...

Solidny, dobrze napisany thriller kryminalny pełen zagadek z przeszłości. Mnogość wątków i bohaterów tworzy intrygującą, acz bardzo zawiłą układankę, a kolejne rozdziały rodzą więcej pytań niż odpowiedzi. Autor umiejętnie prowadzi czytelnika po labiryncie intrygi, zwodzi, miesza w głowie, każe wątpić i stale się zastanawiać. Może to spowodować niemały chaos w odbiorze, ale ja akurat lubię pozycje wymagające maksymalnego skupienia, pobudzające umysł do niepewnych prób znalezienia prawdy. Ułożenie wszystkich puzzli tej historii z pewnością zajęło mi trochę czasu, bowiem książka liczy prawie 500 stron, niemniej skompletowanie całości i samodzielne rozwikłanie zagadki, zapewniło dużo satysfakcji.

Niewątpliwym atutem powieści jest świetna kreacja rekonstruktorki sądowej - Rory Moore. Jej zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i spektrum autyzmu czynią ją niestandardową postacią. Obdarzona nieprzecietną inteligencją i darem odtwarzania obrazów zbrodni, potrafi dostrzec to, czego nie widzą inni.
W mojej ocenie, za dużo było jednak szczegółowych opisów renowacji porcelanowych lalek, czym bohaterka zajmowała się w każdej wolnej chwili. W pewnym momencie stało się to po prostu nużące. Pomijając ten aspekt, książkę czytałam z dużym zainteresowaniem.

Polecam fanom gatunku, którym niestraszne brutalne opisy zbrodni. Jest to co prawda druga część dylogii, ale śmiało można po nią sięgnąć bez znajomości poprzedniej.

Bestialski mord na terenie renomowanej szkoły z internatem, staje się początkiem serii samobójstw wśród uczniów, którym udało się przeżyć...

Solidny, dobrze napisany thriller kryminalny pełen zagadek z przeszłości. Mnogość wątków i bohaterów tworzy intrygującą, acz bardzo zawiłą układankę, a kolejne rozdziały rodzą więcej pytań niż odpowiedzi. Autor umiejętnie prowadzi...

Druga książka autora, po którą sięgnęłam i z pewnością nie ostatnia. Nabrałam apetytu ta kolejne.
Ta trochę mniej wciągajaca od "Zło czai się w mroku", ale również ciekawa. Podoba mi się zgrana para Rory i Lane i chętnie przeczytałabym kolejne historie z ich udziałem, gdy rozwiązują nierozwiązywalne sprawy z przeszłości.
"Dom samobójców" czyta się dobrze, długo nie domyślałam się kto stoi za morderstwami, ciekawa intryga mająca oczywiście swoje początki w przeszłości i dzieciństwie. Polecam.

Druga książka autora, po którą sięgnęłam i z pewnością nie ostatnia. Nabrałam apetytu ta kolejne.
Ta trochę mniej wciągajaca od "Zło czai się w mroku", ale również ciekawa. Podoba mi się zgrana para Rory i Lane i chętnie przeczytałabym kolejne historie z ich udziałem, gdy rozwiązują nierozwiązywalne sprawy z przeszłości.
"Dom samobójców" czyta się dobrze, długo nie...

Wymęczona...nudnawa...oparta na powtórzeniach. Niestety nie zachwycała mnie. Dam jednak jeszcze szansę temu autorowi.

Wymęczona...nudnawa...oparta na powtórzeniach. Niestety nie zachwycała mnie. Dam jednak jeszcze szansę temu autorowi.