Przemoc, przemoc i jeszcze raz przemoc. Trochę psychola, ale to przez przemoc. Tak w skrócie.

Mimo, że wydarzenia są fikcją to gdzieś z tyłu głowy jest ta myśl że to wcale nie jest tak odklejone od rzeczywistości jak mogłoby się wydawać. Ta książka swoją brutalnością niesie ze sobą jakąś głębszą myśl. Jest to podkoloryzowane i wyolbrzymione, ale czy w swoim życiu nie spotkałeś się z zjawiskiem przemocy w związku małżeńskim, rodzinie albo której ofiarą była kobieta?

To moja trzecia książka Fizteka i podobne wrażenia co do poprzednich. Początek przykuwa uwagę, później trochę nudna ale czeka się na rozwiązanie wątków, a zakończenie to majstersztyk gry psychologicznej.

Przemoc, przemoc i jeszcze raz przemoc. Trochę psychola, ale to przez przemoc. Tak w skrócie.

Mimo, że wydarzenia są fikcją to gdzieś z tyłu głowy jest ta myśl że to wcale nie jest tak odklejone od rzeczywistości jak mogłoby się wydawać. Ta książka swoją brutalnością niesie ze sobą jakąś głębszą myśl. Jest to podkoloryzowane i wyolbrzymione, ale czy w swoim życiu nie...

Autor zakręcił, przewrócił, połączył i zmieszał kilkanaście równie zagmatwanych wątków. W efekcie czego powstała mieszanina, która momentami męczy. W fabule można postawić wiele znaków zapytania. Nie wszystkie pytania mają odpowiedź. Sama historia zaczyna być ciekawa po ponad połowie książki, początek nie pochłonął mnie tak, by mieć ochotę jak najszybciej przeczytać całość. Daję 6, choć gdyby byłoby połówki to takie 6,5 to maks, jaki mogę dać.

Autor zakręcił, przewrócił, połączył i zmieszał kilkanaście równie zagmatwanych wątków. W efekcie czego powstała mieszanina, która momentami męczy. W fabule można postawić wiele znaków zapytania. Nie wszystkie pytania mają odpowiedź. Sama historia zaczyna być ciekawa po ponad połowie książki, początek nie pochłonął mnie tak, by mieć ochotę jak najszybciej przeczytać całość....

Akcja tej powieści rozgrywa się w nocy 30 listopada na pokrytych śniegiem ulicach Berlina. Klara, od lat katowana przez męża, ucieka przed nim i przed Kalendarzowym Mordercą, który wyznaczył dla niej datę śmierci na ten właśnie dzień, jeśli ona nie uwolni się od męża - kata. Ultimatum było jednoznaczne: przestań być ofiarą i po prostu zabij znienawidzonego oprawcę.
Według mnie autor zupełnie odleciał wymyślając historię opisaną w powieści. W dużym skrócie mamy tu: mężów i ojców sadystów, eksperymenty psychiatryczne z okularami wywołującymi halucynacje, psychopatę mordującego własną matkę, rozczłonkowane kobiece zwłoki pływające w podświetlanym łóżku wodnym, w którym morderca uprawia seks ze swoją przyszłą potencjalną ofiarą, ofiarę, która zostaje nakłoniona do zabicia ojca mordercy, mordercę podszywającego się pod własnego ojca i vice versa, mordercę podszywającego się pod męża Klary oraz psychopatę obsługującego telefon wsparcia dla ofiar przemocy. Trudno taki kogel mogel przełknąć.
Ale szczytem wszystkiego były dla mnie zamieszczone w tej powieści opisy sadystycznych i perwersyjnych scen przemocy oraz zbiorowych gwałtów połączonych z odczłowieczajacymi kobiety torturami.
Pan Sebastian Fitzek z takim pietyzmem wdaje się w szczegóły relacjonowania tych zboczonych praktyk, jakby go te sadystyczne "zabawy" rajcowały.

Irytacja, niesmak i zniecierpliwienie - tak mogłabym określić uczucia towarzyszące mi podczas czytania tej książki.
Bardzo dziwią mnie zachwyty nad twórczością tego autora. A fakt, że powieść "Nocny powrót" została w 2020 roku książką roku "Spiegla" wręcz mnie zdumiewa. Takich treści nie powinno się promować.
Dla mnie ta książka jest przede wszystkim promocją sadyzmu, okrucieństwa i zboczonej brutalności.
Pana autora wpisuję sobie na moją czarną listę.
Odradzam, odradzam i jeszcze raz odradzam czytanie tej powieści!

Przeczytane w ramach styczniowego wyzwania LC 2024: książka, której akcja rozgrywa się w zimie.

Akcja tej powieści rozgrywa się w nocy 30 listopada na pokrytych śniegiem ulicach Berlina. Klara, od lat katowana przez męża, ucieka przed nim i przed Kalendarzowym Mordercą, który wyznaczył dla niej datę śmierci na ten właśnie dzień, jeśli ona nie uwolni się od męża - kata. Ultimatum było jednoznaczne: przestań być ofiarą i po prostu zabij znienawidzonego oprawcę.
Według...

Słuchalam w j. niemieckim z Audible. Kupiłam też polskie wydanie książkowe - będzie na prezent.
Całkiem dobra książka, podobał mi się klimat, napięcie i zwroty akcji.

Słuchalam w j. niemieckim z Audible. Kupiłam też polskie wydanie książkowe - będzie na prezent.
Całkiem dobra książka, podobał mi się klimat, napięcie i zwroty akcji.

Mam za sobą kilka książek autora, więc w ciemno wiem, że każda historia na pewno będzie dobra. "Nocny powrot" to również mega zakręcona, zagmatwana historia, ale nadal dobra. Choć momentami mnie nudziła, I momentami miałam ochotę odłożyć, totalnie nie wiedząc o co tu chodzi. Mialam wrażenie, że Fitzek przekombinował, czegoś było za dużo ale z drugiej strony- do samego końca nie sposób odgadnąć o co chodzi, I kim jest Kalendarzowy Morderca. Do końca zaskakuje, I trzyma w niewiedzy

Mam za sobą kilka książek autora, więc w ciemno wiem, że każda historia na pewno będzie dobra. "Nocny powrot" to również mega zakręcona, zagmatwana historia, ale nadal dobra. Choć momentami mnie nudziła, I momentami miałam ochotę odłożyć, totalnie nie wiedząc o co tu chodzi. Mialam wrażenie, że Fitzek przekombinował, czegoś było za dużo ale z drugiej strony- do samego końca...

❗TW: morderstwo, przemoc w związku, gwa*t, sam*bó*stwo, pożar

Początek jest tak nielogiczny, że odechciwa się czytać. Jakaś kobieta dzwoni do Nocnego Powrotu (coś jak telefon zaufania, tylko dla osób bojących się wrócić do domu w nocy),zaczyna coś przerażona krzyczeć, ale później się uspokaja i rozmawia z tym operatorem. To, co jest wspomniane w opisie w ogóle nie ma miejsca, bo nikt jej nie śledzi. Później przyznaje się, że zamierza popełnić sam*bó*stwo, a operator na to nic, żadnego zawiadomienia służb, zrobienia czegokolwiek. Przez całą rozmowę wymieniają się nawzajem swoimi smutnymi historiami życiowymi. O co chodzi.

Jakoś od połowy zaczyna się robić ciekawie: mylenie tropów; nie wiadomo, kto jest dobry, a kto zły; dużo zwrotów akcji. I tutaj się naprawdę wciągnęłam, bo gdy już myślałam, że znalazłam rozwiązanie, okazywało się, że nie do końca (choć znalezienie mordercy wcale nie jest takie trudne). Wyjaśnia się tu też ten tragiczny początek, ale nie rekompensuje to faktu, że przez 150 stron miałam ochotę zrobić dnf.

Drugi raz bym się z nią nie męczyła, bo jest wiele lepszych thrillerów.

❗TW: morderstwo, przemoc w związku, gwa*t, sam*bó*stwo, pożar

Początek jest tak nielogiczny, że odechciwa się czytać. Jakaś kobieta dzwoni do Nocnego Powrotu (coś jak telefon zaufania, tylko dla osób bojących się wrócić do domu w nocy),zaczyna coś przerażona krzyczeć, ale później się uspokaja i rozmawia z tym operatorem. To, co jest wspomniane w opisie w ogóle nie ma...

Zaskakujący, szczętnie zaplanowany, naprawdę robi wrażenie, do ostatniej kartki rozgrywając partię z czytelnikiem. Pierwszy Fitzek, na pewno nie ostatni

Zaskakujący, szczętnie zaplanowany, naprawdę robi wrażenie, do ostatniej kartki rozgrywając partię z czytelnikiem. Pierwszy Fitzek, na pewno nie ostatni

Pod choinkę dostałam 5 książek tego autora i to jest druga którą przeczytałam. Obie cechują się ciekawymi, zaskakującymi zakończeniami i mało prawdopodobnymi historiami. Autor ma też tendencje do kończenia rozdziałów w środku trzymającej napięcia akcji, skłaniając do czytania kolejnego rozdziału. "Nocny powrót" to historia kobiety chcącej popełnić samobójstwo, która przez przypadek łączy się z infolinią służącą do wspierania kobiet, które boją się same wracać nocą do domu. Z każdym kolejnym rozdziałem czytelnik dowiaduje się coraz więcej zarówno o kobiecie jak i o mężczyźnie, który jest po drugiej stronie słuchawki.

Pod choinkę dostałam 5 książek tego autora i to jest druga którą przeczytałam. Obie cechują się ciekawymi, zaskakującymi zakończeniami i mało prawdopodobnymi historiami. Autor ma też tendencje do kończenia rozdziałów w środku trzymającej napięcia akcji, skłaniając do czytania kolejnego rozdziału. "Nocny powrót" to historia kobiety chcącej popełnić samobójstwo, która przez...

Ciężko mi Fitzek'a ocenić na mniej, niż 7, aczkolwiek tutaj wahałam się pomiędzy 6 a 7. Udało się autorowi mnie zaskoczyć, aczkolwiek miał już lepsze twist ploty. Niemniej jednak nadal jest moim numerem 1 w kategorii thriller psychologiczny. Trochę namieszał za bardzo, trochę przedobrzył. Ale czyta się dobrze i to najważniejsze. To nigdy nie była literatura najwyższych lotów i nigdy taka nie miała być.

Ciężko mi Fitzek'a ocenić na mniej, niż 7, aczkolwiek tutaj wahałam się pomiędzy 6 a 7. Udało się autorowi mnie zaskoczyć, aczkolwiek miał już lepsze twist ploty. Niemniej jednak nadal jest moim numerem 1 w kategorii thriller psychologiczny. Trochę namieszał za bardzo, trochę przedobrzył. Ale czyta się dobrze i to najważniejsze. To nigdy nie była literatura najwyższych...

Kurcze nie wiem, czy ja sie po prostu pogubiłam i nie czaje tej książki albo o co chodzi... porąbane jak lato z radiem. Moim zdaniem zbyt pokręcone, przekombinowane, pomieszane, no i po co...? Naciągane jak za małe rajstopy XD Głupie porównanie, ale jaka książka takie porównanie.
Szkoda, bo chetnie czytam Fitzka i większość książek była super... ta mi nie podeszła ale może jak jej po prostu nie zrozumiałam.

Kurcze nie wiem, czy ja sie po prostu pogubiłam i nie czaje tej książki albo o co chodzi... porąbane jak lato z radiem. Moim zdaniem zbyt pokręcone, przekombinowane, pomieszane, no i po co...? Naciągane jak za małe rajstopy XD Głupie porównanie, ale jaka książka takie porównanie.
Szkoda, bo chetnie czytam Fitzka i większość książek była super... ta mi nie podeszła ale może...