Pierwsze niemal 70 stron to istna męczarnia, podczas której autor co rusz przeskakuje między wątkami, jakby scenami, co powodowało we mnie silne wrażenie, że autor nie mógł się zdecydować, czy pisze prozę, czy dramat. W mojej ocenie te pierwsze 66 stron to dramat bez didaskaliów i to dramat upierdliwy, bo w trakcie jakiejś sytuacji przerywamy "by połączyć się ze studiem, gdzie ...". Klimat coś jak Moda na sukces, gdy odcinek kończy się w trakcie jakiejś akcji, a przerwanie następuje w absurdalnym momencie.
W tej części poznajemy zarys nowego wspaniałego świata, jego zasady i część bohaterów. Sceny z przedstawianiem ideologii oraz nauk nowego wspaniałego świata - warunkowania płodów i ludzi są przesadzone pod względem ilości. Być może był to celowy zabieg autora, natomiast mnie się to dłużyło; już wiedziałam, rozumiałam i znałam nauki, a autor dalej tłukł jak dla debila :) - to pewnie nieprzypadkowe ale bardzo, bardzo nużące.
Osłuchałam się z peanami na temat tej powieści, dlatego masochistycznie postanowiłam wytrwać to wszystko, co jest na początku książki zanim się rozkręci, a rozkręca się niestety długo.

Właśnie wtedy, gdy poznajemy przyjaciela Bernarda męczarnie się kończą i zaczyna całkiem ciekawa powieść, mocno utkana relacjami, normami społecznymi, zakazanymi rozważaniami filozoficzno-życiowymi. Mamy też kilka studiów socjologicznych, gdy grupa zachowuje się w ten czy inny sposób. Wizja świata przedstawiona w tej powieści nie jest mocno zaskakująca ani szokująca, pewnie dlatego, że z niektórymi elementami jesteśmy już oswojeni (np. propaganda, konsumpcjonizm, nałogi).

W porównaniu z Folwarkiem nie wywołuje takich emocji. Pozornie Nowy wspaniały świat jest mocno przejaskrawiony, jednak gdy przyjrzymy się życiu ludzi tego świata, to może się okazać, że ten świat jest bardzo podobny do naszego, tego którego mamy. Na docenienie zasługuje idea somy.

Zakończenie pozostawia niedosyt. Gdyby ta książka była pisana współcześnie to na pewno doczekałaby się kolejnej części, bo potencjał do rozwinięcia dalszych losów jest duży, w mojej ocenie porównywalny z Wiedźminem.
Polecam, w szczególności osobom odważnym, które wytrwają bardzo długie zawiązywanie akcji.

Pierwsze niemal 70 stron to istna męczarnia, podczas której autor co rusz przeskakuje między wątkami, jakby scenami, co powodowało we mnie silne wrażenie, że autor nie mógł się zdecydować, czy pisze prozę, czy dramat. W mojej ocenie te pierwsze 66 stron to dramat bez didaskaliów i to dramat upierdliwy, bo w trakcie jakiejś sytuacji przerywamy "by połączyć się ze studiem,...

piękna książka, początek pamiętam mnie trochę nudził ale od razu jak zaczęła się akcja to się wciągnąłem i ta końcówka rozczarowuje, ale i tak wysoko oceniam książkę i polecam serdecznie

piękna książka, początek pamiętam mnie trochę nudził ale od razu jak zaczęła się akcja to się wciągnąłem i ta końcówka rozczarowuje, ale i tak wysoko oceniam książkę i polecam serdecznie

Jakie to ludzkie, niby mamy świat za 500 lat z kompletnie innymi regułami niż obecne, ale wciąż działający wedle ludzkiego pomyślunku, wdrożone koncepcje mogą roić się w wielu umysłach chcących kontrolować ludzkość. Antyutopia jak się patrzy. Mam wrażenie że światowe koncerny przyswoiły sobie przesłanie podporządkowanie sobie ludzi poprzez komercję, co do reszty tez, kto wie?

Jakie to ludzkie, niby mamy świat za 500 lat z kompletnie innymi regułami niż obecne, ale wciąż działający wedle ludzkiego pomyślunku, wdrożone koncepcje mogą roić się w wielu umysłach chcących kontrolować ludzkość. Antyutopia jak się patrzy. Mam wrażenie że światowe koncerny przyswoiły sobie przesłanie podporządkowanie sobie ludzi poprzez komercję, co do reszty tez, kto wie?

Książka, którą ludzie polecają od prawa do lewa, żeby udowodnić, że są po stronie prawdy i że mają rację, bo oni w i e d z ą, a w ogóle to są odporni na propagandę i wszelkiego rodzaju programowanie (z tego miejsca podziwiam wszystkich ludzi, którzy idą po jedno masło do biedronki i nie wychodzą z trzema, bo była promo).
Każdy poświęca trochę prawdy, wolności w imię wygody, spokoju i względnego szczęścia.
Chciałabym wierzyć, że gdybym miała możliwość wzięcia 'somy', to bym odmówiła.
Lubimy ideały, ale nie lubimy się poświęcać.
Jak czytałam, to przypomniał mi się Louis CK: 'Even today, how do we have this amazing microtechnology? Because the factory where they’re making these, they jump off the fking roof, because it’s a nightmare in there. You really have a choice. You can have candles and horses and be a little kinder to each other or let someone suffer immeasurably far away, just so you can leave a mean comment on YouTube'

Książka, którą ludzie polecają od prawa do lewa, żeby udowodnić, że są po stronie prawdy i że mają rację, bo oni w i e d z ą, a w ogóle to są odporni na propagandę i wszelkiego rodzaju programowanie (z tego miejsca podziwiam wszystkich ludzi, którzy idą po jedno masło do biedronki i nie wychodzą z trzema, bo była promo).
Każdy poświęca trochę prawdy, wolności w imię wygody,...

Bardzo ciekawa książka. Niestety zakończenie mnie rozczarowało

Bardzo ciekawa książka. Niestety zakończenie mnie rozczarowało

Myśląc o tej książce czuję, że mogłabym być raczej pojedynczym głosem w dyskusji na jej temat, na ten moment ciężko mi jakoś podsumować całość moich wrażeń po przeczytaniu „Nowego Wspaniałego Świata”.
Zdecydowanie jest nowy, ale czy wspaniały? Nie ulega wątpliwości, że jest krytyką galopującego kapitalizmu dodatkowo pędzonego technologią, czego połączenie jest tu przedstawione w sposób dość przerażający. Jest to też opowieść o zatraceniu pewnych uniwersalnych wartości, które czynią nasze życie bardziej ludzkim, albo raczej o ich zaprzedaniu w celu osiągnięcia jakiegoś iluzorycznego szczęścia. Iluzorycznego przynajmniej z naszego punktu widzenia. Brakuje w nim bowiem wolności, oraz możliwości podejmowania własnych wyborów. Człowiek tego Nowego Świata nie ma w swoim życiu szczególnych rozterek. Od „poczęcia” jest na wszelkie sposoby warunkowany do życia w swojej kaście. Wszelkie dylematy moralne również zostały rozwiązane, kiedy wszystkie zwyczajne ludzkie popędy, które religia czy etyka wcześniej starała się regulować, stają się zachowaniami obyczajnymi. Jest to Świat, który dąży do maksymalnego upraszczania. A na wszelkie problemy, którym nie udało się zaradzić jest stosowna odpowiedź: soma.
To opowieść o zagubieniu i samotności w świecie w którym tak trudno o ciszę i intymność.

Myśląc o tej książce czuję, że mogłabym być raczej pojedynczym głosem w dyskusji na jej temat, na ten moment ciężko mi jakoś podsumować całość moich wrażeń po przeczytaniu „Nowego Wspaniałego Świata”.
Zdecydowanie jest nowy, ale czy wspaniały? Nie ulega wątpliwości, że jest krytyką galopującego kapitalizmu dodatkowo pędzonego technologią, czego połączenie jest tu...

Książka z cyklu Antyutopia. Taka jaką lubię.

Książka z cyklu Antyutopia. Taka jaką lubię.

Ciężko było zacząć mi tę lekturę, byłam bardzo źle nastawiona a początek historii zupełnie mnie nie zachęcił, byłam bliska stwierdzenia, że to nie dla mnie. Nie poddałam się i okazało, że każdy rozdział jest coraz lepszy. Jest to historia zderzenia się świata cywilizowanego z dzikim, nauki z wiarą. Zderzenia, gdzie każdy ma swoją racje.
Polecam!

Ciężko było zacząć mi tę lekturę, byłam bardzo źle nastawiona a początek historii zupełnie mnie nie zachęcił, byłam bliska stwierdzenia, że to nie dla mnie. Nie poddałam się i okazało, że każdy rozdział jest coraz lepszy. Jest to historia zderzenia się świata cywilizowanego z dzikim, nauki z wiarą. Zderzenia, gdzie każdy ma swoją racje.
Polecam!

W dobie tinderów i pochodnych, gdzie człowiek coraz częściej traktowany jest jak towar w sklepie, Huxleyowe "każdy należy do każdego" można odczytać jako całkiem trafną prognozę przyszłości, poczynioną prawie sto lat temu ;) Podoba mi się, że bardziej niż technologicznych/politycznych aspektów przyszłości opowieść Huxleya dotyka wątków socjologicznych i psychologicznych, próbuje odpowiedzieć na pytanie, jak wyglądałoby życie człowieka w społeczeństwie pozbawionym uczuć i emocji, kultury, sztuki, religii... Jest to fajne. Przeczytałem z dużym zainteresowaniem i satysfakcją, podobała mi się kreacja postaci i świata, przebijający momentami humor (zwłaszcza przy okazji Leniny ;)) i przede wszystkim przesłanie, jakie niesie opowieść. Antyutopia inna niż wszystkie i warto po nią sięgnąć.

W dobie tinderów i pochodnych, gdzie człowiek coraz częściej traktowany jest jak towar w sklepie, Huxleyowe "każdy należy do każdego" można odczytać jako całkiem trafną prognozę przyszłości, poczynioną prawie sto lat temu ;) Podoba mi się, że bardziej niż technologicznych/politycznych aspektów przyszłości opowieść Huxleya dotyka wątków socjologicznych i psychologicznych,...

A może to jednak utopia a nie antyutopia?? Bo jeśli w chwili narodzin miałbym być uwarunkowany na szczęście i przeżyć życie do 60tki w młodości i zdrowiu i nie zdawałbym sobie z tego sprawy, że zostałem tak urobiony przez genetyczne i chemiczne warunkowanie to.. hej! Może kupuję to ;-)
Świat bez wyższych uczuć, którego celem jest podtrzymanie dobrobytu (a nie tak jak "u nas": poszerzanie wiedzy i świadomości) jest jawnym zagrożeniem dla wolności, jednak... jakoś zniewolonym być trzeba. Umówmy się - może wiele "w naszym" świecie możemy (jeszcze) jednak zawsze w obrębie pewnych granic i reguł. Czy to wolność? I gdzie jej granica?
Technicznie: książka niezbyt skomplikowana i może się wydawać, że nie bardzo pomysłowa natomiast jest z 1932 roku i wciąż jest bardzo bardzo świeża.

"Wolę być nieszczęśliwy niż pozostawać w stanie tej fałszywej, kłamliwej szczęśliwości w jakiej się tu żyje."

A może to jednak utopia a nie antyutopia?? Bo jeśli w chwili narodzin miałbym być uwarunkowany na szczęście i przeżyć życie do 60tki w młodości i zdrowiu i nie zdawałbym sobie z tego sprawy, że zostałem tak urobiony przez genetyczne i chemiczne warunkowanie to.. hej! Może kupuję to ;-)
Świat bez wyższych uczuć, którego celem jest podtrzymanie dobrobytu (a nie tak jak "u...