Zaraz po lekturze "Wyspy" sięgnąłem po tę nieco porzuconą w domu pozycję. Esencja Huxley'a, jego fascynacji buddyzmem tybetańskim, filozofią niezaangażowania , procesem intelektualnego " stawania się" i efektem skrzydła motyla

Zaraz po lekturze "Wyspy" sięgnąłem po tę nieco porzuconą w domu pozycję. Esencja Huxley'a, jego fascynacji buddyzmem tybetańskim, filozofią niezaangażowania , procesem intelektualnego " stawania się" i efektem skrzydła motyla

Książka wciąga od początku, gdy młody chłopak (Sebastian Barnack, który w chwili rozpoczęcia historii w 1938 roku ma zaledwie siedemnaście lat) o poetyckim usposobieniu zostaje uwikłany w walkę pomiędzy bezdusznym socjalistą, dla którego polityka jest wszystkim. Został wzięty pod skrzydła wuja Eustachego i przewieziony do wspaniale urządzonej willi we Florencji; w noc jego przybycia wuj umiera na dusznicę bolesną.

Układ pozwala skonfrontować koncepcje życia i śmierci w sposób, który sprawia, że wszystko wydaje się tak wyjątkowe, ale znane, że nie można nie uznać tego za interesujące, jeśli ma się odpowiednie nastawienie.

Znaczna część powieści dotyczy natury śmierci i kwestionowania, czy istnieje coś poza tym życiem. Śmierć jednego z jego głównych bohaterów, a następnie skontaktowanie się z nim za pośrednictwem medium, daje Huxleyowi jeden wątek eksploracji możliwości życia pozagrobowego… ale używa innych postaci, aby zakwestionować ważność tego, co widzieliśmy. Polecam! 🐦

Książka wciąga od początku, gdy młody chłopak (Sebastian Barnack, który w chwili rozpoczęcia historii w 1938 roku ma zaledwie siedemnaście lat) o poetyckim usposobieniu zostaje uwikłany w walkę pomiędzy bezdusznym socjalistą, dla którego polityka jest wszystkim. Został wzięty pod skrzydła wuja Eustachego i przewieziony do wspaniale urządzonej willi we Florencji; w noc jego...

Początkowo sądziłam, że to saga rodzinna. Zaczyna się bowiem opisem relacji w rodzinie Barnacków, dużo tam też elementów powieści o dojrzewaniu (Sebastian Barnack),nawet nie wiedząc, że książka powstała w 1944 roku, można wyczuć klimat powieści lat 40. XX wieku - sposób konstrukcji, fabuły i bohatera oraz narracji - czysta klasyka.
Nie jest to jednak utwór realistyczny, raczej modernistyczny. Rozdziały poświęcone istnieniu jednego z bohaterów po śmierci są zadziwiające. Bardzo dużo tu filozofii i religii. Dla mnie interesujący sposób wyłożenia zasad hinduizmu i buddyzmu. Dowiedziałam się, że Huxley fascynował się tymi tematami.
Według mnie to powieść o tym, jak mało znaczymy, jak przyziemnymi sprawami się interesujemy. Nasz byt to mgnienie oka w continuum życia we wszechświecie, nasze pragnienia, marzenia, emocje to składnik wszystkich istnień. To trudne do przyjęcia, bo dzisiaj wszędzie akcentuje się nasz indywidualizm, podkreśla, że potrzeby każdego z nas są ważne, potrzebne, sensowne....
Trudna lektura.

Początkowo sądziłam, że to saga rodzinna. Zaczyna się bowiem opisem relacji w rodzinie Barnacków, dużo tam też elementów powieści o dojrzewaniu (Sebastian Barnack),nawet nie wiedząc, że książka powstała w 1944 roku, można wyczuć klimat powieści lat 40. XX wieku - sposób konstrukcji, fabuły i bohatera oraz narracji - czysta klasyka.
Nie jest to jednak utwór realistyczny,...

⏳Zdecydowanie wymagająca lektura i dla mnie trudniejsza w zrozumieniu, niż „Nowy wspaniały świat”. Po pierwsze na pewno trudno nadążyć za językiem sprzed wieku, aczkolwiek jest on piękny, wymagający i czytając niektóre wysublimowane zdania musiałam wręcz stanąć i pomyśleć jeszcze raz. A potem było wielkie wow.

⏳I to za ten kunszt prozy doceniam autora, bo fabuły za wielkiej tu nie ma. Ot, młody chłopak, nieśmiały poeta, wpierw mieszka z ojcem w Anglii XX wieku. Ten jest działaczem politycznym wspierającym antyfaszystów i do tego sknerą. Chłopak przeprowadza się na chwilę do zupełnie innego wuja, do Florencji. Tam poznaje zupełnie inne, hedonistyczne życie, zakochuje się w stażem kobiecie. Z takich rzeczy jak wizyta w sklepie czy kupno garnituru robi się potok refleksji. Trzeba się naprawdę skupić, by ten ciąg filozoficznych rozważań zrozumieć.

⏳Postaci są tu tylko po to, by zaprezentować jakiś model odbierania świata. Obserwujemy również przemianę głównego bohatera, ale to wciąż nie jest historia jego życia, tylko podkładka pod opowieść o życiu, umieraniu, dojrzewaniu i czasie.

⏳Zdecydowanie wymagająca lektura i dla mnie trudniejsza w zrozumieniu, niż „Nowy wspaniały świat”. Po pierwsze na pewno trudno nadążyć za językiem sprzed wieku, aczkolwiek jest on piękny, wymagający i czytając niektóre wysublimowane zdania musiałam wręcz stanąć i pomyśleć jeszcze raz. A potem było wielkie wow.

⏳I to za ten kunszt prozy doceniam autora, bo fabuły za...

Czyli Szekspir u Huxleya.



„Czas musi stanąć” Aldousa Huxleya to książka napisana z wyjątkowym kunsztem literackim. Wydawnictwo MUZA wskrzesza opowieść, którą mistrz stworzył w 1944 roku. Aldous Huxley należy do moich ulubionych pisarzy. Bystre oko, bezlitosna diagnoza dotycząca ludzi i społeczeństwa i doskonałe pióro – to takie elementy, które najbardziej sobie cenię. Moja wielka trójka: Jewgienij Zamjatin, George Orwell i Aldous Huxley. Kocham.

Radość życia i konsekwencje
Gdy poznajemy naszego głównego bohatera – Sebastiana Barnacka, widzimy w nim wyłącznie kompleksy i brak pewności siebie. Są lata 20., a akcja powieści rozgrywa się w Anglii. To przełomowy moment. Moment wielu zmian. I przed taką próbą staje również nasz bohater. Konflikt z ojcem i wahania dotyczące moralności i światopoglądu to dopiero początek. Wyjeżdża do Florencji. I wszystko się zmienia. Jego stryj, Eustace, zupełnie nie przypomina ojca – zagorzałego działacza politycznego. Eustace to korzystający z życia hedonista. Carpe diem! Sebastain trafia w sam środek magnetycznego świata, który niesamowicie kusi i przyciąga z coraz większą mocą.

„Natomiast inteligentny dobry obywatel jest tak dalece pewny tego, że pod względem moralnym oraz intelektualnym on sam pozostaje bez zarzutu, że rzadko kiedy nawet wyobraża sobie możliwość zmiany trybu życia”.

Jak żyć?
„Czas musi stanąć” Aldousa Huxleya ma też charakter nieco mistyczny. To swego rodzaju przypowieść moralna, w którą warto się nieco bardziej zagłębić i oddać refleksji. Dzięki tej książce możemy się zastanowić nad naturą życia i śmierci, a także nad swoją postawą i podejściem do czasu, który mamy do swojej dyspozycji. Wybierzemy „bezpieczne” rozwiązania i schematy czy jednak zaryzykujemy, by korzystać z życia? Każda decyzja niesie ze sobą konsekwencje. Warto także pamiętać, że to właśnie ta książka otwiera bardziej mroczny, psychodeliczny okres w twórczości Aldousa Huxleya. Trzeba mieć odwagę, by tam zajrzeć.

„Ewentualnie można tak przysposobić swój umysł, żeby potrafił słuchać czegoś innego”.

Czyli Szekspir u Huxleya.



„Czas musi stanąć” Aldousa Huxleya to książka napisana z wyjątkowym kunsztem literackim. Wydawnictwo MUZA wskrzesza opowieść, którą mistrz stworzył w 1944 roku. Aldous Huxley należy do moich ulubionych pisarzy. Bystre oko, bezlitosna diagnoza dotycząca ludzi i społeczeństwa i doskonałe pióro – to takie elementy, które najbardziej sobie cenię....

„Czas musi stanąć” to książka Aldousa Huxleya, autora m.in. „Nowego wspaniałego świata”.

Muszę przyznać, że nie była to łatwa lektura. Ciężko mi się ją czytało, ponadto to jeden z tych tytułów, które budzą w czytelniku pewien dyskomfort ale skłaniają do refleksji.

To druga książka Huxleya, którą miałam okazję przeczytać. Kolejny raz jestem pod wrażeniem umysłu tego pisarza. Wiadomo, ta pozycja została już napisana jakiś czas temu, znajdziemy tu inny język od współczesnego, jednak widać na jakich aspektach skupia się Huxley. Jak porusza różne tematy.

Bardzo ciekawym doświadczeniem, było śledzenie jak rozwija się główny bohater – Sebastian, obserwowanie jego przemiany.

To na pewno ciekawa lektura, chociaż to ten rodzaj literatury, którą czyta się powoli, po trochu. Jednocześnie oddając się przemyśleniom.

„Czas musi stanąć” to książka Aldousa Huxleya, autora m.in. „Nowego wspaniałego świata”.

Muszę przyznać, że nie była to łatwa lektura. Ciężko mi się ją czytało, ponadto to jeden z tych tytułów, które budzą w czytelniku pewien dyskomfort ale skłaniają do refleksji.

To druga książka Huxleya, którą miałam okazję przeczytać. Kolejny raz jestem pod wrażeniem umysłu tego...

"Lecz myśl jest sługą życia, życie błaznem Czasu, a i czas, władca nad wszech światem, Koniec mieć musi. [...]"
William Shakespeare

"Czas musi stanąć" - książka warta uwagi dla czytelnika bardziej wymagającego. Recenzja jej była dla mnie wyzwaniem oraz refleksją. Zdecydowanie mile spędzony czas.
Autor zaprezentował literaturę piękną, wymagając od czytającego pełni skupienia. Powieść moralna o współzależności całego świata i o tym, że wszystkie ludzkie czyny mają dalekosiężne konsekwencje.

Coś bliżej...
Sebastian jest młodym poetą i nie mogąc znaleźć wspólnego języka z ojcem wyjeżdża na zaproszenie stryja do Florencji, gdzie ma romans z dużo starszą kobietą. Poznaje tam również Brunona, który go bardzo Fascynuję i pod jego wpływem doznaje głębokiej przemiany duchowej.
Gdy jego stryj Eustace umiera, poznajemy jego pośmiertne doświadczenia.

Powieść pełna jest refleksji, filozoficznych rozmyślań nad sensem życia oraz dojrzewaniem, przemianą, śmiercią i tym co znajduje się po niej. Gdy widzimy świat z perspektywy bohatera, który zmarł.

#czasmusistanąć #aldoushuxley #wydawnictwomuza #bookstagram #instagram #czytam #yoloczytam #book #czytambolubię #poeta

"Lecz myśl jest sługą życia, życie błaznem Czasu, a i czas, władca nad wszech światem, Koniec mieć musi. [...]"
William Shakespeare

"Czas musi stanąć" - książka warta uwagi dla czytelnika bardziej wymagającego. Recenzja jej była dla mnie wyzwaniem oraz refleksją. Zdecydowanie mile spędzony czas.
Autor zaprezentował literaturę piękną, wymagając od czytającego pełni...

Historia ta obfituje w liczne przemyślenia dotyczące m.in. życia i śmierci i jest napisana pięknym, ciekawym językiem, dzięki któremu książkę czyta się naprawdę dobrze. Jednakże jest to lektura dość specyficzna i nie każdemu podejdzie ona do gustu, bo fabuła nie jest w niej na pierwszym miejscu i widać, że autor chciał się skupić raczej na filozoficznych rozważaniach niż akcji, co wielu osobom może się nie spodobać i wydawać się nudne.
Sama przyznam szczerze, że trochę męczyłam się z tą powieścią i miałam problem ze skupieniem się nad tym potokiem refleksji i zrozumieniem ich znaczenia.
Jeśli chodzi o bohaterów, to byli oni dość interesujący, tak samo jak niektóre dialogi pomiędzy nimi, jednak raczej nie zapadną mi na dłużej w pamięci. Mam też wrażenie, że postacie posłużyły autorowi wyłącznie w celu ukazania określonych sposobów myślenia, idei czy zachowań, co jest z jego strony dość ciekawym zabiegiem, z którym nie spotkałam się do tej pory zbyt wiele razy.
Myślę, że jest to warta uwagi pozycja, szczególnie dla fanów literatury pięknej i bardziej wymagających lektur. Choć nie będzie to mój ulubieniec, to mimo wszystko cieszę się, że udało mi się zapoznać z tą historią i zachęcam Was byście sami spróbowali do niej podejść, bo być może odnajdziecie się w niej i przyciągnie ona Waszą uwagę 😊.

Historia ta obfituje w liczne przemyślenia dotyczące m.in. życia i śmierci i jest napisana pięknym, ciekawym językiem, dzięki któremu książkę czyta się naprawdę dobrze. Jednakże jest to lektura dość specyficzna i nie każdemu podejdzie ona do gustu, bo fabuła nie jest w niej na pierwszym miejscu i widać, że autor chciał się skupić raczej na filozoficznych rozważaniach niż...

"Czas musi stanąć" Aldousa Huxleya to powieść powstała w 1944 roku. Język, jakim została napisana wskazuje, iż nie jest to współczesna literatura, jednak przy tym w żaden sposób nie przeszkadza, aby dzisiejsi czytelnicy mogli się w niej odnaleźć.

Przenosimy się w niej do Anglii, końca lat dwudziestych ubiegłego wieku. Tam poznajemy Sebastiana, siedemnastoletniego chłopaka, który na wakacje postanawia wyjechać do Florencji, do bogatego i żyjącego według własnych poglądów wuja Eustacego. Sebastian doświadcza tam rzeczy, pod wpływem których doznaje wewnętrznej przemiany. Tymczasem kiedy Eustace umiera, stajemy się świadkami zawieszenia pomiędzy sferą sacrum a profanum.

Jest to książka z gatunku literatury pięknej, dla miłośników wytwornego języka, ale równocześnie pozycja wymagająca pełnego skupienia i uwagi, gdyż nie jest to historia, którą czyta się lekko, a tym samym łatwo jest się zagubić w jej fabule.

To filozoficzna, pełna rozmyślań opowieść na temat życia, umierania, moralności, dojrzewania. Opowieść, która daje do myślenia i pozwala spojrzeć na pewne aspekty z nieco innej perspektywy.

Być może nie jest to książka dla wszystkich, być może nie każdego ona wciągnie, jednak z pewnością jest to tytuł, przy którym warto się zatrzymać.

"Czas musi stanąć" Aldousa Huxleya to powieść powstała w 1944 roku. Język, jakim została napisana wskazuje, iż nie jest to współczesna literatura, jednak przy tym w żaden sposób nie przeszkadza, aby dzisiejsi czytelnicy mogli się w niej odnaleźć.

Przenosimy się w niej do Anglii, końca lat dwudziestych ubiegłego wieku. Tam poznajemy Sebastiana, siedemnastoletniego...

#czasmusistanąć to książka dla fanów literatury pięknej, zachwyca nie tylko treścią ale również językiem, doborem słów.
Sebastian to bardzo młody, wrażliwy człowiek, poeta, który nie mogąc znaleźć wspólnego języka z ojcem antyfaszystowskim działaczem politycznym, zaproszony przez dziadka, wyjeżdża do Florencji, gdzie poznaje dużo starszą kobietę, w której się zakochuje.
Widzimy tutej jak ważny wpływ na człowieka ma otoczenie, jak życie i nasza duchowość może się zmienić w zależności od ludzi z jakimi przebywamy

#czasmusistanąć to książka dla fanów literatury pięknej, zachwyca nie tylko treścią ale również językiem, doborem słów.
Sebastian to bardzo młody, wrażliwy człowiek, poeta, który nie mogąc znaleźć wspólnego języka z ojcem antyfaszystowskim działaczem politycznym, zaproszony przez dziadka, wyjeżdża do Florencji, gdzie poznaje dużo starszą kobietę, w której się...