If it bleeds

Bardzo nierówne opowiadania.

Bardzo nierówne opowiadania.

Pokaż mimo to

specjalnie nie lubie opowiadań- dla mnie im dłuższa forma tym lepiej - ale te są naprawdę dobre - bardzo dobre - polecam

specjalnie nie lubie opowiadań- dla mnie im dłuższa forma tym lepiej - ale te są naprawdę dobre - bardzo dobre - polecam

Pokaż mimo to

Tylko dwie historie mi się podobały

Tylko dwie historie mi się podobały

Pokaż mimo to

Mój pierwszy przeczytany zbiór opowiadań Stephena Kinga to "Bazar złych snów" i muszę przyznać, że była to najgorsza książka autora, jaką do tej pory przeczytałam. Nie lubię takich krótkich opowieści, wolę, gdy książka jest jedną spójną całością. Ale przejdźmy do książki, o której chcę opowiedzieć, czyli "Jest krew...". Dzieli się ona na cztery dosyć długie opowieści, które w żaden sposób się ze sobą nie łączą.

1. "Telefon Pana Harrigana":
Nawet mi się podobała, ale jednak czuję jakiś niedosyt. Temat ciekawy, ale czegoś mi tu brakuje, sama nie wiem czego, może dało się to jakoś bardziej rozwinąć i zrobić z tego jedną książkę... Myślę, że wtedy by mi się podobało.
A o czym jest ta opowieść? Hmm... Ciężko powiedzieć tak, żeby Wam nie spojlerować. Krótko mówiąc - o kontakcie między światem żywych i umarłych.

2. "Życie Chucka":
Opowieść podzielona na trzy części, każda w innym czasie, z tym, że od czasów teraźniejszych cofamy się wstecz. Opowieść o mężczyźnie, który umiera, o jego życiu przed śmiercią, o jego dzieciństwie, a także o tym co działo się po jego śmierci. Jest tu wpleciony wątek braku dostępu do internetu na świecie i powiem Wam, że w dzisiejszych czasach takie całkowite odcięcie ludzkości od internetu mogłoby być tragiczne w skutkach. Mimo wszystko ta opowieść jednak mnie wynudziła, jest moim zdaniem trochę bez sensu, ale nic więcej na ten temat już Wam nie powiem.

3. "Jest krew, są czołówki":
I tu w porównaniu do dwóch poprzednich jestem pozytywnie zaskoczona, podobało mi się, wciągnęłam się na maksa i bardzo chciałam się dowiedzieć co będzie dalej. Jest to najdłuższa z opowieści.
Kurier przynosi paczkę do pewnej szkoły, w której prawdopodobnie są prezenty świąteczne od uczniów z innej szkoły z zagranicznej wymiany. Po jakimś czasie paczka wybucha, okazuje się, że była to bomba. Ginie wiele osób, w tym dzieci, wiele osób jest rannych. Relację na żywo spod szkoły prowadzi dziennikarz Chet Ondowsky. Holly ogląda w telewizji relację spod szkoły, dziennikarz wydaje jej się podejrzany i przypomina kogoś. Zaczyna prowadzić własne śledztwo w tej sprawie. Czego się dowie? Przekonajcie się sami.

4. "Szczur":
Drew jest nauczycielem i pisarzem, pisze krótkie opowiadania, nigdy jednak nie udało mu się napisać powieści. Próba napisania jednej zakończyła się kiepskim stanem psychicznym i prawie puszczeniem domu z dymem. Pewnego dnia postanawia wyjechać do domku letniskowego, do którego kiedyś wraz z rodziną wyjeżdżali na wakacje, aby spróbować swoich sił w pisaniu powieści po raz drugi. Domek znajduje się na kompletnym odludziu, do tego prognozy pogody nie napawają optymizmem, wręcz przeciwnie. Drew jednak opuszcza na pewien czas żonę i dzieci i wyjeżdża do domku letniskowego z weną, ogromną wiarą i nadzieją w to, że tym razem się uda. A czy się uda? Zobaczycie sami.
Tę opowieść czytało mi się najlepiej, najszybciej i z największym zaciekawieniem i chęcią poznania dalszych losów bohatera.

Podsumowując, ciężko jest mi jednoznacznie powiedzieć czy polecam tę książkę czy nie, gdyż w połowie mi się podobała, a w połowie nie. Dwie pierwsze opowieści mnie trochę wynudziły, natomiast trzecia i czwarta były całkiem dobre.

Mój pierwszy przeczytany zbiór opowiadań Stephena Kinga to "Bazar złych snów" i muszę przyznać, że była to najgorsza książka autora, jaką do tej pory przeczytałam. Nie lubię takich krótkich opowieści, wolę, gdy książka jest jedną spójną całością. Ale przejdźmy do książki, o której chcę opowiedzieć, czyli "Jest krew...". Dzieli się ona na cztery dosyć długie opowieści, które...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Udany, przyjemny zbiór opowiadań.

Udany, przyjemny zbiór opowiadań.

Pokaż mimo to

Moja pierwsza książka Stephena Kinga. Choć oglądałem dużo filmów na podstawie jego dzieł, które lubię. "Jest krew…" to cztery nowe opowiadania w jednej książce.
Tytuł książki "Jest krew…" prawdopodobnie nawiązuje do starego powiedzenia dziennikarskiego "Jest krew, są czołówki", taki sam tytuł ma jedno z opowiadań. Pozostałe opowieści to:
- Telefon pana Harrigana
- Życie Chucka
- Szczur
Wszystkie bardzo ciekawe i dobrze się je czytało. Pierwsze opowiadanie w kolejności Telefon pana Harrigana było dla mnie nieco straszniejsze. Czułem się jak na horrorze. Myślałem, że reszta opowiadań też będzie w takim klimacie, ale były mniej straszne. Jednak utrzymane w bardzo dobrym tajemniczym, mrocznym klimacie. Sporo w nich działo się.
Na pewno sięgnę po inne pozycje tego autora. Mam na oku "Później" i "To"

Moja pierwsza książka Stephena Kinga. Choć oglądałem dużo filmów na podstawie jego dzieł, które lubię. "Jest krew…" to cztery nowe opowiadania w jednej książce.
Tytuł książki "Jest krew…" prawdopodobnie nawiązuje do starego powiedzenia dziennikarskiego "Jest krew, są czołówki", taki sam tytuł ma jedno z opowiadań. Pozostałe opowieści to:
- Telefon pana Harrigana
- Życie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Spodziewałam się czegoś więcej. Najlepsze według mnie było drugie opowiadanie Życie Chucka, chociaż po pierwszej części (Akt III: Dzięki, Chuck!) mogłoby się już zakończyć. Dwie kolejne o jego życiu były niepotrzebne, bo w zasadzie niczego nie wyjaśniały i niczego potrzebnego nie dodały.
Reszta opowiadań była dobrze napisane, jednak brakowało ciekawego pomysłu.

Spodziewałam się czegoś więcej. Najlepsze według mnie było drugie opowiadanie Życie Chucka, chociaż po pierwszej części (Akt III: Dzięki, Chuck!) mogłoby się już zakończyć. Dwie kolejne o jego życiu były niepotrzebne, bo w zasadzie niczego nie wyjaśniały i niczego potrzebnego nie dodały.
Reszta opowiadań była dobrze napisane, jednak brakowało ciekawego pomysłu.

Pokaż mimo to

Moje pierwsze spotkanie z książką tego gatunku. Nigdy nie oglądałam ani nie czytałam żadnego horroru, mimo to za nimi nie przepadam. Pewnie gdyby książka nie została mi pożyczona przez kolegę nigdy bym do niej nie zajrzała-
Przez ponad pół roku sobie u mnie leżała, aż w końcu zajrzałam do niej z miesiąc temu. Po paru stronach wciągnęłam się jak w zwyczajną książkę, względnie zwalczając awersję do gatunku.
Chcąc nie chcąc muszę przyznać, że bardzo mi się spodobała, najbardziej chyba tytułowe opowiadanie "Jest krew, są nagłówki" :) Do tego stopnia, że koniecznie muszę teraz przeczytać "Outsidera".
Nie powiem, chwilami było creepy, ale już bardziej się bałam czytając "Komnatę Szeptów" z Kronik Archeo które przecież są dla dzieci XD

Moje pierwsze spotkanie z książką tego gatunku. Nigdy nie oglądałam ani nie czytałam żadnego horroru, mimo to za nimi nie przepadam. Pewnie gdyby książka nie została mi pożyczona przez kolegę nigdy bym do niej nie zajrzała-
Przez ponad pół roku sobie u mnie leżała, aż w końcu zajrzałam do niej z miesiąc temu. Po paru stronach wciągnęłam się jak w zwyczajną książkę,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejny zbiór czterech opowiadań Stephena Kinga, po Czterech porach roku, Czterech po północy i Czarnej bezgwiezdnej nocy. Mimo, iż pomysły mistrza grozy są w „Jest krew” słabsze od wcześniejszych, lekkość i gładkość opowieści powodują, iż nadal oceniam je jako przyzwoite.
Telefon para Harrigana to opowiadana beztrosko historia starego milionera poznającego uroki pierwszych smartfonów. Tytułowy Harrigan to sąsiad głównego bohatera, który mówi o wielkim wpływie wynalazku Apple na życie ludzi. Tak jak w przypadku drugiego opowiadania - elementy fantastyczne występują, ale jedynie ubarwiają losy bohaterów, a niekoniecznie wywołują przerażenie czy szok u czytelnika. Brakuje bardziej wyrazistego zakończenia, jednak sam pomysł jest interesujący.
Życie Chucka to opowiadanie epizodyczne, składające się z trzech części o różnym charakterze. Całości brakuje spoiwa, jest to bardziej refleksja ożyciu przedwcześnie umierającego człowieka, którego wcześniejsze dzieje nie były usłane różami. Jest krew, są czołówki to sequel do Outsidera, będącego z kolei spin-offem trylogii z Billem Hodgesem. Ta historia obfituje w sceny akcji, natomiast pomysł na przeciwnika Holly Gibney to modyfikacja z wcześniejszej powieści, więc brak mu świeżości. Szczur to przewrotna przygoda pisarza i wywarła na mnie największe wrażenie. Wkroczenie na scenę tytułowego szczura odbywa się w scenerii właściwej horrorowi. Pisarski autotematyzm i umiejscowienie akcji na pustkowiu zbliżyły Szczura poziomem do bardziej znanych opowiadań Kinga.
Zbiór Jest krew to dzieło rozrywkowe, można je przeczytać szybko dzięki prostemu językowi i umiejętnemu budowaniu fabularnego napięcia. Narracji brakuje mroku, pesymizmu, by wznieść historie na wyższy poziom, ale jako opowieści grozy dają takie emocje, jakich po nich należy się spodziewać.

Kolejny zbiór czterech opowiadań Stephena Kinga, po Czterech porach roku, Czterech po północy i Czarnej bezgwiezdnej nocy. Mimo, iż pomysły mistrza grozy są w „Jest krew” słabsze od wcześniejszych, lekkość i gładkość opowieści powodują, iż nadal oceniam je jako przyzwoite.
Telefon para Harrigana to opowiadana beztrosko historia starego milionera poznającego uroki pierwszych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lekki zawód. Czytałam praktycznie na siłę. Tylko pierwsza historia godna uwagi. Wciągnęłam jak ciepłe bułeczki.

Lekki zawód. Czytałam praktycznie na siłę. Tylko pierwsza historia godna uwagi. Wciągnęłam jak ciepłe bułeczki.

Pokaż mimo to