Crave to był taki rollercoaster emocji! Po prostu nawet nie wiem jak opisać moje emocje odnośnie tej książki 😅 Crave to książka Young Adult, ale styl pisania autorki był bardzo infantylny. Jednak nie mogłam jej odłożyć! Codziennie nie mogłam się doczekać wieczoru, aby dowiedzieć się co będzie dalej!

Grace nie jest najbardziej domyślną bohaterką w historii YA, ale podziwiam jej oddanie Jaxonowi. I Jaxon! Gdybym przeczytała tą książkę 10 lat Jaxon byłby moją wampirzą obsesją 🔥 Edward kto? 😂 Jaxon jest tajemniczy, opiekuńczy i muszę przyznać, że po raz pierwszy w historii mogę zrozumieć czemu chłopak jest nadopiekuńczy 😂 Co więcej, bardzo mi się podobał świat stworzony przez Tracy Wolff! Tajemnicza szkoła na Alasce z ponadprzyrodzonymi ludźmi? Tak proszę ❤️

Mimo niezachwycającego stylu pisania, uwielbiam tą książkę! Zakończenie było tak zaskakujące, z nowym zwrotem akcji na każdej stronie. Nie mogę się doczekać kolejnej książki, którą na pewno zacznę w przyszłym tygodniu! ❤️ Zdecydowanie polecam Crave, gdyż jest to rollercoaster emocji! Nie pamiętam kiedy ostatnio książka wywołała we mnie tyle emocji!

Dziękuję Wydawnictwu Filia za kopię książki! #współpracareklamowa

Crave to był taki rollercoaster emocji! Po prostu nawet nie wiem jak opisać moje emocje odnośnie tej książki 😅 Crave to książka Young Adult, ale styl pisania autorki był bardzo infantylny. Jednak nie mogłam jej odłożyć! Codziennie nie mogłam się doczekać wieczoru, aby dowiedzieć się co będzie dalej!

Grace nie jest najbardziej domyślną bohaterką w historii YA, ale podziwiam...

Seria "Crave" od Tracy Wolff opowiada o świecie fantastycznych stworzeń, miłości, walki o dobro i odnajdywaniu siebie.

Tak długo odwlekałam czytanie "Crave. Pragnienie", że podczas czytania złapał mnie zastój.. Miałam tak duże oczekiwania co do niej, że bałam się rozczarowania - jednak moje obawy okazały się niesłuszne, a seria ląduje w mojej topce i nie mogę się doczekać następnych premier.

Książka jest świetna, początkowo akcja nie porywa, ale gdy tylko się rozkręca, to dzieje się!
Niesamowicie podobały mi się nawiązania do współczesności, Grace dostała od Jaxona egzemplarz "Zmierzchu" - fikcyjna fabuła przeplata się z wątkami znanej nam pop kultury i osobiście mi to bardzo przypadło do gustu. Początkowo irytowała mnie naiwność Grace - no bo jak można ignorować tak oczywiste sygnały i podpowiedzi?! Ale później się zrehabilitowała! Tutaj nie da się zbytnio opisać fabuły, żeby nie robić spoilerów.

Ilość plot twistów mnie zaskoczyła i pożądanie namieszała w fabule, a rozdziały z perspektywy Jaxona na końcówce były świetnym posunięciem.
Miałam ten komfort, że gdy zaczęłam czytać "Crave" to dwa kolejne tomy czekały na półce, więc po zakończeniu pierwszego tomu od razu wiedziałam co będzie dalej.

Seria "Crave" od Tracy Wolff opowiada o świecie fantastycznych stworzeń, miłości, walki o dobro i odnajdywaniu siebie.

Tak długo odwlekałam czytanie "Crave. Pragnienie", że podczas czytania złapał mnie zastój.. Miałam tak duże oczekiwania co do niej, że bałam się rozczarowania - jednak moje obawy okazały się niesłuszne, a seria ląduje w mojej topce i nie mogę się doczekać...

Nie było, źle.
Z automatu książka traci za wstawki o Zmierzchu. Nie rozumiem dlaczego każda książka zawierająca wątek z wampirami, ma nawiązanie do Zmierzchu.

Nie było, źle.
Z automatu książka traci za wstawki o Zmierzchu. Nie rozumiem dlaczego każda książka zawierająca wątek z wampirami, ma nawiązanie do Zmierzchu.

Definitywnie nie tego się spodziewałam po tej książce. Myślałam, że dostanę akademię nadnaturalnych stworzeń, co będzie naprawdę fajnym przeżyciem A dostałam dość dziwną historię, momentami nieco niezrozumiałą. Trochę żałuję, że nie wciągnęła mnie tak bardzo jak na to liczyłam, bo naprawdę oczekiwałam od niej więcej.
Jednak nie mogę powiedzieć, że była to zła książka, może nieco infantylna, jeżeli chodzi o głównych bohaterów i wszystko, co się dzieje wokół nich. Przeszkadza mi to, że wszystko dzieje się w tak krótkim tempie, do tego cały ten wątek ze szkołą trochę nie ma sensu, bo nie dość, że jest to jakiś na maksa marginalny wątek, to na dodatek zajęcia, które się odbywają w tej akademii nie wpływają w żaden sposób na fabułę, a szkoda, bo mógłby to być bardziej istotny wątek. Mam też ogromny problem z tym, że nic prawie nie wiemy, ale wszystkiego jest się tak łatwo domyślić, że to jest aż przykre.
Niestety w moim mniemaniu ta książka jest do bólu przewidywalna, ale mimo tego, wkręciłam się i jestem ciekawa co będzie dalej. W szczególności zachęcił mnie ostatni rozdział, choć to nieco smutne, że dopiero wtedy stwierdziłam, że seria jest warta tego, żeby czytać dalej.

Definitywnie nie tego się spodziewałam po tej książce. Myślałam, że dostanę akademię nadnaturalnych stworzeń, co będzie naprawdę fajnym przeżyciem A dostałam dość dziwną historię, momentami nieco niezrozumiałą. Trochę żałuję, że nie wciągnęła mnie tak bardzo jak na to liczyłam, bo naprawdę oczekiwałam od niej więcej.
Jednak nie mogę powiedzieć, że była to zła książka, może...

Wow! Takiego trainwrecka dawno nie widziałam i nie chodzi tu nawet o samą książkę, która jest, fakt, idiotyczna, przewidywalna, do bólu kliszowa, edgy, żenująca (scena, gdzie główna pick me girl Grace i Jaxon Vegeta wymieniają się swoimi ulubionymi filmami i muzyką wysłała mnie prosto na oddział onkologiczny),ale o to TŁUMACZENIE by Google Translator. Pomijając już nawet średnio po 5 błędów językowych, interpunkcyjnych i literówek na stronę oraz dziadowe, dziwaczne zdania (kości policzkowe w kształcie drapaczy chmur, północny błękit nieba, "jestem szefem tutaj", superszybkie supermocne superpiękne superwysokie, nazywanie 17latków facetami),to tłumaczenie jest absolutnie fatalne. Dosłowne tłumaczenie gier słownych i sucharów (tak, bo bohaterowie mają po 150 lat i nadal śmieją się z dej suchara z radia zet),które w języku polskim nie mają żadnego sensu (co łączy bałwana i wampira? odmrożenie???). Co więcej, pada z pięć takich sucharów, po czym szósty suchar 300 stron dalej ma nagle przypis, gdzie gra słów jest wyjaśniona. Tak samo z cytatami - padają se cytaty z Hamleta, ze Zmierzchu (bikos of kors),po czym 300 stron dalej pada cytat z przypisem, co to jest i że tłumaczył Barańczak. A wspaniała Joanna Urban, która przetłumaczyła Zmierzch tak dobrze, że mucha nie siada (serio)??? No i jeszcze dosłowne tłumaczenie wyrażeń w stylu "run for the hills" jako UCIECZKA NA WZGÓRZA (xd) i zdania typu "wystarczająco dużo odzieży ochronnej, aby dać astronautom chwilę przerwy". Co to w ogóle znaczy??? Can someone explain??? Anyone???

Wow! Takiego trainwrecka dawno nie widziałam i nie chodzi tu nawet o samą książkę, która jest, fakt, idiotyczna, przewidywalna, do bólu kliszowa, edgy, żenująca (scena, gdzie główna pick me girl Grace i Jaxon Vegeta wymieniają się swoimi ulubionymi filmami i muzyką wysłała mnie prosto na oddział onkologiczny),ale o to TŁUMACZENIE by Google Translator. Pomijając już nawet...

”Crave. Pragnienie” to historia z gatunku fantastyki, która nie jest nadto skomplikowana. Powiedziałbym, że wręcz niewymagająca nadto czytelnika. Czytając nie musimy skupiać się na świece i jego konstrukcji, bo jest to świat realny gdzie tylko na terenie placówki dzieją się różne niewiadome rzeczy. Niewidome tylko dla głównej bohaterki, bo można byłoby czytać książkę w ciemno, a każdy czytelnik długo przed główną bohaterką zrozumiałby gdzie się znajduje ona i jacy ją ludzie otaczają. Niestety, ale minusem książki jest Grace, czyli tytułowa główna bohaterka książki. To jak ona jest niedomyślna to przechodzi pojęcie, naprawdę nie rozumiem jak można mieć wokół siebie tyle sygnałów i nic nie wiedzieć dalej. Naprawdę za to ogromny minus, bo drażniło mnie i pewnie nie jedynie mnie jej zachowanie.

Wątek miłosny byłby okej, nawet i mega gdyby nie był rozciągnięty na tyle stron! Całe odkrycie uczuć obu postaci, bo i Grace i Jaxona byli grrr ciężcy do przeżycia. Czuję się staro, czuję zwyczajnie, że jestem za stara już na romanse z wampirami, a szkoda! Bo książka ma niesamowity pomysł na fabułę. Sięgając liczyłam na może historię z motywem dark Akademi wokół niej, ale może i był taki klimat tylko psuły je ciągle dialogi i brak ze strony Grace logicznego myślenia co do tego co się dzieje wokół niej.

Dla mnie książka zdecydowanie powinna być o połowę krótsza, może przez to byłoby ciekawsza i bardziej trzymałaby czytelnika w napięciu.

Sama nie wiem czy jestem w stanie komukolwiek polecić ją do przeczytania. Chyba urwę recenzje na tym etapie, bo naprawdę nie wiem komu i czemu miałabym ją polecać :(

Sama nawet nie próbuje czytać kolejnych tomów, wystarczająco wykończona się czuję po przeczytaniu pierwszego tomu

”Crave. Pragnienie” to historia z gatunku fantastyki, która nie jest nadto skomplikowana. Powiedziałbym, że wręcz niewymagająca nadto czytelnika. Czytając nie musimy skupiać się na świece i jego konstrukcji, bo jest to świat realny gdzie tylko na terenie placówki dzieją się różne niewiadome rzeczy. Niewidome tylko dla głównej bohaterki, bo można byłoby czytać książkę w...

Ależ ja się okrutnie umęczyłam czytając tę książkę. Totalnie nie rozumiem nad nią tych wszystkich zachwytów mimo, że wampiry i smoki to klimaty które w książkach bardzo lubię.

Ależ ja się okrutnie umęczyłam czytając tę książkę. Totalnie nie rozumiem nad nią tych wszystkich zachwytów mimo, że wampiry i smoki to klimaty które w książkach bardzo lubię.

Nie mam pojęcia, czy zawiniło tutaj tłumaczenie, czy autorka... Historia ma potencjał, możnaby zbudować fajny klimat... Ale ilość powtórzeń, budowa zdań, opisu sytuacji to dla mnie 1/10. Daje 4/10 tylko dlatego, że ta historia w pewien sposób mnie zainteresowała, chyba tę moją nastoletnią część zakochaną w wampirach, wilkołakach i czarownicach.
Plusy:
- dość długo jest budowane napięcie
- kilka plottwistów
Z minusów :
- scena z truskawką. Serio? Ucieka w przerażeniu, bo koleś przegryzł truskawkę patrząc jej w oczy...
- tak żenujące sceny, że aż mnie skręcało
- ostatnie rozdziały z perspektywy Jaxona - lepiej dla wszystkich, gdyby ich nie było

Nie mam pojęcia, czy zawiniło tutaj tłumaczenie, czy autorka... Historia ma potencjał, możnaby zbudować fajny klimat... Ale ilość powtórzeń, budowa zdań, opisu sytuacji to dla mnie 1/10. Daje 4/10 tylko dlatego, że ta historia w pewien sposób mnie zainteresowała, chyba tę moją nastoletnią część zakochaną w wampirach, wilkołakach i czarownicach.
Plusy:
- dość długo jest...

Hm.. trudno mi ją ocenić, bo emocje wzbudziła pierwsza klasa -naprawdę przyjemna pozycja pod tym względem. Trochę trudniej z logicznością fabuły czasami, a najgorzej wypada tłumaczenie (chyba, że te babole wynikają z błędów w oryginale - tego nie wiem, nie czytałam po angielsku). Sporo takich drobnych potknięć, jak to że w opisie sytuacji "leżą", a za chwilę nie zmieniając pozycji "stoją". Mnóstwo takich "drobiazgów", które mocno mnie wytrącały z równowagi. Pisanie o kobiecie "był" itp. W ogóle niektóre wyrazy były wstawione bez sensu, jakby niechcący autokorekta zadziałała, albo powtarzanie się co chwilę powtarzanie wyrazu ;)

Przyjemne dla nastolatków, ale naprawdę dawno nie czytałam czegoś tak niedopracowanego stylistycznie :( czytam tylko hobbystycznie, raczej te dobrze oceniane książki. Tu miałam niezłe zdziwko. Jednak historia na tyle ciekawa, że sięgnęłam już po drugi tom - ma dużo lepsze opinie - zobaczymy ;)

ALE! jak ktoś nie lubi bardzo wyimaginowanych światów, naprawdę mało "realnych" (jak na fantasy of course) rzeczy/postaci/wplecenia ich w rzeczywistość - to nie polecam tej młodzieżówki.

Hm.. trudno mi ją ocenić, bo emocje wzbudziła pierwsza klasa -naprawdę przyjemna pozycja pod tym względem. Trochę trudniej z logicznością fabuły czasami, a najgorzej wypada tłumaczenie (chyba, że te babole wynikają z błędów w oryginale - tego nie wiem, nie czytałam po angielsku). Sporo takich drobnych potknięć, jak to że w opisie sytuacji "leżą", a za chwilę nie zmieniając...

Nie dam rady. Przeczytałam 77 stron i nie mogę więcej znieść tych głupot 🤦🏽‍♀️

Nie dam rady. Przeczytałam 77 stron i nie mogę więcej znieść tych głupot 🤦🏽‍♀️