Szczygieł

"Szczygieł" to nie książka, którą się po prostu czyta. Z nią się obcuje, odkrywa. "Szczygieł" to podróż przez życie głównego bohatera, tak realistycznie przedstawiająca jego emocje, uczucia, że nieraz miałam wrażenie jakbym była jego niemym towarzyszem. Razem z Theo przeżywałam smutek, zagubienie, współczułam mu, jakby wraz z kolejnymi stronicami nasza znajomość się pogłębiała. Mimo że w powieści sporo jest różnego rodzaju wydarzeń, to warto podkreślić, że nie skupia się ona na akcji, ale zdecydowanie na przeżyciach wewnętrznych bohatera. Piękny język i wciągająca narracja sprawiały, że traciłam poczucie czasu podczas czytania, tak bardzo byłam zainteresowana tym, co dalej będzie się działo w życiu naszego Theo. Dodam, że rozmiary tej książki są spore, co sprawia, że nie czyta się jej szybko, ale nie przeszkadzało mi to. Piękna powieść dla osób o dużej wrażliwości.

"Szczygieł" to nie książka, którą się po prostu czyta. Z nią się obcuje, odkrywa. "Szczygieł" to podróż przez życie głównego bohatera, tak realistycznie przedstawiająca jego emocje, uczucia, że nieraz miałam wrażenie jakbym była jego niemym towarzyszem. Razem z Theo przeżywałam smutek, zagubienie, współczułam mu, jakby wraz z kolejnymi stronicami nasza znajomość się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wielki zawód. W tajemnej historii było coś takiego, że czytało się ją jednym tchem. Książka ta bulwersowała, ale chciało się ją czytać. Szczygieł nie dorównuje tajemnej. Był chwilami bardzo nudny, a koniec wręcz męczący. Czytałam tą książkę bardzo długo, czekałam na rozwój wypadków w Amsterdamie, które finalnie całkowicie mnie nie zainteresowały. Autorka chciała napisać kolejna dobra powieść, która będzie długa i podobna do Tajemnej, jednak całkowicie jej się to nie udało.

Wielki zawód. W tajemnej historii było coś takiego, że czytało się ją jednym tchem. Książka ta bulwersowała, ale chciało się ją czytać. Szczygieł nie dorównuje tajemnej. Był chwilami bardzo nudny, a koniec wręcz męczący. Czytałam tą książkę bardzo długo, czekałam na rozwój wypadków w Amsterdamie, które finalnie całkowicie mnie nie zainteresowały. Autorka chciała napisać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie rozumiem, skąd zachwyty nad tą pozycją, skąd nagrody i skąd ich aż tyle... Rozczarowanam.

Nie rozumiem, skąd zachwyty nad tą pozycją, skąd nagrody i skąd ich aż tyle... Rozczarowanam.

Pokaż mimo to

Druga po "Tajemnej historii" powieść autorki, którą połknęłam w ciągu kilku wieczorów, mimo objętości. Nie zawiodłam się. Trochę przygnębiająca, ale nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Druga po "Tajemnej historii" powieść autorki, którą połknęłam w ciągu kilku wieczorów, mimo objętości. Nie zawiodłam się. Trochę przygnębiająca, ale nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Pokaż mimo to

W zasadzie zgadzam się z opinią cherryworld. Ciekawe i często przygnębiające losy głównego bohatera, wciągające wątki i na samym końcu przysłowiowy "klops". Widać zmęczenie autorki i brak pomysłu na zakończenie. Przez ostatnie 200 stron czytałam co drugą stronę, a i tak wiedziałam co się dzieje.

W zasadzie zgadzam się z opinią cherryworld. Ciekawe i często przygnębiające losy głównego bohatera, wciągające wątki i na samym końcu przysłowiowy "klops". Widać zmęczenie autorki i brak pomysłu na zakończenie. Przez ostatnie 200 stron czytałam co drugą stronę, a i tak wiedziałam co się dzieje.

Pokaż mimo to

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony jest cudownie napisana, autorka potrafi budować klimat, niektóre momenty są naprawdę genialne, to z drugiej jednak to wszystko nigdzie nie prowadzi. Nie ukrywam, że gdyby nie zakończenie odbierałabym tę książkę bardziej pozytywnie. Końcówka książki (jakieś 100 stron) wręcz mnie zirytowała. Nagle główny wątek, który przez całą powieść toczył się dość wolnym tempem, kończy się tak ,,od czapy", że mam wrażenie, że autorka zwyczajnie nie miała pomysłu jak to zakończyć i napisała rozwiązanie na siłę.
Przez całe 700 stron czekamy na coś co się nie stanie, a akcja dotycząca głównego wątku odbywa się tak naprawdę poza opisem wydarzeń, dowiadujemy się o niej od osób trzecich.
Na samym końcu dostajemy męczącą pseudointelektualną przemowę , która bardziej mnie zażenowała niż podsumowała przesłanie książki. Więcej wyciągnęłam z niej ze swoich prywatnych rozmyśleń w trakcie czytania, niż z tego co autorka zapodała nam na końcu.
Dodatkowo główny bohater tak mnie irytował, że w drugiej połowie książki było mi już naprawdę obojętne jak ta historia się dla niego skończy, a świat przedstawiony przez autorkę bym momentami bardzo niewiarygodny, wręcz infantylny.
Przeszkadzało mi również wręcz stereotypowe przedstawienie niektórych postaci (Rosjanie i powiązania mafijne, żyd szukający okazji do interesu na każdym kroku, przewracałam oczami podczas czytania...).
No ale żeby tak już całkowicie nie narzekać na koniec: ogromy plus dla autorki za postać Hobiego, która skradła moje serce, za pracę jaką włożyła w to, żeby tak dobrze opisać świat antyków i sztuki i za rozdział gdy nastoletni Theo wracał sam do Nowego Jorku (chyba mój ulubiony moment w książce, tak mnie poruszył, że na pewno zapamiętam go na długo).

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony jest cudownie napisana, autorka potrafi budować klimat, niektóre momenty są naprawdę genialne, to z drugiej jednak to wszystko nigdzie nie prowadzi. Nie ukrywam, że gdyby nie zakończenie odbierałabym tę książkę bardziej pozytywnie. Końcówka książki (jakieś 100 stron) wręcz mnie zirytowała. Nagle główny wątek,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wielka powieść. Wielka zarówno poprzez prozaiczny powód, a więc objętość, wielka poprzez wielotorowość zdarzeń i opisywanych wydarzeń, choć narracja skupia się wokół głównego bohatera- Theo i perypetii jego życia. Theo- główny bohater to kilkunastoletni chłopiec, który ratuje się z pożaru w muzeum, a przy okazji pod pretekstem impulsu zabiera słynny obraz. Obrazu jednak nie zwraca i tytułowy Szczygieł będzie towarzyszył mu i determinował jego dalsze losy. Choć przez większość powieści będzie gdzieś na uboczu, nie w centrum wydarzeń, lecz bez Szczygła życie Theo nie potoczyłoby się tak, jak się potoczyło. Powieść jest bardzo różnorodna jeśli chodzi o tempo akcji, same poruszane wydarzenia, stąd też nie zawsze była dla mnie atrakcyjna, bo i nie każda część życia Theo mnie pochłonęła, a i czasem zbytnia szczegółowość opisywania nawet błahych zdarzeń przytłaczała, lecz całościowo książka fantastyczna. Są fragmenty perełki, w których wraz z pięknym, poetyckim językiem płyniemy przez świat filozoficznych przemyśleń, nietuzinkowych absolutnie. Sam Theo jest nietuzinkowy i wyjątkowy- zabubiony, błyskotliwy, życie niejednokrotnie kieruje go w ten sposób, iż wydaje się, że jest skazany na pożarcie, lecz on lepiej lub gorzej, acz odnajduje pewne wyjścia z każdej sytuacji. Powieść, w której pięknie zostało wyłożone, jak niezwykłą rolę mogą pełnić przedmioty. Szczygieł stał się dla bohatera wielkim przyjacielem i towarzyszem, który trzymał go na powierzchni. Warto przejść przez te prawie 900 stron drobną czcionką. Drugoplanowi bohaterowie też pelnokrwiści, zróżnicowani, z dziwacznymi losami. Hobie, Pippa, Boris, czy nawet nielubiana przeze mnie Kitsey- już za nimi tęsknię.

Wielka powieść. Wielka zarówno poprzez prozaiczny powód, a więc objętość, wielka poprzez wielotorowość zdarzeń i opisywanych wydarzeń, choć narracja skupia się wokół głównego bohatera- Theo i perypetii jego życia. Theo- główny bohater to kilkunastoletni chłopiec, który ratuje się z pożaru w muzeum, a przy okazji pod pretekstem impulsu zabiera słynny obraz. Obrazu jednak nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przepiękna 🥰

Przepiękna 🥰

Pokaż mimo to

Miałam naprawdę dziwna relacje z ta książką.
Nieraz ja odkładałam czytałam bardzo powoli, no ale nie można przebrnąć przez połowę cudzego życia w trzy dni. Bardzo wiele się dzieje w tej powieści, a warsztat autorki jest cudowny. Zmusza nas do przemyśleń tak bardzo ze musimy na chwilkę zamknąć ksiazke i odsapnąć, czytać miedzy wierszami. I mogło by się wydawać ze w połowie ją odłożę aby nigdy nie skończyć a jednak cos mnie do niej przyciągało jak Theo do Szczygła. Cudowna powieść na pewno warta wielu moich wieczorów. A postać Borisa jest moją ulubioną i piękna przeciwnością głównego bohatera. Brawa dla autorki.

Miałam naprawdę dziwna relacje z ta książką.
Nieraz ja odkładałam czytałam bardzo powoli, no ale nie można przebrnąć przez połowę cudzego życia w trzy dni. Bardzo wiele się dzieje w tej powieści, a warsztat autorki jest cudowny. Zmusza nas do przemyśleń tak bardzo ze musimy na chwilkę zamknąć ksiazke i odsapnąć, czytać miedzy wierszami. I mogło by się wydawać ze w połowie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Genialna książka.

Genialna książka.

Pokaż mimo to