Zbiór naprawdę wnikliwych esejów, w których autor chodzi własnymi ścieżkami interpretacyjnymi, a robi to z wielką erudycją. Wszystkie są na naprawdę wysokim poziomie, ale gdybym miał jakieś wyróżniać, to te o Lalce, Camusie oraz Conradzie/Sienkiewiczu.

Zbiór naprawdę wnikliwych esejów, w których autor chodzi własnymi ścieżkami interpretacyjnymi, a robi to z wielką erudycją. Wszystkie są na naprawdę wysokim poziomie, ale gdybym miał jakieś wyróżniać, to te o Lalce, Camusie oraz Conradzie/Sienkiewiczu.

Przeczytałam kolejne eseje profesora Koziołka, jak mówi podtytuł "przygodne". Myślę jednak, że nie zdarzają się one autorowi przypadkiem (zgodnie z definicją tego słowa),na pewno są efektem wnikliwych studiów i oczywiście wielkiej erudycji i oczytania.
Podzielone na cztery części: "Sygnaliści", "Dwa studia", "Ćwiczenia z wyobraźni teologicznej" i "Ku sobie" dały mi możność innego spojrzenia na znane mi lektury. "Lalka" wciąż nabiera dla mnie nieoczekiwanych znaczeń. Już esej Olgi Tokarczuk pozwolił mi ujrzeć ją w nowym świetle. Koziołek dorzuca tu swoje widzenie "Lalki" jako "powieści zemsty". Jest przekonujący w swojej teorii i nie pozostawia czytelnikowi wyboru, kierując go w stronę kolejnej lektury tej książki.
Bardzo interesujące jest też pokazanie "Chłopów" jako powieści politycznej. Przyznam, że wracałam do powieści Reymonta, ale raczej patrzyłam na losy bohaterów wpisane w pory roku; wątki polityczne umykały mi; owszem pamiętam Rocha, ale nie postrzegałam go jako emisariusza, a już brat dziedzica, Jacek, zupełnie uszedł mojej uwadze. Wygląda na to, że trzeba będzie wrócić do Lipiec.
Zaciekawił mnie esej o Bobie Dylanie i zawirowaniach wokół nieodbierania przez niego Nagrody Nobla. Pięknie tłumaczy Koziołek jego długie milczenie i nieobecność na oficjalnej ceremonii. Pisze: "...wszystko, czego szukamy, jest w tekście, który trzeba spróbować pojąć, zanim zacznie się o nim mówić".
Trudno mi tu wymieniać teksty, bo właściwie wszystkie na to zasługują. Muszę jednak wspomnieć jeszcze o "Śmiechu Jezusa", "Włosach Absaloma" czy "Jego prawej stopie". Podziwiam "wyobraźnię teologiczną" autora i szukanie w tekstach ewangelicznych tego, co kryje się "między wierszami".
Ujął mnie profesor osobistymi refleksjami związanymi z dzieciństwem, ze swoimi rodzinnymi stronami, wspomnieniami bliskich mu babek, Heli i Milki, "religijną dwubiegunowością". W jego powrocie do krajobrazów dzieciństwa odnalazłam wiele swoich przeżyć.
Eseje Koziołka są przede wszystkim nieustającym potwierdzeniem, że trzeba "czytać, dużo czytać" i oczywiście, że "dobrze się myśli literaturą".

Przeczytałam kolejne eseje profesora Koziołka, jak mówi podtytuł "przygodne". Myślę jednak, że nie zdarzają się one autorowi przypadkiem (zgodnie z definicją tego słowa),na pewno są efektem wnikliwych studiów i oczywiście wielkiej erudycji i oczytania.
Podzielone na cztery części: "Sygnaliści", "Dwa studia", "Ćwiczenia z wyobraźni teologicznej" i "Ku sobie" dały mi...

Bardzo dobry zbiór esejów prof. Koziołka. Teksty bardzo wnikliwe i przedstawione w sposób, że wywołały we mnie okrzyk wooo. Po lekturze doszedłem do wniosku, że “Lalkę” B. Prusa należy przeczytać jeszcze raz, a najlepiej równolegle z “Hrabią Monte Christo” A. Dumas. Moja fascynacja “Dżumą” A Camusa od czasów liceum została wzmocniona argumentami o jej aktualności.
Eseje teologiczne zawarte w rozdziale “Ćwiczenia z wyobraźni teologicznej” zmuszają do refleksji (nawet ateistę; jakim jestem).
Polecam, warto sięgnąć po ten zbiór esejów.

Bardzo dobry zbiór esejów prof. Koziołka. Teksty bardzo wnikliwe i przedstawione w sposób, że wywołały we mnie okrzyk wooo. Po lekturze doszedłem do wniosku, że “Lalkę” B. Prusa należy przeczytać jeszcze raz, a najlepiej równolegle z “Hrabią Monte Christo” A. Dumas. Moja fascynacja “Dżumą” A Camusa od czasów liceum została wzmocniona argumentami o jej aktualności.
Eseje...

Zbiór felietonów profesora literaturoznawstwa, rektora UŚ na różne tematy powiązane z literaturą, kulturą, humanistyką, a nawet teologią. W większości jakoś odnoszą się do aktualnej rzeczywistości (np. politycznej w Polsce, nagrodzie Nobla dla Boba Dylana). Jest to jednak pretekst, punkt zaczepienia do wyprowadzenia bardziej uniwersalnych obserwacji. Wymagająca skupienia, ciekawa literatura.

Zbiór felietonów profesora literaturoznawstwa, rektora UŚ na różne tematy powiązane z literaturą, kulturą, humanistyką, a nawet teologią. W większości jakoś odnoszą się do aktualnej rzeczywistości (np. politycznej w Polsce, nagrodzie Nobla dla Boba Dylana). Jest to jednak pretekst, punkt zaczepienia do wyprowadzenia bardziej uniwersalnych obserwacji. Wymagająca skupienia,...

Kolejny zbiór esejów prof. Koziołka o literaturze nie rozczarowuje, chociaż, prawdę mówiąc, bardziej podobała mi się poprzednia jego książka: 'Dobrze się myśli literaturą', gdzie styl był bardziej przystępny, tutaj czasami jest mało zrozumiale. Muszę powiedzieć, że nie czytałem wszystkich esejów, niektóre po prostu mnie nie interesowały, wymienię tylko te, które przeczytałem i zostały w pamięci.

Bardzo ciekawe są rozważania o 'Lalce' Prusa, pisze mianowicie Koziołek o destrukcyjnej stronie tej powieści, oto wiele rozważań Wokulskiego dotyczy katastrofy, upadku, wielkiego wybuchu, który zniszczy wszystko, łącznie z nim samym, coś jest na rzeczy... Inna ciekawa idea to związki 'Lalki' z 'Hrabią Monte Christo', chodzi o motyw zemsty tak silny w książce Dumasa, słabszy, ale też widoczny u Prusa. To dosyć interesujące, ale ta koncepcja zdaje mi się cokolwiek naciągana. Niemniej po raz kolejny widzę bogactwo tej arcypowieści, może mieć ona praktycznie nieograniczoną ilość interpretacji. 

Bardzo ciekawy jest też esej o 'Chłopach' Reymonta, które mają bardzo konserwatywną wymowę, oto maluje Reymont prawie niezmienny świat regulowany tylko zmieniającymi się porami roku, w którym każdy zna swoje miejsce, są bogaci i są nędzarze. Nikt się ze wsi też nie chce wyjechać, każdy tam wraca. A przecież to był czas wielkich emigracji chłopów za chlebem, zresztą opisuje to Reymont w 'Ziemi obiecanej'. Poza tym nie ma w książce opisanego tworzenia się świadomości politycznej chłopstwa, która w tym czasie miała miejsce: „Reymont jasno daje do zrozumienia, że dla chłopów własność ziemi i bezpieczny byt są ważniejsze niż niepodległość Polski, a główne konflikty trawiące Lipce wciąż mają źródło w dawnych stosunkach pańszczyźnianych, które na nowo podsyciły represje po powstaniu styczniowym oraz w rosyjskiej polityce antagonizowania szlachty i chłopów.” 

Jest w książce parę esejów o teologii, które nie zupełnie mnie nie interesują, także duży artykuł o Camusie, ale tego autora jeszcze nic nie czytałem, więc może wrócę do lektury, gdy coś przeczytam. Bardzo interesujący jest szkic o Conradzie i Sienkiewiczu i ewolucji ich poglądów na temat Afryki, po tej lekturze znów mam ochotę na przeczytanie 'Jądra ciemności', ale nie na powrót do 'W pustyni i w puszczy'. 

W sumie miło się czytało, ale czasami raził dosyć ciężki styl.

Kolejny zbiór esejów prof. Koziołka o literaturze nie rozczarowuje, chociaż, prawdę mówiąc, bardziej podobała mi się poprzednia jego książka: 'Dobrze się myśli literaturą', gdzie styl był bardziej przystępny, tutaj czasami jest mało zrozumiale. Muszę powiedzieć, że nie czytałem wszystkich esejów, niektóre po prostu mnie nie interesowały, wymienię tylko te, które...

Część o Europie mogłaby nosić podtytuł "Kompleks polski" – uwagi o wyrzucaniu Polski z UE brzmią groteskowo.

Część o Europie mogłaby nosić podtytuł "Kompleks polski" – uwagi o wyrzucaniu Polski z UE brzmią groteskowo.

„Wiele tytułów” to przewyborny zbiór esejów o literaturze. Ryszard Koziołek opowiada o „Lalce”, W pustyni i w puszczy”, „Dżumie” czy „Chłopach” w sposób fascynujący, wynajdując w tych powieściach niesamowite niuanse i rzeczy, które umykają zwykłemu czytelnikowi. Jest też sporo o doświadczeniu jakie zdobywamy obcując blisko literatury i o tym, do czego w ogóle służy czytanie...

Lecz autor snuje swoje rozważania nie tylko o literaturze - opowiada o dzieciństwie, o wielokulturowości, o języku mowy domowej, wyjściu poza swoją lokalność, o Dylanie i o Stasiu Tarkowskim. Prezentuje różne definicje śmiechu i znajduje podobieństwa losów Wokulskiego i Edmunda Dantésa. Dowiadujemy się też, dlaczego autor nie lubił czytać powieści Makuszyńskiego o Matołku...

„Wiele tytułów” to zestaw tekstów uwodzących erudycją i świetnym stylem, a klarowność wywodów i ogrom wiedzy, pozwala autorowi przyglądać się literaturze i życiu z nieoczywistych stron. Lektura esejów Ryszarda Koziołka wiąże się z przyjemnością intelektualnej przygody, bo jak wiadomo „czytanie nie odmienia nas trwale i na zawsze, ale zakłóca lub narusza spoistość naszych przekonań”...

„Wiele tytułów” to przewyborny zbiór esejów o literaturze. Ryszard Koziołek opowiada o „Lalce”, W pustyni i w puszczy”, „Dżumie” czy „Chłopach” w sposób fascynujący, wynajdując w tych powieściach niesamowite niuanse i rzeczy, które umykają zwykłemu czytelnikowi. Jest też sporo o doświadczeniu jakie zdobywamy obcując blisko literatury i o tym, do czego w ogóle służy...

Można czytać dobrą literaturę, można poczytać ciekawie o literaturze. To drugie gwarantują eseje Ryszarda Koziołka

Można czytać dobrą literaturę, można poczytać ciekawie o literaturze. To drugie gwarantują eseje Ryszarda Koziołka

Fantastyczny zbiór esejów! No i dobra, wrócę do tej "Lalki", bo chyba jednak nie doceniłam jej do końca w czasach liceum i muszę odświeżyć lekturę:)

Fantastyczny zbiór esejów! No i dobra, wrócę do tej "Lalki", bo chyba jednak nie doceniłam jej do końca w czasach liceum i muszę odświeżyć lekturę:)

Piękna książka. Bardzo interesująca.

Piękna książka. Bardzo interesująca.