Czy to wina audiobooka (może Stuhr),jedno jest pewne, było to nabzdyczone pisarstwo, nudna historia rozgrywająca się w brytyjskich wyższych sferach tak nudno podana, że Kormoran i jego sympatyczna asystentka nie pomogli. Jak sobie pomyślę, że na półce jeszcze czekają trzy kolejne powieści o panu Kormoranie …źle zainwestowałem 😕

Czy to wina audiobooka (może Stuhr),jedno jest pewne, było to nabzdyczone pisarstwo, nudna historia rozgrywająca się w brytyjskich wyższych sferach tak nudno podana, że Kormoran i jego sympatyczna asystentka nie pomogli. Jak sobie pomyślę, że na półce jeszcze czekają trzy kolejne powieści o panu Kormoranie …źle zainwestowałem 😕

Porządny kryminał. Jest śledztwo do przeprowadzenia i być może tajemnica do rozwiązania. I w porządku. Wszystko musi się toczyć własnym rytmem. Jest wyrazisty Londyn i świat celebrytów i wyższych sfer.
Sam detektyw Strike to właściwie zwykły facet po przejściach. Na życiowym zakręcie, w dołku finansowym i osobistym. Wzbudza zainteresowanie otoczenia, przez wiele lat był partnerem bardzo pięknej i ustosunkowanej dziewczyny z klasy wyższej, a skandale z jego rodzicami można wygooglować w sieci, więc wszystko jest na wierzchu. Sam jest poturbowanym weteranem wojennym o niezłomnym charakterze. Dość skryty, chodzi własnymi ścieżkami.
Do agencji trafia Robin. Na chwilę, na zastępstwo. Pośredniak kieruję ją do typowej pracy biurowej, która staje się zupełnie czymś innym. Robin jest poukładana, konkretna, na ciągłej diecie i równie skryta co Strike. Bardzo szybko stwierdza, że ten rodzaj pracy jest ciekawszy niż cokolwiek, co chciałaby robić w życiu.
I to chyba to, co najciekawsze w tej historii, są fajni, ciekawi bohaterowie, relacja między nimi, dużo obyczajówki. I oczywiście trudne sprawy do rozwiązania.
Na podstawie serii powstał serial, również wart zobaczenia.

Porządny kryminał. Jest śledztwo do przeprowadzenia i być może tajemnica do rozwiązania. I w porządku. Wszystko musi się toczyć własnym rytmem. Jest wyrazisty Londyn i świat celebrytów i wyższych sfer.
Sam detektyw Strike to właściwie zwykły facet po przejściach. Na życiowym zakręcie, w dołku finansowym i osobistym. Wzbudza zainteresowanie otoczenia, przez wiele lat był...

Wreszcie i ja postanowiłam zapoznać się z prywatnym detektywem Cormoranem Strikiem i jego prawą ręką, asystentką Robin. To właśnie ci bohaterowie są w mojej opinii autorami sukcesu tej książki. Ich wzajemna relacja jest opisana w zabawny i błyskotliwy sposób i chociaż w literaturze nie ma chyba innej, mniej pasującej do siebie pary rozwiązującej zagadki kryminalne, stanowią idealny duet i wzbudzają wielką sympatię. Sam sposób pracy Strike'a przypominał mi modus operandi Herkulesa Poirota z książek Agathy Christie. Rozmawia ze świadkami, dokładnie obserwuje scenę zbrodni, zadaje podchwytliwe pytania, zwraca uwagę na każdy, nawet pozornie nieistotny szczegół. Ogólnie fabuła nie jest bardzo dynamiczna, momentami nawet trudno było mi śledzić ją z zainteresowaniem, ale całość czytało się przyjemnie. Nie jestem jednak pewna czy ta przyjemność była na tyle duża, żeby sięgnąć po kolejne części przygód Cormorana.

Wreszcie i ja postanowiłam zapoznać się z prywatnym detektywem Cormoranem Strikiem i jego prawą ręką, asystentką Robin. To właśnie ci bohaterowie są w mojej opinii autorami sukcesu tej książki. Ich wzajemna relacja jest opisana w zabawny i błyskotliwy sposób i chociaż w literaturze nie ma chyba innej, mniej pasującej do siebie pary rozwiązującej zagadki kryminalne, stanowią...

Harrego Pottera przeczytałem ze dwa tomy, nie wiem czy do końca, dziecku do poduszki. Jako dorosły nie widziałem sensu, ani nie czułem potrzeby dłubać w tym dalej. Gdy się okazało, że pani pisze też kryminały pod pseudonimem, machnąłem ręką, co mnie to obchodzi. No i nadszedł moment, gdy przypadkiem "Wołanie kukułki" wpadło mi w ręce. Do tego czasu, zdążyło do mnie dotrzeć trochę pozytywnych opinii na temat pisania p. Galbraith. Na tyle pozytywnych i na tyle "trochę", że osiągnęły masę krytyczną dzięki której przyczepiłem etykietkę 'to może być nie najgorsze".

No i przeczytałem. Rzecz się okazała niesamowicie wciągająca (nie pamiętam kiedy kryminał tak by mnie zassał) i zgrabnie napisana, tak literacko jak i konstrukcyjnie. "Wołanie kukułki" z jednej strony sprawia wrażenie świeże i nowoczesne, ale jak się dobrze przyjrzeć jest tu także kryminał noir czy Agatha Christie. Postacie dobrze skonstruowane, z głównymi bohaterami spoko się zaprzyjaźniamy, zagadka zgrabna (choć pewien, dość istotny, jej aspekt mnie nie przekonuje, mam za przekombinowany). Czego chcieć więcej?

Są tu też wątki romansowe, ale tak naturalnie i elegancko podane, że księguje je po stronie zalet, a nie, jak zazwyczaj, obciążeń.

Tom jest obciążony pewną cechą rozwijających się procedurali, i czy to dobrze czy źle, to zależy jak komu leży. Mianowicie "Wołanie kukułki" jest swego rodzaju ekspozycją głównych bohaterów, sporo przestrzeni zajmuje ich historia i charakterystyka, z czego będzie można korzystać w kolejnych tomach. Oczywiście jest to zręcznie wkomponowane w narrację, niczego nie zaburza, wręcz przeciwnie.

Dawno nie czytałem tak zawodowo i gładko napisanego kryminału. W kategorii literatury gatunkowej - 9/10.

Harrego Pottera przeczytałem ze dwa tomy, nie wiem czy do końca, dziecku do poduszki. Jako dorosły nie widziałem sensu, ani nie czułem potrzeby dłubać w tym dalej. Gdy się okazało, że pani pisze też kryminały pod pseudonimem, machnąłem ręką, co mnie to obchodzi. No i nadszedł moment, gdy przypadkiem "Wołanie kukułki" wpadło mi w ręce. Do tego czasu, zdążyło do mnie dotrzeć...

Zachęcona pozytywnymi opiniami serii o Cormoranie Striku zdecydowałam się sięgnąć po pierwszy tom i niestety troszkę się zawiodłam.

Pierwszy tom to taki średniak. Dużo obuczaju, za dużo też jak dla mnie opisów wszystkiego i wszystkich, przez co czytanie trochę mi się dłużyło. Mam wrażenie, że to bardziej obyczajówka z dodatkiem kryminału🤷‍♀️

Zachęcona pozytywnymi opiniami serii o Cormoranie Striku zdecydowałam się sięgnąć po pierwszy tom i niestety troszkę się zawiodłam.

Pierwszy tom to taki średniak. Dużo obuczaju, za dużo też jak dla mnie opisów wszystkiego i wszystkich, przez co czytanie trochę mi się dłużyło. Mam wrażenie, że to bardziej obyczajówka z dodatkiem kryminału🤷‍♀️

Ciekawa historia, wciągająca

Ciekawa historia, wciągająca

Wysłuchana w mistrzowskim wykonaniu Stuhra.
Prawdziwy kryminał.

Wysłuchana w mistrzowskim wykonaniu Stuhra.
Prawdziwy kryminał.

Przeczytałam ją po raz drugi, niemal równo 10 lat po pierwszej lekturze. I tak samo mi się podobała. :)

Przystopowanie tempa akcji na rzecz wyeksponowania bohaterów nadal robi wrażenie. Ciężko jest tu cokolwiek przewidzieć, prawda jest dobrze ukryta, a Strike nie zawsze dzieli się z czytelnikiem tym, co odkrył.

Wraz z Cormoranem i Robin spacerujemy po Londynie i podsłuchujemy rozmowy, które czasem wydają się bezsensu, wnikliwie przyglądamy się spotkanym ludziom, zastanawiając się jakie mogą mieć znaczenie dla śledztwa. Kiedy w końcu dowiadujemy się prawdy, w głowie pojawia się myśl: zadziwiające jak małe szczegóły mogą mieć znaczenie.

Tłumaczenie nadal mnie nie powala. "Urękawiczona dłoń" nadal mnie bawi, tak samo jak pisownia pendrajwa :D

Przeczytałam ją po raz drugi, niemal równo 10 lat po pierwszej lekturze. I tak samo mi się podobała. :)

Przystopowanie tempa akcji na rzecz wyeksponowania bohaterów nadal robi wrażenie. Ciężko jest tu cokolwiek przewidzieć, prawda jest dobrze ukryta, a Strike nie zawsze dzieli się z czytelnikiem tym, co odkrył.

Wraz z Cormoranem i Robin spacerujemy po Londynie i...

Dla mnie spore rozczarowanie, akcja monotonna i momentami nudna. Na plus zakończenie. Nie wiem czy sięgnę po te najwyżej oceniane kolejne tomy

Dla mnie spore rozczarowanie, akcja monotonna i momentami nudna. Na plus zakończenie. Nie wiem czy sięgnę po te najwyżej oceniane kolejne tomy

Książka troszkę się dłuży, czasem wieje nudą, ale opisy bohaterów i dialogi na plus.

Książka troszkę się dłuży, czasem wieje nudą, ale opisy bohaterów i dialogi na plus.