Musiałam, nie moglsm się powstrzymać, przeczytałem trzeci tom. Jeszcze dwa czekają w koszyku na allegro. Świetna, niemęcząca młodzieżówka. Ostatnio takiej książki potrzebowałam. Zwroty akcji są zaskakujące, pieknie wkomponowani powracający bohaterowie, no i co dalej....

Musiałam, nie moglsm się powstrzymać, przeczytałem trzeci tom. Jeszcze dwa czekają w koszyku na allegro. Świetna, niemęcząca młodzieżówka. Ostatnio takiej książki potrzebowałam. Zwroty akcji są zaskakujące, pieknie wkomponowani powracający bohaterowie, no i co dalej....

Kilkunastoletni przeskok w historii nie robi najlepiej całej opowieści. Hester i Tom są teraz nieco innymi postaciami, ale ponieważ nie obserwowaliśmy ich przemiany, to trochę tak, jak gdyby pojawili się nowi protagoniści, noszący tylko imiona swoich poprzedników.
Wren jako nowa protagonistka, zgarniająca większość uwagi autora, nie jest jakaś porywająca.
Pomimo dość płytkiej historii, kolejną książkę z tej serii ratuje niesamowity świat, który Reeve barwnie opisuje. Ponownie potrzebne jest na prawdę silne zawieszenie niewiary, ale uniwersum jest zaskakującą spójne wewnętrznie
Przyczepiłbym się jednak do przemiany jednej z bohaterek (ci którzy przeczytali wiedzą o kogo chodzi) - mimo że ta przemiana jest sygnalizowana przez znaczną część książki, jest ona moim zdaniem mało wiarygodna i niezgodna z postacią jako całością.

Kilkunastoletni przeskok w historii nie robi najlepiej całej opowieści. Hester i Tom są teraz nieco innymi postaciami, ale ponieważ nie obserwowaliśmy ich przemiany, to trochę tak, jak gdyby pojawili się nowi protagoniści, noszący tylko imiona swoich poprzedników.
Wren jako nowa protagonistka, zgarniająca większość uwagi autora, nie jest jakaś porywająca.
Pomimo dość...

Nierówna, chwilami szarpana, mająca lepsze i gorsze momenty część cyklu "Żywe maszyny".
Akcja tomu toczy się kilkanaście lat po zakończeniu "Złota drapieżcy", więc pojawiają się nowi bohaterowie, a znani z poprzednich części powoli wchodzą w wiek średni. O ile Tomowi stabilizacja wcale nie szkodzi, o tyle Hester... cóż, to zupełnie inna sprawa.
Książkę czytało mi się różnie - chwilami wydarzenia (bohaterowie, ich zachowanie) były tak denerwujące, że miałam ochotę przerwać czytanie i już do niego nie wracać. Jednak tych pozytywnych rzeczy było więcej, dlatego się nie poddałam. Końcówka mi to wynagrodziła i przyznam szczerze, że mam ochotę na ciąg dalszy.

Nierówna, chwilami szarpana, mająca lepsze i gorsze momenty część cyklu "Żywe maszyny".
Akcja tomu toczy się kilkanaście lat po zakończeniu "Złota drapieżcy", więc pojawiają się nowi bohaterowie, a znani z poprzednich części powoli wchodzą w wiek średni. O ile Tomowi stabilizacja wcale nie szkodzi, o tyle Hester... cóż, to zupełnie inna sprawa.
Książkę czytało mi się różnie...

Trzecią część historii czyta się zdecydowanie najszybciej. Wprowadzenie nowej postaci wokół której kręci się historia oraz ewolucja świata zabójczych miast prostująca historię z poprzednich części wytłumaczona przemijającym czasem nie wyszły serii źle. Coraz bardziej jednak da się zauważyć nieprzemyślane momenty i niepotrzebne wątki.

Trzecią część historii czyta się zdecydowanie najszybciej. Wprowadzenie nowej postaci wokół której kręci się historia oraz ewolucja świata zabójczych miast prostująca historię z poprzednich części wytłumaczona przemijającym czasem nie wyszły serii źle. Coraz bardziej jednak da się zauważyć nieprzemyślane momenty i niepotrzebne wątki.

Tak dobra jak dwie poprzednie części!

Tak dobra jak dwie poprzednie części!

Trzeci tom przeskakuje w czasie o piętnaście lat ........ autor pozwala spokojnie żyć Tomowi i Hester oraz ich córce Wren.
Tajemnicza cynowa księga trafia w centrum zainteresowania a wraz z nią Wren. Nowa przygoda i nowe zagrożenia a w tle zapowiadająca się wyniszczająca wojna.

Trzeci tom przeskakuje w czasie o piętnaście lat ........ autor pozwala spokojnie żyć Tomowi i Hester oraz ich córce Wren.
Tajemnicza cynowa księga trafia w centrum zainteresowania a wraz z nią Wren. Nowa przygoda i nowe zagrożenia a w tle zapowiadająca się wyniszczająca wojna.

Zakochałam się w Zabójczych maszynach, głównie za sprawą filmu, ale jednak. Druga cześć już wyszła troszkę gorzej, a jak poszło z trzecią?

Trzecia część jest moim zdaniem póki co najsłabsza i każe mi się poważnie obawiać kontynuacji. Mogę ją w sumie podzielić na dwie części - bardzo dobrze przygody Wren, od których nie mogłam się oderwać i cześć należąca do Hester i Toma, na widok których moje serce krwawi. Kochałam tą parę na samym początki, ale patrząc, co autor z Niki zrobił, zwłaszcza z Hester kraja mi się serce. Już w poprzedniej części miałam z nimi problem, ale tutaj myślę, że bolałoby mniej gdyby ich po prostu zamordował.

Już pominę kwestie, ze akcja dzieje się jakieś 15 lat po wydarzeniach z drugiego tomu i już od samego początku kompletnie mi to nie leżało. Zabrakło mi jakiegoś wstępu, wyjaśnienia, co się działo z moimi bohaterami, choć sadzać po tym, co dostałam w trzeciej części to działo się źle.

Nie podoba mi się ta historia. Książka nie jest zła, bo momentami naprawdę mnie wciągnęła i całość zleciała szybko, ale nie jestem szczęśliwa w jaką stronę to idzie. Nie podobają mi się losy bohaterów, nie podoba mi się to, jak Reeve skutecznie, krok po kroku niszczy to, co tak bardzo pokochałam na samym początku! I już przede wszystkim wkurza mnie to, w jaki sposób rozwija się postać Hester. Z najfajniejszej postaci stała się jakąś wstrętną zołzą, a jej zachowanie zmienia się o 180 stopni, a jego wyjaśnienia nie dostrzegłam. Nawet Shrike’a mi zepsuli.

Gdybym była normalna, w tym momencie rzuciłabym tą serie w pizdam. Ale kurde, muszę wiedzieć, jak zakończy się ta historia. Mam tylko nadzieję, że moje serce nie rozpadnie się na milion małych kawałków.

Zakochałam się w Zabójczych maszynach, głównie za sprawą filmu, ale jednak. Druga cześć już wyszła troszkę gorzej, a jak poszło z trzecią?

Trzecia część jest moim zdaniem póki co najsłabsza i każe mi się poważnie obawiać kontynuacji. Mogę ją w sumie podzielić na dwie części - bardzo dobrze przygody Wren, od których nie mogłam się oderwać i cześć należąca do Hester i Toma,...

Jako maly chlopiec drzemiacy we mnie, taki zafascynowany wszelkimi machinami i ustrojstwami, chcialbym napisac na temat tej ksiazki (jako trylogii) niepodwazalna pozytywna opinie. Ale tego nie zrobie. Bo oprocz tego chlopca drzemie we mnie takze powazny odbiorca literatury na okreslonym poziomie. I choc pierwszy tom powiesci o zabojczych miastach potrafil mnie zaintrygowac i przyciagnac do siebie, okazalo sie ze drugi a tym bardziej trzeci tom juz nie.
Wszystkie ksiazki przepelnione sa akcja, bohaterowie caly czas z kims walcza, przed kims uciekaja badz sie chowaja, starajac sie tradycyjnie uratowac swiat i swoja wlasna skore przy okazji. Przy tym motywy dzialan wiekszosci z bohaterow, tych dobrych i tych zlych, czesto wydaja sie niewiarygodne. Postacie po prostu sa, nic wiecej. Nie ma zadnej wiezi miedzy nimi a czytelnikiem, a przez to i ich los staje sie nam wzglednie obojetny.
Wartka akcja i ciekawa kreacja zniszczonego, odmienionego i podzielonego swiata nie idzie niestety w parze z jakoscia i trescia. Czegos ewidentnie autorowi zabraklo.
Calosc wyglada mi bardziej na na predce sklecona ksiazke, ktora ma stanowic piwrwowzor dla filmu. Jakby autorzy obydwu dziel ustalili to i owo przed wydaniem ksiazki. Moze to bzdura, ale takie mam odczucie po zakonczeniu trzeciego tomu. Duzo akcji, jakas tam historia, jedna, druga bron zaglady.
Byl potencjal w postaci na prawde ciekawej wizji przyszlosci, ale wg mnie niewykorzystany.

Jako maly chlopiec drzemiacy we mnie, taki zafascynowany wszelkimi machinami i ustrojstwami, chcialbym napisac na temat tej ksiazki (jako trylogii) niepodwazalna pozytywna opinie. Ale tego nie zrobie. Bo oprocz tego chlopca drzemie we mnie takze powazny odbiorca literatury na okreslonym poziomie. I choc pierwszy tom powiesci o zabojczych miastach potrafil mnie zaintrygowac...

Dwie pierwsze części mi się podobały. Tworzyły spójną całość. Szkoda że autor nie pozostał tylko przy nich. Trzecia część jest o wiele gorsza. Postać Wren kompletnie mnie nie urzekła, wręcz przeciwnie. Zaś to w jakim kierunku poszła akcja w tym tomiku jest dla mnie nie zrozumiała. Wydawało mi się że wszelkie 'niesnaski' zostały zapomniane w zeszłym tomiku. Niestety w tym zrobiono z igły widły.

Dwie pierwsze części mi się podobały. Tworzyły spójną całość. Szkoda że autor nie pozostał tylko przy nich. Trzecia część jest o wiele gorsza. Postać Wren kompletnie mnie nie urzekła, wręcz przeciwnie. Zaś to w jakim kierunku poszła akcja w tym tomiku jest dla mnie nie zrozumiała. Wydawało mi się że wszelkie 'niesnaski' zostały zapomniane w zeszłym tomiku. Niestety w tym...

Pierwsze co zdziwiło mnie w tej części to czas akcji, a mianowicie skok w przyszłość o szesnaście lat [chyba?]. Oczywiście dostajemy jakieś krótkie streszczenie tego co działo się z naszymi bohaterami przez ten czas a sam manewr został zrealizowany dobrze jednak człowiek nie spodziewał się tego. Główni bohaterowie pozostają bez zmian, no może czasem oddają pierwszy plan swojej córce, która jednakże mimo bycia w centrum akcji nie jest bardzo rozbudowana. Akcja książki biegnie bardzo szybko przez praktycznie cały czas. Nie ma tak jak w poprzednich tomach momentów odpoczynku a gdy dochodzimy do końca mamy wrażenie jakoby autor ten tom oraz następny planował jako jeden ale podczas prac wydawniczych zdecydowano się na jej podzielenie. Nie żeby zakończenie było złe, bardziej skłaniałbym się ku stwierdzeniu iż Cynowa Księga nie ma końca. I mimo otwarcia wielu wątków, tak głównych jak i pobocznych to zamknięciu uległ tylko jeden czy dwa. Jest też kwestia Hester. Nie chciałbym tutaj rzucać spojlerami [nawet jeśli dotyczą tylko osobowości bohaterki], ale w pewnym momencie fabuły człowiek ma myśli typu "Serio, jeszcze w Złocie Drapieżcy mogłem cię zrozumieć w tej kwestii ale teraz to chyba przesadzasz". Wiem, że ten tekst jest bardzo enigmatyczny ale zrozumiecie to po dotarciu do tego momentu. Ogólnie to książka nie jest zła ale jako część serii to niestety jedna z słabszych. Czytało mi się jąbardzo szybko i nie żałuje spędzonego czasu ale pozostaje niesmak i oczekiwanie kolejnego tomu.

Zapraszam również na mego bloga:
https://ksiazki-czytamy.blogspot.com/

Pierwsze co zdziwiło mnie w tej części to czas akcji, a mianowicie skok w przyszłość o szesnaście lat [chyba?]. Oczywiście dostajemy jakieś krótkie streszczenie tego co działo się z naszymi bohaterami przez ten czas a sam manewr został zrealizowany dobrze jednak człowiek nie spodziewał się tego. Główni bohaterowie pozostają bez zmian, no może czasem oddają pierwszy plan...