Bardzo fajnie poprowadzona akcja. Zaznaczam jednak, że jest to tom drugi i od razu czuć, że było coś przed nim. Sama akcja zaczyna się od dalszych rozkazów dowódcy, który po pierwsze nie znosi sprzeciwu, po drugie nie interesuje go w jakim stanie są jego żołnierze, muszą być zawsze gotowi do akcji i już. Według niego wciąż należy spodziewać się ataków, które niekoniecznie muszą pochodzić z ziemi. Wciąż istnieje portal do innej rzeczywistości z którego wróg knuje przeciwko nim. Niby są już po wcześniejszej walce z tomu pierwszego, jednak tak naprawdę ciężko jest im się otrząsnąć. Prawie wszystko zostało zniszczone, a ludzie potrzebują pożywienia. Cały chaos tkwi w ich głowach, gdyż pozbieranie się po całej akcji wymaga więcej wysiłku niż ona sama. Wielu ludzi poległo, a ci, którzy przetrwali wciąż nie potrafią do siebie dojść.
Pytanie brzmi, czy wróg zaatakuje ich teraz? Czy mają jakikolwiek plan na odparcie ataku? Czy faktycznie każdy jest w stanie poświęcić wszystko, by chronić swoja ojczyznę? Jeśli tak, to jakim kosztem?
Naprawdę świetna książka akcji. Czytałam ją w momencie wielu zawirowań zdrowotnych i przyznam, że choć nie zawsze wszystko układało się po myśli bohaterów, to jednak uświadomiła mi, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Czułam od niej wsparcie, bacznie wyczekiwałam scen kiedy czaili się za krzakami i nie byli pewni, co zaraz się stanie. Pozostawałam pod bacznym napięciem, gdyż oni naprawdę byli bardzo przekonujący. Faktycznie czuli strach i choć wypowiadali się o nim z jak najmniejszą wylewnością, to jednak niemal słyszałam przyspieszone bicie ich serca i szybsze oddechy. To było mega prawdziwe. Bohaterowie wyrażali swoim zachowaniem najzwyklejsze instynkty, choć dzielili się na upartych, głodnych walki, trzeźwo myślących i takich, którzy niekoniecznie byli pewni tego, co się działo wokół nich.
Macie tutaj większy druczek, dużo dialogów, wartką akcję i walkę, która do końca nie jest przewidywalna. Tylko zaznaczam, by czytać od tomu pierwszego:-)

Bardzo fajnie poprowadzona akcja. Zaznaczam jednak, że jest to tom drugi i od razu czuć, że było coś przed nim. Sama akcja zaczyna się od dalszych rozkazów dowódcy, który po pierwsze nie znosi sprzeciwu, po drugie nie interesuje go w jakim stanie są jego żołnierze, muszą być zawsze gotowi do akcji i już. Według niego wciąż należy spodziewać się ataków, które niekoniecznie...

Drugi tom lepszy od pierwszego. Atak obcych odparty, a Polska próbuje kolonizować równoległy wymiar. Brzmi kuriozalnie, ale fajnie się czyta. Trochę przypomina mi to "Pomnik Cesarzowej Achai" choć pod względem stylu i finezji Wolff mógłby Ziemiańskiemu buty pastować.
Dużym plusem jest dla mnie redukcja liczby bohaterów. Niestety nie przekłada się to na jakość, postacie nadal są płaskie jak naleśnik, jednak w tej książce nie o głębie chodzi.
6,5/10

Drugi tom lepszy od pierwszego. Atak obcych odparty, a Polska próbuje kolonizować równoległy wymiar. Brzmi kuriozalnie, ale fajnie się czyta. Trochę przypomina mi to "Pomnik Cesarzowej Achai" choć pod względem stylu i finezji Wolff mógłby Ziemiańskiemu buty pastować.
Dużym plusem jest dla mnie redukcja liczby bohaterów. Niestety nie przekłada się to na jakość, postacie...

Niestety, trochę słaby tom

Niestety, trochę słaby tom

Troszkę chaotyczna ,nie bardzo już wiem.Co tu się działo.Słowacy,jacyś wielcyś.
Na Ch.Upadki państw.
Pomieszało mi się.

Troszkę chaotyczna ,nie bardzo już wiem.Co tu się działo.Słowacy,jacyś wielcyś.
Na Ch.Upadki państw.
Pomieszało mi się.

Po obiecującym pierwszym tomie, we "Władcach Chaosu" autor zanotował potężny zjazd poziomu. Całość z obiecującego sci-fi (bo chyba do tego gatunku najbliżej) poszła w kierunku karykatury.

Gdy czyta się rozważania, któregoś z bohaterów walczącego z bestialskimi wrogami w innym wymiarze typu: czy za zabijanie ich w niehumanitarny sposób grozi mu prokuratura (czy coś w tym stylu, dokładnie nie pamiętam),to ja wysiadam :)

Z zasady kończę wszystkie rozpoczęte cykle książkowe, ale tutaj zwyczajnie nie dam rady, szkoda czasu (a po przeczytaniu opinii o kolejnym tomie widzę, że regres postępuje).

Po obiecującym pierwszym tomie, we "Władcach Chaosu" autor zanotował potężny zjazd poziomu. Całość z obiecującego sci-fi (bo chyba do tego gatunku najbliżej) poszła w kierunku karykatury.

Gdy czyta się rozważania, któregoś z bohaterów walczącego z bestialskimi wrogami w innym wymiarze typu: czy za zabijanie ich w niehumanitarny sposób grozi mu prokuratura (czy coś w tym...

Wszystko wskazuje na to, że pierwsza między wymiarowa wojna pomiędzy ludźmi a obcymi najeźdźcami dobiegła końca. Obcy wycofali się, pozostawiając za sobą zgliszcza i niewyobrażalną liczbę zabitych. Nie można jednak świętować, to na pewno nie będzie koniec tego konfliktu. Tym bardziej że jeden z portali ulokowanych na terenie naszego kraju wiąż, jest aktywny. Może być to dla Polski wielka okazja, aby odbudować silny i nowoczesny kraj albo przekleństwo, które prędzej czy później doprowadzi do tragedii.

Miliardy zabitych i całe miasta zmiecione z powierzchni ziemi, społeczeństwo długo jeszcze nie otrząśnie się z tej tragedii. Jakby tego wszystkiego było mało, matka natura zaczęła mocno dawać o sobie znać i pojawiające się anomalie pogodowe mogą doprowadzić do kolejnych zniszczeń. W tym wszechobecnym chaosie ocalałe rządy poszczególnych krajów powinny skupić się na pomocy swoim obywatelom. Jak to niestety często bywa, zawsze musu pojawić się ktoś, kto postanowi wykorzystać zaistniałą sytuację, aby przejąć władzę w swoim kraju albo zaczyna dość mocno zastanawiać się nad ewentualną zmianą granic (wykorzystując słabość sąsiada). Szybko w centrum światowego zainteresowania znajduje się nasz kraj, w którym ciągle aktywny jest portal obcych przybyszy. Rodzime władze niezbyt zdolne są do podejmowania twardych i zdecydowanych decyzji, dlatego też pewne sprawy bierze na siebie wojsko. Z zaistniałej sytuacji są tylko dwa możliwe wyjścia: silne ufortyfikowanie terenu i strzelanie wszystkim, czym się da do tego, co wyjdzie z portalu albo wkroczenie na nieznany teren i przeniesienie ewentualnej walki na obcą ziemię. Ciekawość i potencjalne korzyści z poznania nowego obszaru przyćmiewają zdrowy rozsądek i pierwsze jednostki wkraczają do nowego świata. Nikt nie wie, czego można spodziewać się po drugiej stronie, a na dodatek dotychczasowi sojusznicy niezbyt przychylnie patrzą na poczynania Polski. Co przyniesie przyszłość? Nasz kraj stanie się silniejszy i znaczący na arenie międzynarodowej czy może przestanie całkowicie istnieć?

Vladimir Wolff w pierwszej części cyklu w dość umiejętny sposób połączył dynamiczną powieść wojenną z elementami science fiction. W przypadku drugiej odsłony owe proporcje ulegają znaczącej przemianie. Tym razem to wątek fantastyczny wybija się na pierwszy plan, wypełniając kolejne rozdziały rozbudowanymi opisami nowego terenu działań oraz nowymi i zaskakującymi odkryciami dokonywanymi przez rodzimych naukowców (dotyczących zarówno technologii, jak i przeciwnika, z którym będą musieli się zmierzyć żołnierze). Nie zabrakło tutaj również miejsca dla trudnej światowej geopolityki, gdzie autor dobitnie pokazuje, że przyjaźń i sojusze to czysta fikcja a liczą się tylko interesy.

Początek cyklu rzucał czytelnika w dynamice wojennej zawieruchy w przeróżne zakątki świata, pokazując walkę o przetrwanie z perspektywy wielu nacji i osób. Tutaj autor stawia na bardziej kameralną otoczkę, w której główne skrzypce będzie grał nasz kraj. Fabularnie powieść można podzielić na trzy zasadnicze watki: próbę rodzimych władz zapoczątkowania odbudowy kraju i ratowania ludzi przed nadchodzącymi kolejnymi katastrofami; międzypaństwowe relacje, w których działa prawo silniejszego; akcję zwiadowczą w nowym świecie, która stopniowo przeradza się w wojskowe działania zakrojone na szeroką skalę. O ile początkowo dwa pierwsze wątki odgrywają znaczące role, to z każdym kolejnym rozdziałem ustępują one miejsca wydarzeniom w obcym świecie, które będą mieć ogromny wpływ na funkcjonowanie całego państwa i jego ewentualne przetrwanie.

Jeśli chodzi o bohaterów, powracają jednostki dobrze znane z pierwszej części cyklu. Justyna Pawłowska przejmująca opiekę naukową nad portalem i koordynująca wszelkie badania nowych terenów, generałowie Dworczyk i Ciepliński lawirujący pomiędzy potrzebami jednostek frontowych a bagnistą polityką czy Zdanowicz i Wieniawa, którzy po raz kolejny będą musieli wykazać się swoim wyszkoleniem i niebywałym szczęściem, aby przetrwać kolejne widowiskowe starcia z wrogiem. Pojawiają się również nowe postacie, które wprowadzają do fabuły odrobinę świeżości i enigmatyczności. Jedną z nich jest profesor historii starożytnej, który swoim dość specyficznym sposobem bycia, niejednokrotnie wywoła na twarzy czytelnika szeroki uśmiech. Relacje pomiędzy poszczególnymi bohaterami są nakreślone poprawnie i interesująco, jednak bez większego zagłębiania się w poszczególne powiązania.

Cała recenzja na stronie:

https://www.popkulturowykociolek.pl/2020/02/recenzja-ksiazki-wadcy-chaosu-vladimir.html

Wszystko wskazuje na to, że pierwsza między wymiarowa wojna pomiędzy ludźmi a obcymi najeźdźcami dobiegła końca. Obcy wycofali się, pozostawiając za sobą zgliszcza i niewyobrażalną liczbę zabitych. Nie można jednak świętować, to na pewno nie będzie koniec tego konfliktu. Tym bardziej że jeden z portali ulokowanych na terenie naszego kraju wiąż, jest aktywny. Może być to dla...

Standardowo, jak to u Wolffa, czyta się błyskawicznie. Może i mniej akcji niż w tomie pierwszym, ale historia coraz ciekawsza. Widać, że to będzie długa historia i jeszcze sporo tomów tego cyklu przed nami.

Standardowo, jak to u Wolffa, czyta się błyskawicznie. Może i mniej akcji niż w tomie pierwszym, ale historia coraz ciekawsza. Widać, że to będzie długa historia i jeszcze sporo tomów tego cyklu przed nami.

Fenomenalna. Wolf nam odleciał, totalne sf i choć nie jestem wielkim fanem tego rodzaju, to książka jest naprawdę świetna. Nie można się oderwać.

Fenomenalna. Wolf nam odleciał, totalne sf i choć nie jestem wielkim fanem tego rodzaju, to książka jest naprawdę świetna. Nie można się oderwać.

Całkiem niedawno cykl "Pierwsze starcie" Vladimira Wolffa został zasilony trzecim tomem, co świadczyło, że po drodze musiałem coś przeoczyć. Haniebne zaniedbanie, więc zgodnie z własnym sumieniem przyszedł czas by nadrobić zaległości. "Władcy chaosu" to drugi tom wspomnianego cyklu, czyli ciąg dalszy losów Polski w obliczu globalnego jak i międzywymiarowego zagrożenia.

"Co to za triumf, skoro nie ma z kim świętować?"

Przetrwaliśmy. Obcy najeźdźcy wycofali się pozostawiając po sobie przerażający obraz znanego nam świata. Nie ma większości miast, a prawie połowa ludzkości została unicestwiona. Ziemia pogrążona w chaosie, w którym zachwiany układ mocarstw staje się szansą na szybkie podniesienie się z kolan i przystąpienie do kolejnego wyścigu zbrojeń. Z pośród wszystkich obcych portali, rozsianych po całej planecie, został tylko jeden, ten pod Koninem. Będziemy pierwszymi na których spadnie kolejne uderzenie, czy też tymi, którzy z podniesionym czołem wyjdą mu naprzeciw?

Vladimir Wolff kontynuuje dzieło zniszczenia ludzkiej cywilizacji. Akcja, podobnie jak w pierwszej części, prowadzona jest kilkutorowo, dzięki czemu czytelnik ma szersze spojrzenie na całokształt sytuacji, w której znaleźli się kluczowi bohaterowie. Wygląda to ciekawie, ponieważ zdarza się śledzić pod różnym kątem konkretne działanie widząc dokładnie proces przyczynowo-skutkowy w tym jednym momencie. Historia zdecydowanie przybrała charakter militarny, a salonowa dyplomacja wyparta została twardymi rozkazami oraz zwiększoną ilością amunicji. Poza katalogowym nazewnictwem broni, czy pojazdów, zaakcentowane zostały również jednostki wojskowe jak np. GROM, AGAT oraz Formoza.

"Władcy chaosu" to dobra kontynuacja i choć nie jest tak spektakularna jak poprzednia część, to śmiało można potraktować ją jako oddech przed kolejną odsłoną.

https://www.facebook.com/Punktzaczytania

Całkiem niedawno cykl "Pierwsze starcie" Vladimira Wolffa został zasilony trzecim tomem, co świadczyło, że po drodze musiałem coś przeoczyć. Haniebne zaniedbanie, więc zgodnie z własnym sumieniem przyszedł czas by nadrobić zaległości. "Władcy chaosu" to drugi tom wspomnianego cyklu, czyli ciąg dalszy losów Polski w obliczu globalnego jak i międzywymiarowego zagrożenia.
...

Dobra kontynuacja "Pierwszego starcia". Szkoda tylko, że książka urywa się w samym środku akcji. Zasadniczo nie mam nic przeciwko takiemu zabiegowi, ale tyko wtedy, gdy mam pod ręką następny tom albo chociaż mogę go zdobyć. W tym przypadku kolejna część niestety nie została jeszcze napisana. Rozbawił mnie krytyczny stosunek autora do własnej twórczości - nieraz bohaterowie stwierdzają, że jakaś sytuacja jest "jak z kiepskiej powieści SF", albo też "czytają jakiegoś Wolffa, który pisać wcale nie umie". Zbytek skromności. Pan Wolff pisać niewątpliwie umie, w związku z czym apeluję do niego, żeby pospieszył się z pisaniem następnego tomu ^_^

Dobra kontynuacja "Pierwszego starcia". Szkoda tylko, że książka urywa się w samym środku akcji. Zasadniczo nie mam nic przeciwko takiemu zabiegowi, ale tyko wtedy, gdy mam pod ręką następny tom albo chociaż mogę go zdobyć. W tym przypadku kolejna część niestety nie została jeszcze napisana. Rozbawił mnie krytyczny stosunek autora do własnej twórczości - nieraz bohaterowie...