Siedzę przed pustym ekranem, usuwam rozpoczynające się zdania, które kłębią się w mojej głowie, a w środku taki mój wewnętrzny głos mówi, żeby napisać: panie Nesbø czemu?

Ja wiem, że Harry Hole to fikcyjna postać, ale nie dziwcie mi się, że przy naszym dwunastym spotkaniu jestem do niego tak przywiązana, że chciałabym, by w miarę dobrze mu się wiodło. Co prawda autor nieraz już mi pokazał, że Harry musi cierpieć za całą ludzkość, ale posuwać się, aż do takiej rzeczy jaka wydarza się praktycznie na początku to przegięcie.

Nie wiem czy też tak czasami macie, że się trochę na autorów obrażacie, ale musiałam sobie chwilę przetrawić sposób, w jaki Jo Nesbø chce dalej opowiadać historię komisarza Hole. Jak już przełknęłam tę gorzką pigułkę to mogłam dać się dalej ponieść akcji, która była na naprawdę wysokim poziomie.

I tutaj jest mój podziw co do samej kryminalnej sprawy, bo były momenty, gdy sprawcy wydawali się, aż zbyt oczywiści i miałam w głowie, że może i logicznie wszystko się zgadza. Tylko, że kto jak kto, ale Nesbø nie idzie w tak łatwe rozwiązania. Co do tego miałam rację, ale kto się okazał głównym antagonistą w tej sprawie w życiu bym nie przypuszczała, a moja mina, gdy się dowiedziałam musiała wyglądać przekomicznie. 🫣 Jak z początku było mi się ciężko otrząsnąć tak nie wiem jak nazwać stan, w którym byłam na sam koniec. Wciągająca, pełna zwrotów akcji i łącząca wątki, które z początku nie wydają się do połączenia. Ostra jak tytułowy nóż, który zadaje cios nie tylko ofierze, ale i czytelnikom.

Gdyby nie te nerwy związane z potoczeniem się całej fabuły to chyba bym dała 10 za takie koncertowe ogranie. Nie jestem typem czytelniczki, która aż tak uwielbia wielotomowe cykle, ale tutaj ciągle mi mało.

Siedzę przed pustym ekranem, usuwam rozpoczynające się zdania, które kłębią się w mojej głowie, a w środku taki mój wewnętrzny głos mówi, żeby napisać: panie Nesbø czemu?

Ja wiem, że Harry Hole to fikcyjna postać, ale nie dziwcie mi się, że przy naszym dwunastym spotkaniu jestem do niego tak przywiązana, że chciałabym, by w miarę dobrze mu się wiodło. Co prawda autor...

Świetny kryminał, Jo Nesbø jak zwykle nie zawodzi. Początek był może trochę nudnawy, ale jak pojawiła się akcja to napięcie nie opadło praktycznie do samego końca. Świetne zwroty akcji, nie spodziewałam się takiego zakończenia. Seria cały czas trzyma poziom.

Świetny kryminał, Jo Nesbø jak zwykle nie zawodzi. Początek był może trochę nudnawy, ale jak pojawiła się akcja to napięcie nie opadło praktycznie do samego końca. Świetne zwroty akcji, nie spodziewałam się takiego zakończenia. Seria cały czas trzyma poziom.

No.....superancka ;)

No.....superancka ;)

Zaskoczyło mnie trochę, kto jest mordercą. Czy każdy z nas może nim być?

Zaskoczyło mnie trochę, kto jest mordercą. Czy każdy z nas może nim być?

Mimo, że ta część traktuje o teoretycznie najgorszej z prowadzonych spraw ja tego nie odczułam. Bywały części, w których Harry bardziej przytłaczał i osaczał mnie swoim cierpieniem. Nie zmienia to jednak klasycznie bardzo dobrze poprowadzonego wątku rozwikłania historii gdzie człowiek nie spodziewa się zakończenia.

Mimo, że ta część traktuje o teoretycznie najgorszej z prowadzonych spraw ja tego nie odczułam. Bywały części, w których Harry bardziej przytłaczał i osaczał mnie swoim cierpieniem. Nie zmienia to jednak klasycznie bardzo dobrze poprowadzonego wątku rozwikłania historii gdzie człowiek nie spodziewa się zakończenia.

Rewelacja. Chyba jedna z najlepszych części. Trochę zagmatwana tyle sie działo :-) niesamowicie wciagająca. Polecam

Rewelacja. Chyba jedna z najlepszych części. Trochę zagmatwana tyle sie działo :-) niesamowicie wciagająca. Polecam

Kto przeczytał wszytkie poprzednie części, wie, że sie nie zawiedzie. Tak i było tym razem! Emocje i niedosyt, dobrze, że jest kolejna... ;)

Kto przeczytał wszytkie poprzednie części, wie, że sie nie zawiedzie. Tak i było tym razem! Emocje i niedosyt, dobrze, że jest kolejna... ;)

pierewszy hole w mojej kolekcji - wygląda nieźle!

pierewszy hole w mojej kolekcji - wygląda nieźle!

Wpadła mi w ręce, przeczytałam z zainteresowaniem, choć bohaterowie czasem mnie irytowali... Ale może to świadczy o tym, że nie są papierowi?...

Wpadła mi w ręce, przeczytałam z zainteresowaniem, choć bohaterowie czasem mnie irytowali... Ale może to świadczy o tym, że nie są papierowi?...

Jo Nesbo nie zawodzi, myli tropy i zakochuje czytelnika nie tylko w głównym bohaterze, niejednoznacznym Harrym. Ja skończyłam książkę kilka dni temu i wciąż mam to nieznośne uczucie tęsknoty, jakbym zaprzyjaźniła się z mieszkającymi w niej postaciami i straciła jakaś cząstkę swojej rzeczywistość :D bardzo dawno nie czytałam beletrystyki, tęskniłam też za tym ;)
Do tego zdarzające się w tekście wywody filozoficzne nie obrażają niczyjej inteligencji, kilka nawet wydawało mi się wartych zapamiętania, wiec oczywiście już nie pamiętam o czym były;)
To nie jest literatura która zmieni świat. To kawał solidnego rzemiosła i porządnej, nieszkodliwej i trzymającej pewien poziom rozrywki. I trochę jak serial, kończący się odcinek zmusza do odpalenia kolejnego, widziałam że już się pojawił! :)

Jo Nesbo nie zawodzi, myli tropy i zakochuje czytelnika nie tylko w głównym bohaterze, niejednoznacznym Harrym. Ja skończyłam książkę kilka dni temu i wciąż mam to nieznośne uczucie tęsknoty, jakbym zaprzyjaźniła się z mieszkającymi w niej postaciami i straciła jakaś cząstkę swojej rzeczywistość :D bardzo dawno nie czytałam beletrystyki, tęskniłam też za tym ;)
Do tego...