Książkę przeczytałam jakieś 20 lat temu i właśnie ona sprawiła, że zaczęłam czytać szeroko pojętą fantastykę. Wtedy mnie zachwyciła i szczerze, po tych wielu latach, nadal mam do niej sentyment.
Czemu wybrałam ją wtedy? Bo wg mnie miała tak brzydką, obskórną okładkę, że musiałam po nią sięgnąć! Okładka okładką, ale zawartość tej książki po prostu mnie porwała. Mimo całego tego chaosu, który w niej siedzi.
Bo co tutaj mamy? Właściwie wszystko: jest chłopak, którego słucha wiatr, są smoki, piękna Kalliope, słodka Aurora i Cyganeria. Jest pies Luther. Co szuka nieba razem z kotem Blackjackiem i nawet Gumowa Dziewica się znajdzie. A do tego skrzaty, Szczury i Ragnarok. Słowem, dla mnie bomba i mimo tego, że ilość wątków i postaci jest oszałamiająca to ma to wszystko sens, skutek oraz przyczynę. Dla jednych to przerost formy nad treścią, a dla mnie po prostu cudeńko i wspomnienie tego jak i kiedy zaczęła się moja przygoda z książkami fantasy...

Książkę przeczytałam jakieś 20 lat temu i właśnie ona sprawiła, że zaczęłam czytać szeroko pojętą fantastykę. Wtedy mnie zachwyciła i szczerze, po tych wielu latach, nadal mam do niej sentyment.
Czemu wybrałam ją wtedy? Bo wg mnie miała tak brzydką, obskórną okładkę, że musiałam po nią sięgnąć! Okładka okładką, ale zawartość tej książki po prostu mnie porwała. Mimo całego...

To jedna z moich ukochanych książek, czytana już wiele razy. Niezwykła opowieść o …no właśnie ciężko powiedzieć o czym, bo ilość wątków w tej historii na początku może przytłaczać. Mamy więc opowieść o młodym pisarzu, który potrafi pisać bez papieru i którego słucha wiatr. Jest historia Księżniczki, która musi odkryć, kogo naprawdę kocha. Jest Czarny Rycerz, walczący z całym światem, ale przede wszystkim ze swoimi koszmarami. Jest niezwykłą grupa studentów, nazywająca się Cyganerią, są skrzaty, jest Kalliope, czyli najpiękniejsza kobieta świata i pies Luther, który ze swoim przyjacielem kotem Blackjackiem szuka Nieba, a to tylko niewielka część dramatis personae . No i jest uniwersytet Cornell, a to, w opowieści Matta Ruffa, jest miejsce magiczne. Pozornie tego wszystkiego jest po prostu za dużo, ale ja od pierwszych stron dałam się porwać magii opowieści, która mimo pozornego chaosu zmierza do zaplanowanego z góry (dosłownie) końca. I mimo, że początkowo może się wydawać, że zarówno bohaterów jak i wątków jest zbyt wiele, to z biegiem rozdziałów odkrywamy, że każdy z nich ma swoją rolę do odegrania. Pomocą w ogarnięciu tego wszystkiego może służyć umieszczony na początku spis postaci, ale tak naprawdę, jeżeli ktoś wsiąknie w tę historię, to taka ściąga nie będzie mu potrzebna. Jedynym minusem jest okładka - tak paskudnego koszmarka po prostu nie da się odzobaczyć.
Lubię wracać do tej książki, bo tak naprawdę to taka bajka dla dorosłych i mimo, że trochę czasu minęło odkąd pierwszy raz ją przeczytałam, ta opowieść nadal mnie urzeka. Są książki, którym upływ czasu nie służy. Zmieniają się czasy, inaczej odczytuje się zawarte w nich treści, czytelnicy stają się dojrzalsi. Ta książka do takich nie należy – jest bajką, o one nigdy się nie starzeją.

To jedna z moich ukochanych książek, czytana już wiele razy. Niezwykła opowieść o …no właśnie ciężko powiedzieć o czym, bo ilość wątków w tej historii na początku może przytłaczać. Mamy więc opowieść o młodym pisarzu, który potrafi pisać bez papieru i którego słucha wiatr. Jest historia Księżniczki, która musi odkryć, kogo naprawdę kocha. Jest Czarny Rycerz, walczący z...

Nie wiem co mi się w tej książce podoba. Zupełnie nie mam pojęcia czym mnie tak bardzo zachwyciła, a jestem nią oczarowany.

Nie wiem co mi się w tej książce podoba. Zupełnie nie mam pojęcia czym mnie tak bardzo zachwyciła, a jestem nią oczarowany.

Zapowiadało się ciekawie, magiczna, nieco bajkowa opowieść dla dorosłych osadzona na terenie kampusu wyższej uczelni. Niestety rzeczywistość rozczarowuje - akcja jest nienaturalnie rozciągnięta, pełna wątków które nie mają jakiegoś szczególnego sensu dla całości. A zamiast bajkowej tajemniczości i humoru mamy płytką historyjkę bez ładu i składu, sprawiającą wrażenie, jakby autor wzorem Alicji z krainy czarów skosztował jakichś "magicznych" grzybków.

Zapowiadało się ciekawie, magiczna, nieco bajkowa opowieść dla dorosłych osadzona na terenie kampusu wyższej uczelni. Niestety rzeczywistość rozczarowuje - akcja jest nienaturalnie rozciągnięta, pełna wątków które nie mają jakiegoś szczególnego sensu dla całości. A zamiast bajkowej tajemniczości i humoru mamy płytką historyjkę bez ładu i składu, sprawiającą wrażenie, jakby...

Lubię baśnie i ich nastrój,uwielbiam literacki klimat niezwykłości i czarów. Problem polega na tym,że w powieści Matta Ruffa ta bśniowość zbyt grubymi nićmi jest szyta i nie zdołała mnie przekonać. Mnogość wątków i odniesień wręcz przytłacza zamiast olśniewać. Mam wrażenie obcowania z czymś wymuszonym i nieautentycznym.Niby są wszystkie składniki, jakie winne się znaleźć w takim dziele,o, jest ich natłok, ale brakuje spoiwa, które by to scalało i sprawiło, że uwierzę Autorowi. Niestety, nie uwierzyłem mu, choć próbuje przemówić do mnie wszelkimi magicznymi rekwizytami; Cyganeria, kościane sady,skrzaty,zaczarowane ogrody,gadające koty i psy,pełno tego, ale dla mnie jest martwe.Miało być przeniesienie do świata fantazji, a był spacer po wystygłych ruinach czyjejś wyobraźni.
Nie, nie przekonała mnie ta książka.

Lubię baśnie i ich nastrój,uwielbiam literacki klimat niezwykłości i czarów. Problem polega na tym,że w powieści Matta Ruffa ta bśniowość zbyt grubymi nićmi jest szyta i nie zdołała mnie przekonać. Mnogość wątków i odniesień wręcz przytłacza zamiast olśniewać. Mam wrażenie obcowania z czymś wymuszonym i nieautentycznym.Niby są wszystkie składniki, jakie winne się znaleźć w...

Na początku byłem oczarowany wręcz światem Głupca na Wzgórzu - społeczeństwem zwierząt, życiem uniwersyteckim, skrzatami. Jednakże później zaczął mnie męczyć przerost treści nad formą - opisy bardzo się ciągnęły, a wątków było (za)dużo. Wprost nie sposób wszystkie ogarnąć - Gumowa Dziewica, Szczury, Smok, Kaliope, Pan Słoneczny, Cyganeria... Tyle światów, a każdy z nich mógłby stanowić materiał na osobną książkę.

Na początku byłem oczarowany wręcz światem Głupca na Wzgórzu - społeczeństwem zwierząt, życiem uniwersyteckim, skrzatami. Jednakże później zaczął mnie męczyć przerost treści nad formą - opisy bardzo się ciągnęły, a wątków było (za)dużo. Wprost nie sposób wszystkie ogarnąć - Gumowa Dziewica, Szczury, Smok, Kaliope, Pan Słoneczny, Cyganeria... Tyle światów, a każdy z nich...

Jedna z ukochanych książek z serii - nigdy nie oddam i mogę czytać wielokrotnie :)

Jedna z ukochanych książek z serii - nigdy nie oddam i mogę czytać wielokrotnie :)

Książka genialna, mam zamiar sobie odświeżyć ten tytuł.

Książka genialna, mam zamiar sobie odświeżyć ten tytuł.

7/10

7/10