Silny wstrząs

Ta książka mnie po prostu wykończyła. Co ciekawe - do tej pory uważałem się za wielbiciela Jonathana Franzena i postanowiłem sięgnąć po jedną z dwóch pierwszych książek w jego karierze. To był błąd. W sumie nie mam pojęcia jakim cudem pozwolono mu kontynuować karierę pisarską po wydaniu tej powieści:). Książka jest wypełniona zbędnymi opisami, które nudzą, są oderwane od powieści i nawet jako dygresje są zwyczajnie nieciekawe. A jest ich olbrzymia ilość, w związku z czym ma się ochotę tą powieść wyrzucić przez okno, bo główna historia jest nieciekawa i przewidywalna. Nie polecam.

Ta książka mnie po prostu wykończyła. Co ciekawe - do tej pory uważałem się za wielbiciela Jonathana Franzena i postanowiłem sięgnąć po jedną z dwóch pierwszych książek w jego karierze. To był błąd. W sumie nie mam pojęcia jakim cudem pozwolono mu kontynuować karierę pisarską po wydaniu tej powieści:). Książka jest wypełniona zbędnymi opisami, które nudzą, są oderwane od...

wypchnięci z nieba , spadają z firmamentu
chodzą ulicami między śmiertelnikami
kryją się w cieniu, opiekunowie nocy
jesteśmy za słabi by powstrzymać demony
krew płynie jak deszcz
możliwe że zostaniesz sam
zesłany anioł
stań u mego boku
zesłany anioł
wstrzymaj bramy piekła
ponieważ ranek...
przyniesie światło....

Descending angel MISFITS

Ehhh....jak ja lubię tego autora. Za drobiazgowość , obfitość , za chodzenie naokoło , za czwartorzędne wątki , za całą masę drobiazgów , za to ,że każde słowo ma u niego szansę....
Główny motyw tej książki? No właśnie....wydaje się ,że chodzi o podejrzane zagrywki wielkiej chemicznej korporacji...możliwe , całkiem możliwe....ale jakoś bardziej pamiętam szamontaninę centralnego bohatera...
I jest jedna scena....i choćby dla niej warto przeczytać te kilkaset stron. Niestety nie napawa optymizmem....czy głupota może usprawiedliwić podłość?....i czy facet jest dupkiem na stałe czy tylko okazjonalnie?

wypchnięci z nieba , spadają z firmamentu
chodzą ulicami między śmiertelnikami
kryją się w cieniu, opiekunowie nocy
jesteśmy za słabi by powstrzymać demony
krew płynie jak deszcz
możliwe że zostaniesz sam
zesłany anioł
stań u mego boku
zesłany anioł
wstrzymaj bramy piekła
ponieważ ranek...
przyniesie światło....

Descending angel MISFITS

Ehhh....jak ja lubię tego...

Po świetnej powieści "Korekty" wiedziałem, że jeszcze sięgnę po inne książki Franzena i po kilku latach wybór padł na "Silny wstrząs". Akcja dzieje się w Bostonie i okolicach (podobnie jak wiele innych powieści, które przeczytałem w ostatnim czasie, nie wiem czemu Boston jest aż tak popularny),a głównym bohaterem jest dwudziestotrzyletni Louis, który pracuje w radiu. Poznaje on starszą od siebie Renee, sejsmolożkę. I właśnie temat trzęsień ziemi był w tej powieści główną osią spajającą wątki. Był temat chemicznej korporacji, która miała swoje za uszami, wątek aborcji i sekty obrońców praw życia, nieporozumienia z rodzicami, trochę romansu i wątków obyczajowych. Muszę przyznać, że kompletnie nie interesuje mnie tematyka ochrony środowiska. Jest to dla mnie strasznie nudne, więc zamieszczanie przez pisarza tego typu naukowych wątków było męczące pośród czytania. Powieść była dopracowana, długa, pisarz nie napisał jej na kolanie i włożył pewnie w to spory wysiłek. Tylko efekt nie okazał się dla mnie zadowalający, zawsze oceniam przede wszystkim przyjemność z czytania, a ta nie była na wysokim poziomie. Prawdę mówiąc cieszę się, że ta powieść już się skończyła i wezmę się za coś innego.

Po świetnej powieści "Korekty" wiedziałem, że jeszcze sięgnę po inne książki Franzena i po kilku latach wybór padł na "Silny wstrząs". Akcja dzieje się w Bostonie i okolicach (podobnie jak wiele innych powieści, które przeczytałem w ostatnim czasie, nie wiem czemu Boston jest aż tak popularny),a głównym bohaterem jest dwudziestotrzyletni Louis, który pracuje w radiu....

Podobnie jak w "Wolności", dzieje bohaterów są tylko pretekstem do pokazania głębszego problemu społecznego oraz relacji międzyludzkich. Franzen ma zaskakującą skłonność do tworzenia bohaterów, których nie da się lubić - odpychających i irytujących, a jednocześnie "zwyczajnych" i wielowymiarowych.

Podobnie jak w "Wolności", dzieje bohaterów są tylko pretekstem do pokazania głębszego problemu społecznego oraz relacji międzyludzkich. Franzen ma zaskakującą skłonność do tworzenia bohaterów, których nie da się lubić - odpychających i irytujących, a jednocześnie "zwyczajnych" i wielowymiarowych.

To miały być "Korekty" ale przez skomplikowaną wielopoziomwą katastrofę w drukarni otrzymałem egzemplarz który za nic miał sobie chronologię, za nic miał następstwo strony za stroną, za nic miał stron kompletność. Brawa dla wydawnictwa Sonia Draga za sprawna wymianę wadliwego egzemplarza, który przeżył w dobrym zdrowiu tygodniową awarię paczkomatu, stawiającego czoło z uporem godnym lepszej sprawy świątecznemu konsumpcjonizmowi.
Ale danego słowa nie powinno się cofać, i przykro by było takiemu Franzenowi powiedzieć "nie" jak już się powiedziało "tak". Poza tym byłem ciekaw czy okaże się taka pomyłką jak ten nieszcz esny Wallace (znali się chyba) - więc wziąłem ten "Silny wstrząs".
Mam czterdziesci metafor gastronomiczno-kulinarnych, którch nie wiem jak się pozbyć, więc o nich napiszę. Otóż jest ten "Silny wstrząs" jak taki porządny trzydaniowy obiad z kompotem w uczciwej jadłodajni, która karmi niedrogo ale obficie, nie udaje że się zna na rzeczach na których się nie zna, tylko daje te pierogi, i to są dobre pierogi. Nie jest to pierdyknięcie o którym będę myślał w noce bezsenne, o których będę pytał najdroższą: "a pamiętasz jak jedliśmy to takie na iowa state fair". Nie załapie się do pierwszej dziesiątki. Ale wrócę chętnie, nie czując się oszukany. Bo ten Franzen napisał historię, napisał ją dobrze, historia była ciekawa, Dwie rzeczy mnie lekko irytowały: po pierwsze, przypomniał mi "Braci Karmazow" pod kątem irytującej maniery wkładania w usta postaciom swoich polemik, swoich rozliczeń ze światem, co dla mnie nie sprawdza się w powieści w ogóle. Kiedy Renee dyskutuje z wielebnym w siedzibie ich sekty, wywracam oczami, bo obydwoje parafrazują argumenty wyświecone na łokciach jak panele na wiosnę (nie bądź wulgarny). Jest tam jeszcze parę takich momentów, na szczęście nielicznych, kiedy bohaterowie wygłaszają płomienne polemiki, rozliczają korporacyjną amerykę, świętość zycia poczetego, problemy relacji rodzice - dzieci, a ja się zastanawiam, na co to, po co ta dosłowność, niech odbiornik się sam zastanowi, co właściwie przeczytał.
Druga rzecz - Franzen, co w ogóle jest dość częste, zanadto ufa własnemu warsztatowi pisarskiemu. W przeważającej większości przypadków - wychodzi obronną ręką. Ale często opisując świetnie jakąś scenę, miejsce, sytuację, a do tego ma dobrą rękę, zamiast to skończyć, nie może się oprzeć przed wrzuceniem jakiejś pięknej puenty, mysli poetyckiej, przemyślenia filozoficznego, a ja parskam pod nosem, bo zbliża się niebezpiecznie do mistrzów pióra znacznie podlejszego kalibru. Ale, jeżeli nie czytać uważnie, można nad tymi fragmentami przelecieć, nie zauważając. Trzeci zarzut, może już naciągany - ale nie bardzo rozumiem co autor chciał tą fabułą osiągnąć, jaki nastrój wywołać. Bo nie widzę tu konsekwencji, skaczemy od historii obyczajowej do paradokumentu, od historii romantycznej do dylematów moralnych, choć rozumiem motywacje głównego bohatera i nie mam do nich zastrzeżeń, to na ostatniej kartce zastanawiałem się: co osiągnął? Gdzie doszedł? Jak się zmienił? Ale, może taki lektury urok.
Za rozdział o szopie dałbym dziewięć. Biedny samotny szopik.

To miały być "Korekty" ale przez skomplikowaną wielopoziomwą katastrofę w drukarni otrzymałem egzemplarz który za nic miał sobie chronologię, za nic miał następstwo strony za stroną, za nic miał stron kompletność. Brawa dla wydawnictwa Sonia Draga za sprawna wymianę wadliwego egzemplarza, który przeżył w dobrym zdrowiu tygodniową awarię paczkomatu, stawiającego czoło z...

Przyznam od razu - pierwsza książka Franzena, przy której się namęczyłam. Zapewne, jak podkreśla wiele osób, lepiej byłoby czytać jego powieści chronologicznie. Niestety ja zaczęłam od świetnej "Wolności", poprawiłam "Korektami" po czym sięgnęłam po "Bez Skazy". I niestety "Silny Wstrząs" zdecydowanie odstaje od wymienionych pozycji. Tematy nadal aktualne, jest też intryga... ale całość po prostu nie wciąga, dodatkowo trudno skupić się na bohaterach i ich bolączkach - bo są wręcz potwornie męczący. 5 gwiazdek, bo mimo wszystko czuć w książce Franzena. Ale jesli jesteście po lekturach późniejszych powieści - nie będzie lekko. Teraz aż boję się sięgnąć po "27 miasto" ....

Przyznam od razu - pierwsza książka Franzena, przy której się namęczyłam. Zapewne, jak podkreśla wiele osób, lepiej byłoby czytać jego powieści chronologicznie. Niestety ja zaczęłam od świetnej "Wolności", poprawiłam "Korektami" po czym sięgnęłam po "Bez Skazy". I niestety "Silny Wstrząs" zdecydowanie odstaje od wymienionych pozycji. Tematy nadal aktualne, jest też...

Franzen nie rozczarował po raz enty. Obyczajowa, szeroka i głęboko sięgająca powieść w amerykańskim stylu. To kolejna pozycja z cyklu - hej, postawmy sprawę jasno: to nie to, o czym myślisz ani tak, jak sądzisz. To po prostu dobre czytadło, podczas czytania którego nie masz wyrzutów sumienia że Cię relaksuje. Dobra obyczajowa rzecz. Sięgam po następną. Bo tak.

Franzen nie rozczarował po raz enty. Obyczajowa, szeroka i głęboko sięgająca powieść w amerykańskim stylu. To kolejna pozycja z cyklu - hej, postawmy sprawę jasno: to nie to, o czym myślisz ani tak, jak sądzisz. To po prostu dobre czytadło, podczas czytania którego nie masz wyrzutów sumienia że Cię relaksuje. Dobra obyczajowa rzecz. Sięgam po następną. Bo tak.

"Bez skazy" - czytelnicze rozczarowanie. "Silny wstrząs" - przeciwnie, bardzo dobry, książka wciąż niesamowicie aktualna społecznie, mimo że od amerykańskiej premiery minęło ćwierć wieku... Wielowątkowa, rozlicza się m.in. z pokoleniem "dzieci-kwiatów", bierze pod lupę spór nauka kontra wiara, kariera przeciw życiu pod kloszem męża, relacje damsko-męskie, środowisko naukowe, powszechny, łatwo generowalny hejt. Dziś nawet łatwiej niż w 1992 roku, kiedy internet ledwo raczkował i nie istniały media społecznościowe. Do tego całość nieźle napisana, radzę nie zrażać się początkiem, nieco drętwym, z kiepskimi dialogami, potem jest duuuużo lepiej ;)

"Bez skazy" - czytelnicze rozczarowanie. "Silny wstrząs" - przeciwnie, bardzo dobry, książka wciąż niesamowicie aktualna społecznie, mimo że od amerykańskiej premiery minęło ćwierć wieku... Wielowątkowa, rozlicza się m.in. z pokoleniem "dzieci-kwiatów", bierze pod lupę spór nauka kontra wiara, kariera przeciw życiu pod kloszem męża, relacje damsko-męskie, środowisko...

"Silny wstrząs" to wielowątkowa powieść, poruszająca ważne i głośno dyskutowane tematy (np. aborcja, zanieczyszczanie środowiska, polityka ekologiczna wielkich korporacji).
To również historia życia kilku pierwszoplanowych postaci i ich bliskich, opowieść słodko-gorzka, pokazująca zmagania z codziennością, trudne relacje rodzinne, wyobcowanie, samotność wśród ludzi i lęk przed trwałym związkiem.
W tym kontekście tytułowy silny wstrząs, który dosłownie odnosi się do trzęsienia ziemi, nabiera nowego znaczenia.

Ważne w powieści są dialogi, w których bohaterowie dyskutują na różne tematy. Te rozmowy z jednej strony przybliżają charakter postaci i pozwalają je lepiej poznać, z drugiej - obrazują stosunek Amerykanów do nagłaśnianych przez media problemów.

Całość napisana jest przekonująco, jednak słabym elementem są sceny erotyczne - zbyt dosłowne, przerysowane, sztuczne.
Plusem są różne smaczki językowe, zwłaszcza opisy przeżyć wewnętrznych i porównania.

"Silny wstrząs" to wielowątkowa powieść, poruszająca ważne i głośno dyskutowane tematy (np. aborcja, zanieczyszczanie środowiska, polityka ekologiczna wielkich korporacji).
To również historia życia kilku pierwszoplanowych postaci i ich bliskich, opowieść słodko-gorzka, pokazująca zmagania z codziennością, trudne relacje rodzinne, wyobcowanie, samotność wśród ludzi i lęk...

mlodosc kurde

mlodosc kurde