Wszystko w tej książce jest dziwne.
Doktor Slade i jego młoda żona udają się w podróż po Ameryce Środkowej. Dziwne to małżeństwo. Dzieli ich znaczna różnica wieku i jakby ciągła rywalizacja. Tak jakby jedno drugiemu coś chciało udowodnić. Ona, że jest odważniejsza niż jest. On, że jest młodszy niż jest.
Zachwycają ich okoliczności przyrody.
Stopniowo jednak podróż zamienia się w koszmar.
Osaczają ich okoliczności, przyroda, nowi znajomi, sytuacje, nietypowe choroby.
Stopniowo, jakby znikąd, ekscytująca wycieczka staje się walką o przeżycie i to z nie do końca uświadomionym wrogiem.

Ciekawy jest styl pisarski Paula Bowlesa: oszczędny, wyrafinowany, zamierzona tajemniczość wprowadza poczucie zagrożenia, które powoli narasta. Akcja wciąga i trzyma w napięciu, ale czegoś jej jednak brakuje.
Para głównych bohaterów nie wzbudza sympatii, a niektóre postacie są bardzo irytujące.
Na plus mogę zaliczyć fascynujące opisy przyrody.

Mam jeszcze w biblioteczce najbardziej znaną powieść pisarza "Pod osłoną nieba". Może ta okaże się lepsza.

Wszystko w tej książce jest dziwne.
Doktor Slade i jego młoda żona udają się w podróż po Ameryce Środkowej. Dziwne to małżeństwo. Dzieli ich znaczna różnica wieku i jakby ciągła rywalizacja. Tak jakby jedno drugiemu coś chciało udowodnić. Ona, że jest odważniejsza niż jest. On, że jest młodszy niż jest.
Zachwycają ich okoliczności przyrody.
Stopniowo jednak podróż zamienia...

Czy da się być zwiedzionym przez autora powieści, która na pierwszy rzut oka jest refleksją nad światem w Ameryce Środkowej w bliżej nieokreślonej dekadzie XX wieku? Da się. Nie ma tu wartkiej akcji, są jedynie dźwięki, nieśpieszne dialogi i dobre zakończenie. I miłe posłowie.
Może nie wybitne (choć tył książki na tę wybitność autora wskazuje),ale smaczne

Czy da się być zwiedzionym przez autora powieści, która na pierwszy rzut oka jest refleksją nad światem w Ameryce Środkowej w bliżej nieokreślonej dekadzie XX wieku? Da się. Nie ma tu wartkiej akcji, są jedynie dźwięki, nieśpieszne dialogi i dobre zakończenie. I miłe posłowie.
Może nie wybitne (choć tył książki na tę wybitność autora wskazuje),ale smaczne

Doktor Slade i jego zona podrozuja po Ameryce Srodkowej. Zachwyca ich egzotyczne otoczenie - iguany, weze, skolopendry i tamarynowce, sluchaja saczacego sie zawsze w tle latynoskiego jazzu. Nieoczekiwanie wypoczynek zamienia sie w koszmar.
Mozna zachwycac sie znakomitym warsztatem Bowlesa i zakonczeniem godnym Edgara Poego, jednak 'Ponad swiatem' to wyrafinowana pulapka literacka - wciagajaca i trzymajaca w napieciu ksiazka o niczym.

Doktor Slade i jego zona podrozuja po Ameryce Srodkowej. Zachwyca ich egzotyczne otoczenie - iguany, weze, skolopendry i tamarynowce, sluchaja saczacego sie zawsze w tle latynoskiego jazzu. Nieoczekiwanie wypoczynek zamienia sie w koszmar.
Mozna zachwycac sie znakomitym warsztatem Bowlesa i zakonczeniem godnym Edgara Poego, jednak 'Ponad swiatem' to wyrafinowana pulapka...

5.5 Styl, w jakim napisane jest Ponad światem, może robić wrażenie. Oszczędna, tajemnicza narracja wprowadza w atmosferę zagrożenia, gdy życie głównych bohaterów wymyka im się spod kontroli. Jednak nawet epizodyczna konstrukcja i przyroda jako odzwierciedlenie przeżyć postaci nie są wystarczające, by ukryć to, że książce brakuje ciekawszego wątku niż ekscentryczność zachowania przypadkowego, napotkanego w podróży człowieka. Zainteresowanie czytelnika wzbudza jedynie to, jak osobliwe są zachowania i prowadzone dialogi, wskazujące na naiwność czy ukryte intencje. Ostatecznie jakieś wydarzenia mają miejsce dopiero w samej końcówce i są nieco "doklejone" - mogłyby dotyczyć innych ludzi i historii.

5.5 Styl, w jakim napisane jest Ponad światem, może robić wrażenie. Oszczędna, tajemnicza narracja wprowadza w atmosferę zagrożenia, gdy życie głównych bohaterów wymyka im się spod kontroli. Jednak nawet epizodyczna konstrukcja i przyroda jako odzwierciedlenie przeżyć postaci nie są wystarczające, by ukryć to, że książce brakuje ciekawszego wątku niż ekscentryczność...

Mam, zaczęłam ale jakoś od mniej więcej roku nie mogę się zebrać aby ją dokończyć. Po prostu jakoś mnie nie wciągnęła, ale mam zamiar kiedyś dobrnąć do jej końca - po coś w końcu ją kupiłam :) No ale jak na razie mam inne, bardziej mnie interesujące książki do poznania :) Tak więc leży i czeka - może w końcu się doczekać :)

Mam, zaczęłam ale jakoś od mniej więcej roku nie mogę się zebrać aby ją dokończyć. Po prostu jakoś mnie nie wciągnęła, ale mam zamiar kiedyś dobrnąć do jej końca - po coś w końcu ją kupiłam :) No ale jak na razie mam inne, bardziej mnie interesujące książki do poznania :) Tak więc leży i czeka - może w końcu się doczekać :)

Cenię talent autora do tworzenia bohaterów. Wydawało mi się, że pojawienie się bohatera, który zirytuje mnie jeszcze bardziej niż główna bohaterka, to coś niemożliwego. Myliłam się, gdyż w drugiej połowie pojawia się Luchita. Klimat zupełnie mi nie odpowiadał. Opisy przyrody to trochę mało bym mogła cieszyć się z przebrnięcia przez tą lekturę. Czytanie mi się dłużyło, lecz jestem w stanie dostrzec aspekty, które mogą się podobać innym. Ja do tej książki wracać nie zamierzam.

Cenię talent autora do tworzenia bohaterów. Wydawało mi się, że pojawienie się bohatera, który zirytuje mnie jeszcze bardziej niż główna bohaterka, to coś niemożliwego. Myliłam się, gdyż w drugiej połowie pojawia się Luchita. Klimat zupełnie mi nie odpowiadał. Opisy przyrody to trochę mało bym mogła cieszyć się z przebrnięcia przez tą lekturę. Czytanie mi się dłużyło, lecz...

Mroczna, duszna, niepokojąca. Ciężko się było oderwać, a nerwy miałam z każdą stroną coraz bardziej zszarpane :)
Uwielbiam książki, w których bohaterowie z zachodniego świata zostają wrzuceni w egzotyczną scenerię, gdzie zaczynają się dziać rzeczy dla nich oszałamiające, niezrozumiałe i przerażające, a zasady, którymi dotychczas kierowali się w życiu, przestają mieć zastosowanie.
Przypominają mi się od razu "Przebaczenie" (http://lubimyczytac.pl/ksiazka/221603/przebaczenie),"Stan zdumienia" (http://lubimyczytac.pl/ksiazka/148505/stan-zdumienia) i oczywiście "Jądro ciemności" (http://lubimyczytac.pl/ksiazka/262117/jadro-ciemnosci).
Polecam wszystkie cztery książki!

Mroczna, duszna, niepokojąca. Ciężko się było oderwać, a nerwy miałam z każdą stroną coraz bardziej zszarpane :)
Uwielbiam książki, w których bohaterowie z zachodniego świata zostają wrzuceni w egzotyczną scenerię, gdzie zaczynają się dziać rzeczy dla nich oszałamiające, niezrozumiałe i przerażające, a zasady, którymi dotychczas kierowali się w życiu, przestają mieć...

masakra. tak nudnej książki jeszcze nie czytałam. dobrnęłam do 3/4 i koniec. litości.....

masakra. tak nudnej książki jeszcze nie czytałam. dobrnęłam do 3/4 i koniec. litości.....

Przeczytałem powieść. Dobrze, że przeczytałem także posłowie, bo w życiu bym się nie domyślił o co chodziło. A na serio, posłowie było najzabawniejszą częścią lektury, bo dorabianie aż takiej "ideologii" do ciekawego w sumie kawałka literatury jest i śmieszne i straszne. Dobra historia, dobra proza. Oszczędna, przejmująca ale ogłaszanie tego wielką powieścią? Litości, właśnie dlatego nie lubię sięgać po książki określane mianem arcydzieł. Generalnie, najważniejszą książkę Bowlesa przeczytałem, braki nadrobione ale nie sięgnę po kolejne.

Przeczytałem powieść. Dobrze, że przeczytałem także posłowie, bo w życiu bym się nie domyślił o co chodziło. A na serio, posłowie było najzabawniejszą częścią lektury, bo dorabianie aż takiej "ideologii" do ciekawego w sumie kawałka literatury jest i śmieszne i straszne. Dobra historia, dobra proza. Oszczędna, przejmująca ale ogłaszanie tego wielką powieścią? Litości,...

A gdybym wzięła z półki je dwie- "Ponad światem" i "Zbrodnię i karę" i stanęła przy piecu, to słowo, szurnęłabym w ogień Dostojewskiego.
Bowles o sto lat bliższy. Dla mnie prawdziwszy.

A gdybym wzięła z półki je dwie- "Ponad światem" i "Zbrodnię i karę" i stanęła przy piecu, to słowo, szurnęłabym w ogień Dostojewskiego.
Bowles o sto lat bliższy. Dla mnie prawdziwszy.