Dwudzieste siódme miasto

Bardzo dobrze opisani ludzie, ich motywacje i charaktery. Relacje i uwikłania.

Bardzo dobrze opisani ludzie, ich motywacje i charaktery. Relacje i uwikłania.

Pokaż mimo to

Angażująca lektura. Napisana specyficznym językiem, o powolnej dość płaskiej akcji. Jako debiutancka powieść z pewnością warta uwagi, jednak pokazuje przepaść między literaturą europejską i amerykańską. To, co za oceanem jest kultowym hitem, po naszej stronie wydaje się dość trudne w odbiorze. Zdecydowanym minusem Dwudziestego Siódmego Miasta są bohaterowie - mało wyraziści, nudnawi i nieprzywiązujący do siebie.
Mimo wszystko warto się zapoznać - właśnie ze względu na popularność pozycji w USA. O gustach się przecież nie dyskutuje...

Angażująca lektura. Napisana specyficznym językiem, o powolnej dość płaskiej akcji. Jako debiutancka powieść z pewnością warta uwagi, jednak pokazuje przepaść między literaturą europejską i amerykańską. To, co za oceanem jest kultowym hitem, po naszej stronie wydaje się dość trudne w odbiorze. Zdecydowanym minusem Dwudziestego Siódmego Miasta są bohaterowie - mało...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czuć nadchodzący wraz z "Wolnością" geniusz, ale to jeszcze nawet nie powiew. Ot, lekki taki wietrzyk. Z ciekawości warto, czyta się lekko (pomimo pewnych luk narracyjnych), ale cudów proszę się nie spodziewać!

Czuć nadchodzący wraz z "Wolnością" geniusz, ale to jeszcze nawet nie powiew. Ot, lekki taki wietrzyk. Z ciekawości warto, czyta się lekko (pomimo pewnych luk narracyjnych), ale cudów proszę się nie spodziewać!

Pokaż mimo to

Nie wiem, co mam napisać. Nie pamiętam czy to skończyłem czytać. Tyle na temat. Pomimo całej sympatii dla autora, i przeczytanych wszystkich poprzednich tytułów, cholera nie dałem rady kolejny raz.

Nie wiem, co mam napisać. Nie pamiętam czy to skończyłem czytać. Tyle na temat. Pomimo całej sympatii dla autora, i przeczytanych wszystkich poprzednich tytułów, cholera nie dałem rady kolejny raz.

Pokaż mimo to

Był potężny, był bogaty
Był szczęśliwy, chwalił Pana
Był bogaty, był szczęśliwy
Był potężny, chwalił Pana

A ty zabierz mu wszystko, co jego
Zabierz mu wszystko, co jego
Zabierz mu wszystko, co jego
Ale nie rusz jego samego

Stracił dom, stracił szczęście
Stracił zdrowie, a chwalił Pana
Stracił swe dzieci, stracił szczęście
Stracił wszystko, a chwalił Pana

Amerykański Hiob...bóg za to hinduski..Pogmatwanie,poplątanie...można człowieka osaczyć,można postawić nagiego na rynku,można gmerać w mózgu i w majtkach...co zostanie???
Widać,że to debiut,widać,że się rozlazło,ale widać potencjał..i te drobiazgowe szczególiki.I te opisy...i rozchybotanie postaci...czyli fragmenty są i choćby dla nich warto...

Był potężny, był bogaty
Był szczęśliwy, chwalił Pana
Był bogaty, był szczęśliwy
Był potężny, chwalił Pana

A ty zabierz mu wszystko, co jego
Zabierz mu wszystko, co jego
Zabierz mu wszystko, co jego
Ale nie rusz jego samego

Stracił dom, stracił szczęście
Stracił zdrowie, a chwalił Pana
Stracił swe dzieci, stracił szczęście
Stracił wszystko, a chwalił Pana...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"This pointless book is so pointless it's... pointless. So pointless!"

"This pointless book is so pointless it's... pointless. So pointless!"

Pokaż mimo to

Przeciętna, żeby nie powiedzieć, że bardzo przeciętna powieść. Najsłabsza ze wszystkich książek tego autora, pewnie dlatego, że to debiut.
Początek obiecujący, potem nudy. Ostatnie 60-70 stron najlepsze.

Przeciętna, żeby nie powiedzieć, że bardzo przeciętna powieść. Najsłabsza ze wszystkich książek tego autora, pewnie dlatego, że to debiut.
Początek obiecujący, potem nudy. Ostatnie 60-70 stron najlepsze.

Pokaż mimo to

Nudziarstwo. Płaska, zupełnie nie angażująca historia. Mnogość postaci (z których niektóre są w zasadzie zbędne) sprawia, że nie ma miejsca na potraktowanie ich więcej niż powierzchownie. W rezultacie trudno naprawdę interesować się losami którejkolwiek z nich. Postaci kobiece ciekawie zarysowane, ale niedorozwinięte i pozostawiające niedosyt. Intryga dziwaczna - przekombinowana, ale i naiwna. Styl jeszcze wyraźnie nieukształtowany i wymagający dopracowania. Intrygujący, choć nie zawsze na poziomie. Nie ma się czego złapać, aby debiut Franzena obronić.

Nudziarstwo. Płaska, zupełnie nie angażująca historia. Mnogość postaci (z których niektóre są w zasadzie zbędne) sprawia, że nie ma miejsca na potraktowanie ich więcej niż powierzchownie. W rezultacie trudno naprawdę interesować się losami którejkolwiek z nich. Postaci kobiece ciekawie zarysowane, ale niedorozwinięte i pozostawiające niedosyt. Intryga dziwaczna -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jonathana Franzena czytam od tyłu, tj. od wspaniałej "Wolności". Tym razem wydawnictwo Sonia Draga daje nam okazję do zapoznania się z jego debiutem powieściowym. Jak to z debiutami bywa, nie wszystko jest tak jak, zapewne, autor sobie zaplanował. Od razu w oczy rzuca się świetna technika narracyjna, która w ogóle jest charakterystyczna dla pisarzy amerykańskich (niedaleko pada jabłko od jabłoni vide: scenarzyści seriali made in USA). Franzen posiada zdolność oddawania rzeczywistości w sposób pieczołowity i dokładny. To ogromna zaleta, gdyż czytając jego powieści, czytelnik po prostu wchodzi do trójwymiarowego świata na kartach książki. "Dwudzieste Siódme Miasto" to historia upadku St. Louis. Od początku towarzyszy nam uczucie "to się nie może skończyć dobrze". I tak w istocie się dzieje. Natłok postaci sprawia, że rysy psychologiczne są niedokładne i ciut zbyt płytkie. Najbardziej widoczne to jest w przypadku głównej sprawczyni S. Dżammu, a szkoda bo mogła to być fantastyczna postać kobieca. Warto przeczytać tę książkę i pomyśleć sobie jak to byłoby dobrze mieć takiego pisarza w Polsce, który nie chowa się za mglistymi analogiami lub oparami środków odurzających i potrafi opisać dosadnie rzeczywistość.

Jonathana Franzena czytam od tyłu, tj. od wspaniałej "Wolności". Tym razem wydawnictwo Sonia Draga daje nam okazję do zapoznania się z jego debiutem powieściowym. Jak to z debiutami bywa, nie wszystko jest tak jak, zapewne, autor sobie zaplanował. Od razu w oczy rzuca się świetna technika narracyjna, która w ogóle jest charakterystyczna dla pisarzy amerykańskich (niedaleko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od razu można zauważyć, że „Dwudzieste siódme miasto” to debiutancka powieść Franzena. Chociaż dość łatwo rozpoznać jego charakterystyczny styl, to jednak powieść nie dorównuje „Wolności” czy „Korektom”. Jak zwykle jest sporo wątków i mnóstwo postaci, niemniej w przypadku tej książki formuła nie sprawdziła się do końca. Pojawia się dużo szkiców nic nie wnoszących postaci trzecioplanowych, podczas gdy głównym bohaterom zdecydowanie przydałoby się więcej wielowymiarowości.

Motywacje głównej bohaterki kompletnie mi nie współgrały z podejmowanymi przez nią działaniami. Dla mnie Jammu jest po prostu postacią mało wiarygodną. Również postępowanie Martina Probsta (nie chcę zdradzać fabuły, chodzi o późniejszą część książki) wydawało mi się raczej średnio prawdopodobne. Z kolei bardzo ciekawie zarysowana została Barbara Probst – nieszczęśliwe żony zawsze się świetnie Franzenowi udają. Szkoda, że autor nie pogłębił wątku Louisy, bo to również kandydatka na intrygującą postać. Wygląda to tak, jakby Franzen początkowo chciał ją rozwinąć, ale zabrakło mu pomysłu, więc ją później odpuścił.

Dość dziwna i, moim zdaniem, trochę wydumana fabuła spowodowały, że długo nie mogłam się w tę powieść wciągnąć. Wraz z rozwojem wydarzeń zaciekawiły mnie losy bohaterów, jednak czekając na interesujące wątki musiałam przebrnąć przez nudnawe wywody polityczno-społeczno-spiskowe. Problem gier politycznych z wątkiem rasowym w tle sam w sobie jest ciekawy, ale jakoś to wszystko razem po prostu mi w tej książce nie zagrało. Franzen mnie do tej historii nie przekonał.

W mojej ocenie to nie jest zła książka, ale od tego autora oczekiwałam więcej.

Od razu można zauważyć, że „Dwudzieste siódme miasto” to debiutancka powieść Franzena. Chociaż dość łatwo rozpoznać jego charakterystyczny styl, to jednak powieść nie dorównuje „Wolności” czy „Korektom”. Jak zwykle jest sporo wątków i mnóstwo postaci, niemniej w przypadku tej książki formuła nie sprawdziła się do końca. Pojawia się dużo szkiców nic nie wnoszących postaci...

więcej

mniej

Pokaż mimo to