Uwazam że ksiazka pt Krolowa Sabina.....zawiera wiele prawd o zyciu.Główna bohaterka Sabina mimo ciężkich osobistych przeżyć wyrusza w podróż dzięki której znajduje radośc i cel w życiu.W książce znajdziemy wiele wątków: miłosny, sensacyjny.Sątu tez opisy związane z kulturą japońską ,która zafascynowana jest Sabina .Motyw żurawi japońskich przewija sie w calej powieści nadając jej dodatkowego kolorytu.

Uwazam że ksiazka pt Krolowa Sabina.....zawiera wiele prawd o zyciu.Główna bohaterka Sabina mimo ciężkich osobistych przeżyć wyrusza w podróż dzięki której znajduje radośc i cel w życiu.W książce znajdziemy wiele wątków: miłosny, sensacyjny.Sątu tez opisy związane z kulturą japońską ,która zafascynowana jest Sabina .Motyw żurawi japońskich przewija sie w calej powieści...

„Królowa Sabina i żurawie” Moniki Sobańskiej to lekka powieść, z gatunku kobiecych, polecana głównie jako lektura na jeden wieczór. Jeżeli któryś z Czytelników niniejszej recenzji spodziewa się zachwytów, może ich tu nie znaleźć. Autorka pochodzi z Pomorza Zachodniego. Z wykształcenia jest asystentem osoby niepełnosprawnej i terapeutą zajęciowym. Wolny czas poświęca na działalność charytatywną na rzecz osób niepełnosprawnych. Interesuje się kulturą, filozofią i sztuką japońską. Dusza artysty – w wolnych chwilach pisze lub maluje przyrodę. Jest miłośniczką książek o tematyce historycznej oraz biografii.
Sabina jest dojrzałą kobietą, lekko naznaczoną przez życie, taka z bagażem doświadczeń. Ma stabilną pracę i prawie dorosłą córkę. Rozczarowana nieco sobą, mocno życiem. To jest taki punkt życia, kiedy można zacząć interesować się sobą, zadbać o swój rozwój i szczęście. Trochę pod wpływem impulsu decyduje się spędzić wakacje z siostrą i jej mężem. Razem z nimi rusza w koncertowe tournée po Europie. Sabina ma pełnić rolę tłumacza, jednocześnie się rozerwać i zwiedzić największe stolice Europy. Jak łatwo się domyślić, będzie to wyprawa jej życia.
Ta niewielka książeczka może być doskonałą lekturą dla mniej wymagających czytelniczek, które przy czytaniu chcą się rozerwać. To opowieść, która nie wymaga skomplikowanych rozważań i szukania drugiego dna. Sporo tu miejsca na nostalgię – Sabina często odwołuje się do czasów studenckich, z rozrzewnieniem wspomina przelotne związki. Jest mnóstwo uczuć, emocji i romantycznych scenek, dlatego też „Królowa Sabina” świetnie wpisuje się w nurt literatury dla kobiet.
Co dziwne, ,,Królowa Sabina i żurawie" to także powieść o kulturze. Sobańska sporo miejsca poświęca japońskiej tradycji, co doskonale odzwierciedla jej prywatne zainteresowania. Motywem przewodnim jest szal z motywem żurawia, który pojawia się na każdym etapie opowieści i śmiało pretenduje do miana głównego bohatera. Kraj kwitnącej wiśni prezentowany jest poprzez symbole, na ile prawdziwe nie mam wystarczającej wiedzy żeby to zweryfikować. Nawet tytułowe żurawie, tak mocno zakorzenione w naszej kulturze, są niestety japońskie. W tej historii Japonia ma ogromne znaczenie i będzie determinowała niektóre zdarzenia. To najmocniejszy punkt tej książki.
Powieść o Sabinie i żurawiach w żaden sposób mnie nie zaskoczyła. Jest mocno przewidywalna, a do tego napisana bardzo przystępnym i nieco szkolnym językiem. Fakt, czyta się lekko. Może dlatego, że opiera się na prostych schematach. Bohaterowie naszkicowani grubą kreską, brak im wyrazistości i ostrzejszych, nieco bardziej odważnych barw. Trochę lepszy, mniej erotyczny, polski harlequin. Z opinii, które udało mi się przeczytać w sieci, książka się podoba (na popularnym portalu dla książkomaniaków ma wysokie noty, jednak oceniło ją niewiele osób). Nie mogę tu nie wspomnieć o błędach wydawcy (a może mnie się trafił taki felerny egzemplarz…). Tam gdzie dialog, tekst biegnie jednym ciągiem. I odwrotnie, tam gdzie tekst – wtrącenia jak do dialogu, niczym nie wyróżnione. Sporo literówek. Tak, czepiam się tej książki.
Poznanie Sabiny polecam dla mało wymagających romantyczek, które lubią powieści o miłości z nutką sensacji. Jestem ciekawa Waszej refleksji po tej lekturze. Przewiduję, że sporo z Was w Sabinie znajdzie cząstkę siebie. Tych, którzy liczą na rozbudowany wątek samych żurawi – chcą poznać ich zwyczaje, sposób rozmnażania czy tajniki jak hodować lub dokarmiać, muszę rozczarować. Pojawiają się jedynie na japońskim szalu i przypadkowej tapecie. Czytelnikom „wyższego” poziomu, którzy oczekują flirtu z książką, czekają na element zaskoczenia, szukają smaczków w warstwie językowej, niestety odradzam.

„Królowa Sabina i żurawie” Moniki Sobańskiej to lekka powieść, z gatunku kobiecych, polecana głównie jako lektura na jeden wieczór. Jeżeli któryś z Czytelników niniejszej recenzji spodziewa się zachwytów, może ich tu nie znaleźć. Autorka pochodzi z Pomorza Zachodniego. Z wykształcenia jest asystentem osoby niepełnosprawnej i terapeutą zajęciowym. Wolny czas poświęca na...

Rozczarowana swoim zakończonym już wprawdzie małżeństwem z nostalgią wspomina lata swojej młodości, najlepsze lata i dawną młodzieńczą miłość. Mimo że wciąż nosi w sobie mnóstwo pozytywnych emocji i przemożną chęć odkrywania świata, czuje, że już nic się w jej poukładanym życiu nie zmieni. Jest pogodzona ze swoim losem i stara się czerpać z niego przyjemność.

Sabina przyjmuje propozycję wyruszenia w charytatywną trasę koncertową po Europie u boku siostry i jej męża. Nie wie jednak, że los przygotował dla niej masę niespodzianek, a nowe wrażenia, jakie przyniesie ta muzyczna podróż, odmienią ją na zawsze. Sabinie przyjdzie zmierzyć się z niebezpieczeństwem, pozna wyjątkowe miejsca i ludzi. Przekona się jak kolorowe może być życie i że wszystko jest na wyciągnięcie ręki, wystarczy się jedynie odważyć.

Królowa Sabina i żurawie to bardzo lekka i wciągająca powieść. Czytało mi się ją bardzo szybko i przyjemnie. Jest cieniutka ale historia ukazana na jej powieściach ma cudowną głębię. Pokazuje prawdziwe uczucie, zaprzepaszczone szanse i błędy młodości, które odczuwa się przez długie lata wraz z żalem. I nie jest to bynajmniej smutna opowieść. Jest lekka i przyjemna, a zarazem taka prawdziwa. Żałuję tylko, że autorka nie poświęciła więcej opisów bohaterom, by można było ich lepiej poznać.

Rozczarowana swoim zakończonym już wprawdzie małżeństwem z nostalgią wspomina lata swojej młodości, najlepsze lata i dawną młodzieńczą miłość. Mimo że wciąż nosi w sobie mnóstwo pozytywnych emocji i przemożną chęć odkrywania świata, czuje, że już nic się w jej poukładanym życiu nie zmieni. Jest pogodzona ze swoim losem i stara się czerpać z niego przyjemność.

Sabina...

Jak sugeruje tytuł, powieść jest o Sabinie, dojrzałej już kobiecie, która chce od życia czegoś więcej. Przeżyte lata małżeństwa ze źle dobranym mężczyzną sprawiły, że stała się osobą rozczarowaną zarówno związkiem, jak i życiem. Chwile spędzone ze zmarłym mężem nie sprawiły jednak, że ma dość życia, pragnie się poświęcić swojej pasji, czyli językowi angielskiemu, kulturze japońskiej i nastoletniej córce.

Podejrzewa, że jednak nic się nie zmieni w jej życiu, dlatego z nostalgią wspomina czasy studenckie, pierwszą miłość i szal z motywem żurawi. Wszystko zmienia telefon od siostry, która składa jej nietypową propozycję. Sabina pomimo kilku oporów na nią przystaje i cieszy się z niej. Czeka ją wielka podróż po wielu krajach Europy, charytatywna trasa koncertowa z wybitnymi muzykami m.in. jej siostrą i szwagrem. Ta wyprawa zmieni życie kobiety, dowie się, że pomimo wieku może coś jeszcze ją spotka, nigdy nie jest za późno na zmiany i w każdej chwili można się radować. Wszystko jest na wyciągnięcie ręki, nawet zmienianie świata na lepsze.



Powieść Moniki Sobańskiej bardzo mnie zaskoczyła. Sabina mimo swoich czterdziestu czterech lat była postacią ciekawą, niebywale barwną, chętną do życia i otwartą na zmiany. Nie zapominała także o córce, ani o przeszłości. Chłonęła przeżywane chwile i cieszyła się z nich z całego go serca. Wspaniale było czytać ich opisy.



,,Królowa Sabina i żurawie" to także powieść o kulturze. Wartości japońskiej tradycji są reprezentowane przez panią Sobańską, kraj kwitnącej wiśni jest świetnie zaprezentowany poprzez jego symbole. Japonia dla tej historii ma ogromne znaczenie, bez tego ta książka nie stanowiłaby tak świetnej lektury.



Muzyka jest wszechobecna, także w historii Sabiny. Poznajemy ją, nie mamy jej dość, chcemy więcej. Przez nią także możemy pomagać, co jest piękne. Muzyka potrafi tchnąć w nas życie, radość, zaszczepić pasję. Klasyczne utwory pomagają nam lepiej spojrzeć na świat, także w tej książce mają ważną rolę.



Powieść Moniki Sobańskiej udowadnia nam, że w każdej chwili nasze życie może się zmienić. Nic nie jest pewne, a każda chwila jest pełna niespodzianek. Wystarczy impuls, aby coś się zmieniło, było zupełnie inne, pełne blasku. Nawet młodzieńcza miłość nie jest straconą sprawą.

Jak sugeruje tytuł, powieść jest o Sabinie, dojrzałej już kobiecie, która chce od życia czegoś więcej. Przeżyte lata małżeństwa ze źle dobranym mężczyzną sprawiły, że stała się osobą rozczarowaną zarówno związkiem, jak i życiem. Chwile spędzone ze zmarłym mężem nie sprawiły jednak, że ma dość życia, pragnie się poświęcić swojej pasji, czyli językowi angielskiemu, kulturze...

Skuszona przepiękną okładką zaczęłam czytać.
Po 33 stronach poddaję się. Zupełnie nie moja bajka.
Prosta historia prostym językiem pisana.
Takie sobie czytadełko.

Skuszona przepiękną okładką zaczęłam czytać.
Po 33 stronach poddaję się. Zupełnie nie moja bajka.
Prosta historia prostym językiem pisana.
Takie sobie czytadełko.