Obcowanie z naturą jest tematem przewodnim twórczości Katarzyny Georgiou. „Indiańską ścieżką” to kolejna odsłona opowieści o tym, jak bardzo ważne są dla nas relacje z szeroko pojętym otoczeniem. Młodzieńcza wyprawa do wymarzonej Ameryki (w sensie kontynentu) ma być tylko niedługim wypadem pozwalającym na poznanie niezwykłej przyrody i umożliwiającym nauczenie się języka. Szybko przeradza się w zachłyśnięcie się odmiennym od polskich realiów światem. Krajowa bieda i niemoc mocno kontrastują z uginającymi się pod ciężarem egzotycznych towarów półek. Upragnione pomarańcze na wyciągnięcie ręki, nieznane banany kuszą słodkością, a to tylko nieliczne dostępne w kanadyjskich sklepach znane polskiej emigrantce. Toronto przyniosło nie tylko zachwyt, ale też wiele rozczarowań, trudów życia, zmieniających się ścieżek życia, konieczność podejmowania wyzwań, ale dało też możliwość dorośnięcia, dojrzenia do lepszej łączności ze światem.
„Indiańską ścieżką” Katarzyny Georgiou to osobista opowieść o ważnych dla autorki doświadczeniach. Czytelnik dowie się jak wyglądają emigracyjne realia, jak bardzo nikt nie chce mówić o swoich początkach życia na obczyźnie, dlaczego nowe miejsce kreowane jest na raj i jaką naprawdę szansę daje rzetelność oraz edukacja. Studia pedagogiczne oraz uczestnictwo w pracy instytucji edukacyjnych sprawia, że pisarka miała okazję lepiej poznać ludzi, ich kultury. Pobyt w Kanadzie to nie tylko mieszkanie w pełnym smogu Toronto, ale i obcowanie z naturą w parkach oraz rezerwatach, odwiedzanie Indian, których spojrzenie na świat wiele zmienia w życiu autorki. Doświadczanie przyrody, szukanie własnej drogi to ważne elementy samorozwoju, w którym nie zabraknie przykrych doświadczeń pozwalających poruszyć takie trudne społeczne tematy jak: bieda, wyobcowanie, uzależnienie, agresja, niemoc.
Pisarka do lektury i odkrywania indiańskiego spojrzenia na świat zaprasza ludzi lubiących delektować się codziennością, przeżywać przygody, odkrywać świat, dostrzegać magię codzienności. I taka jest też jej książka: pełna kontemplacji, dostrzegania niezwykłości, a jednocześnie stawiania sobie nowych zadań. Opowieść o indiańskim spojrzeniu pozwala nam uzmysłowić sobie, że większość naszych potrzeb to kulturowy wymysł odrywający nas od duchowego kontaktu ze światem, ciągłego dokształcania się, pięknych marzeń, w których nie ma przemocy, ale jest idea pracy nad sobą, duchowego i intelektualnego rozwoju pozwalającego na szczęśliwsze, pełniejsze i spokojniejsze życie.
Z rozmyślań na temat marzeń, ich zmiany oraz weryfikacje płynnie przechodzimy do młodzieńczego marzenia pisarki: wyjeździe do Kanady pachnącej żywicą i syropem klonowym. Realia zweryfikowały te pragnienia, a sama podróż stała się ważnym etapem w osobistej drodze. Ten etap kończy się po kilku latach powrotem do Polski. Czas między dwoma wielkimi podróżami wypełniony jest ważnymi doświadczeniami, którymi pisarka dzieli się ze swoimi czytelnikami. Dzięki temu możemy dowiedzieć się, w jaki sposób emigranci radzą sobie z trudnościami, jak wygląda ścieżka kariery nauczycielskiej oraz rozwoju zainteresowań, a także przeciwdziałania nałogom. Historia Katarzyny Georgiou sprawia, że zaczynamy nieco inaczej patrzeć na wiele spraw, nieco trzeźwiej oceniać możliwości osób zależnych od substancji odurzających, z większym dystansem podchodzimy do przytrafiających nam się trudów i zaczynamy mieć wiarę, że nie ma rzeczy niemożliwych, że nasze ograniczenia to często po prostu wymówki. Ja na swoim koncie mam ich wiele i przeczytanie książki „Indiańską ścieżką” pozwoliło mi na nieco inne spojrzenie na nie, przemyśleć, wyznaczyć nowe drogi prowadzące do wymarzonego celu.
Sama lektura nie jest wymagająca, długa czy nużąca. Przeczytałam ją bardzo szybko. Przyjemnie weszłam w świat wspomnień i wielką radość sprawiło mi to, że Katarzyna Georgiou w prosty sposób porusza sprawy bardzo trudne, często przemilczane przez osoby cierpiące na syndrom współuzależnienia. „Indiańską ścieżką” to przede wszystkim opowieść o pokonywaniu własnych słabości, niesamowita opowieść o młodej kobiecie nieznającej angielskiego i wyjeżdżającej do Kanady, gdzie teoretycznie nie ma czasu na naukę, ale robi wszystko, by wykorzystać każdą możliwość edukacji. Z tej lektury dowiecie się, dlaczego proste romanse w zdobywaniu kompetencji językowych mogą być bardzo przydatne. Codzienna systematyczność, skrupulatność oraz duże wymagania wobec siebie sprawiają, że zostaje wykładowcą akademickim spełniając swój „american dreams”, z taką różnicą, że nie od pucybuta do milionera tylko jest to opowieść o wykształconej muzycznie emigrantce mieszkającej w podpiwniczeniu i niańczącej dzieci wychowywanych bez stawiania im granic, pracującej jako sprzątaczka, kucharka bez szans na legalne zatrudnienie i godne warunki.
Mogłoby się wydawać, że taka historia musi być ubrana w kolorowe piórka, przystrojona napuszonymi słowami, pełna patosu i samozachwytu z wszelkimi achami i ochami nad swoją wspaniałością. Na szczęście tego tu nie ma. Jest za to duża skromność, dzielenie się z czytelnikiem doświadczeniami jak z kimś, kto ma wyruszyć w drogę i potrzebuje wsparcia oraz wskazówek, pokazania, że nie zawsze będzie łatwo, ale jeśli będziemy bardzo zaangażowani to osiągniemy cel, który na początku może nawet nie być sprecyzowany. Przebija tu przekonanie, że każde doświadczenie życiowe czegoś nas uczy.
Wycieczki do indiańskiej osady na wyspie Manitoulin obfitują w opisy przyrody, rytuałów, tańców, wierzeń, duchowych przeżyć oraz wpływu tych doświadczeń na życie i podjęte decyzje. Taka opowieść będzie bardzo dobrą wskazówką dla ludzi żyjących w związkach z osobami uzależnionymi. Dowiedzą w jaki sposób nabrać dystansu, uwolnić się duchowo z toksycznych relacji.
Bardzo dobry papier, śliczna, klimatyczna okładka, podkreślają to, co kryje środek przepełniony jest osobistymi doświadczeniami przeplecionymi poezją i osobistymi zdjęciami pozwalającymi przenieść się w odpowiednie chwile życia.

Obcowanie z naturą jest tematem przewodnim twórczości Katarzyny Georgiou. „Indiańską ścieżką” to kolejna odsłona opowieści o tym, jak bardzo ważne są dla nas relacje z szeroko pojętym otoczeniem. Młodzieńcza wyprawa do wymarzonej Ameryki (w sensie kontynentu) ma być tylko niedługim wypadem pozwalającym na poznanie niezwykłej przyrody i umożliwiającym nauczenie się języka....

"Nasze życie zatacza koło – a bycie człowiekiem oznacza podróżowanie we wszystkich kierunkach (…)".



Wrocławska poetka dedykuje swoją książkę przede wszystkim miłośnikom magii życia codziennego oraz emigrantom – przekazując proste prawdy, o których w codziennym biegu zwyczajnie zapominamy. Z tej książki poetyckiej można i trzeba czerpać garściami, gdyż to prawdziwa skarbnica inspiracji.

Katarzyna Georgiou ukończyła Seneca College w Toronto. Jest nauczycielką wychowania przedszkolnego oraz anglistą. Za jej inicjatywą powstały warsztaty literacko-plastyczne pt. "Strefa Bałaganu". Z zamiłowania jest animatorką kultury, pasjonuje się ezoteryką i szamanizmem.

"Ludzie wszędzie są tacy sami" – tak pisze Katarzyna Georgiou i okrasza te jakże prawdziwe słowa, własnym doświadczeniem spisanym na łamach jej nietuzinkowego pamiętnika emigrantki. Pamiętnika będącego zapisem zupełnie subiektywnych przeżyć autorki, której przygoda z Kanadą trwała 16 lat. Czas ten stał się dla niej wielką lekcją życia oraz mocnym filarem w procesie kształtowania osobowości. Co ważne, nie jest to sielska i cudowna opowieść o tym, jak pięknie żyje się na obczyźnie. To wspomnienia na wskroś prawdziwe, ukazujące życie w innym kraju, jako ciągłą walkę o siebie, o powodzenie, o własną godność.

Historia Katarzyny Georgiou, która rozpoczynała swoją karierę zawodową od posady niani, poprzez sprzątaczkę i kuchtę do nauczyciela wykładowcy skończywszy, to wyborny przykład tego, że marzenia się nie spełniają - marzenia się bowiem spełnia. Autorka udowodniła tym samym, że każde doświadczenie uczy nas czegoś nowego, a najważniejsze wspomnienia towarzyszą nam do końca naszych dni, niczym Łapacz Snów, jaki poetka zrobiła na Wyspie Manitoulin prawie 20 lat temu, a który nadal jest jej nieodłącznym towarzyszem podróży zdobiącym samochód.

"Indiańską ścieżką" może stać się dla wielu czytelników swoistym duchowym przewodnikiem, gdyż przeżycia Katarzyny Georgiou to uczta dla zwariowanych koneserów przygód, wiecznych marzycieli i odkrywców piękna. Indiańskie wojaże autorki z Wyspy Manitoulin, na której gościła trzy razy, to doznanie niemal mistyczne, pełne różnorakich barw, zapachów i nie dającej się opisać słowami, wielkiej energii. Te swoiste wyprawy do wnętrza siebie, odniesienia do snów i ich tajemnicy stają się niezwykłymi spotkaniami z magią, o której w codziennym biegu zapominamy. Uczestniczenie wraz z autorką w ceremoniach Pow Wow, Sweat Lodge i medytacjach szamańskich to jedyna w swoim rodzaju możliwość zapoznania się z indiańską kulturą widzianą oczami naszej rodaczki.

Nie mogę nie wspomnieć także o samym wydaniu książki, które prezentuje się niezwykle okazale. Duży format, miły w dotyku papier, a do tego wplecione w tekst liczne fotografie autorki z jej prywatnego archiwum niewątpliwie przyczyniają się do czerpania przyjemności z lektury tego dzieła.

Emigranckie wspomnienia oraz indiańskie podróże zostały przez autorkę otulone szalem cudownej poezji. Trudno oddać i ująć słowami wielość ludzkiego wnętrza, a jednak Katarzynie Georgiou właśnie tutaj udało się to zrobić. Udało się lirycznymi wierszami, nacechowanymi silnym ładunkiem emocjonalnym i uniwersalnością, oddać magię życia - nawet tego jeszcze nienarodzonego. Bardzo gorąco polecam wam ten zbiór, gdyż warto wybrać się na tę literacką wędrówkę "Indiańską ścieżką".

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Nasze życie zatacza koło – a bycie człowiekiem oznacza podróżowanie we wszystkich kierunkach (…)".



Wrocławska poetka dedykuje swoją książkę przede wszystkim miłośnikom magii życia codziennego oraz emigrantom – przekazując proste prawdy, o których w codziennym biegu zwyczajnie zapominamy. Z tej książki poetyckiej można i trzeba czerpać garściami, gdyż to prawdziwa...

„Moja ziemia obiecana obróciła się pył… Ot, życie. Musiałam odbyć podróż w głąb siebie, by zrozumieć, co mnie spotkało i co to doświadczenie niesie na przyszłość.”

Dopowiedzeniem wielokropka w tytule jest określenie – emigrantki. Katarzyna Georgiou nie ukrywa swej fascynacji kulturą Indian. Książka zaś stanowi epistolarny zapis wspomnień i doświadczeń autorki, która z głową pełną marzeń i wyobrażeń, jako młoda dziewczyna wyruszyła w podróż życia, by zasmakować jego różnorodności. Kiedy ma się dwadzieścia jeden lat, świat wydaje się otwarty dla nas z wszelką swą wielowymiarowością. Często jednak życie weryfikuje nasze wyobrażenia i oczekiwania dając w zamian prawdziwość swojej bytności.

Autorka szczerze i sugestywnie opowiada nam o sobie, o tej części egzystencji, która wzmocniła Jej charakter, nauczyła patrzeć na życie z innej perspektywy. Ujęły mnie wspomnienia odkrywania duchowych ścieżek, wsłuchiwania się w Naturę, koegzystencji człowieka z naturą, bo taką jasność właśnie przekazuje kultura indiańskich rytuałów i tradycji. Wszystko ma swój zalążek w przyrodzie, a my jako ludzie powinniśmy jej dziękować codziennie za to, co nam podsuwa. Matka Natura jest cierpliwa i tego powinniśmy się od niej uczyć. Znacie symbolikę słynnego łapacza snów? Czym w ogóle są nasze sny?

Katarzyna Georgiou pisze o istocie życia. Nie używa pompatycznych, szablonowych słów, by przekonać o swoistości i wyjątkowości, jakiej doznała. Ta książka jest znakomitym znakiem przystankowym w pędzącej, chaotycznej współczesności. Wywołuje wiele refleksji, głębszych chwil zadumy, przypomina o tym, co ważne. Wyprawy wiele wnoszą w nasze światopoglądy i perspektywy widzenia otaczającej rzeczywistości. Czasami wywołują masę sprzeczności, ale też pozwalają na wybudzenie się uśpionych, zablokowanych przez psychikę pragnień i marzeń. Wystarczy impuls, wsłuchanie się w siebie, by doświadczyć wielu nienazwanych doznań, często mistycznych.

Inspirująca książka „Indiańską ścieżką” Katarzyny Georgiou znajdzie wielu odbiorców. Z tej opowieści o prawdziwym życiu wypływa plastyczny obraz sentymentu, emocje, sugestywne afekty przeplecione poetycką nutą, jaka drzemie w autorce. Książka, której treść zachęci do zreflektowania się. Warto, naprawdę warto! Szczerze polecam!

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/06/przedpremierowo-patronat-medialny.html

„Moja ziemia obiecana obróciła się pył… Ot, życie. Musiałam odbyć podróż w głąb siebie, by zrozumieć, co mnie spotkało i co to doświadczenie niesie na przyszłość.”

Dopowiedzeniem wielokropka w tytule jest określenie – emigrantki. Katarzyna Georgiou nie ukrywa swej fascynacji kulturą Indian. Książka zaś stanowi epistolarny zapis wspomnień i doświadczeń autorki, która z...