Ogólnie bardzo fajnie się czytało, ale zakończenie pozostawia niedosyt

Ogólnie bardzo fajnie się czytało, ale zakończenie pozostawia niedosyt

Bardzo ciekawa kreacja postaci Jareda, niesamowicie wciągnęła mnie finałowa scena za murem i moment kiedy główny bohater zaczął wierzyć Mei, przestał ją podejrzewać o dokonane zbrodnie, i po raz pierwszy zaczął ją traktować jak człowieka. Podobał mi się też fakt, że Jared powoli oswajał się ze wszczepami w mózgu i wyglądało to bardzo naturalnie. Podsumowując, jedna z lepszych polskich sci-fi jakie znam, z miłą chęcią poznam ten świat lepiej.

Bardzo ciekawa kreacja postaci Jareda, niesamowicie wciągnęła mnie finałowa scena za murem i moment kiedy główny bohater zaczął wierzyć Mei, przestał ją podejrzewać o dokonane zbrodnie, i po raz pierwszy zaczął ją traktować jak człowieka. Podobał mi się też fakt, że Jared powoli oswajał się ze wszczepami w mózgu i wyglądało to bardzo naturalnie. Podsumowując, jedna z...

Łzy Mai

Zaskakująco dobra książka, na którą zwróciłem uwagę dzięki świetnej okładce : ) (Przy czym mam na myśli tę od wydawnictwa Uroboros, ta od Fabryki Słów jest beznadziejna… i tu się kłania marketingowa funkcja okładki, o której to funkcji wielu wydawców zapomina.)

Książka napisana wg recepty Alfreda Hitchcocka – najpierw trzęsienie ziemi, a potem napięcie stale rośnie. Przy czym początkowe trzęsienie nie wciągnęło mnie specjalnie, natomiast świetny styl autorki oraz płynność w opisywaniu technologii tak mi się spodobały, że czytałem dalej i niedługo potem sama historia również mnie wciągnęła.

„Łzy Mai” łączą cyberpunk z powieścią detektywistyczną. Akcja rozwija się w spokojnym tempie, dzięki czemu jest miejsce na poznanie świata, ciekawie opisanych technologii, rozważania na temat człowieczeństwa i rozterki głównego bohatera. To wszystko jest zgrabnie połączone i spojone toczącym się śledztwem. Podziwiam wiedzę autorki z zakresu neurobiologii i kryminalistyki. Wykorzystanie jej w połączeniu z pomysłami stricte cyberpunkowymi pogłębia świat, sprawiając wrażenie realności naukowej, której tak mało jest we współczesnej literaturze fantastycznej.

W sumie, książkę oceniam na 7/10, ale… w momencie dodawania recenzji „Łzy Mai” mają średnią 7.5, i jakoś tak mi się spodobały, że nie mam serca zaniżać im oceny, więc daję 8 : )

Wśród komentarzy widzę sporo malkontentów narzekających. Narzekanie na krajową literaturę fantastyczną jest od dawna wizytówką polskiego tzw. fandomu. Nowe fantasy – to nie to co Sapkowski, nowe s-f – Lem już dawno to przewidział, nowy cyberpunk – nudne i nic odkrywczego… Jasne, pytanie czego się oczekuje, jeśli odkrywczych myśli zapisanych po raz pierwszy, zachęcam do czytania traktatów starożytnych filozofów, ja oczekuję od współczesnej literatury fantastycznej rozrywki w konkretnym klimacie na co najmniej dobrym poziomie i dokładnie to otrzymałem od Pani Raduchowskiej. Po drugą odsłonę „Łez Mai” sięgnę na pewno i już teraz żałuję, że będzie to ostatnia część historii.

Pozdrawiam,
Jarek

Łzy Mai

Zaskakująco dobra książka, na którą zwróciłem uwagę dzięki świetnej okładce : ) (Przy czym mam na myśli tę od wydawnictwa Uroboros, ta od Fabryki Słów jest beznadziejna… i tu się kłania marketingowa funkcja okładki, o której to funkcji wielu wydawców zapomina.)

Książka napisana wg recepty Alfreda Hitchcocka – najpierw trzęsienie ziemi, a potem napięcie stale...

Klimat podobny do Blade Runnera, ale w mojej opinii opowieść o wiele od niego lepsza. Ktoś mi tę książkę kiedyś polecił, i od zakupu troszkę czekała na półce... ale jak zacząłem czytać to od razu zamówiłem Spectrum . Polecam 10/10

Klimat podobny do Blade Runnera, ale w mojej opinii opowieść o wiele od niego lepsza. Ktoś mi tę książkę kiedyś polecił, i od zakupu troszkę czekała na półce... ale jak zacząłem czytać to od razu zamówiłem Spectrum . Polecam 10/10

Świetnie opisany świat, Historia szybka zwalnia retrospektywą. Tytułowa bohaterka pojawia się na końcu. Zakończenie niby jest, brakuje wiele odpowiedzi.

Świetnie opisany świat, Historia szybka zwalnia retrospektywą. Tytułowa bohaterka pojawia się na końcu. Zakończenie niby jest, brakuje wiele odpowiedzi.

Styl autorki widać na pierwszy rzut oka, co jak dla mnie, jest wielką zaletą, ale niestety nie trafia do mnie klimat cyberpunkowego świata. Była to moja pierwsza próba zagłębienia się w taki gatunek i pomimo średnich wrażeń, myślę, że jeszcze kiedyś dam temu szansę ;)

Styl autorki widać na pierwszy rzut oka, co jak dla mnie, jest wielką zaletą, ale niestety nie trafia do mnie klimat cyberpunkowego świata. Była to moja pierwsza próba zagłębienia się w taki gatunek i pomimo średnich wrażeń, myślę, że jeszcze kiedyś dam temu szansę ;)

Wspaniały rozbudowany swiat który ma w sobie mix cyberpunka, łowcy androidów, postapo. Fajny kryminał i mocna fabułą, bohaterowie są super rozbudowani. Jedynie minus daje za to ze wspomniano ze Quinn ma dzieci a potem niebyło żadnej sceny z ich udziałem. Super rozkmina czym jest człowieczeństwo.

Wspaniały rozbudowany swiat który ma w sobie mix cyberpunka, łowcy androidów, postapo. Fajny kryminał i mocna fabułą, bohaterowie są super rozbudowani. Jedynie minus daje za to ze wspomniano ze Quinn ma dzieci a potem niebyło żadnej sceny z ich udziałem. Super rozkmina czym jest człowieczeństwo.

Jakże pięknie przedstawiony świat, stanowiący miks cyberpunka, postapo i łowcy androidów. Głębocy bohaterowie i perfekcyjnie ujęty wątek "czy android jest żywą istotą". No i genialne zakończenie, po którym od razu przeskoczyłem do tomu drugiego.

Jakże pięknie przedstawiony świat, stanowiący miks cyberpunka, postapo i łowcy androidów. Głębocy bohaterowie i perfekcyjnie ujęty wątek "czy android jest żywą istotą". No i genialne zakończenie, po którym od razu przeskoczyłem do tomu drugiego.

Bardzo porządny cyberpunk. Raduchowska kłania się klasyce, ale opowieść prowadzi po swojemu. Fabuła zaś okazuje się naprawdę interesująca i angażująca. Autorka zadaje ciekawe (ale też znane od dawna) pytana - klasycznie w tym podgatunku science fiction chodzi przede wszystkim o istotę człowieczeństwa i kwestię prawa do życia. Na plus zaliczyć można także wiarygodną kreację protagonistów.

Szkoda, że całość nie jest zamkniętą opowieścią, zakończenie jest jakby odrobinę zawieszone - pewne wątki zostają skończone, ale ten główny pozostaje otwarty. To w mojej opinii wada - brakuje mi w dzisiejszej fantastyce większej ilości książek nie obarczonych kontynuacjami. I to nawet wtedy, jeśli takowe również stoją na wysokim poziomie. Wracając jednak do meritum - "Łzy Mai" to świetna rozrywka. Kilku autorów o bardziej rozpoznawalnych nazwiskach mogłoby się od Martyny Raduchowskiej uczyć jak pisać dobry cyberpunk.

Bardzo porządny cyberpunk. Raduchowska kłania się klasyce, ale opowieść prowadzi po swojemu. Fabuła zaś okazuje się naprawdę interesująca i angażująca. Autorka zadaje ciekawe (ale też znane od dawna) pytana - klasycznie w tym podgatunku science fiction chodzi przede wszystkim o istotę człowieczeństwa i kwestię prawa do życia. Na plus zaliczyć można także wiarygodną kreację...

Przez ostatnie dwa lata mieliśmy w Polsce istny wysyp pozycji cyberpunkowych. Z jednej strony - miło, bo do czasów Cyberpunka 2077 i Altered Carbon gatunek obrastał kurzem i pajęczynami. Z drugiej strony - większość pozycji od polskich autorów pozostawiała wiele do życzenia.

"Łzy Mai" okazały się pozycją całkiem udaną, głównie dzięki naciskowi na eksplorację relacji człowieka z technologią - podejścia do augumentacji i sztucznej inteligencji. Do tego mamy całkiem nieźle zarysowanego głównego bohatera, który z tymi rozterkami się zmaga.

Na plus wypada też brak obsesji Japonią i gore porn, jak u co niektórych *kaszlu* Szmidt *kaszlu*.

Niestety nie brakuje też minusów - jak dość jednowymiarowe postacie poboczne i fabuła rozwijająca się w ślimaczym tempie. Największym problemem jest jednak fakt, że książka zamyka w zasadzie tylko jeden wątek fabularny. W ostatnim rozdziale wszystko staje na głowie, dostajemy odpowiedź na jedno czy dwa pytania, a całość kończy się dość nieudolnym cliffhangerem.

Szkoda, bo niewiele brakowało do naprawdę dobrej książki.

Przez ostatnie dwa lata mieliśmy w Polsce istny wysyp pozycji cyberpunkowych. Z jednej strony - miło, bo do czasów Cyberpunka 2077 i Altered Carbon gatunek obrastał kurzem i pajęczynami. Z drugiej strony - większość pozycji od polskich autorów pozostawiała wiele do życzenia.

"Łzy Mai" okazały się pozycją całkiem udaną, głównie dzięki naciskowi na eksplorację relacji...