Czarne światła: Łzy Mai

Nie spodziewałem się po autorce , która wydała raptem 5 książek, że Łzy Mai aż tak mnie zachwycą. To kolejny dowód na to, że książki ocenia się wyłącznie po ich treści. Jest to cyberpunk , a takie klimaty uwielbiam. Pani Martyna z wykształcenia jest psychologiem i kryminologiem, co skutecznie wykorzystuje w książce, która po części jest kryminałem i stanowi pewnego rodzaju studium psychologiczne. W najbliższych planach do przeczytania mam drugi tom oraz cykl szamanka od umarlaków. Książkę polecam osobom , które lubią klimaty miasta przyszłości, wszechobecnych wszczepów , cyborgów, replikantów oraz miłośnikom kryminałów i tajemnic.

Nie spodziewałem się po autorce , która wydała raptem 5 książek, że Łzy Mai aż tak mnie zachwycą. To kolejny dowód na to, że książki ocenia się wyłącznie po ich treści. Jest to cyberpunk , a takie klimaty uwielbiam. Pani Martyna z wykształcenia jest psychologiem i kryminologiem, co skutecznie wykorzystuje w książce, która po części jest kryminałem i stanowi pewnego rodzaju...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam problem jak ocenić tą książkę. Z jednej strony świat stworzony przez autorkę wydaje się być naprawdę ciekawy, tylko, że nie dane mi było poznać go głębiej. Zamiast tego dostałem historię na pograniczu kiepskiego kryminału. Brakuje mi opisów świata Mai, technologii, szczegółów, tego co ja jako fan sci-fi chciałbym dostać czytając książkę z tego gatunku. Denerwują mnie płaskie postacie i irracjonalne, żeby nie powiedzieć głupkowate zachowania głównego bohatera.
Na uwagę zasługują ostatnie rozdziały książki.
Tak czy inaczej książka jest warta uwagi nie żałuję spędzonego z nią czasu.
Ot, taka lekka książka jako przerwa pomiędzy poważniejszymi tematami.

Mam problem jak ocenić tą książkę. Z jednej strony świat stworzony przez autorkę wydaje się być naprawdę ciekawy, tylko, że nie dane mi było poznać go głębiej. Zamiast tego dostałem historię na pograniczu kiepskiego kryminału. Brakuje mi opisów świata Mai, technologii, szczegółów, tego co ja jako fan sci-fi chciałbym dostać czytając książkę z tego gatunku. Denerwują mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niby dobre, ale coś nie zgrzyta. Z pewnością wciąga i chce się czytać, ale... No właśnie jest ale, które nie pozwala całkowicie wczuć się w książkę. Przynajmniej mi. Mamy kryminał sf. Są androidy, powszechna technologia kontrolująca każdy twój ruch i bardzo tajemnicze morderstwa, które jakimś cudem unikają oku wielkiego brata. Brzmi bardzo obiecująco, nieprawdaż? Niestety upór z jakim śledczy próbuje przypisać zbrodnie konkretnej osobie jest denerwujący. Zamiast zadawać rzeczowe pytania, ślepo gna do obranego przez siebie celu. Niby można to wyjaśnić portretem psychologicznym, jednak coś w tym wszystkim nie zgrzyta. Przynajmniej ja nie mogłam wczuć się w bohatera i zrozumieć jego pobudek, które niekiedy były dla mnie bez sensu.
Mimo tego wszystkiego sam motyw zbrodni jest ciekawy i osobiście jestem w kropce, gdyż, aby poznać rozwiązanie muszę sięgnąć pod tom drugi - Spektrum, a z drugiej strony książka nie wciągnęła mnie na tyle, aby brnąć w nią dalej kupując kontynuację. Ciężko orzech do zgryzienia.

Niby dobre, ale coś nie zgrzyta. Z pewnością wciąga i chce się czytać, ale... No właśnie jest ale, które nie pozwala całkowicie wczuć się w książkę. Przynajmniej mi. Mamy kryminał sf. Są androidy, powszechna technologia kontrolująca każdy twój ruch i bardzo tajemnicze morderstwa, które jakimś cudem unikają oku wielkiego brata. Brzmi bardzo obiecująco, nieprawdaż? Niestety...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dawno temu porzuciłam książki science fiction. Współczesne. Książki z lat 70.-90. jak najbardziej. Do tego kryminał, za którym średnio przepadam. Ale jedno trzeba przyznać - akcja jest wartka, trzymająca w napięciu. Bohaterowi charakterystyczni, wyraziści. Dużo ciekawostek technogicznych. Zakończenie - nie tego się spodziewałam. Tematyka już wielokrotnie opisana i pokazana. Na początku byłam sceptyczna, ale historia mnie wciągnęła. Poza tym tytuł jest intrygujący i cały czas myślałam o łzach Mai. Czym są? O co chodziło z nimi? Jak się potoczy śledztwo? Kto zabija? Co chce przekazać? Każdy rozdział przynosił część odpowiedzi i stawiał nowe pytania.

Dawno temu porzuciłam książki science fiction. Współczesne. Książki z lat 70.-90. jak najbardziej. Do tego kryminał, za którym średnio przepadam. Ale jedno trzeba przyznać - akcja jest wartka, trzymająca w napięciu. Bohaterowi charakterystyczni, wyraziści. Dużo ciekawostek technogicznych. Zakończenie - nie tego się spodziewałam. Tematyka już wielokrotnie opisana i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No takie w sumie... nijakie. Są jakieś pomysły (moim zdaniem strasznie słabe ograniczenie miejsca akcji), ale nie najlepiej opowiedziane. Autorka jest mocno "kobiecą" pisarką, a na bohatera wybiera mężczyznę, na którego rzutuje kobiecą psychikę.
Zasatanwiam się nad następną częścią, także z uwagi, że książka nie jest pełną całością, jedynie wstępem...

Na własną odpowiedzialność....

No takie w sumie... nijakie. Są jakieś pomysły (moim zdaniem strasznie słabe ograniczenie miejsca akcji), ale nie najlepiej opowiedziane. Autorka jest mocno "kobiecą" pisarką, a na bohatera wybiera mężczyznę, na którego rzutuje kobiecą psychikę.
Zasatanwiam się nad następną częścią, także z uwagi, że książka nie jest pełną całością, jedynie wstępem...

Na własną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z powieściami w stylu cyberpunk z reguły mi nie pod drodze, ale okazuje się, że nie trzeba być fanem sci-fi, by sięgnąć po "Łzy Mai". Powieść Martyny Raduchowskiej to połączenie wartkiej akcji, ciekawych bohaterów, dobrych (a czasem nawet dowcipnych) dialogów i wątku obyczajowego. Do tego jest kryminałem poruszającym ważną kwestię poniekąd egzystencjalną, którą być może sami w rzeczywistości już niedługo będziemy rozstrzygać.

Z powieściami w stylu cyberpunk z reguły mi nie pod drodze, ale okazuje się, że nie trzeba być fanem sci-fi, by sięgnąć po "Łzy Mai". Powieść Martyny Raduchowskiej to połączenie wartkiej akcji, ciekawych bohaterów, dobrych (a czasem nawet dowcipnych) dialogów i wątku obyczajowego. Do tego jest kryminałem poruszającym ważną kwestię poniekąd egzystencjalną, którą być może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niedaleka przyszłość... Należysz do biedniejszej warstwy społeczeństwa, nie stać Cię na wszepki, czy ulepszenia cybernetyczne. Jedyną szansą na poprawę twojej sytuacji na rynku pracy jest nowa substancja - reinforsyna - usprawniająca pracę mózgu. Niestety po zaledwie kilku tygodniach zostaje wycofana z aptek. Będzie dostępna tylko dla tych, którzy mogą sprawdzić jej działanie na własnym klonie. Co robisz?
Jesteś androidem, replikantem, nie do odróżnienia od człowieka. Świetnie udajesz wszelkie emocje, ale nic nie czujesz. I choć chcesz być człowiekiem, to zdajesz sobie sprawę z tego, że jesteś tylko sztucznym tworem, imitacją, rzeczą, którą można bezkarnie dezaktywować, wyłączyć. Jest jednak substancja, która pozwoli ci odczuwać emocje, jednak jako zwykła "rzecz" nie masz prawa jej zażyć. Co robisz?
.
Powieść zaczyna się mocno - buntem i masakrą w firmie produkującej reinforsynę. Główny bohater - Jared traci tam cały zespół i sam prawie umiera w wyniku odniesionych ran. Po powrocie do pracy musi borykać się z traumą i własnymi lękami. Niespodziewanie trafia się śledztwo, w którym zabójca wymyka się wszelkim policyjnym systemom i tylko powrót do tradycyjnych metod może pomóc go ująć.
Zaintrygowani?
.
Książkę czytało mi się nierówno, po mocnym początku następuje spowolnienie akcji i dopiero druga połowa powieści sprawiła, że znowu dałam się porwać tej historii. Powieść kojarzyła mi się z "Blade Runnerem", a właściwie z książką Philipa K Dicka "Czy androidy śnią o elektrycznych owcach".
Jest to jedna z tych powieści, po których można sobie zadać pytania dotyczące człowieczeństwa. Bo czy człowiek traci swą duszę, gdy zmienia się w cyborga? A może android zyskuje duszę, gdy zaczyna odczuwać emocje? Kogo można zniszczyć bez ponoszenia konsekwencji: człowieka, klona, cyborga, a może tylko robota, androida lub replikanta? Lubicie czytać tego typu książki?
Śledztwo zostanie rozwiązane dopiero w drugim tomie, więc na pewno do niego sięgnę, bo Łzy Mai kończą się takim zwrotem akcji, że aż mnie korci, by dowiedzieć się co dalej się wydarzy.
https://www.instagram.com/p/CIgFPl_hdm0/

Niedaleka przyszłość... Należysz do biedniejszej warstwy społeczeństwa, nie stać Cię na wszepki, czy ulepszenia cybernetyczne. Jedyną szansą na poprawę twojej sytuacji na rynku pracy jest nowa substancja - reinforsyna - usprawniająca pracę mózgu. Niestety po zaledwie kilku tygodniach zostaje wycofana z aptek. Będzie dostępna tylko dla tych, którzy mogą sprawdzić jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Właśnie się dowiedziałam, że książka, którą właśnie przeczytałam, należy do gatunku cyberpunk 😁 Cóż, człowiek uczy się całe życie. Ja bym ją po prostu zakwalifikowała jako s-f, ale co ja tam wiem. Niezależnie od tego, jaki to gatunek, czyta się świetnie. Pamiętam, że jako nastolatka zaczytywałam się w tego typu historiach, potem mi przeszło, a od ubiegłego roku coś znowu mnie ciągnie do fantastyki, czy fantasy, czy też innego cyberpunka 😁😁
Rzecz dzieje się w całkiem bliskiej przyszłości, a latach trzydziestych XXI wieku, gdzie technologia jest już wszechobecna, a każdy, kogo na to stać może sobie zafundować nowe ciało, nowy mózg, nowe doznania, nowe umiejętności. Porucznik policji Jared Quinn wbrew sobie, również zostaje naszpikowany elektroniką, po tym, kiedy niemal zginął w masakrze w budynku Beyond Industries. Tym właśnie wydarzeniem rozpoczyna się książka. Kiedy Jared jest już w pełni sił, celem jego życia staje się odnalezienie i pozbycie się byłej partnerki, tytułowej Mai, którą podejrzewa o zdradę, niepowodzenie akcji i śmierć wszystkich członków jego oddziału. A w międzyczasie dochodzi do brutalnych morderstw, za które porucznik również obwinia Mayę. I tak zaczyna się pełna akcji, niewiarygodnych wydarzeń, świetna przygoda. Kończy się tak, że trzeba koniecznie zabrać się za kolejny tom, ale to za chwilę, bo teraz czas na zupełnie inny rodzaj literatury.
Łzy Mai polecam.

Właśnie się dowiedziałam, że książka, którą właśnie przeczytałam, należy do gatunku cyberpunk 😁 Cóż, człowiek uczy się całe życie. Ja bym ją po prostu zakwalifikowała jako s-f, ale co ja tam wiem. Niezależnie od tego, jaki to gatunek, czyta się świetnie. Pamiętam, że jako nastolatka zaczytywałam się w tego typu historiach, potem mi przeszło, a od ubiegłego roku coś znowu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Maja jest replikantką, androidem. Natomiast Jared - policjantem zrażonym do wszystkiego co naszpikowane elektroniką, cybermaszynerią i ulepszeniami świata, w którym żyje. Byli partnerami, do czasu Buntu, w którym Maja znalazła się po złej stronie. Czyjej? Oceńcie sami, bo Bunt, oparty został na reinforsynie - narkotyku, który umożliwił androidom odczuwanie uczyć.
Policjant wraca do pracy po Buncie, w którym bardzo ucierpiał. Między innymi dlatego nie chce pracować z żadnym z androidów lub ludźmi, którzy zdecydowali się na ulepszenie swojego ciała. Wtedy następuje seria morderstw, przy których cała "nowoczesna technologia" na nic się zdaje. Po prostu nie działa. W takim czasie Jared jest w swoim żywiole. Czy znajdzie mordercę? Kto nim jest i jakie ma motywy?
Łzy Mai są książką bardzo techniczną. Jak świat w którym toczy się akcja, narracja jest szczegółowo opisana technicznym i elektronicznym językiem, a pomimo tego jest do zrozumienia, dla osoby z techniką nie mającą za wiele do czynienia. A nie ukrywajmy, nie każdy pałał uczuciem do fizyki by znać ją na pamięć ;). Z drugiej strony Łzy Mai są książką bardzo filozoficzną, o zatraconej granicy gdzie kończy się człowiek a gdzie zaczyna android. A także o dramacie człowieka pałający nienawiścią do androidów, który sam został naszpikowany ich techniką.
Z jednej strony aspekt detektywistyczny mnie wciągnął, a z drugiej strony filozoficzno-etyczne rozterki na wpół zdrowego człowieka, któremu uciekło 2 lub 3 lata z życiorysu trochę mnie odstręczało. Może dlatego, że nie przepadam za psychologicznymi książkami i rozważaniami na pograniczu. A jednak cały ten świat przedstawiony został w dosyć przystępny sposób, i choć czasem słownictwo skłaniało mnie do sięgnięcia po słownik, to od końcówki książki nie mogłam się oderwać. Nie bacząc na długą drogę do poznania jej zakończenia, to sięgnę po drugą część.

Maja jest replikantką, androidem. Natomiast Jared - policjantem zrażonym do wszystkiego co naszpikowane elektroniką, cybermaszynerią i ulepszeniami świata, w którym żyje. Byli partnerami, do czasu Buntu, w którym Maja znalazła się po złej stronie. Czyjej? Oceńcie sami, bo Bunt, oparty został na reinforsynie - narkotyku, który umożliwił androidom odczuwanie uczyć. ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wprost genialne. Przyszłość i cyberpunk. Widziane oczami upartego funkcjonariusza Reda, przeciwnika wszelkich technologi zmienionego wbrew własnej woli w ,,cyborga". Polecam

Wprost genialne. Przyszłość i cyberpunk. Widziane oczami upartego funkcjonariusza Reda, przeciwnika wszelkich technologi zmienionego wbrew własnej woli w ,,cyborga". Polecam

Pokaż mimo to