Książka na jeden wieczór. Jest to baśń filozoficzna, która na pewno nie wszystkim się spodoba. Rozumiana dosłownie, wydać się może nieco abstrakcyjna, nawet nudna. Jednak podczas otworzenie się nieco na metaforę, "mądrości życiowe" (czyt. filozofię) daje do myślenia.
W warstwie "powierzchniowej" podoba mi się wrażliwość i otwartość głównej bohaterki (tytułowej tygrysicy) na piękno natury, które w zabieganych, pędzących czasach, mam wrażenie, nam umyka.
Książka warta uwagi licealistów i starszych czytelników.

Książka na jeden wieczór. Jest to baśń filozoficzna, która na pewno nie wszystkim się spodoba. Rozumiana dosłownie, wydać się może nieco abstrakcyjna, nawet nudna. Jednak podczas otworzenie się nieco na metaforę, "mądrości życiowe" (czyt. filozofię) daje do myślenia.
W warstwie "powierzchniowej" podoba mi się wrażliwość i otwartość głównej bohaterki (tytułowej tygrysicy) na...

Wzruszająca, smutna i jednocześnie ciepła. To była fascynująca przygoda czytelnicza.

Wzruszająca, smutna i jednocześnie ciepła. To była fascynująca przygoda czytelnicza.

To pewnie była raczej dobra opowieść, ale taka bardziej dla dzieci. Czytałam i cały czas słyszałam w głowie patetyczne prawdy, wygłaszane na temat życia. Ciągle czułam, że autorka grozi mi palcem i poucza, jak mam przeżyć własne życie.
Musisz być sobą, bo inaczej utracisz wolność - tak mogłabym streścić całość. Dla mnie troszkę rozczarowujące.

To pewnie była raczej dobra opowieść, ale taka bardziej dla dzieci. Czytałam i cały czas słyszałam w głowie patetyczne prawdy, wygłaszane na temat życia. Ciągle czułam, że autorka grozi mi palcem i poucza, jak mam przeżyć własne życie.
Musisz być sobą, bo inaczej utracisz wolność - tak mogłabym streścić całość. Dla mnie troszkę rozczarowujące.

Choć Mała Tygrysica uczy się polowania od swojej matki i radzenia sobie w trudnych warunkach, to tak naprawdę różni się od innych przedstawicieli tym, że często lubi zastanawiać się nad sprawami związanymi ze światem i sensem życia, a także nie rozumie dlaczego ma zachowywać się tak samo jak inni. Gdy dorasta jej matka prosi ją i jej brata, by poszukali sobie terenów, w których będą mogli się osiedlić i znaleźć inne tygrysy do pary. Niebawem na drodze tygrysicy staje człowiek, który tak jak ona, poszedł zupełnie inną drogą niż jego rodzina. Choć matka ostrzegała ją przed ludźmi, twierdząc, i są złymi istotami to tygrysica zaprzyjaźnia się z człowiekiem.

Tytułowa Tygrysica to istota, która na skutek splotu różnego rodzaju zdarzeń podróżuje po świecie i zastanawia się nad tym, dlaczego rzeczywistość jest aż tak skomplikowana, a także nad złożonością motywów zachowań ludzi i zwierząt. Zmaga się z różnego rodzaju wyzwaniami, ale stara się być autentyczna, pozostawiać wierna swoim wartościom i nie upodabniać się do innych. Stara się również dbać, o to, by być istotą wolną i sama podejmuje wiele ważnych dla siebie decyzji. Jej rozmowy z człowiekiem sprawiają, że potrafi lepiej zrozumieć złożoność świata oraz to, dlaczego warto być sobą.

"Tygrysica i akrobata" autorstwa Susanny Tamaro była pierwszą książką z "Serii z Żurawiem" (wydawanej przez Uniwersytet Jagielloński),po jaką miałem okazję sięgnąć. Ujęła mnie ona swoją tematyką i poetyckością, a także zachwyciła mnie ciekawymi przemyśleniami. Zmusiła mnie również do przemyśleń, związanych z poszukiwaniem przez ludzi własnej drogi życiowej. Myślę, że jest to powieść, która przypadnie do gustu zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom.

Choć Mała Tygrysica uczy się polowania od swojej matki i radzenia sobie w trudnych warunkach, to tak naprawdę różni się od innych przedstawicieli tym, że często lubi zastanawiać się nad sprawami związanymi ze światem i sensem życia, a także nie rozumie dlaczego ma zachowywać się tak samo jak inni. Gdy dorasta jej matka prosi ją i jej brata, by poszukali sobie terenów, w...

Dorosły znajdzie w tej książce coś dla siebie i dziecko również. Jednak przez to nawiązania do ważnych problemów jak śmierć, miłość i zaufanie zostało przedstawione w bardzo prosty sposób. A jednak jak już sięgam po literature piękną oczekuje czegoś więcej.
Mimo wszystko uważam że to dobra książka. Idealna do przeczytania przed snem dla mniejszych czytelników.

Dorosły znajdzie w tej książce coś dla siebie i dziecko również. Jednak przez to nawiązania do ważnych problemów jak śmierć, miłość i zaufanie zostało przedstawione w bardzo prosty sposób. A jednak jak już sięgam po literature piękną oczekuje czegoś więcej.
Mimo wszystko uważam że to dobra książka. Idealna do przeczytania przed snem dla mniejszych czytelników.

Uwielbiam serię z Żurawiem. Dzięki niej można poznać inną kulturę i zwyczaje różnych krajów. "Tygrysica i akrobata" to opowieść o prawdziwej przyjaźni, o wolności, o poszukiwaniu sensu życia, o tym, że trzeba być sobą, nawet wtedy, gdy nie pasujemy do schematu życia danego gatunku. Tygrysica poszukuje swojej drogi w życiu, przemierzając wiele różnych miejsc i poznając inne zwierzęta, a nawet człowieka, przed którym ostrzega ją matka. Jest to książka filozoficzna, skłaniająca do refleksji, a przy tym napisana pięknym, poetyckim językiem.

Uwielbiam serię z Żurawiem. Dzięki niej można poznać inną kulturę i zwyczaje różnych krajów. "Tygrysica i akrobata" to opowieść o prawdziwej przyjaźni, o wolności, o poszukiwaniu sensu życia, o tym, że trzeba być sobą, nawet wtedy, gdy nie pasujemy do schematu życia danego gatunku. Tygrysica poszukuje swojej drogi w życiu, przemierzając wiele różnych miejsc i poznając inne...

Przepiękna.

Przepiękna.

Ale miłość, która nie szanuje wolności drugiego, czym jest taka miłość?

W sercu tajgi rodzi się dwoje tygrysów. Ich matka tygrysica jest wspaniałą matką, jednak skrywała pewną tajemnicę ze swojej młodości. Uczy swoje dzieci jak być tygrysem i żyć jak tygrys, ale zostawia im wolność wyboru. Mała tygrysica zadaje trudne pytania o sens życia, przeznaczenie i wolność wyboru. Kiedy staje się dojrzałą tygrysicą, porzuca utarte ścieżki tygrysów, wybiera samotność i wyrusza na własny szlak. Na swej drodze spotyka ludzi, różnych ludzi. Z niektórymi potrafi się porozumieć. Spotyka też inne tygrysy i inne zwierzęta. Towarzyszymy jej przez całe życie, w którym pragnie je zrozumieć i być szczęśliwa. Popełnia błędy, przeżywa rozterki, ale nie przestaje marzyć i nie traci nadziei. Poznajemy dzięki niej, czym jest miłość, przyjaźń, wolność, ale też niewola, rozpacz, smutek, kłamstwo i pogodzenie się z losem. Kontrowersyjnym może wydawać się stwierdzenie: „to my jako pierwsi sami się więzimy”, jednak jeżeli wewnętrznie pogodzimy się z niewolą i już nie pragniemy nic zmienić, czy sami się nie więzimy. „Jest ból, który pochodzi od nas samych, oraz ból, który pochodzi z Nieba. Pierwszy jest jak węzeł na bardzo cienkim sznurze. Aby go rozsupłać, trzeba być cierpliwym, sprawdzić, jaki to rodzaj węzła, i mieć cienkie i mocne palce. Wobec drugiego, niestety, nie da się nic zrobić.” Jak trudno czasami te bóle odróżnić?
Lubię baśnie filozoficzne, gdyż z pozoru w prostej historii kryje się wiele symboli i warstw znaczeniowych. Przeznaczona jest dla każdego wieku i w zależności od wieku odkrywamy inne jej warstwy i inne znaczenia. Dzieci po przeczytaniu będą zadawać inne pytania niż dorośli, chociaż część pytań będzie wspólna. W takich opowieściach najważniejsze są uczucia, jakie wzbudzają i refleksje po przeczytaniu. Można powiedzieć, że ta historia rośnie wraz z czytelnikiem. Trudno nie pokochać tygrysicy, jej odwagi w szukaniu własnej drogi. Dokonując wyboru wie co traci, ale nie wie dokładnie co zyska, podąża jednak swoją drogą. Mnie ujęła matka tygrysica i jak wychowywała swoje tygrysiątka. „Tygrysica i akrobata” jest cudowną opowieścią, która oczarowuje czytelnika i stawia pytania o najważniejsze w życiu człowieka wartości.

Ale miłość, która nie szanuje wolności drugiego, czym jest taka miłość?

W sercu tajgi rodzi się dwoje tygrysów. Ich matka tygrysica jest wspaniałą matką, jednak skrywała pewną tajemnicę ze swojej młodości. Uczy swoje dzieci jak być tygrysem i żyć jak tygrys, ale zostawia im wolność wyboru. Mała tygrysica zadaje trudne pytania o sens życia, przeznaczenie i wolność wyboru....

Zdarzają się opowieści, których główną siłą pozostaje prostota. Owe historie przenoszą dorosłego czytelnika w świat dzieciństwa, do krainy, gdzie wszystko wydaje się proste i rządzi się jasnymi, wyraźnie określonymi prawami. Nie inaczej jest w przypadku baśniowej przypowieści - "Tygrysicy i akrobaty".

Włoska autorka opowiada historię Tygrysicy, wychowanej pod czułym okiem matki i poszukującej swego przeznaczenia po rozstaniu z rodzicielką. Towarzyszymy jej od wczesnego dzieciństwa, przez trudny okres dojrzewania, aż do późnej starości. Jesteśmy świadkami rozterek, które pojawiają się w momencie, gdy do jej stabilnego świata wkracza człowiek.

Mimo iż opowieść Tamaro odznacza się wyjątkową prostotą, przepełniają ją również symbole i alegorie, można odczytywać ją więc na wiele sposobów. Autorka stawia pytania o najważniejsze w życiu człowieka wartości i zastanawia się, jak zachować wiarę w świecie, goniącym za prostym zyskiem.

Być może preferuję nieco inną literaturę, lecz baśniowość "Tygrysicy i akrobaty" potrafi mocno poruszyć czytelniczą wyobraźnię, zapadając głęboko w pamięć. W końcu każdy z nas chce poczuć się od czasu do czasu dzieckiem.

Zdarzają się opowieści, których główną siłą pozostaje prostota. Owe historie przenoszą dorosłego czytelnika w świat dzieciństwa, do krainy, gdzie wszystko wydaje się proste i rządzi się jasnymi, wyraźnie określonymi prawami. Nie inaczej jest w przypadku baśniowej przypowieści - "Tygrysicy i akrobaty".

Włoska autorka opowiada historię Tygrysicy, wychowanej pod czułym okiem...

Nigdy nie lubiłam bajek. A to jest bajka w najczystszej postaci.
Nigdy nie lubiłam nachalnych moralnych wskazówek, a tu aż zęby bolą.

Nie wiem dla kogo jest ta książka. Dla dzieci za trudna, dla dorosłych zbyt infantylna.
Ale to przecież Seria z Żurawiem, więc pewnie czegoś nie zrozumiałam.

Nigdy nie lubiłam bajek. A to jest bajka w najczystszej postaci.
Nigdy nie lubiłam nachalnych moralnych wskazówek, a tu aż zęby bolą.

Nie wiem dla kogo jest ta książka. Dla dzieci za trudna, dla dorosłych zbyt infantylna.
Ale to przecież Seria z Żurawiem, więc pewnie czegoś nie zrozumiałam.