Wzruszająca, smutna i jednocześnie ciepła. To była fascynująca przygoda czytelnicza.

Wzruszająca, smutna i jednocześnie ciepła. To była fascynująca przygoda czytelnicza.

To pewnie była raczej dobra opowieść, ale taka bardziej dla dzieci. Czytałam i cały czas słyszałam w głowie patetyczne prawdy, wygłaszane na temat życia. Ciągle czułam, że autorka grozi mi palcem i poucza, jak mam przeżyć własne życie.
Musisz być sobą, bo inaczej utracisz wolność - tak mogłabym streścić całość. Dla mnie troszkę rozczarowujące.

To pewnie była raczej dobra opowieść, ale taka bardziej dla dzieci. Czytałam i cały czas słyszałam w głowie patetyczne prawdy, wygłaszane na temat życia. Ciągle czułam, że autorka grozi mi palcem i poucza, jak mam przeżyć własne życie.
Musisz być sobą, bo inaczej utracisz wolność - tak mogłabym streścić całość. Dla mnie troszkę rozczarowujące.

Choć Mała Tygrysica uczy się polowania od swojej matki i radzenia sobie w trudnych warunkach, to tak naprawdę różni się od innych przedstawicieli tym, że często lubi zastanawiać się nad sprawami związanymi ze światem i sensem życia, a także nie rozumie dlaczego ma zachowywać się tak samo jak inni. Gdy dorasta jej matka prosi ją i jej brata, by poszukali sobie terenów, w których będą mogli się osiedlić i znaleźć inne tygrysy do pary. Niebawem na drodze tygrysicy staje człowiek, który tak jak ona, poszedł zupełnie inną drogą niż jego rodzina. Choć matka ostrzegała ją przed ludźmi, twierdząc, i są złymi istotami to tygrysica zaprzyjaźnia się z człowiekiem.

Tytułowa Tygrysica to istota, która na skutek splotu różnego rodzaju zdarzeń podróżuje po świecie i zastanawia się nad tym, dlaczego rzeczywistość jest aż tak skomplikowana, a także nad złożonością motywów zachowań ludzi i zwierząt. Zmaga się z różnego rodzaju wyzwaniami, ale stara się być autentyczna, pozostawiać wierna swoim wartościom i nie upodabniać się do innych. Stara się również dbać, o to, by być istotą wolną i sama podejmuje wiele ważnych dla siebie decyzji. Jej rozmowy z człowiekiem sprawiają, że potrafi lepiej zrozumieć złożoność świata oraz to, dlaczego warto być sobą.

"Tygrysica i akrobata" autorstwa Susanny Tamaro była pierwszą książką z "Serii z Żurawiem" (wydawanej przez Uniwersytet Jagielloński),po jaką miałem okazję sięgnąć. Ujęła mnie ona swoją tematyką i poetyckością, a także zachwyciła mnie ciekawymi przemyśleniami. Zmusiła mnie również do przemyśleń, związanych z poszukiwaniem przez ludzi własnej drogi życiowej. Myślę, że jest to powieść, która przypadnie do gustu zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom.

Choć Mała Tygrysica uczy się polowania od swojej matki i radzenia sobie w trudnych warunkach, to tak naprawdę różni się od innych przedstawicieli tym, że często lubi zastanawiać się nad sprawami związanymi ze światem i sensem życia, a także nie rozumie dlaczego ma zachowywać się tak samo jak inni. Gdy dorasta jej matka prosi ją i jej brata, by poszukali sobie terenów, w...

Dorosły znajdzie w tej książce coś dla siebie i dziecko również. Jednak przez to nawiązania do ważnych problemów jak śmierć, miłość i zaufanie zostało przedstawione w bardzo prosty sposób. A jednak jak już sięgam po literature piękną oczekuje czegoś więcej.
Mimo wszystko uważam że to dobra książka. Idealna do przeczytania przed snem dla mniejszych czytelników.

Dorosły znajdzie w tej książce coś dla siebie i dziecko również. Jednak przez to nawiązania do ważnych problemów jak śmierć, miłość i zaufanie zostało przedstawione w bardzo prosty sposób. A jednak jak już sięgam po literature piękną oczekuje czegoś więcej.
Mimo wszystko uważam że to dobra książka. Idealna do przeczytania przed snem dla mniejszych czytelników.

Uwielbiam serię z Żurawiem. Dzięki niej można poznać inną kulturę i zwyczaje różnych krajów. "Tygrysica i akrobata" to opowieść o prawdziwej przyjaźni, o wolności, o poszukiwaniu sensu życia, o tym, że trzeba być sobą, nawet wtedy, gdy nie pasujemy do schematu życia danego gatunku. Tygrysica poszukuje swojej drogi w życiu, przemierzając wiele różnych miejsc i poznając inne zwierzęta, a nawet człowieka, przed którym ostrzega ją matka. Jest to książka filozoficzna, skłaniająca do refleksji, a przy tym napisana pięknym, poetyckim językiem.

Uwielbiam serię z Żurawiem. Dzięki niej można poznać inną kulturę i zwyczaje różnych krajów. "Tygrysica i akrobata" to opowieść o prawdziwej przyjaźni, o wolności, o poszukiwaniu sensu życia, o tym, że trzeba być sobą, nawet wtedy, gdy nie pasujemy do schematu życia danego gatunku. Tygrysica poszukuje swojej drogi w życiu, przemierzając wiele różnych miejsc i poznając inne...

Przepiękna.

Przepiękna.

Ale miłość, która nie szanuje wolności drugiego, czym jest taka miłość?

W sercu tajgi rodzi się dwoje tygrysów. Ich matka tygrysica jest wspaniałą matką, jednak skrywała pewną tajemnicę ze swojej młodości. Uczy swoje dzieci jak być tygrysem i żyć jak tygrys, ale zostawia im wolność wyboru. Mała tygrysica zadaje trudne pytania o sens życia, przeznaczenie i wolność wyboru. Kiedy staje się dojrzałą tygrysicą, porzuca utarte ścieżki tygrysów, wybiera samotność i wyrusza na własny szlak. Na swej drodze spotyka ludzi, różnych ludzi. Z niektórymi potrafi się porozumieć. Spotyka też inne tygrysy i inne zwierzęta. Towarzyszymy jej przez całe życie, w którym pragnie je zrozumieć i być szczęśliwa. Popełnia błędy, przeżywa rozterki, ale nie przestaje marzyć i nie traci nadziei. Poznajemy dzięki niej, czym jest miłość, przyjaźń, wolność, ale też niewola, rozpacz, smutek, kłamstwo i pogodzenie się z losem. Kontrowersyjnym może wydawać się stwierdzenie: „to my jako pierwsi sami się więzimy”, jednak jeżeli wewnętrznie pogodzimy się z niewolą i już nie pragniemy nic zmienić, czy sami się nie więzimy. „Jest ból, który pochodzi od nas samych, oraz ból, który pochodzi z Nieba. Pierwszy jest jak węzeł na bardzo cienkim sznurze. Aby go rozsupłać, trzeba być cierpliwym, sprawdzić, jaki to rodzaj węzła, i mieć cienkie i mocne palce. Wobec drugiego, niestety, nie da się nic zrobić.” Jak trudno czasami te bóle odróżnić?
Lubię baśnie filozoficzne, gdyż z pozoru w prostej historii kryje się wiele symboli i warstw znaczeniowych. Przeznaczona jest dla każdego wieku i w zależności od wieku odkrywamy inne jej warstwy i inne znaczenia. Dzieci po przeczytaniu będą zadawać inne pytania niż dorośli, chociaż część pytań będzie wspólna. W takich opowieściach najważniejsze są uczucia, jakie wzbudzają i refleksje po przeczytaniu. Można powiedzieć, że ta historia rośnie wraz z czytelnikiem. Trudno nie pokochać tygrysicy, jej odwagi w szukaniu własnej drogi. Dokonując wyboru wie co traci, ale nie wie dokładnie co zyska, podąża jednak swoją drogą. Mnie ujęła matka tygrysica i jak wychowywała swoje tygrysiątka. „Tygrysica i akrobata” jest cudowną opowieścią, która oczarowuje czytelnika i stawia pytania o najważniejsze w życiu człowieka wartości.

Ale miłość, która nie szanuje wolności drugiego, czym jest taka miłość?

W sercu tajgi rodzi się dwoje tygrysów. Ich matka tygrysica jest wspaniałą matką, jednak skrywała pewną tajemnicę ze swojej młodości. Uczy swoje dzieci jak być tygrysem i żyć jak tygrys, ale zostawia im wolność wyboru. Mała tygrysica zadaje trudne pytania o sens życia, przeznaczenie i wolność wyboru....

Zdarzają się opowieści, których główną siłą pozostaje prostota. Owe historie przenoszą dorosłego czytelnika w świat dzieciństwa, do krainy, gdzie wszystko wydaje się proste i rządzi się jasnymi, wyraźnie określonymi prawami. Nie inaczej jest w przypadku baśniowej przypowieści - "Tygrysicy i akrobaty".

Włoska autorka opowiada historię Tygrysicy, wychowanej pod czułym okiem matki i poszukującej swego przeznaczenia po rozstaniu z rodzicielką. Towarzyszymy jej od wczesnego dzieciństwa, przez trudny okres dojrzewania, aż do późnej starości. Jesteśmy świadkami rozterek, które pojawiają się w momencie, gdy do jej stabilnego świata wkracza człowiek.

Mimo iż opowieść Tamaro odznacza się wyjątkową prostotą, przepełniają ją również symbole i alegorie, można odczytywać ją więc na wiele sposobów. Autorka stawia pytania o najważniejsze w życiu człowieka wartości i zastanawia się, jak zachować wiarę w świecie, goniącym za prostym zyskiem.

Być może preferuję nieco inną literaturę, lecz baśniowość "Tygrysicy i akrobaty" potrafi mocno poruszyć czytelniczą wyobraźnię, zapadając głęboko w pamięć. W końcu każdy z nas chce poczuć się od czasu do czasu dzieckiem.

Zdarzają się opowieści, których główną siłą pozostaje prostota. Owe historie przenoszą dorosłego czytelnika w świat dzieciństwa, do krainy, gdzie wszystko wydaje się proste i rządzi się jasnymi, wyraźnie określonymi prawami. Nie inaczej jest w przypadku baśniowej przypowieści - "Tygrysicy i akrobaty".

Włoska autorka opowiada historię Tygrysicy, wychowanej pod czułym okiem...

Nigdy nie lubiłam bajek. A to jest bajka w najczystszej postaci.
Nigdy nie lubiłam nachalnych moralnych wskazówek, a tu aż zęby bolą.

Nie wiem dla kogo jest ta książka. Dla dzieci za trudna, dla dorosłych zbyt infantylna.
Ale to przecież Seria z Żurawiem, więc pewnie czegoś nie zrozumiałam.

Nigdy nie lubiłam bajek. A to jest bajka w najczystszej postaci.
Nigdy nie lubiłam nachalnych moralnych wskazówek, a tu aż zęby bolą.

Nie wiem dla kogo jest ta książka. Dla dzieci za trudna, dla dorosłych zbyt infantylna.
Ale to przecież Seria z Żurawiem, więc pewnie czegoś nie zrozumiałam.

Nowa książka Susanny Tamaro „Tygrysica i akrobata” ukazała się w Serii z Żurawiem Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jest to nie tylko książka dla dzieci, która kończy się morałem. Z pewnością każdy dorosły czytelnik odnajdzie coś wartościowego dla siebie.

Tytułowa Tygrysica mieszka w Tajdze, gdzie matka Tygrysica wprowadzą ją i brata w tajniki dorosłego życia. Okazuje się, że gdy nadchodzi czas rozstania mała Tygrysica nie dojrzała jeszcze do założenia własnej rodziny i znalezienia swojego miejsca. Nie potrafi poradzić sobie z samotnością. Nie jest typowym tygrysem, nie może odnaleźć w sobie tego, do czego została stworzona. Do czasu, kiedy poznaje Człowieka. Mimo słów matki, która przestrzegała ją przed ludźmi, Tygrysica z początku nieufna zaprzyjaźnia się z człowiekiem. Ów mężczyzna mieszka w małym domku w środku lasu. Okazuje się, że rozumieją się bez słów. Co może wydawać się dość dziwne, że drapieżne zwierzę odnalazło wspólny język z człowiekiem. Niestety do czasu. Sielanka kończy się, gdy jej przyjaciel zostaje zastrzelony przez innych ludzi. Ona zostaje porwana i dołącza do grupy cyrkowej, gdzie wiedzie marny żywot w zamknięciu.

Można powiedzieć, że Susanna Tamaro wykreowała opowieść z motywem drogi życia. Poszukiwanie własnego „ja” oraz wartości w swoim życiu: zaufanie i przyjaźń. Nie bez powodu ta książka jest uznawana baśnią filozoficzną. Ciekawe, ilu czytelników mogło utożsamić się z małą Tygrysicą.

Nowa książka Susanny Tamaro „Tygrysica i akrobata” ukazała się w Serii z Żurawiem Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jest to nie tylko książka dla dzieci, która kończy się morałem. Z pewnością każdy dorosły czytelnik odnajdzie coś wartościowego dla siebie.

Tytułowa Tygrysica mieszka w Tajdze, gdzie matka Tygrysica wprowadzą ją i brata w tajniki dorosłego życia....