Diabeł ubiera się u Prady

Pierwszy raz musze stwierdzić, że film przebił książkę..

Pierwszy raz musze stwierdzić, że film przebił książkę..

Pokaż mimo to

Nic na to nie poradzę, że uwielbiam takie książki. Lekkie, kobiece, trochę z humorem, trochę wzruszające... Będę do niej wracać :)

Nic na to nie poradzę, że uwielbiam takie książki. Lekkie, kobiece, trochę z humorem, trochę wzruszające... Będę do niej wracać :)

Pokaż mimo to

Film mi się podobał, ale powieść rozczarowała. Za bardzo się snuje, jest tak sobie napisana. Może gdybym poznawał w odwrotnej kolejności, gwiazdek byłoby więcej. A może to jest bardziej filmowy niż powieściowy temat? Powieści moim zdaniem brakuje pazura filmu, no i modę lepiej się chłonie oczami niż umysłem ;)

Film mi się podobał, ale powieść rozczarowała. Za bardzo się snuje, jest tak sobie napisana. Może gdybym poznawał w odwrotnej kolejności, gwiazdek byłoby więcej. A może to jest bardziej filmowy niż powieściowy temat? Powieści moim zdaniem brakuje pazura filmu, no i modę lepiej się chłonie oczami niż umysłem ;)

Pokaż mimo to

Każdy powinien znać tą historię, Andrea pochodzi z małego miasteczka i w Nowym Jorku chce spełnić swoje dziennikarskie marzenia. Dziwnym trafem zostaje asystentką w prestiżowym magazynie modowym. Szybko się przekonuje się, że jej szefowa "jest z piekła rodem". Dziewczyna musi przetrwać rok by mieć jakiekolwiek szanse na prace w wymarzonym zawodzie. Zostaje służką, która ma wszystko wiedzieć i umieć załatwić nawet coś niemożliwego. Czy da radę wytrzymać rok? Czy sławna Miranda jest taka naprawdę zła czy tylko ukrywa coś pod tą maską?



Ekranizację tej książki oglądałam już nieraz i naprawdę lubię ten film, dlatego byłam bardzo ciekawa jak wyszedł pierwowzór. I no stety niestety osobiście bardziej podobał mi się film, ale już się tłumaczę.

Po pierwsze w książce mamy wspomnianych naprawdę wiele znanych postaci, marek i tytuły magazynów związanych z modą. Przez co łatwo się pogubić i kompletnie stracić wątek. Pewnie książka obraca się w tym temacie i autorka świetnie się do tego przygotowała, jednak no było tego trochę za dużo i nie będę zaprzeczać, że przez to, część tekstu omijałam.

Co do bohaterów to w książce Miranda od początku do końca była dla mnie nieznośna. To wredna baba, która myśli tylko o sobie i nikogo nie szanuje. Jest wredna i podła i czasami wymaga wręcz nieosiągalnego. To było bardzo irytujące. Skoro jest znana i jej głos się liczy to wszystko jej wolno, a pracownicy chodzą za nią jak marionetki. Zaś Andrea była taka bezpłciowa. Nie miała charakteru i ogólnie niczym się nie wyróżniała. Łatwo można było na nią wpłynąć i ona tego nie widziała. Po prostu była dla mnie kompletnie obojętna.

Co mnie jeszcze denerwowało to styl pisania, bo nie był on zbyt lekki i dopiero w połowie tak naprawdę się wciągnęłam by śledzić dalsze wydarzenia. Do tego ciągle powtarzające się zdanie "niejedna dziewczyna dałaby się się za to miejsce zabić", zdecydowanie niejedna i dlatego żadna nie wytrzymywała z nią dłuższej niż rok. No ogólnie początek był naprawdę ciężki.

Podsumowując ja wiem że pojechałam po tej książce i co chwilę narzekałam, ale nie potrafiłam dać jej bardzo niską notę, ponieważ mam do tej historii sentyment i ogólnie jak już się wciągnęłam to nie było aż tak źle. Dla mnie film był o tyle lepszy, że pokazywał najważniejsze wątki, aktorzy dali życie postaciom i ogólnie nie powtarzali co chwila nazwy marek czy magazynów. Dlatego jeżeli podobał Wam się film to po książkę sięgnijcie, bo trochę inaczej spojrzycie na tą fabułę, a jeśli nie, to aż sama się dziwię, że to sugeruję, ale obejrzyjcie lepiej film, a inną lekturę sobie wybierzcie.

Każdy powinien znać tą historię, Andrea pochodzi z małego miasteczka i w Nowym Jorku chce spełnić swoje dziennikarskie marzenia. Dziwnym trafem zostaje asystentką w prestiżowym magazynie modowym. Szybko się przekonuje się, że jej szefowa "jest z piekła rodem". Dziewczyna musi przetrwać rok by mieć jakiekolwiek szanse na prace w wymarzonym zawodzie. Zostaje służką, która ma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lekka. Z gatunku: przeczytać, nawet z przyjemnością i zapomnieć.

Bardzo lekka. Z gatunku: przeczytać, nawet z przyjemnością i zapomnieć.

Pokaż mimo to

Nie jestem w stanie zrozumieć jak można napisać, że książka jest gorsza od filmu. Jestem po zdecydowanej drugiej stronie barykady.

Książkę przeczytałam chyba z dziesięć razy, jest fantastyczna. Poziom humoru wręcz wybitny, absurd niektórych sytuacji wyciśnie niejedno parsknięcie śmiechem. Film strasznie mnie zirytował - zmieniono tyle istotnych wątków, że cała fabuła straciła swój smaczek. Książka porusza też temat alkoholizmu w gronie najbliższych - w filmie ten wątek jak i całą osobę Lili zmieniono od A do Z, począwszy od zażyłości stosunków, przez charakter, zainteresowania aż po kolor skóry. Podobało mi się przedstawienie alkoholika w sposób zupełnie inny, niż wyobrażenia. Alkoholikiem może być młoda, piękna, osiągająca sukcesy kobieta, nie tylko brodaty mężczyzna po 40. Alkoholizm przyjaciółki jest również jednym z głównych powodów odejścia Andrei z pracy, sam fakt tego jak odmiennie przedstawiono rozstanie Mirandy i Andrei oraz ich późniejsze stosunki jest niepojęty. Po co to zmieniono? Co było złego w publicznym oznajmieniu Mirandzie, że ma się pie***lić? Uwielbiałam ten moment, a w filmie... takie to mdłe wszystko. Na dodatek film zrobił z Andrei panienkę lekkich obyczajów za sprawą kompletnie przeinaczonego romansu z Christianem. W książce ani z nim nie spała, ani nie on załatwił jej "Pottera". Jedyne co bardziej podobało mi się w filmie to postać Mirandy za sprawą roli Meryl Streep - dokładnie tak ją sobie wyobrażałam.

Nie jestem w stanie zrozumieć jak można napisać, że książka jest gorsza od filmu. Jestem po zdecydowanej drugiej stronie barykady.

Książkę przeczytałam chyba z dziesięć razy, jest fantastyczna. Poziom humoru wręcz wybitny, absurd niektórych sytuacji wyciśnie niejedno parsknięcie śmiechem. Film strasznie mnie zirytował - zmieniono tyle istotnych wątków, że cała fabuła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo,że nie jestem pasjonatką mody (zupełnie tak samo jak Andrea ;) ) bardzo podobała mi się ta książka. To książka która potrafi rozbawić mimo poważnego problemu społccznego (mobbing) w tle.

Mimo,że nie jestem pasjonatką mody (zupełnie tak samo jak Andrea ;) ) bardzo podobała mi się ta książka. To książka która potrafi rozbawić mimo poważnego problemu społccznego (mobbing) w tle.

Pokaż mimo to

Film był świetny, a książka nudna

Film był świetny, a książka nudna

Pokaż mimo to

8/10 - zwykła, prosta, lekka, kobieca, czasami zabawna.. w gorsze dni idealna! Od dłuższego czasu próbowałam ją przeczytać, ale jakoś chyba nie było okazji. Film sukces.. ksiazka marne opinie. Mi się ja czytało bardzo lekko z uśmiechem na twarzy. Może i jest zwykla, ale coś w sobie ma. Ten pęd życiowy, szybka kawa, kanapka na drogę. Ten pęd za marzeniami, który czasami a nawet często w obecnych czasach przysłania nam nasze życie, wartości i nas. Ta historia pokazuje to w bardzo prosty sposób, ale tak często wyglada życie otaczających nas ludzi, którzy nawet sobie nie zdają z tego sprawy. Zabawna, ale z głębokim przesłaniem. Z chęcią powrócę do filmu.

8/10 - zwykła, prosta, lekka, kobieca, czasami zabawna.. w gorsze dni idealna! Od dłuższego czasu próbowałam ją przeczytać, ale jakoś chyba nie było okazji. Film sukces.. ksiazka marne opinie. Mi się ja czytało bardzo lekko z uśmiechem na twarzy. Może i jest zwykla, ale coś w sobie ma. Ten pęd życiowy, szybka kawa, kanapka na drogę. Ten pęd za marzeniami, który czasami a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Matko jedyna...
Dostałam tę książkę w czasie ubiegłorocznej Nocy Bibliotek. Wiecie, zabawa w wybieranie książek nie na podstawie okładek, ale krótkiego opisu. Książki zapakowane w szary papier, 3 słowa o treści i bierzesz, którą chcesz. U mnie były "diabeł", "dziewczyna", "kłopoty". Pierwsza moja myśl - horror, to musi być horror. Otworzyłam i rzeczywiście, mój osobisty horror, bo takich książek unikam. Wzięłam się za ten tytuł po paru miesiącach, bo jest dość pokaźny, a mi brakuje miejsca na półce książek do przeczytania..

Nie rozumiem i nie będę się nawet starać zrozumieć fenomenu tej książki. Tworzenie otoczki wokół projektantów, dziennikarek i pism modowych, recenzentów ubrań i kosmetyków - no jest to dla mnie trywialne, bezsensowne. Byłoby ok, gdyby w takich działaniach było "coś więcej", a "Diabeł ubiera się u Prady" nie daje nam "tego-czegoś" więcej..
Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że entuzjazm towarzyszący dziennikarkom z pisma z powyższej książki, wygląda trochę jak z sekty wzięty. Coś w stylu naszych polskich konsultantek z Avonu. Mam inne wrażenie, że odbiorczyniami tej książki mają być raczej młode, nowoczesne dziewczyny z branży korpo, dla których wiedza o świecie ma się kończyć na kupowaniu ubrań, torebek, dodatków itd. Jeśli jesteś szarą myszką z korpo - kup tę książkę, a zamienisz się w diwę. Po tej książce prawdopodobnie pójdziesz i kupisz sobie "coś ekskluzywnego", bo możesz (!), a życie jest tylko jedno.

Rozumiem, że to biznes, i ładne kokosy można zebrać za szycie ekskluzywnych ubrań. Ale tworzenie legend o projektantach, czy twierdzenie, że najważniejszy na świecie jest element stroju - to głupota. Szkoda, że młode dziewczyny nie sięgają po ambitniejsze książki, filmy i rozrywki...

Nie myślcie sobie, że powyższą notatkę napisała jakaś zafluśniona, ubrana w stare ciuchy baba. Nie ważę dużo, mam ładny dom i pieniądze, za które kupuję sobie dobre, eleganckie ciuchy. Sprzeciwiam się temu, że młode dziewczyny wybierają takie bestsellery, puste filmy - choć pięknie reklamowane jako komedie na poprawę humoru, styl życia bez większych przygód i emocji, niż tylko dbanie o swój wygląd od rana do wieczora. Życie to coś więcej, przyjaciele, podróże, przygody. I o tym warto czytać.

Jedynym argumentem przemawiającym do mnie "za" tą książką jest to, że jeśli jakaś nieczytająca nigdy dziewczyna weźmie tę książkę i przeczyta ją jedną w ciągu roku - to niech będzie, lepiej to, niż nic. Jeśli jednak szukasz fajnej popołudniowej lektury - czas spożytkujesz lepiej przy literaturze klasycznej, która zostawi w Twojej głowie przemyślenia na naprawdę ważne tematy.

Powyższej książki nie dokończyłam i prawdopodobnie nigdy nie dam rady. Zostawię ją na półce, gdyby za parę lat coś podkusiło mnie, by zrobić drugie podejście, ale unikam i nie szukam tego typu rozrywek.

Matko jedyna...
Dostałam tę książkę w czasie ubiegłorocznej Nocy Bibliotek. Wiecie, zabawa w wybieranie książek nie na podstawie okładek, ale krótkiego opisu. Książki zapakowane w szary papier, 3 słowa o treści i bierzesz, którą chcesz. U mnie były "diabeł", "dziewczyna", "kłopoty". Pierwsza moja myśl - horror, to musi być horror. Otworzyłam i rzeczywiście, mój osobisty...

więcej

mniej

Pokaż mimo to