Jeśli ktoś chce lub choć chciał zostać grafikiem, ilustratorem, projektantem, a nawet malarzem, to ten zbiór wywiadów jest dla niego. Można się wiele dowiedzieć, jak w praktyce wygląda życie zawodowe kogoś takiego. Prywatne trochę też. Przy czym ten ktoś częściej jest mężczyzną niż kobietą. Cóż, godzenie pracy z wychowywaniem dzieci nigdy nie jest łatwe, a partnerski podział obowiązków nie jest (jeszcze?) oczywistością w wielu związkach. Szczególnie, gdy oboje są artystami. Co celnie podsumowała Iwona Chmielewska mówiąc, że artyści lubią być skupieni, ale lubią być w tym skupieniu obsługiwani, zwłaszcza artyści mężczyźni.

Jeśli ktoś chce lub choć chciał zostać grafikiem, ilustratorem, projektantem, a nawet malarzem, to ten zbiór wywiadów jest dla niego. Można się wiele dowiedzieć, jak w praktyce wygląda życie zawodowe kogoś takiego. Prywatne trochę też. Przy czym ten ktoś częściej jest mężczyzną niż kobietą. Cóż, godzenie pracy z wychowywaniem dzieci nigdy nie jest łatwe, a partnerski...

Co łączy projekty postaci do gry Wiedźmin, koszulkę Slayera, przewodnik po Szczecinie dla dzieci i Księgę dżungli? Za każdym projektem stoi człowiek – ilustrator.
•
Trafiłam na tę książkę tylko i wyłącznie za sprawą polecenia przez osobę, która od długiego czasu jest dla mnie wzorem w zakresie ilustracji, kolorów i wszelakiego rodzaju tworzenia. Pięknie się składa, bo tytuł ten również sprawił, że moja głowa była pełna inspiracji i moja miłość do ilustracji zakwitła nowymi kolorami 🌸 ale po kolei…
•
Sebastian Frąckiewicz w rozmowach z jedenastoma przedstawicielami tej profesji obnaża blaski i cienie pracy ilustratora. Jak zaczynali? Jak wypracowali swój styl? Kto był ich inspiracją? Wywiady są konkretne, mięsiste, naprawdę dużo można wynieść z doświadczeń zarówno młodych twórców jak i klasyków.
•
Muszę przyznać, że pierwszy raz wywiady w formie pisanej wywołały we mnie takie pokłady weny. Świetna dziennikarska robota i wspaniali, kreatywni goście. A jakże różni! Postawienie obok siebie Józefa Wilkonia z jego ilustracjami dziecięco-abstrakcyjnymi i Bartłomieja Gawła, projektującego nadruki koszulek zespołów metalowych, a zaraz obok wjeżdża Anna Halarewicz z ilustracją modową… uwielbiam tę różnorodność w stylach.
•
Jedyne, do czego mogę się przyczepić to ilość ilustracji na stronach książki... Dużo googlowałam, a chciałoby się mieć to całe piękno w jednym miejscu.

Co łączy projekty postaci do gry Wiedźmin, koszulkę Slayera, przewodnik po Szczecinie dla dzieci i Księgę dżungli? Za każdym projektem stoi człowiek – ilustrator.
•
Trafiłam na tę książkę tylko i wyłącznie za sprawą polecenia przez osobę, która od długiego czasu jest dla mnie wzorem w zakresie ilustracji, kolorów i wszelakiego rodzaju tworzenia. Pięknie się składa, bo tytuł...

Masa interesujących faktów, wynikających z ciekawie prowadzonych rozmów i oczywiście genialnych rozmówców. Jednak dla mnie wciąż za mało samych ilustracji... Przy notkach brakło mi zdjęć głównych bohaterów - fajnie byłoby zobaczyć ich na przykład przy pracy, w swoich przestrzeniach/gabinetach/pracowniach. No niby wiadomo, że se w internetach można znaleźć, no ale ja bym chciała w książce.

Masa interesujących faktów, wynikających z ciekawie prowadzonych rozmów i oczywiście genialnych rozmówców. Jednak dla mnie wciąż za mało samych ilustracji... Przy notkach brakło mi zdjęć głównych bohaterów - fajnie byłoby zobaczyć ich na przykład przy pracy, w swoich przestrzeniach/gabinetach/pracowniach. No niby wiadomo, że se w internetach można znaleźć, no ale ja bym...

Dobra dawka motywacji od kolegów i koleżanek "po fachu". Powyższa pozycja to zbiór wywiadów z grafikami i ilustratorami młodego pokolenia, oraz tymi, których uważamy już za klasyków w swojej dziedzinie. W przeciwieństwie do "Nie ma co się obrażać" Frąckiewicz kładzie większy nacisk na obszerniesze treści i warstwę merytoryczną książki niż ekspozycję samych prac - co dla mnie jest bardzo dużym plusem. Ponadto zawsze fajnie jest zobaczyć, że polska ilustracja ma się całkiem dobrze 👍

Dobra dawka motywacji od kolegów i koleżanek "po fachu". Powyższa pozycja to zbiór wywiadów z grafikami i ilustratorami młodego pokolenia, oraz tymi, których uważamy już za klasyków w swojej dziedzinie. W przeciwieństwie do "Nie ma co się obrażać" Frąckiewicz kładzie większy nacisk na obszerniesze treści i warstwę merytoryczną książki niż ekspozycję samych prac - co dla...

Chciałam, musiałam przeczytać tę książkę dla Piotra Sochy, ilustratora, którego wydana przez Dwie Siostry książka dla dzieci "Pszczoły" robi międzynarodową furorę. Bardzo interesujące są jego opowieści o warsztacie, pracochłonnych rysunkach, nadmiarze kresek i detali, które z biegiem lat i tak zaczął ograniczać.
W rozmowach o ilustracji bardzo często pada informacja o samotności rysownika, który poświęcając się tworzeniu woli robić to w samotności, niż w grupie, choć zdarzają i tacy, którzy potrafią projektować zespołowo. Książka pełna jest intrygujących pytań: o inspiracje, radzenie sobie w świecie pełnym konkurencji i podstępów. Są też ważne pytania o związki z literaturą, wolny czas i marzenia.
Ilustrator wychodzi z cienia, staje się pełnoprawnym, równorzędnym twórcą, który pokonuje długa, wyboistą (wielokrotnie niedocenianą) drogę, by uzyskać zadowalający efekt.


Więcej na: https://buchbuchbicher.blogspot.com/2017/12/sebastian-frackiewicz-ten-okiec-zle-sie.html

Chciałam, musiałam przeczytać tę książkę dla Piotra Sochy, ilustratora, którego wydana przez Dwie Siostry książka dla dzieci "Pszczoły" robi międzynarodową furorę. Bardzo interesujące są jego opowieści o warsztacie, pracochłonnych rysunkach, nadmiarze kresek i detali, które z biegiem lat i tak zaczął ograniczać.
W rozmowach o ilustracji bardzo często pada informacja o...

Przeczytałam! I mam niedosyt. Niewątpliwym plusem książki jest doskonałe przygotowanie merytoryczne Frąckiewicza. Każdy z jego jedenastu wywiadów jest inny, w każdym porusza nowe zagadnienia, zadaje ciekawe, wnikliwe pytania. Widać, że do każdej z rozmów rzetelnie się przygotował.
Interesujący jest również dobór twórców, począwszy od mistrzów polskiej szkoły ilustracji, skończywszy na młodych, lecz już docenionych w Polsce (i na świecie) ilustratorów.
Mam jednak wrażenie, że niektórym rozmówcom poświęcił zbyt wiele uwagi, innych natomiast potraktował trochę po "macoszemu". Rozmowa z Wilkoniem, świetnym przecież gawędziarzem, była zbyt krótka, zbyt powierzchowna. Z kolei z wywiadu z Emilią Dziubak dałoby się zrobić nawet osobną książkę.
Chciałabym także, aby zamieszczono więcej ilustracji, zwłaszcza tych, o których opowiadają twórcy. Wiem, książka nie jest z gumy, nie rozciągnie się. A szkoda, bo zabrakło wielu świetnych twórców. Liczę na drugi tom.

Podsumowując: czytałam (i oglądałam) z wielką przyjemnością, cieszę się, że mogłam poczytać o ilustratorach, których bardzo cenię, a którzy z racji wieku nie dorobili się jeszcze publikacji na swój temat :)

* Moja córka była zachwycona widząc w tej książce swoich ulubionych ilustratorów. Czyli Chmielewską, Bogucką, Dziubak, Bajtlika, Wilkonia, Butenko czy Sochę, znanego u nas w domu także z gier planszowych. Żałowała, że nie było Pękalskiego, Jung, Szymanowicza, Rusinek, de Latoura czy Mizielińskich....

Przeczytałam! I mam niedosyt. Niewątpliwym plusem książki jest doskonałe przygotowanie merytoryczne Frąckiewicza. Każdy z jego jedenastu wywiadów jest inny, w każdym porusza nowe zagadnienia, zadaje ciekawe, wnikliwe pytania. Widać, że do każdej z rozmów rzetelnie się przygotował.
Interesujący jest również dobór twórców, począwszy od mistrzów polskiej szkoły ilustracji,...

Bardzo odświeżająca lektura rozmów z ludźmi, dla których pasja i talent stały się źródłem utrzymania. Czyta się to niesamowicie przyjemnie, choć nie bez delikatnych ukłuć igiełki zazdrości. Mamy tu przekrój stylów w ilustracji a także przekrój osobowości twórców. Obserwujemy różne drogi życiowe, kierunki rozwoju, osiągnięcia i sukcesy. Przy okazji dowiadujemy się, na jakich zasadach funkcjonuje rynek w Polsce i za granicą oraz poznajemy ciekawe, wynikające z doświadczenia, obserwacje. W zestawieniu występują przedstawiciele zarówno młodszego, jak i starszego pokolenia artystów, tworzący w innych czasach, stosujący odmienne techniki i mówiący o ilustracji w zróżnicowany sposób. Mamy uczniów i nauczycieli, osoby, dla których ilustracja jest wyrafinowaną sztuką i rzemieślników, ilustratorów książek, gier i rynku muzycznego. Świetne, inspirujące, ciekawie prowadzone i pięknie wydane rozmowy.

Bardzo odświeżająca lektura rozmów z ludźmi, dla których pasja i talent stały się źródłem utrzymania. Czyta się to niesamowicie przyjemnie, choć nie bez delikatnych ukłuć igiełki zazdrości. Mamy tu przekrój stylów w ilustracji a także przekrój osobowości twórców. Obserwujemy różne drogi życiowe, kierunki rozwoju, osiągnięcia i sukcesy. Przy okazji dowiadujemy się, na jakich...

Bardzo wiele ta książka mi uświadomiła jeśli chodzi o możliwości rozwoju i zaistnienia jako młody twórca, nie tylko ilustrator.

Bardzo wiele ta książka mi uświadomiła jeśli chodzi o możliwości rozwoju i zaistnienia jako młody twórca, nie tylko ilustrator.

Wywiady z polskimi ilustratorami - współczesnymi jak i idolami dzieciństwa. Pyszna lektura!
polecam każdej osobie zainteresowanej rozwojem polskiej ilustracji.

Wywiady z polskimi ilustratorami - współczesnymi jak i idolami dzieciństwa. Pyszna lektura!
polecam każdej osobie zainteresowanej rozwojem polskiej ilustracji.

Pięknie wydana i niezwykle ciekawa książka.
Forma wywiadów czyni ją tylko bardziej atrakcyjną.
Polecam czytać z otwartą pod ręką przeglądarką, by na bieżąco sprawdzać pojawiające się w wypowiedziach nazwiska, tytuły czy fakty.

Pięknie wydana i niezwykle ciekawa książka.
Forma wywiadów czyni ją tylko bardziej atrakcyjną.
Polecam czytać z otwartą pod ręką przeglądarką, by na bieżąco sprawdzać pojawiające się w wypowiedziach nazwiska, tytuły czy fakty.