Achaja. Tom III

Lepsze niż druga część, daleko za pierwszym tomem...

Lepsze niż druga część, daleko za pierwszym tomem...

Trzeci tom Achai Andrzeja Ziemiańskiego, jest według mnie tym najnudniejszym, choć pouczającym.

W tym tomie znajdujemy opisy walk. Właściwie cała książka jest o wojnie między Troyą, Arkach i Luan a także o polityce. Więc mi, jako osobie, która nie lubi czytać o zabijaniu milionów ludzi, a i o polityce niewiele wie, ta książka nie miała prawa się spodobać. A jednak i tak znalazło się kilka elementów, które mnie zaciekawiły.

Po pierwsze, przedstawiono tu, jak łatwo jeden człowiek może odmienić losy wojny. I że dobre wyposażenie, nie znaczy, że się wygra. Tak samo jak liczebność wojska. Ważne jest, jak się nim zarządza. Zaznaczono tu też, że ktoś, kto potrafi walczyć na jednym terenie, nie znaczy, że będzie równie dobry gdzie indziej. I strategia jest bardzo ważna, tak samo jak przychylność ludzi.

Bardzo podobała mi się scena, w której Syrius grał w wojskową grę, gdzie przewodził ruchami wojsk. Świetne tam było pokazane, że organizując walki tak naprawdę trzeba wziąć pod uwagę wiele czynników, żeby samego siebie nie zablokować.

Najbardziej jednak podobał mi się opis, jak armia maszerowała w głąb lądu i ile osób musiało tą armię utrzymywać. Jako że z zawodu jestem logistykiem, a logistyka narodziła się przecież z wojen, nic dziwnego, że ta część mnie zafascynowała.

Co do bohaterów, to lepiej poznajemy tu Biafrę. Szczerze, to go nie lubię, ale jednocześnie podziwiam. Jego postać to jeden z przykładów, jak można się uzależnić. Za to od Achai uczymy się, że bycie posłusznym, wcale nie oznacza, że trzeba ściśle trzymać się rozkazów. W tym jednym mi zaimponowała. Jednak przez większość książki byłam nią zawiedziona.

Postacią, która najbardziej mnie zaciekawiła, była Anamea. Z początku jej nie lubiłam, ale pod koniec zyskała trochę mojej sympatii.

Czy książkę polecam? Cóż, jeśli przeczytaliście dwie poprzednie, to na pewno warto przeczytać i ją. W innym wypadku lepiej sobie odpuścić. I tak samo, jeśli ktoś nie lubi czytać o wojnie.

Trzeci tom Achai Andrzeja Ziemiańskiego, jest według mnie tym najnudniejszym, choć pouczającym.

W tym tomie znajdujemy opisy walk. Właściwie cała książka jest o wojnie między Troyą, Arkach i Luan a także o polityce. Więc mi, jako osobie, która nie lubi czytać o zabijaniu milionów ludzi, a i o polityce niewiele wie, ta książka nie miała prawa się spodobać. A jednak i tak...

Męczyłam się przy tym tomie.
Fabuła w ogóle mnie nie wciągnęła. Najgorsze, że nie uwierzyłam w to, co się działo w tej książce.
Achaja ucięła Miriam głowę, ale nie wie jak i w sumie nikt nie wie, nawet autor, bo ta historia była tak nieprawdopodobna, że sam nie był w stanie wymyślić do tego opisu.
Kolejna historia, jak to w momencie śmierci została jego niby dziewczyną, bo nagle poczuła, że on jest jej rycerzem. No tragedia...

W poprzednich częściach irytowały mnie problemy urologiczne Achai, tutaj beznadziejne było wszystko.

Męczyłam się przy tym tomie.
Fabuła w ogóle mnie nie wciągnęła. Najgorsze, że nie uwierzyłam w to, co się działo w tej książce.
Achaja ucięła Miriam głowę, ale nie wie jak i w sumie nikt nie wie, nawet autor, bo ta historia była tak nieprawdopodobna, że sam nie był w stanie wymyślić do tego opisu.
Kolejna historia, jak to w momencie śmierci została jego niby dziewczyną, bo...

Jak dla mnie książka, którą każdy miłośnik tego gatunku powinien przeczytać. Jedna z tych książek od których nie można się oderwać. Czytasz i czytasz, a wokół Ciebie świąt przestaje istnieć. Ta sama opinia tyczy się wszystkich części. Polecam

Jak dla mnie książka, którą każdy miłośnik tego gatunku powinien przeczytać. Jedna z tych książek od których nie można się oderwać. Czytasz i czytasz, a wokół Ciebie świąt przestaje istnieć. Ta sama opinia tyczy się wszystkich części. Polecam

Cały cykl był fajny i niepowiem przyjemnie się czytało. Co do samej bohaterki to laska jest nieźle pogrzana.

Cały cykl był fajny i niepowiem przyjemnie się czytało. Co do samej bohaterki to laska jest nieźle pogrzana.

Sam nie wierzę, że to pisze, ale ten tom był dla mnie najgorszym ze wszystkich. Ciągnął się niemożliwie, tak samo jak niemożliwe były wydarzenia. I nie sądziłem, że główna bohaterka będzie w stanie jeszcze bardziej mnie zirytować, a jednak.

Sam nie wierzę, że to pisze, ale ten tom był dla mnie najgorszym ze wszystkich. Ciągnął się niemożliwie, tak samo jak niemożliwe były wydarzenia. I nie sądziłem, że główna bohaterka będzie w stanie jeszcze bardziej mnie zirytować, a jednak.

Z każdym tomem coraz gorzej. Doczytałem to na siłę. Marne zwroty akcji, kiepskie dialogi, bezsensowna fabuła oraz wrażenie że czytam dzieło napalonego nastolatka.

Z każdym tomem coraz gorzej. Doczytałem to na siłę. Marne zwroty akcji, kiepskie dialogi, bezsensowna fabuła oraz wrażenie że czytam dzieło napalonego nastolatka.

Świetna ostatnia część tego cyklu będąca ukoronowaniem kunsztu autora.
Pod koniec (od około 60% książki) wprost nie mogłem się oderwać od czytania i żeby iść spać (bo rano do pracy) to musiałem się zmuszać :)
Polecam gorąco, choć jeśli ktoś przeczytał poprzednie dwie części, to do kolejnej zachęty nie potrzebuje :)
Cały cykl jest super.
Mam nadzieję, że kolejne będą przynajmniej na ty samym poziomie :)

Świetna ostatnia część tego cyklu będąca ukoronowaniem kunsztu autora.
Pod koniec (od około 60% książki) wprost nie mogłem się oderwać od czytania i żeby iść spać (bo rano do pracy) to musiałem się zmuszać :)
Polecam gorąco, choć jeśli ktoś przeczytał poprzednie dwie części, to do kolejnej zachęty nie potrzebuje :)
Cały cykl jest super.
Mam nadzieję, że kolejne będą...

Troche za dużo opisów walk, a za mało fabuły. Wśród tych opisów jednak przemycone ciekawe spostrzeżenia na temat strategii i tego kto, jak i dlaczego rzeczywiście zdobywa przewagę.

Troche za dużo opisów walk, a za mało fabuły. Wśród tych opisów jednak przemycone ciekawe spostrzeżenia na temat strategii i tego kto, jak i dlaczego rzeczywiście zdobywa przewagę.

Ciekawe zakończenie ciekawej trylogii. Na pewno sięgnę po kontynuację. Uwielbiam polskie fantasy.

Ciekawe zakończenie ciekawej trylogii. Na pewno sięgnę po kontynuację. Uwielbiam polskie fantasy.