Achaja. Tom III

Żaden człowiek nie wyraża się w taki sposób w jaki wyrażają się absolutnie wszyscy bohaterowie tej książki!
Poza dialogami język jest znośny, no czyta się bezboleśnie, choć w ostatnim tomie jest dużo dłużyzn i czasem niepotrzebnych opisów, ale to jeszcze jest do wybaczenia.
Bohaterów do polubienia to tu nie ma, nie szukajcie, nie znajdziecie. Czasem niektóre postacie mają podrygi do tej kategorii ale ostatecznie wszystkie kończą na półce "seksista, alkoholik, egoista albo po prostu dureń".
Jedyną postacią strawialną jak dla mnie była pierwsza nałożnica Luan, jako jedyna miała faktycznie twarde podstawy do swoich czynów. Oczywiście później językowo została skopana i zaczęła bluzgać jak absolutnie wszyscy bohaterowie.
Historia jako taka, nie jest zła, czasem głupie to to (głównie przez decyzje bohaterów) czasem nudne to to (dłużyzny) ale da się przebrnąć bezboleśnie....
No gdyby nie ci bohaterowie i ich język...

Żaden człowiek nie wyraża się w taki sposób w jaki wyrażają się absolutnie wszyscy bohaterowie tej książki!
Poza dialogami język jest znośny, no czyta się bezboleśnie, choć w ostatnim tomie jest dużo dłużyzn i czasem niepotrzebnych opisów, ale to jeszcze jest do wybaczenia.
Bohaterów do polubienia to tu nie ma, nie szukajcie, nie znajdziecie. Czasem niektóre postacie mają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Porn with another name

Porn with another name

Pokaż mimo to

Najlepszy tom ze wszystkich. Tak jakby autor wziął sobie do serca wiele niepochlebnych recenzji oraz wszystkich opinii i stworzył naprawdę konkretną książkę. Nie ma tutaj prawie w ogóle tych dziwacznych zwrotów, jakichś pojebanych akcji, albo na przykład głupich - aaaaaahhhhh, bleeeeeeech... Tak więc naprawdę mi się podobało, praktycznie cała powieść bazuje na walce, a jak mi wiadomo, autor w tej kwestii zna się na rzeczy i mu to wychodzi świetnie. Mocna ósemka.

Najlepszy tom ze wszystkich. Tak jakby autor wziął sobie do serca wiele niepochlebnych recenzji oraz wszystkich opinii i stworzył naprawdę konkretną książkę. Nie ma tutaj prawie w ogóle tych dziwacznych zwrotów, jakichś pojebanych akcji, albo na przykład głupich - aaaaaahhhhh, bleeeeeeech... Tak więc naprawdę mi się podobało, praktycznie cała powieść bazuje na walce, a jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdyby cykl o Achajce był jedną powieścią i to napisaną porządnie, to mielibyśmy naprawdę ciekawego "akcyjniaka". A tak to niestety mnóstwo debilizmów, bezsensownego przeciągania i znęcania się nad postaciami.

Gdyby wywalić rzeczy typu: Ziemcy, Wirus, Potwory z Lasu, pojawiająca się znikąd druga uczennica Hekkego, ciągłe poniżanie Achaji w I tomie, treści nieomalże pornograficzne i aż nazbyt częste itd. A skupić się na intrygach, walce, kilku bardzo konkretnych postaciach (a nie upakowywaniu ich nie wiadomo jak wielu - można by te kilka głownych postaci trochę rozbudować), to byłaby to naprawdę niezła rzecz.

A tak to niestety jest bardzo słabo, choć całość napisana jest nieźle (dobrze się czyta) i jest trochę ciekawych rozwiązań.

Gdyby cykl o Achajce był jedną powieścią i to napisaną porządnie, to mielibyśmy naprawdę ciekawego "akcyjniaka". A tak to niestety mnóstwo debilizmów, bezsensownego przeciągania i znęcania się nad postaciami.

Gdyby wywalić rzeczy typu: Ziemcy, Wirus, Potwory z Lasu, pojawiająca się znikąd druga uczennica Hekkego, ciągłe poniżanie Achaji w I tomie, treści nieomalże...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Siku

Siku

Pokaż mimo to

Tom III był zły. Na prawdę kiepski !
Co gorsza początkowe 30 % było dobre, na prawdę dobre! Mieliśmy tam ciekawą sytuację strategiczną prowadzonej wojny, przyzwoity opis bitwy no i intrygi Zaana. Gdyby książka skończyła się na setnej stronie dałbym 8/10.

Ale potem.... Potem mamy dziewczyny w armii. Idiotyczne "kotki" "laleczki' i "siostrzyczki" czytając ten fragment robi się człowiekowi niesmacznie. Mamy po prostu głupią i mało spójną obronę stolicy Luan. Mamy pijanego Bjafre, pijaną Achaje, i niemrawego czarownika ( który jest jakby nową postacią, bo nie ma żadnego nawiązania do tego co działo się z nim w poprzednich 2 tomach). Akcja jest niespójna, mało logiczna i następują idiotyczne zwroty akcji na przykład: W mieście ląduje desant żołnierzy zakonu. Wszyscy się martwią. Stronę dalej już nie i rozmawiają jak przywrócić handel.
Mamy wielkie spotkanie wszystkich bohaterów, to zawsze słabo wychodzi, nawet u Martina. Spotkali się tylko po to żeby potem zginąć lub popełnić samobójstwo.
Achaję dało się lubić w II tomie, tutaj miałem jej dość.

Do tego wszystkie wady poprzednich dwóch tomów. Złe, na prawdę złe dialogi. I kiepsko dobrana pani lektor do wersji audio.
Ogólnie to jestem zawiedziony. Nie polecam sięgania po trylogię Achaja, bo przyniesie to spory zawód...

Tom III był zły. Na prawdę kiepski !
Co gorsza początkowe 30 % było dobre, na prawdę dobre! Mieliśmy tam ciekawą sytuację strategiczną prowadzonej wojny, przyzwoity opis bitwy no i intrygi Zaana. Gdyby książka skończyła się na setnej stronie dałbym 8/10.

Ale potem.... Potem mamy dziewczyny w armii. Idiotyczne "kotki" "laleczki' i "siostrzyczki" czytając ten fragment robi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak na moje najlepsza część. Ciężko przejść nad tymi "kotkami", "dupkami" i tak dalej, ale tutaj było tego jakby mniej. Głównie opis walk, widać że to konik autora i szczerze mówiąc, te opisy są naprawdę wiarygodne. Łatwo sobie to wszystko wyobrazić.
Fabularnie no zamyka się jakoś ta seria tym tomem, jedna rzecz mnie razi, błąd logiczny, ale nie będę pisał o co chodzi, bo czytałem w pośpiechu, z doskoku i być może coś źle ogarnąłem.
Nie wiem, nie jestem i pewnie nigdy nie zostanę fanem autora, ale ta ostatnia część całkiem solidna.
Co do jakichś tam prztyczków w stronę kobiet, ostatnio literatura jest tak przepełniona ubóstwianiem płci pięknej i marginalizowaniem mężczyzn, że miło było przeczytać coś odmiennego. Świat nie jest, nie był i nigdy nie będzie czarno-biały, a mam wrażenie, że masa osób chce go tak postrzegać.

Jak na moje najlepsza część. Ciężko przejść nad tymi "kotkami", "dupkami" i tak dalej, ale tutaj było tego jakby mniej. Głównie opis walk, widać że to konik autora i szczerze mówiąc, te opisy są naprawdę wiarygodne. Łatwo sobie to wszystko wyobrazić.
Fabularnie no zamyka się jakoś ta seria tym tomem, jedna rzecz mnie razi, błąd logiczny, ale nie będę pisał o co chodzi, bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

koniec obrzydliwosci.

koniec obrzydliwosci.

Pokaż mimo to

Koniec wieńczy dzieło!

Wojna na całego! Luan w potrzasku! Troy i Arkach w natarciu, potęgi upadają, świat się chyba kończy!... Tymi słowami przeciętny Luańczyk mógłby zapewne podsumować wydarzenia z trzeciego tomu „Achai”, które dla jego luańskiej ojczyzny oznaczały istne pandemonium. No ale porządek świata czasem musi lec w gruzach, aby mogło w jego miejsce pojawić się coś nowego, lepszego. Czy rzeczywiście tak będzie? Trzeci – i niestety ostatni!... – tom tej opowieści da nam w tej materii kilka odpowiedzi.

Zmasowany atak na Luan to wiodący wątek narracyjny trzeciego tomu „Achai”. Wydawać by się mogło, że niezachwiana dotąd luańska potęga zwycięży, życie nie znosi jednak stagnacji – „nowe” otrzyma więc swoją szansę. Niespodziewany obrót spraw na froncie umożliwi sprzymierzeńcom atak na stolicę Luan, Syrinx. Czy jednak owo „nowe” (reprezentowane przez połączone siły Arkach i Troy) pokona rannego luańskiego tygrysa i dobije go w jego własnym leżu? Ranne tygrysy są jeszcze bardziej niebezpieczne, bo nie mają już nic do stracenia… A nie zapominajmy, że jest jeszcze milczący dotąd wobec tego konfliktu Zakon – „boska siła na ziemi”, która zawsze sprzyjała Cesarstwu. Jeśli Zakon wmiesza się w wojnę w ostatniej chwili, to jej ostateczny wynik wcale nie będzie taki łatwy do przewidzenia…

Pod kątem wojskowości, strategii i działań militarnych patrząc trzeci tom „Achai” jest w stanie wywrzeć nawet na wybrednych w tej materii czytelnikach naprawdę spore wrażenie. Opisy walk, starć, ataków artylerii, walk ulicznych z udziałem grenadierów – to są majstersztyki! :) Realizm bije z tych scen na kilometr, a to tylko podnosi wiarygodność całej opowieści – warto dla tych opisów przeczytać tę książkę.

Fabuła trylogii z rozdziału na rozdział powoli i w nieunikniony sposób się zazębia, a główne wątki coraz bardziej się ze sobą łączą. Pod koniec tomu nieomal wszyscy spotkają się w jednym miejscu, w jednym czasie, a historie głównych bohaterów otrzymają stosowną puentę, która zaiste godna jest tej trylogii. Nie wszyscy bohaterowie doczekają niestety końca tej opowieści, ale tak to już jest w książkach… Żegnać się też trzeba umieć – i to nawet jeśli z całego serca polubiło się głównych bohaterów :)…

Dla mnie „Achaja” na zawsze pozostanie jednym z ukochanych cykli literackich. Świetna historia, niewybredne poczucie humoru, walenie na odlew w poprawność polityczną, znakomicie zarysowane sylwetki głównych bohaterów (których nie sposób nie polubić!), świetne opisy militarne i strategiczne, a do tego wszystkiego majacząca w tle historia o bogach, o magii i o potworach, która wcale nie doczekała się rozwinięcia w tej trylogii (co kilka lat później stało się znakomitą bazą do powrotu Andrzeja Ziemiańskiego do świata Achai) – to wszystko znajdziemy w tych trzech niepozornych może z wyglądu, ale wielkich duchem i fabularnym rozmachem książkach, które dla mnie są absolutną klasyką polskiej fantastyki. I to klasyką w jej najlepszym możliwym wydaniu. Dla fana takich właśnie literackich klimatów nieznajomość „Achai” to grzech niewybaczalny – nie popełniajcie go więc, proszę ;)

Gorąco polecam!

Dziękuję Fabryce Słów za egzemplarz recenzencki.

#Achaja #AndrzejZiemiański #tom3 #Troy #Luan #Sirius #Zaan #Meredith

https://cosnapolce.blogspot.com/2021/01/achaja-tom-3-andrzej-ziemianski.html

Koniec wieńczy dzieło!

Wojna na całego! Luan w potrzasku! Troy i Arkach w natarciu, potęgi upadają, świat się chyba kończy!... Tymi słowami przeciętny Luańczyk mógłby zapewne podsumować wydarzenia z trzeciego tomu „Achai”, które dla jego luańskiej ojczyzny oznaczały istne pandemonium. No ale porządek świata czasem musi lec w gruzach, aby mogło w jego miejsce pojawić się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wreszcie koniec tego dna rozpaczy. Dzieło, które miało być „polską fantastyką” okazało się nawet nie „erotykiem fantasy”, a zwykłym porno.
W tej części dowiadujemy się, że jeżeli kobieta robi coś dobrze, to tylko przypadkiem. I w sumie to mimo wielkich osiągnieć, nadal nie nadaje się do niczego i nic nie umie. Kropka.
Dokończyłam lekturę tylko po to, by z czystym sumieniem móc wystawić negatywną opinię. Do teraz nie wiem, czy było warto, ale dla wszystkich, co chcą przeczytać: NIE WARTO.

Wreszcie koniec tego dna rozpaczy. Dzieło, które miało być „polską fantastyką” okazało się nawet nie „erotykiem fantasy”, a zwykłym porno.
W tej części dowiadujemy się, że jeżeli kobieta robi coś dobrze, to tylko przypadkiem. I w sumie to mimo wielkich osiągnieć, nadal nie nadaje się do niczego i nic nie umie. Kropka.
Dokończyłam lekturę tylko po to, by z czystym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to