Jest to bardzo dobra powieść mieszczańska. Gomulicki ukazuje losy i starcia XVII wiecznego mieszczaństwa, szlachty i króla, oparte o przeplatane z fabułą wątki historyczne. Jest to jeden z moich ulubionych typów powieści - gdzie fikcja literacka oparta jest o realia historyczne. Powieść ukazuje nam historię mieszczan Warszawy. Głównymi bohaterami są Krzyś (wyrugowany szlachcic, który stał się mieszczaninem),Hanusia (zaginiona podczas pożaru córka mieszczanina Drewny) oraz czarny charakter - szlachcic Konrad. Ciekawą postacią jest również ponadczasowy włoski doktor Novi alias pielgrzym, kabalista. Jednym słowem człowiek o wielu twarzach. Autor stawia sprawę jasno - mieszczaństwo dobre, a szlachta pełna plugastwa i zła. Jednak, tak jak zostało poniżej zauważone, mieszczanie do ów złego szlachectwa dążą wszelakimi środkami. Historia przedstawiona w książce jest dosyć prosta - choć przeskoki czasowe są nieraz ogromne, przez co mogą wprowadzić czytelnika w niemałe zakłopotanie. W książce odnajdziemy też wątek miłosny (wcale niewydumany),wątek pożaru miasta, wątek zarazy oraz wojny. Czymś co mnie osobiście urzekło w tej książce jest fantastyczne przedstawienie architektury i nastrojów średniowiecznej Warszawy. Czytając ją, w bardzo łatwy sposób wyobrażałem sobie świat przedstawiony. Kolejnym plusem jest realizm wydarzeń historycznych przedstawionych przez autora - doskonały opis wojny chocimskiej, rokoszu Zebrzydowskiego czy moru warszawskiego. Myślę, że również fani realizmu magicznego odnajdą w tej książce coś fajnego. Postać tajemniczego doktora, różne wydarzenia na wskroś "magiczne" (a jest ich tam dosyć sporo) dodają powieści ciekawego smaczku.
Podsumowując - to bardzo, bardzo dobra powieść. Polecam ją wszystkim miłośnikom powieści historycznej. Jedynym minusem, który mi rzucił się w oczy jest kilkukrotny przeskok czasowy, jednak przy uważnym czytaniu nie jest on aż tak odczuwalny. Mógłbym narzekać jeszcze na wtrącenia realizmu magicznego - bo ten styl nie jest moim ulubionym - jednak w tej powieści nie jest on aż tak nachalny i w miarę uzasadniony i akceptowalny. Na koniec chciałbym dodać swój wątek osobisty - książka jest pamiątką po moim dziadku co czyni ją dla mnie niesamowicie ważną. Warto również stwierdzić, że została wydana w 1958r więc ma bez mała 65 lat i zaklętą w sobie historię mojej własnej rodziny.

Jest to bardzo dobra powieść mieszczańska. Gomulicki ukazuje losy i starcia XVII wiecznego mieszczaństwa, szlachty i króla, oparte o przeplatane z fabułą wątki historyczne. Jest to jeden z moich ulubionych typów powieści - gdzie fikcja literacka oparta jest o realia historyczne. Powieść ukazuje nam historię mieszczan Warszawy. Głównymi bohaterami są Krzyś (wyrugowany...

Jest to powieść mieszczańska z pierwszych lat wieku XVII - takie zdanie widnieje na tytułowej stronie. Książka opisuje nie tylko mieszczaństwo ale i ubogą szlachtę, łasą na łatwy pieniądz, skorą do hulanek, bez honoru i Boga w sercu. I chociaż mieszczanie opisani są dużo pozytywniej to jednak do tego szlachectwa dążą.
Niestety książka napisana jest w mało spójny sposób. Autor przeskakuje całe lata, często nie wspominając co się wtedy działo. Główne postaci powieści to Krzyś i Hanusia, obydwoje bogobojni, hojni, skłonni do poświeceń w imię bliźniego. Postać negatywna to szlachcic Konrad, który starając się o rękę bogatej Hanusi ucieka się nawet do próby morderstwa. Niestety główny wątek przeplatany jest wątkami historycznymi, często zbijającymi z tropu i nie mającymi nic wspólnego z bohaterami powieści.
Zakończenie dramatyczne, pozostawiające smutek i poczucie dyskomfortu. Wszyscy winni zostali ukarani a Ci dobrzy też dostali po d...Tak jakby największą radością w życiu było poświęcenie się Bogu. Były momenty, że chciałam wiedzieć co będzie dalej ale przez większość czasu męczyłam się. Książka jest za bardzo wyidealizowana.

Jest to powieść mieszczańska z pierwszych lat wieku XVII - takie zdanie widnieje na tytułowej stronie. Książka opisuje nie tylko mieszczaństwo ale i ubogą szlachtę, łasą na łatwy pieniądz, skorą do hulanek, bez honoru i Boga w sercu. I chociaż mieszczanie opisani są dużo pozytywniej to jednak do tego szlachectwa dążą.
Niestety książka napisana jest w mało spójny sposób....

Akcja powieści „Miecz i łokieć” rozgrywa się głównie w Warszawie w czasie panowania króla Zygmunta III Wazy. Gomulicki ukazuje miasto nad Wisłą w okresie świetności. Stolica Mazowsza dynamicznie się rozwija, przeistaczając się przy tym w najważniejsze miejsce na mapie Rzeczpospolitej...

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/08/miecz-i-okiec.html

Akcja powieści „Miecz i łokieć” rozgrywa się głównie w Warszawie w czasie panowania króla Zygmunta III Wazy. Gomulicki ukazuje miasto nad Wisłą w okresie świetności. Stolica Mazowsza dynamicznie się rozwija, przeistaczając się przy tym w najważniejsze miejsce na mapie Rzeczpospolitej...

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/08/miecz-i-okiec.html