Wspomnienia niebieskiego mundurka

Chcesz się przekonać jak wyglądała kiedyś szkoła?
Momenty humorystyczne, przygody i ważne, ciekawie przedstawione tematy. Momentami nudna.
POLECAM!

Chcesz się przekonać jak wyglądała kiedyś szkoła?
Momenty humorystyczne, przygody i ważne, ciekawie przedstawione tematy. Momentami nudna.
POLECAM!

Pokaż mimo to

Lektura bardziej chłopięca niż dziewczęca...

Lektura bardziej chłopięca niż dziewczęca...

Pokaż mimo to

Ojciec pisze swoim dzieciom o życiu w szkole podstawowej.

Ojciec pisze swoim dzieciom o życiu w szkole podstawowej.

Pokaż mimo to

Książka do której się wraca po wielekroć. Po raz pierwszy przeczytana w połowie podstawówki i potem regularnie odświeżana. Dzieło Wiktora Gomulickiego ukazuje, że większość problemów, z którymi borykają się uczniowie w szkole, jest tak stara... jak sama szkoła, bo choć zmieniają się realia, to ludzka natura zostaje taka sama. Zawsze będą nauczyciele-sadyści i ci z ojcowskim podejściem, klasowi prymusi lubiani przez kolegów i znienawidzeni egoiści-donosiciele, pocieszne szkolne ofermy i przebojowi przywódcy. Stare jak świat są trudne wybory między nauką a zabawą, cienka granica pilności i lizusostwa oraz dowcipy wszelkiej maści, płatane nauczycielom. Ponadczasowa jest także przyjaźń, lojalność i zdrada. Współczesnego czytelnika razić może nieco archaiczny język autora, jednak moim zdaniem jest to dodatkowy walor książki, właśnie ta piękna polszczyzna z czasów Sienkiewicza. Innymi minusem może być kompletny brak wątków damsko-męskich - akcja toczy się w męskim gimnazjum w Pułtusku, zatem chłopcy albo się uczą, albo rozrabiają, tematyka pierwszych miłości jest kompletnie nieobecna, chyba że jako formę miłości uznamy przyjaźń. Czasem irytować też może moralizatorstwo, przemycane bądź bezpośrednio przez narratora, bądź przez niektóre postaci.
Pomimo jednak pewnych mankamentów , książka ta może zmniejszać dystans międzypokoleniowy , ukazując, że nasi praprapradziadkowie byli takimi samymi uczniami jak my kiedyś i borykali się z podobnymi problemami. Choć nie mieli smartfonów i fejsbuka, również przeżywali swoje codzienne małe i wielkie dramaty i chwile radości.
Fragmenty tej książki powinny być moim zdaniem w kanonie lektur szkolnych,

Książka do której się wraca po wielekroć. Po raz pierwszy przeczytana w połowie podstawówki i potem regularnie odświeżana. Dzieło Wiktora Gomulickiego ukazuje, że większość problemów, z którymi borykają się uczniowie w szkole, jest tak stara... jak sama szkoła, bo choć zmieniają się realia, to ludzka natura zostaje taka sama. Zawsze będą nauczyciele-sadyści i ci z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

“Nie tylko pieniądze kradnie się bliźniemu: można mu także kraść – spokój. A są ludzie, dla których spokój to więcej niż pieniądze. On jest całym ich szczęściem. I więcej niż szczęściem, bo podstawą życia – samym życiem!” – to cytat z książki dla dzieci Wiktora Gomulickiego pt.: „Wspomnienia niebieskiego mundurka”.
Wybrałam ją z okazji 100-lecia Odzyskania przez Polskę Niepodległości. Pochodzi z czasów, kiedy Polska jeszcze niepodległa nie była, na dodatek podzielona przez trzy mocarstwa i niespójna gospodarczo. Była jednak całkiem jednolita kulturowo. Społeczeństwo mocno rozwarstwione społecznie łączył jednak język i dbałość o niego. Literatura w tym czasie nie tylko dostarczała przyjemności i rozrywki, ale pełniła również funkcje edukacyjne i umoralniające. Uczyła i kształtowała charaktery. Miała misję. Dzięki temu jej elementy pozostały aktualne do dziś, jak choćby fragment przytoczony we wstępie.
Więcej: www.lekkiepiora.pl

“Nie tylko pieniądze kradnie się bliźniemu: można mu także kraść – spokój. A są ludzie, dla których spokój to więcej niż pieniądze. On jest całym ich szczęściem. I więcej niż szczęściem, bo podstawą życia – samym życiem!” – to cytat z książki dla dzieci Wiktora Gomulickiego pt.: „Wspomnienia niebieskiego mundurka”.
Wybrałam ją z okazji 100-lecia Odzyskania przez Polskę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Wspomnienia..." porażają wręcz pięknem oraz prostotą dawnego życia w małym Pułtusku. Zachwycają otwartością, zaradnością i sprytem młodzieży tamtych lat.
Strasznie wdzięczne wydało mi się dzieciństwo tych chłopców i niestety nieporównywalnie bogatsze w doświadczenia, otoczone przyrodą oraz szczęśliwsze od tego, jakie dostrzegamy w dzisiejszych czasach.
Jak się cieszę, że sięgnęłam po tę książkę ponownie po tylu latach! Gdy czytałam ją w czwartej klasie byłam załamana językiem narracji, który teraz stał się jednym z najlepszych aspektów powieści!
Polecam bardzo, ale dopiero dojrzałym czytelnikom.

"Wspomnienia..." porażają wręcz pięknem oraz prostotą dawnego życia w małym Pułtusku. Zachwycają otwartością, zaradnością i sprytem młodzieży tamtych lat.
Strasznie wdzięczne wydało mi się dzieciństwo tych chłopców i niestety nieporównywalnie bogatsze w doświadczenia, otoczone przyrodą oraz szczęśliwsze od tego, jakie dostrzegamy w dzisiejszych czasach.
Jak się cieszę, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Milutkie, cieplutkie, bez nadęcia i pretensji do miana wielkiej literatury. Czyta się z przyjemnością.

Książka w gruncie rzeczy o tym, że nastolatki - o ile Historia im pozwoli - są takie same bez względu na czasy, w których przyszło im żyć.

Na dodatek książka do pobrania za darmo i legalnie na wolne lektury.

Milutkie, cieplutkie, bez nadęcia i pretensji do miana wielkiej literatury. Czyta się z przyjemnością.

Książka w gruncie rzeczy o tym, że nastolatki - o ile Historia im pozwoli - są takie same bez względu na czasy, w których przyszło im żyć.

Na dodatek książka do pobrania za darmo i legalnie na wolne lektury.

Pokaż mimo to

Nie pamiętam czy czytałem w dzieciństwie.Moje dzieci mieszkają w Warszawie i dzięki temu udało mi się być kilka razy w Pułtusku.Zrobił na mnie duże wrażenie.Najdłuższy rynek w Europie brukowany kocimi łbami,które pamiętam z mojego rodzinnego Zgierza,szeroko rozlana Narew,jej malownicze starorzecza(Pułtusk mazowiecka Wenecja),Pałac Biskupi na skarpie,pamiatkowa tablica Wiktora Gomulickiego na szkole opisanej we Wspomnieniach.Są też takie domy w rynku:"Brukowana sień "na przestrzał",przepoławiała niewielki dom,oddzielając od siebie dwa mieszkania i dwa warsztaty".Arkadyjskie dzieciństwo autora,podszyte nostalgią przemijania."Nauczyciel czyta:Cicho skradł się wiek sterany,/W smutną starość pchnąwszy mnie.../Zatrzymuje się,poprawia okularów.Głowa zsuwa się głębiej w kołnierzyki:siwe włosy niżej na plecy opadają./Płynie ze mną w kraj nieznany-/Żegnam was,młodości dnie!

Nie pamiętam czy czytałem w dzieciństwie.Moje dzieci mieszkają w Warszawie i dzięki temu udało mi się być kilka razy w Pułtusku.Zrobił na mnie duże wrażenie.Najdłuższy rynek w Europie brukowany kocimi łbami,które pamiętam z mojego rodzinnego Zgierza,szeroko rozlana Narew,jej malownicze starorzecza(Pułtusk mazowiecka Wenecja),Pałac Biskupi na skarpie,pamiatkowa tablica...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdy pisałam o „Madame” Antoniego Libery, przypomniałam sobie o „Wspomnieniach niebieskiego mundurka” Wiktora Gomulickiego, po które z przyjemnością sięgnęłam już jako osoba dorosła.
Dziewiętnastowieczna szkoła w Pułtusku i codzienne życie uczniów męskiego gimnazjum, o którym autor opowiedział ładnym, żywym i barwnym językiem. Ciekawie też nakreślił sylwetki nauczycieli. Podczas lektury czytelnik mimowolnie uśmiecha się, dostrzegając podobieństwo do swoich wspomnień ze szkolnej ławki. Zgodnie z nazwą serii jest to niewątpliwie perełka literatury.

Gdy pisałam o „Madame” Antoniego Libery, przypomniałam sobie o „Wspomnieniach niebieskiego mundurka” Wiktora Gomulickiego, po które z przyjemnością sięgnęłam już jako osoba dorosła.
Dziewiętnastowieczna szkoła w Pułtusku i codzienne życie uczniów męskiego gimnazjum, o którym autor opowiedział ładnym, żywym i barwnym językiem. Ciekawie też nakreślił sylwetki nauczycieli....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziecięctwa wspomnień czar.

Dziecięctwa wspomnień czar.

Pokaż mimo to