Nie wiem, jak to sie stalo, ze kupilem kiedys te ksiazke nie zagladajac uprzednio na LC. Dzis mialem okazje ja zaczac, potem przekartkowac szukajac na prozno odpowiedzi na tytulowe pytanie. Dowiedzialem sie tylko ze musze dorosnac do poziomu pana autora i lepiej zebym nie sluchal wielkich utworow np. jadac do pracy, czyli chyba musze wziac urlop. Jednym slowem wielkie rozczarowanie i efekt odwrotny od, zakladam, zamierzonego.

Nie wiem, jak to sie stalo, ze kupilem kiedys te ksiazke nie zagladajac uprzednio na LC. Dzis mialem okazje ja zaczac, potem przekartkowac szukajac na prozno odpowiedzi na tytulowe pytanie. Dowiedzialem sie tylko ze musze dorosnac do poziomu pana autora i lepiej zebym nie sluchal wielkich utworow np. jadac do pracy, czyli chyba musze wziac urlop. Jednym slowem wielkie...

Nie oczekujmy od tej książki, że będzie przewodnikiem po muzyce klasycznej. To raczej takie gawędy starszego pana, czego warto posłuchać w życiu - i właśnie, to nie jest plan na "tu i teraz" tylko na całe życie. Może być tak, że w danym momencie życia jakiś kompozytor nam się nie spodoba i to jest jak najbardziej OK. Sporo można wynieść z tych opowieści, jak choćby zwyczaj, aby jakiegoś utworu posłuchać 5 razy, zanim stwierdzimy, że nam nie pasuje. Ważna jest też bardzo uwaga końcowa, że ten cudowny świat muzyki może istnieć tylko w zestawieniu z hałaśliwą codziennością.

Nie oczekujmy od tej książki, że będzie przewodnikiem po muzyce klasycznej. To raczej takie gawędy starszego pana, czego warto posłuchać w życiu - i właśnie, to nie jest plan na "tu i teraz" tylko na całe życie. Może być tak, że w danym momencie życia jakiś kompozytor nam się nie spodoba i to jest jak najbardziej OK. Sporo można wynieść z tych opowieści, jak choćby zwyczaj,...

Nie mogę z tego Wierzbickiego... Napisał słabą książkę, więc w przedostatnim rozdziale polecił inne, lepsze pozycje do poczytania. Tytułowe pytanie, czyli "Jak słuchać muzyki" zostało potraktowane tak, że Wierzbicki bawi się w 'polecankę' typu: tak, tak; nie, nie.

Nie mogę z tego Wierzbickiego... Napisał słabą książkę, więc w przedostatnim rozdziale polecił inne, lepsze pozycje do poczytania. Tytułowe pytanie, czyli "Jak słuchać muzyki" zostało potraktowane tak, że Wierzbicki bawi się w 'polecankę' typu: tak, tak; nie, nie.

Autor potraktował poważnie pytanie w tytule i z pełnym namaszczeniem opowiada, jak "przełamać się" i mimo że jest to trudne, zacząć słuchać muzyki klasycznej. Z niejasnych dla mnie powodów każe zaczynać od Moniuszki, lekceważąco pomija Mozarta, wychwala Bacha i Beethovena. Nie tłumaczy swoich opinii, wydaje arbitralne osądy, traktując czytelnika z góry, każe mu wierzyć sobie na słowo. Nie jest to ani historia muzyki, ani wykład analizy dzieła muzycznego, to raczej luźne impresje starszego pana. Tylko kogo ma to zainteresować?

Autor potraktował poważnie pytanie w tytule i z pełnym namaszczeniem opowiada, jak "przełamać się" i mimo że jest to trudne, zacząć słuchać muzyki klasycznej. Z niejasnych dla mnie powodów każe zaczynać od Moniuszki, lekceważąco pomija Mozarta, wychwala Bacha i Beethovena. Nie tłumaczy swoich opinii, wydaje arbitralne osądy, traktując czytelnika z góry, każe mu wierzyć...

"Jak słuchać muzyki" powinno nazywać się np.: "Czego słuchać jeśli chodzi o muzykę klasyczną i jeśli jej wcale nie znasz". Jeśli ktoś liczył na to, że książka będzie zawierała analizę niuansów odbioru dzieł, to raczej srogo się zawiedzie. Dostajemy wyliczankę arcydzieł, z największym naciskiem na Bacha, Chopina i Beethovena.
Pozycja powinna wyjść w serii "Dla Bystrzaków", wtedy byłoby wiadomo, czego się spodziewać.
Dla nowicjuszy może i wartościowa książka, ale trzebaby ją czytać akapit po akapicie i w międzyczasie odsłuchiwać sobie omawiane utwory, najlepiej w proponowanych przez Wierzbickiego wykonaniach, to wtedy to będzie miało jakiś sens.

"Jak słuchać muzyki" powinno nazywać się np.: "Czego słuchać jeśli chodzi o muzykę klasyczną i jeśli jej wcale nie znasz". Jeśli ktoś liczył na to, że książka będzie zawierała analizę niuansów odbioru dzieł, to raczej srogo się zawiedzie. Dostajemy wyliczankę arcydzieł, z największym naciskiem na Bacha, Chopina i Beethovena.
Pozycja powinna wyjść w serii "Dla Bystrzaków",...

Książka właściwie dla nikogo. Dla nieco wtajemniczonych to tylko garść impresji. Dla nowicjusza - nie polecałbym. Znam ludzi, których do muzyki poważnej przekonali Berg i Schönberg. A tu tylko Chopin, Bach i Beethoven na okrągło.

Książka właściwie dla nikogo. Dla nieco wtajemniczonych to tylko garść impresji. Dla nowicjusza - nie polecałbym. Znam ludzi, których do muzyki poważnej przekonali Berg i Schönberg. A tu tylko Chopin, Bach i Beethoven na okrągło.