Gdybym był młodszy, kiedy trafiłem na tę książeczkę, to kto wie, kto wie...

Gdybym był młodszy, kiedy trafiłem na tę książeczkę, to kto wie, kto wie...

Cenię te rzadkie w moim żywocie chwile, kiedy dane mi jest, spotkać duchowego pobratymcę. Kogoś, kogo jak mnie nudzą pojękiwania ateistycznej gimbazy dowodzącej nieistnienia Boga nikczemnością ludzkiej natury (nie ma Go ponieważ gdyby był nie doszłoby do holokaustu a PSG nie kupiłoby sobie Neymara za 220 milionów euro, kiedy na świecie tyle głodnych niebożątek).
Z drugiej zaś strony nie może znaleźć sobie miejsca w zinstytucjonalizowanych formach poszukiwania absolutu. Pośród wszelkich ich uproszczeń oraz nieudolnie zamaskowanych prób załatwienia boskimi rękoma naszych ludzkich, przyziemnych sprawek. O nie. Czujemy, że choćby poprzez, nieogarnialną dla nas wciaż zupełnie skalę swojej domeny Bóg musi być czymś więcej niż tylko elektrycznym pastuchem na jednej, maleńkiej zielonej planecie.
Właśnie jednak dlatego, że poprzez wszystkie te eony, przestrzenie, dla kórych przemierzenia nawet światło potrzebuje kilku pokoleń, czujemy się czasem nieco samotni i tęsknimy za Jego obecnością gdzieś w pobliżu. Za rogiem.

I właśnie dlatego chcielibyśmy jednak wierzyć, że kiedy już ten nasz ziemski padół skutkiem własnych starań wysadzimy wreszcie w powietrze, to po boskim obliczu spłynie choć jedna, jedyna łza.

Cenię te rzadkie w moim żywocie chwile, kiedy dane mi jest, spotkać duchowego pobratymcę. Kogoś, kogo jak mnie nudzą pojękiwania ateistycznej gimbazy dowodzącej nieistnienia Boga nikczemnością ludzkiej natury (nie ma Go ponieważ gdyby był nie doszłoby do holokaustu a PSG nie kupiłoby sobie Neymara za 220 milionów euro, kiedy na świecie tyle głodnych niebożątek).
Z drugiej...