Jestem trochę rozczarowana faktem, że opowiadania będące nieodłączną częścią fabuły nie były wydane chronologicznie (wiem, że to przez fakt, że trzeba było tłumaczyć, a trudniej udać pojedyncze opowiadania).
Ale nie było konieczności, by te ważne opowiadania były dodatkiem. Mogły pełnić funkcję epilogu tak na przykład.

Jestem trochę rozczarowana faktem, że opowiadania będące nieodłączną częścią fabuły nie były wydane chronologicznie (wiem, że to przez fakt, że trzeba było tłumaczyć, a trudniej udać pojedyncze opowiadania).
Ale nie było konieczności, by te ważne opowiadania były dodatkiem. Mogły pełnić funkcję epilogu tak na przykład.

Cała seria o Atticusie jest pełna humoru, w sumie to taka czarna komedia. Nie spodziewałem się, że może mieć takie smutne zakończenie.
Chciałem pozostać jeszcze trochę w świecie żelaznego druida, więc sięgnąłem po Tarczę Gai. W opisie jest, że jest to niby tom 0,5 - ale w sumie to zbiór opowiadań, których akcja dzieje się przed książkami, ale też pomiędzy rożnymi tomami całej serii. Wypełnia luki i możemy poznać inne przygody bohaterów.
Nie jestem zbytnim zwolennikiem opowiadań. Niby jest fajnie, ale do książek zbytnio dużo nie wnosi, może jakby czytał to chronologicznie wraz z kolejnością poszczególnych części?
Taki zlepek różnych historii.

Cała seria o Atticusie jest pełna humoru, w sumie to taka czarna komedia. Nie spodziewałem się, że może mieć takie smutne zakończenie.
Chciałem pozostać jeszcze trochę w świecie żelaznego druida, więc sięgnąłem po Tarczę Gai. W opisie jest, że jest to niby tom 0,5 - ale w sumie to zbiór opowiadań, których akcja dzieje się przed książkami, ale też pomiędzy rożnymi tomami...

Tarcza Gai to zbiór opowiadań z uniwersum Kroniki Żelaznego Druida. Czasowo są one umieszczone między poszczególnymi tomami. Jak na mój gust to są całkiem dobre, trzymające w napięciu choć nie wszystkie trzymają oczywiście jednakowy poziom. Główny bohater druid Atticus uda się w pełną przygód podróż do Egiptu, będzie walczył z demonami, zakumpluje się z samym Szekspirem oraz uda się na poszukiwania Świętego Graala.
Według mnie Tarcza Gai to całkiem sympatyczny zbiorek. Jest akcja i humor, są ciekawe postaci i emocjonujące zdarzenia. Jeśli chodzi o humor to zdecydowanie najbardziej bawiły mnie błyskotliwe dialogi między Atticusem a jego psem Oberonem- mistrzostwo świata. Podsumowując- urban fantasy na całkiem przyzwoitym poziomie. Polecam. Siedem gwiazdek (bardzo dobra).

Tarcza Gai to zbiór opowiadań z uniwersum Kroniki Żelaznego Druida. Czasowo są one umieszczone między poszczególnymi tomami. Jak na mój gust to są całkiem dobre, trzymające w napięciu choć nie wszystkie trzymają oczywiście jednakowy poziom. Główny bohater druid Atticus uda się w pełną przygód podróż do Egiptu, będzie walczył z demonami, zakumpluje się z samym Szekspirem...

Opowiadania, czyli coś, za czym nie przepadam (chociaż te autorstwa J. Londona kocham 😍).
Tu jedne są lepsze, drugie ciut słabsze, ale trzymają poziom i są idealnie w stylu autora, a do tego omawiają jakieś niewyjaśnione poboczne wątki z głównej serii

Opowiadania, czyli coś, za czym nie przepadam (chociaż te autorstwa J. Londona kocham 😍).
Tu jedne są lepsze, drugie ciut słabsze, ale trzymają poziom i są idealnie w stylu autora, a do tego omawiają jakieś niewyjaśnione poboczne wątki z głównej serii

Kilka ciekawych opowiadań pozwalających nam troszkę lepiej poznać naszych ulubionych bohaterów. Część powiązana bezpośrednio z serią - a część tylko pośrednio. Nie mniej warto przeczytać. Czym tak na prawdę jest święty Graal? Po co są druidzi? Jak Sheakspear znajdował natchnienie? Cóż - by się dowiedzieć musicie sami przeczytać :)
Polecam...

Kilka ciekawych opowiadań pozwalających nam troszkę lepiej poznać naszych ulubionych bohaterów. Część powiązana bezpośrednio z serią - a część tylko pośrednio. Nie mniej warto przeczytać. Czym tak na prawdę jest święty Graal? Po co są druidzi? Jak Sheakspear znajdował natchnienie? Cóż - by się dowiedzieć musicie sami przeczytać :)
Polecam...

Jest to zbiór wszystkich (jak dotąd) opowiadań dotyczących Atticusa

Jest to zbiór wszystkich (jak dotąd) opowiadań dotyczących Atticusa

Miło tak poczytać opowiadania o najstarszym druidzie, najmłodszej druidce i dwóch psach :) i potwierdzam, najlepsze opowiadania sa przy ognisku, o pełnym brzuchu przy piwie!

Miło tak poczytać opowiadania o najstarszym druidzie, najmłodszej druidce i dwóch psach :) i potwierdzam, najlepsze opowiadania sa przy ognisku, o pełnym brzuchu przy piwie!

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Uważam jednak, że nie warto zaczynać od niego przygody z Żelaznym Druidem. Choć niektóre opowiadania można czytać bez znajomości głównego cyklu to jednak nie wszystko można zrozumieć. Opowiadania są naprawdę różne więc ocena jest uśredniona (jedne były bardzo dobre, inne słabsze) za całą książkę. Niestety jest to ze szkodą dla tych lepszych.

W zbiorze opowiadań poznamy egipskich bogów, odwiedzimy cyrk (i coś więcej) czy poszukamy Graala. "Grymuar jagnięcy" jest jednym z lepszych opowiadań, ale także jednym z mroczniejszych. Bardzo podobał mi się "Naganiacz dusz". Zastanawiam się co by było gdyby i Atticus skręcił w kierunku Piekła. W "Niebezpiecznej kapliczce" interesujące było jak autor wplótł druida w legendy arturiańskie. Najważniejszym opowiadaniem dla cyklu jest "Preludium wojny". Może być ciężko na początku ósmego tomu bez znajomości tego opowiadania.

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Uważam jednak, że nie warto zaczynać od niego przygody z Żelaznym Druidem. Choć niektóre opowiadania można czytać bez znajomości głównego cyklu to jednak nie wszystko można zrozumieć. Opowiadania są naprawdę różne więc ocena jest uśredniona (jedne były bardzo dobre, inne słabsze) za całą książkę. Niestety jest to ze szkodą dla tych lepszych.

W...

pojedyncze opowiadania z pomiędzy tomów, spajają wątki, są świetne, zabawne, pełne Oberona..

pojedyncze opowiadania z pomiędzy tomów, spajają wątki, są świetne, zabawne, pełne Oberona..

Najbardziej podobały mi się opowiadania "Grymuar jagnięcy" i "Naganiacz dusz". Co prawda w tym ostatnim trochę rozczarowało mnie to, że Atticus jednak nie przekroczył bramy Piekła. Chociaż to, co działo się w "przedsionku", też robiło wrażenie. Bardzo mi będzie brakowało Atticusa i jego poczucia humoru. Od dwóch miesięcy o nim czytałam, a teraz nie ma więcej i co tu robić?

Najbardziej podobały mi się opowiadania "Grymuar jagnięcy" i "Naganiacz dusz". Co prawda w tym ostatnim trochę rozczarowało mnie to, że Atticus jednak nie przekroczył bramy Piekła. Chociaż to, co działo się w "przedsionku", też robiło wrażenie. Bardzo mi będzie brakowało Atticusa i jego poczucia humoru. Od dwóch miesięcy o nim czytałam, a teraz nie ma więcej i co tu...