Sama fabuła nie porywa. Ale to powieść śląskiej autorki, która bez wątpienia czuje ducha Śląska. Opisy Chorzowa, gdzie dzieje się główna akcja, śląskich zwyczajów, śląskości w ogóle oddają klimat mojego regionu. Ubolewam, że tak mało w niej rozmów po śląsku. I że wraz z wyjazdem bohaterki w góry śląski klimat też gdzieś ulatuje.

Sama fabuła nie porywa. Ale to powieść śląskiej autorki, która bez wątpienia czuje ducha Śląska. Opisy Chorzowa, gdzie dzieje się główna akcja, śląskich zwyczajów, śląskości w ogóle oddają klimat mojego regionu. Ubolewam, że tak mało w niej rozmów po śląsku. I że wraz z wyjazdem bohaterki w góry śląski klimat też gdzieś ulatuje.

Książka z serii ,,sama się czyta": bez refleksji, przewidywalna, ale napisana poprawnie, starannym językiem. Wiadomo z grubsza jak potoczą się losy bohaterki, co jednak nie przeszkadza w spokojnym czytaniu.

Książka z serii ,,sama się czyta": bez refleksji, przewidywalna, ale napisana poprawnie, starannym językiem. Wiadomo z grubsza jak potoczą się losy bohaterki, co jednak nie przeszkadza w spokojnym czytaniu.

Brawa dla autorki za tę książkę. Dla mnie Ślązaczki to książka niezwykła, opowiadająca o powrocie do swoich korzeni, o poszukiwaniu własnej tożsamości, ale też odkrywaniu rodzinnej tajemnicy. Ktoś wcześniej napisał, że to laurka dla Śląska. Nie zgadzam się, gdyż czasami miałam żal dla autorki, że nie pokazała naszego regionu "ładniej". Jednak wiem, że to jak Sabina Waszut napisała swoją powieść, jeszcze bardziej podkreśla siłę więzi z "małą ojczyzną" bohaterki. Oszczędna w dialogach, czasami surowa w opisach, ale niezwykle ciekawie napisana powieść "Bar na Starym Osiedlu" skradła moje serce. Mam z autorką wspólnych znajomych, ale osobiście jej jeszcze nie poznałam. Bywa w moim mieście i mam nadzieję, że wkrótce będę mogła jej osobiście powiedzieć, że jest najlepszą współczesną śląską pisarką.

Brawa dla autorki za tę książkę. Dla mnie Ślązaczki to książka niezwykła, opowiadająca o powrocie do swoich korzeni, o poszukiwaniu własnej tożsamości, ale też odkrywaniu rodzinnej tajemnicy. Ktoś wcześniej napisał, że to laurka dla Śląska. Nie zgadzam się, gdyż czasami miałam żal dla autorki, że nie pokazała naszego regionu "ładniej". Jednak wiem, że to jak Sabina Waszut...

No cóż... W końcu trafiłam na polską wersję książeczek o zacięciu lekko feministycznym. Bohaterka podnosi się pomimo przeciwności losu, typowych, dodałabym. Jednak niespodzianka od zapomnianej babci i już się kręci :).
Pozycję ratuje gwara śląska i potrawy.

No cóż... W końcu trafiłam na polską wersję książeczek o zacięciu lekko feministycznym. Bohaterka podnosi się pomimo przeciwności losu, typowych, dodałabym. Jednak niespodzianka od zapomnianej babci i już się kręci :).
Pozycję ratuje gwara śląska i potrawy.

„Nie można wiecznie próbować naprawiać błędów. Czasem trzeba nauczyć się żyć z tymi, których naprawić się nie da.”

“Bar na starym osiedlu” to książka niosąca otuchę, to lektura bardzo ciepła, kojąca i dająca nadzieję. Nadzieję na to, że na zmiany nigdy nie jest za późno, że warto dać szansę uczuciu, że nie zawsze wszystko kończy się porażką. Odnalazłam w tej książce cząstkę siebie. Pewnego razu ja też postawiłam wszystko na jedną kartę, zostawiłam za sobą całe swoje życie, wyjechałam i zaczęłam wszystko od nowa. Mnie było jednak dużo lżej niż Oli, bohaterce „Baru…”, bo miałam za sobą rodzinę i moje niezawodne przyjaciółki.

Ola, po stracie pracy, zostawiła mężczyznę, który ją kochał, znane jej miejsca, postanawia przyjąć spadek po zmarłej babce i zacząć nowe życie na Śląsku. Wiąże się z tym ponowne otwarcie baru, który jej babka z powodzeniem prowadziła od lat. To jest najmniejszy problem, bo kobiety, które pracowały razem z jej babką, są bardzo chętne dać szansę i Oli. Ta jednak musi nauczyć się sporo o Ślązakach, ich obyczajach, gustach, smakach. Przyjaciółki babki sprawdzą się znakomicie. Przeprowadzą Olę po polu minowym śląskich tradycji.

To tylko jedna strona medalu procesu adaptacji Oli na Śląsku. Nie daje jej spokoju przeszłość jej rodziny. Dlaczego jej mama opuściła tatę i babcię i bez słowa, bez oglądania się za siebie, zabrała mała Olę, wyjechała do Warszawy i nigdy więcej nie wróciła na Śląsk? Babka na to pytanie już nie odpowie, ale przecież gdzieś tam żyje jeszcze jej ojciec. Czy Ola przełamie niechęć i strach i odnajdzie ojca?

Czy te wszystkie zmiany w jej życiu spowodują, że Ola da szansę związkowi, od którego uciekła, tylko dlatego, że bała się zaangażować? Że nie chciała, żeby wszystko popsuło się tak, jak popsuło się małżeństwo jej rodziców?

Sabina Waszut zauroczyła mnie po raz pierwszy, kiedy czytałam jej „Narzeczoną z getta”. Wiedziałam, że będę sięgać po inne jej książki. „Bar…” jest kompletnie inną historią, ale równie interesującą, wciągającą i mającą w sobie to „coś”, co mnie przyciąga jak magnes. Taką literaturę obyczajową chcę czytać.

„Nie można wiecznie próbować naprawiać błędów. Czasem trzeba nauczyć się żyć z tymi, których naprawić się nie da.”

“Bar na starym osiedlu” to książka niosąca otuchę, to lektura bardzo ciepła, kojąca i dająca nadzieję. Nadzieję na to, że na zmiany nigdy nie jest za późno, że warto dać szansę uczuciu, że nie zawsze wszystko kończy się porażką. Odnalazłam w tej książce...

Nie była to pierwsza książka Sabiny Waszut po którą sięgnęłam, niestety czegoś mi w niej zabrakło, dla mnie było zbyt mało emocji w tej książce.

Nie była to pierwsza książka Sabiny Waszut po którą sięgnęłam, niestety czegoś mi w niej zabrakło, dla mnie było zbyt mało emocji w tej książce.

Plus za lokalny patriotyzm i śląską gwarę.

Plus za lokalny patriotyzm i śląską gwarę.

Bardzo wzruszyła mnie opowieść o Oli, która po latach wraca do rodzinnego Chorzowa, aby zacząć wszystko od nowa. Wszystko za sprawą zmarłej babci Stanisławy, która zostawiła jej w spadku swój dobrze prosperujący bar z domowymi obiadami. Pięknie napisana opwieść o powrocie do starych korzeni, poszukiwaniu swojej tożsamości i odkrywaniu odpowiedzi na nurtujące przez lata pytania. Bardzo polecam, wciągająca lektura.

Bardzo wzruszyła mnie opowieść o Oli, która po latach wraca do rodzinnego Chorzowa, aby zacząć wszystko od nowa. Wszystko za sprawą zmarłej babci Stanisławy, która zostawiła jej w spadku swój dobrze prosperujący bar z domowymi obiadami. Pięknie napisana opwieść o powrocie do starych korzeni, poszukiwaniu swojej tożsamości i odkrywaniu odpowiedzi na nurtujące przez lata...

Bardzo lubię klimat Chorzowa, dlatego tez mimo kilku zarzutów co do fabuły, powieść przeniosła mnie na Śląsk :)

Bardzo lubię klimat Chorzowa, dlatego tez mimo kilku zarzutów co do fabuły, powieść przeniosła mnie na Śląsk :)

Miejscami trochę mnie ta historia męczyła. Wolę inne tytuły pani Sabiny

Miejscami trochę mnie ta historia męczyła. Wolę inne tytuły pani Sabiny