Niełatwa lektura. O wtłoczeniu w rolę odrzuconej od najmłodszych lat. Osoby, która musi "zasłużyć", by ktoś darzył ją uczuciem, by najbliżsi ją zauważali. Osoby, żyjącej dla..., wspierające rodzeństwo, spłacającej dług brata, zdradzanej nie tylko przez narzeczonego, opiekującej się przez lata chorą na Alzheimera matką, od której wcześniej nie zaznała miłości, zrozumienia. Ma się wrażenie, że wszyscy od niej czegoś chą i tylko jej samej, mimo iż jest narratorką, brak. Dlatego tak bardzo pozytywnie zaskakuje zakończenie.

Niełatwa lektura. O wtłoczeniu w rolę odrzuconej od najmłodszych lat. Osoby, która musi "zasłużyć", by ktoś darzył ją uczuciem, by najbliżsi ją zauważali. Osoby, żyjącej dla..., wspierające rodzeństwo, spłacającej dług brata, zdradzanej nie tylko przez narzeczonego, opiekującej się przez lata chorą na Alzheimera matką, od której wcześniej nie zaznała miłości, zrozumienia....

Opieka nad chora mama która ma Alzheimera jest mega trudna wiem bo mam takich pacjentów. Opieka nad nimi jest mega trudna. Wszystko trzeba przewartosciowac a główną bohaterka nie miała łatwego życia. Ale to wszystko sie zmienia

Opieka nad chora mama która ma Alzheimera jest mega trudna wiem bo mam takich pacjentów. Opieka nad nimi jest mega trudna. Wszystko trzeba przewartosciowac a główną bohaterka nie miała łatwego życia. Ale to wszystko sie zmienia

Świetna lektura z wątkiem poświęcania się dla innych, niespełnionych ambicji.

Świetna lektura z wątkiem poświęcania się dla innych, niespełnionych ambicji.

Książka ciekawa, taka życiowa. Polecam fajna książka obyczajowa.

Książka ciekawa, taka życiowa. Polecam fajna książka obyczajowa.

Kiedy życie weryfikuje plany, kiedy nasze marzenia i oczekiwania się nie spełniają, a bliscy zawodzą, kiedy pragnienie szczęścia musimy odłożyć na dalszą, nieznaną przyszłość, bo najważniejsza jest opieka nad chorą matką, zastanawiamy się dlaczego tak jest, dlaczego my. Na dno duszy odkładamy marzenia o osobistym szczęściu, ułożeniu sobie życia, zwłaszcza gdy przez wiele lat nie wygraliśmy z nim praktycznie żadnej batalii. Pojawiają się pytania czy sami sobie jesteśmy winni, czy nie potrafiliśmy zawalczyć o własny los, miłość, bo nie potrafiliśmy odmówić lub podzielić się obowiązkami i odpowiedzialnością z innymi.

"Odroczone nadzieje" to taka właśnie historia, kiedy bierzemy na siebie zbyt dużo obowiązków, kiedy innym pozwalamy kierować naszym życiem. Raczej nic wybitnego ani odkrywczego, ale książka zwraca uwagę na wiele ważnych zagadnień i problemów, z którymi być może niektórzy zetkną się w życiu. Daje jednak nadzieję, że na szczęście nigdy nie jest za późno, że może być ono jedynie odroczone w czasie, ale kiedyś nas znajdzie.

Kiedy życie weryfikuje plany, kiedy nasze marzenia i oczekiwania się nie spełniają, a bliscy zawodzą, kiedy pragnienie szczęścia musimy odłożyć na dalszą, nieznaną przyszłość, bo najważniejsza jest opieka nad chorą matką, zastanawiamy się dlaczego tak jest, dlaczego my. Na dno duszy odkładamy marzenia o osobistym szczęściu, ułożeniu sobie życia, zwłaszcza gdy przez wiele...

Ciekawa, dobra, bardzo życiowa powieść obyczajowa o trudnym dzieciństwie, odrzuceniu przez najbliższych, zdradzie, bezgranicznym poświęceniu, bezpodstawnym poczuciu winy... Wszystkich tych stanów doświadcza główna bohaterka Aldona, mieszkanka podwarszawskiego Legionowa, bez zastanowienia porzucając swoje życie osobiste, plany na przyszłość i marzenia, aby jako jedyna z trojga rodzeństwa zaopiekować się chorą matką, która kilkanaście lat wcześniej wykluczyła ją z życia rodziny.
Powieść porusza trudne tematy, więc nic dziwnego, że w trakcie lektury czytelnik może odczuwać przygnębienie i smutek, ale ostatnie zdania dają nadzieję na poprawę smutnej egzystencji Aldony.

Ciekawa, dobra, bardzo życiowa powieść obyczajowa o trudnym dzieciństwie, odrzuceniu przez najbliższych, zdradzie, bezgranicznym poświęceniu, bezpodstawnym poczuciu winy... Wszystkich tych stanów doświadcza główna bohaterka Aldona, mieszkanka podwarszawskiego Legionowa, bez zastanowienia porzucając swoje życie osobiste, plany na przyszłość i marzenia, aby jako jedyna z...

"Odroczone nadzieje" to druga książka Anety Krasińskiej i kolejna godna polecenia. Główna bohaterka Aldona już jako dziecko musiała stać się odpowiedzialną osobą. Jej rodzina jest bardzo dysfunkcyjna...wiecznie zapracowana matka, ojciec nadużywający alkoholu, brat kryminalista i młodsza siostra, która nasza bohaterka opiekuje się od najmłodszych lat. Po drodze trafił się też facet, który przy pierwszej okazji zdradził z najlepszą koleżanką. Aldona sprawuje całodobową pieczę nad chorą na Alzheimera matką. W opiece pomaga jej pielęgniarka...Aldona krótko mówiąc zawsze miała pod górkę w swojej rodzinie.. To historia o ludzkich wyborach
i poświęceniu...

"Odroczone nadzieje" to druga książka Anety Krasińskiej i kolejna godna polecenia. Główna bohaterka Aldona już jako dziecko musiała stać się odpowiedzialną osobą. Jej rodzina jest bardzo dysfunkcyjna...wiecznie zapracowana matka, ojciec nadużywający alkoholu, brat kryminalista i młodsza siostra, która nasza bohaterka opiekuje się od najmłodszych lat. Po drodze trafił się...

Pokazuje jak kobieta jest w stanie się poświęcić, całe swoje życie prze aranżować mimo tego jak była traktowana jako dziecko. Aldona przez całe swoje życie była wykorzystywane przez rodziców, a jak jest potrzeba rezygnuje ze swojego życia i opiekuje się chora na Alzheimera matką.

Pokazuje jak kobieta jest w stanie się poświęcić, całe swoje życie prze aranżować mimo tego jak była traktowana jako dziecko. Aldona przez całe swoje życie była wykorzystywane przez rodziców, a jak jest potrzeba rezygnuje ze swojego życia i opiekuje się chora na Alzheimera matką.

Panią Anetę i jej sposób targania uczuciami poznałam przy książce „Marzenia Kaliny”. Oczywistym było, że sięgnę po kolejną książkę i ponownie się nie zawiodłam. Lubię takie spokojne książki, obyczajowe, które czasem opowiadają o życiu normalnych, zwykłych ludzi.



Poznajemy Aldonę, która sprawuje całodobową pieczę nad chorą na Alzheimera matką. W opiece pomaga jej pielęgniarka, mimo że główna bohaterka ma dwójkę rodzeństwa – Lidkę i Darka. Jak można się domyśleć i brat i siostra mają swoje życie i swoje sprawy. Darek jest za granicą, a Lidka ma męża i dwójkę dzieci. Niestety cały obowiązek opieki i pomocy matce, która wcale nie była ideałem ani łatwą osobą, spada na nią. Retrospekcja z jaką się spotykamy w książce Pani Anety jest poruszająca historią młodych lat, porzuconych marzeń, rezygnacji z udogodnień w wyższym celu. Opowiada historię, którą możemy przypisać osobie, którą prawdopodobnie znamy. Język książki jest lekki, czyta się wręcz ekspresowo chcąc poznać dalszy ciąg zdarzeń. Perypetie, które chwilami wyciskają łzy.



Mogę śmiało z czystym sercem polecić, bo jestem fanem w pełnej krasie takiej właśnie literaturze :)

Panią Anetę i jej sposób targania uczuciami poznałam przy książce „Marzenia Kaliny”. Oczywistym było, że sięgnę po kolejną książkę i ponownie się nie zawiodłam. Lubię takie spokojne książki, obyczajowe, które czasem opowiadają o życiu normalnych, zwykłych ludzi.



Poznajemy Aldonę, która sprawuje całodobową pieczę nad chorą na Alzheimera matką. W opiece pomaga jej...

Moja ulubiona książka tej autorki 😄 Historia o ludzkich wyborach, o miłości i poświęceniu dla drugiego człowieka. Fantastyczna konstrukcja głównej bohaterki. Ileż razy mnie zaskoczyła Aldona... A do tego ten przyjemny dla czytelnika język powieści. Polecam tę książkę, gdyż nigdy nie wiadomo, czym los nas zaskoczy.

Moja ulubiona książka tej autorki 😄 Historia o ludzkich wyborach, o miłości i poświęceniu dla drugiego człowieka. Fantastyczna konstrukcja głównej bohaterki. Ileż razy mnie zaskoczyła Aldona... A do tego ten przyjemny dla czytelnika język powieści. Polecam tę książkę, gdyż nigdy nie wiadomo, czym los nas zaskoczy.