Opowieść wigilijna

"Opowieść Wigilijna" jest książką, która uczy kolejne pokolenia, Ukazuje nam wartości ludzkie, które są najważniejsze w życiu człowieka. Uczy nas miłości do innych ludzi. dobrego zachowania, szacunku i przyjaźni. Zwraca uwagę na właściwy sposób życia i nienaganne postępowanie. Pokazuje istotę znaczenia Świąt i pielęgnowania tradycji. Po przeczytaniu książki możemy inaczej spojrzeć na otaczającą nas rzeczywistość i stać się lepszym człowiekiem.

"Opowieść Wigilijna" jest książką, która uczy kolejne pokolenia, Ukazuje nam wartości ludzkie, które są najważniejsze w życiu człowieka. Uczy nas miłości do innych ludzi. dobrego zachowania, szacunku i przyjaźni. Zwraca uwagę na właściwy sposób życia i nienaganne postępowanie. Pokazuje istotę znaczenia Świąt i pielęgnowania tradycji. Po przeczytaniu książki możemy inaczej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna książka! Jej wyjątkowy urok najlepiej dostrzec podczas okresu świątecznego. Pomimo tego, że to lektura szkolna, warto do niej wrócić po latach i przypomnieć sobie jak magiczny potrafi być wieczór wigilijny. Polecanie jej wydaje się być zbędne.

Piękna książka! Jej wyjątkowy urok najlepiej dostrzec podczas okresu świątecznego. Pomimo tego, że to lektura szkolna, warto do niej wrócić po latach i przypomnieć sobie jak magiczny potrafi być wieczór wigilijny. Polecanie jej wydaje się być zbędne.

Pokaż mimo to

Książka troszkę przynudzjąca, pokazująca wartość naszego życia.

Książka troszkę przynudzjąca, pokazująca wartość naszego życia.

Pokaż mimo to

Jest napisana w starym, dość trudnym języku, a czytanie jej nuży czytelnika i szczerze mówiąc zanudza. P.S. " Przesłanie jest rozczarowujące".

Jest napisana w starym, dość trudnym języku, a czytanie jej nuży czytelnika i szczerze mówiąc zanudza. P.S. " Przesłanie jest rozczarowujące".

Pokaż mimo to

W tej historii przenosimy się do wiktoriańskiego Londynu, do kantoru Ebenezera Scrooge'a. Akcja toczy się w czasie adwentu, przed świętami Bożego Narodzenia. Główny bohater dostał od swojego siostrzeńca - Freda zaproszenie na wigilię, oczywiście Ebenezer odmówił i określił to jako stratę czasu. Kiedy Ebenezera zaczęły owiedzać duchy wigilijnej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Podczas spotkań z duchami serce Scrooge'a zmieniło się z zatwardziałego na wszystko na czułe ludzkie serce, czułe niczym matka dla swojego dziecka. Obserwujemy w tej książce zjawisko bohatera dynamicznego, czyli ulegającego przemianie. Według mnie ta historia jest dobra, niestety nie zasłużyła na miano rewelacyjnej ze względu na swoją długość. Mimo to polecam, czytajcie i rozmyślajcie. Pozrawiam

W tej historii przenosimy się do wiktoriańskiego Londynu, do kantoru Ebenezera Scrooge'a. Akcja toczy się w czasie adwentu, przed świętami Bożego Narodzenia. Główny bohater dostał od swojego siostrzeńca - Freda zaproszenie na wigilię, oczywiście Ebenezer odmówił i określił to jako stratę czasu. Kiedy Ebenezera zaczęły owiedzać duchy wigilijnej przeszłości, teraźniejszości...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Myślę, że Angole powinni wrócić do zwyczaju czytania tej książki w okresie Bożego Narodzenia i przypomnieć sobie co jest istotą tych Świąt ...

Myślę, że Angole powinni wrócić do zwyczaju czytania tej książki w okresie Bożego Narodzenia i przypomnieć sobie co jest istotą tych Świąt ...

Pokaż mimo to

Kiedy człowiek uświadamia sobie własną śmiertelność, staje sie zdolny do stworzenia zupełnie nowej hierarchii wartości. Takiej, która będzie znacząca w obliczu kruchości ludzkiej egzystencji. Samo posiadanie (nie tylko pieniędzy, ale również np. umiejętności, wiedzy, predyspozycji) samo w sobie nie jest wiele warte. To dopiero skonfrontowanie tych bogactw z potrzebami innych ludzi nadaje sens wszelkim skarbom, które gromadzone dla samej zasady gromadzenia nie przynoszą prawdziwego szczęścia, a mogą nawet stać się destruktywne dla ich właściciela.

Kiedy człowiek uświadamia sobie własną śmiertelność, staje sie zdolny do stworzenia zupełnie nowej hierarchii wartości. Takiej, która będzie znacząca w obliczu kruchości ludzkiej egzystencji. Samo posiadanie (nie tylko pieniędzy, ale również np. umiejętności, wiedzy, predyspozycji) samo w sobie nie jest wiele warte. To dopiero skonfrontowanie tych bogactw z potrzebami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

#WyzwanieLC2020 - styczeń - "Wrócę do książki, której nie doczytałam w 2019 roku."

#WyzwanieLC2020 - styczeń - "Wrócę do książki, której nie doczytałam w 2019 roku."

Pokaż mimo to

Znałam z telewizji ale do tej pory nie miałam okazji przeczytać. Więc teraz w lutym, kiedy córka przyniosła lekturę, szybko nadrobiłam zaległości. Bardzo dobra książka. Krótka i zwięzła, mimo to, daje do myślenia. Co by nam pokazał duch przyszłych świąt? Starajmy się by nie wyglądały tak jak głównego bohatera.

Znałam z telewizji ale do tej pory nie miałam okazji przeczytać. Więc teraz w lutym, kiedy córka przyniosła lekturę, szybko nadrobiłam zaległości. Bardzo dobra książka. Krótka i zwięzła, mimo to, daje do myślenia. Co by nam pokazał duch przyszłych świąt? Starajmy się by nie wyglądały tak jak głównego bohatera.

Pokaż mimo to

Ebenezer Scrooge jest człowiekiem, jakiego nie chcielibyście spotkać na swojej drodze. Niesympatyczny, egoistyczny, skąpy i całkowicie pozbawiony poczucia humoru. A do tego mający serce z kamienia. Oczywiście nie obchodzi świąt Bożego Narodzenia, nie dzieli z innymi radości, którą ze sobą niosą, a wręcz przeciwnie - irytuje się, że jego pracownik wedle przyjętych norm powinien dostać wówczas dzień wolny. Jest najbardziej nielubianym człowiekiem w mieście - do czasu, aż w wigilijny wieczór nawiedza go duch jego zmarłego współpracownika i zapowiada rychłą wizytę trzech zjaw, która całkowicie zmieni życie Scrooge'a...

Kilka miesięcy temu złożyłam na blogu Pi obietnicę, że jeszcze w tym roku zapoznam się z twórczością Charlesa Dckensa, którym rzeczona Pi się zaczytuje od jakiegoś czasu. No i cóż, słowo się rzekło, a tu ani się obejrzałam, a nadszedł grudzień. Trzeba było działać. Przeglądając bibliotekę Legimi i dostępne tam dzieła Dickensa, mój wzrok trafił na "Opowieść Wigilijną", krótką książeczkę o klimacie doskonale pasującym do obecnej pory roku. Zostało postanowione, przeczytam tę pozycję. A raczej przesłucham, bo skusiłam się na audiobooka. I powiem Wam, że to była doskonała decyzja - to najlepszy audiobook, jakiego miałam przyjemność słuchać. Odgłosy rozmów na targu, ognia trzaskającego w kominku, ciche kolędy w tle, głosy duchów zmienione cyfrowo tak, że naprawdę brzmiały jak zza światów. No coś pięknego. A do tego naprawdę świetna historia, którą z doskonałym wyczuciem czasu skończyłam dokładnie w wigilię.

Jestem prawie pewna, że w zamyśle autora i zgodnie z każdym katalogiem bibliotecznym jest to powieść dla dzieci, ale moim zdaniem najwięcej do myślenia da dorosłym. Tym właśnie, którzy uparcie tkwią w niechęci do świąt, czy to z powodu złego charakteru, czy z powodu wyznawanego światopoglądu. Zapewne część z Was wie, że jestem ateistką, więc teoretycznie nie powinnam obchodzić świąt. Ale obchodzę. Głupie, prawda? Pozwólcie mi wytłumaczyć. Nie chodzi o symbolikę religijną tego okresu, której dla mnie, jako osoby niewierzącej, w tym wszystkim nie ma. Chodzi o to, że uwielbiam ten krótki czas w roku, gdy wszyscy są dla siebie mili, cieszą się z drobnych rzeczy, spotykają się, by najzwyczajniej w świecie porozmawiać, na co często na co dzień nie ma czasu. Uwielbiam piec z mamą ciasta, uwielbiam dekorować choinkę z narzeczonym, uwielbiam rozmawiać z całą rodziną przy wigilijnym stole, uwielbiam cieszyć oko kolorowymi dekoracjami. Uwielbiam ten czas za to, że jest tak po prostu miło.

Ale chyba odeszłam od tematu. Jeśli chcecie, żebym wprowadziła cykl notek światopoglądowych przy podobnych okazjach, to dajcie znać w komentarzu, chętnie coś takiego zrobię. Jednak dziś mieliśmy rozmawiać o książce. Można się zżymać, że ta historia jest absurdalna - bo czy naprawdę ktoś uwierzy, że taki mały chujek jak Scrooge całkowicie się zmieni tylko dlatego, że duch pokaże mu kilka miłych wspomnień i kilka mniej miłych obrazów z przyszłości? No pewnie, że nie. Ale to nie o to chodzi. Chodzi o naukę płynącą z tej opowieści, która niby jest oczywista i wszyscy o niej wiedzą, ale często o niej zapominają w codziennym pośpiechu. A tę naukę ta historia wykłada nam w sposób perfekcyjny.

Styl prowadzenia narracji kojarzy mi się z rubasznym gawędziarzem zabawiającym przy kominku grupkę dzieci i jest to wrażenie tak sympatyczne, że ilekroć je wspominam, robi mi się ciepło na serduszku. Ten gawędziarz opowiada tę historię tak ciekawie, że chciałoby się go słuchać i słuchać bez końca. Sama opowieść może nie ma jakiejś wybitnej głębi, bohaterowie może są nieco zbyt jednolici, ale efekt końcowy zdecydowanie zasługuje na miejsce wśród powieści klasycznych. I właściwie tyle mam do powiedzenia. Czasem książka nie musi być arcydziełem literatury, żeby zapisać się zarówno w historii, jak w sercach czytelników.

Może nie wybrałam na moje pierwsze spotkanie z Dickensem jego najlepszej powieści, ale nie narzekam. Ta historia, którą wszyscy przecież znamy, była wspaniałym doświadczeniem i jestem bardziej niż zadowolona, że wreszcie liznęłam twórczości tego wielkiego pisarza. A także - że udało mi się akurat tę pozycję przeczytać w najbardziej odpowiednim czasie. To bezdyskusyjnie książka obowiązkowa dla każdego - nie tylko dla moli książkowych. Tak więc czytajcie i bawcie się dobrze, szczerze polecam!

Ebenezer Scrooge jest człowiekiem, jakiego nie chcielibyście spotkać na swojej drodze. Niesympatyczny, egoistyczny, skąpy i całkowicie pozbawiony poczucia humoru. A do tego mający serce z kamienia. Oczywiście nie obchodzi świąt Bożego Narodzenia, nie dzieli z innymi radości, którą ze sobą niosą, a wręcz przeciwnie - irytuje się, że jego pracownik wedle przyjętych norm...

więcej

mniej

Pokaż mimo to