Tytuł faktycznie mało trafny, ale historia sama w sobie bardzo ciekawa.

Tytuł faktycznie mało trafny, ale historia sama w sobie bardzo ciekawa.

Tytuł powinien brzmieć psychiatra Göringa. Mimo wszystko książka warta poświęcenia swojego czasu.

Tytuł powinien brzmieć psychiatra Göringa. Mimo wszystko książka warta poświęcenia swojego czasu.

Książka poruszająca temat rozliczenia nazistów że zbrodni podczas 2 wojny światowej. To ciekawy temat. jesli jeszcze można znaleźć tam sporo fragmentów dotyczących psychologii, to książka dla mnie. Pierwsza część dotycząca przygotowań do procesu, badania nazistów przez psychiatrę Kelleya była dla mnie bardzo ciekawa. Mogłem się dowiedzieć jak zachowywali się dygnitarzy III Rzeszy. Jak byli badania pod kątem psychologicznym. Druga część książki dotycząca powojennych losów Kelleya jest już mniej dla mnie interesująca. Nie nudna bo mogłem dowiedzieć się coś więcej o osobie która próbowała zgłębić psychikę niemieckich zbrodniarzy. Polecam osobom które interesują się druga wojna światowa światowa i lubią psychologię.

Książka poruszająca temat rozliczenia nazistów że zbrodni podczas 2 wojny światowej. To ciekawy temat. jesli jeszcze można znaleźć tam sporo fragmentów dotyczących psychologii, to książka dla mnie. Pierwsza część dotycząca przygotowań do procesu, badania nazistów przez psychiatrę Kelleya była dla mnie bardzo ciekawa. Mogłem się dowiedzieć jak zachowywali się dygnitarzy...

Nie jest to zła pozycja, ale polski tytuł może zwieść na manowce. Książka traktuje głównie o osobie psychiatry Douglasa Kelleya, jego pracy - nie tylko podczas procesów norymberskich - oraz barwnym życiu zakończonym fatalnym samobójstwem. O samym Göringu i innych nazistach nie dowiemy się zbyt wiele nowego.

Nie jest to zła pozycja, ale polski tytuł może zwieść na manowce. Książka traktuje głównie o osobie psychiatry Douglasa Kelleya, jego pracy - nie tylko podczas procesów norymberskich - oraz barwnym życiu zakończonym fatalnym samobójstwem. O samym Göringu i innych nazistach nie dowiemy się zbyt wiele nowego.

Książka na pewno bardzo wartościowa. Można pogłębić swoją znajomość historii, ale przede wszystkim dowiedzieć się, że zło może pojawić się zawsze i wszędzie, że wystarczą jedynie sprzyjające warunki, że każdy może być zdolny do okrucieństwa, które wcześniej wydawałoby mu się nie do pomyślenia. Dla mnie pozycja mocna i warta polecenia.

Książka na pewno bardzo wartościowa. Można pogłębić swoją znajomość historii, ale przede wszystkim dowiedzieć się, że zło może pojawić się zawsze i wszędzie, że wystarczą jedynie sprzyjające warunki, że każdy może być zdolny do okrucieństwa, które wcześniej wydawałoby mu się nie do pomyślenia. Dla mnie pozycja mocna i warta polecenia.

Tym razem o książce pt. "Göring i psychiatra. Tragiczny pojedynek umysłów". Pozycja przynależy do jednej z moich ulubionych kategorii literackich, jaką jest literatura faktu. Jej autorem jest Jack El - Hai - utalentowany amerykański eseista i autor setek artykułów. Polem jego zainteresowań jest problematyka naukowa, medyczna i historyczna. Jest laureatem Minnesota Book Award.

Pozycja, o której tu zamierzam pisać jest jego najbardziej znanym dziełem. Głównymi bohaterami jest psychiatra Douglas Kelley oraz czołowi naziści, którzy byli oskarżonym w jakże znanym procesie norymberskim. Główny wątek to badania, jakie Kelley (i inni znaczący psychiatrzy np Gilbert) przeprowadzał w więzieniu na tych zbrodniarzach wojennych. W tle możemy obserwować życie rodzinne Kelleya a także Göringa. Proces, który doprowadził do zmarginalizowania rodziny psychiatry a ostatecznie do jego samobójstwa tak bardzo przypominającego samobójstwo jego "pacjenta" - Göringa.

Ciekawym elementem narracji jest ukazanie psychiki nazistów z różnych punktów widzenia. Mianowice z punktów widzenia dwóch głównych psychiatrów mających z nimi bliski kontakt. Każdy z nich zdobył w kręgach naukowych swoją grupkę zwolenników i przeciwników.

Kelley był przekonany, iż każdy z nazistów był zwykłym człowiekiem. Człowiekiem, którego można spotkać na ulicy, uprzejmie porozmawiać. Był zawiedziony takimi wynikami swoich badań. Przecież przystępował do nich po to, by wykazać, że ci ludzie mieli skrzywioną psychikę, że można w ich umysłach znalezć jakąś cechę, która odpowiadałaby za to, że byli w stanie bezdusznie mordować. Niczego takiego nie znalazł a szukanie stało się jego obsesją na resztę życia. W mniemaniu Kelleya za potworności, których dopuścili się naziści odpowiadają sprzyjające temu okoliczności połączone z umiejętną manipulacją.

Przeciwstawną tezę proponował Gilbert - drugi psychiatra, skonfliktowany z Kelleyem. Twierdził, że badani wykazują cechy psychopatyczne i aspołeczne, brak im wrażliwości a z natury nie wykazują większego zainteresowania ciepieniem innych ludzi.

Osobiście byłam zszokowana książką. Sięgając po nią spodziewałam się zupełnie czegoś innego. W pierwszym odruchu chciałam zrezygnować z lektury, ale postanowiłam kontynuować i nie żałuję. Dowiedziałam się paru ciekawych rzeczy. Przede wszystkim przybliżono mi sylwetki znanych zbrodniarzy wojennych, dowiedziałam się jak ich zachowanie zmieniało się w miarę postępującego procesu oraz nieuchronnej a zasłużonej kary.

Cóż... Każdy, kto delektuje się literaturą faktu powinien sięgnąć i po tę książkę...

Tym razem o książce pt. "Göring i psychiatra. Tragiczny pojedynek umysłów". Pozycja przynależy do jednej z moich ulubionych kategorii literackich, jaką jest literatura faktu. Jej autorem jest Jack El - Hai - utalentowany amerykański eseista i autor setek artykułów. Polem jego zainteresowań jest problematyka naukowa, medyczna i historyczna. Jest laureatem Minnesota Book...

Niezwykły to doprawdy zbieg okoliczności (a może fatum),gdy psychiatra zajmujący się diagnozowaniem osobowości niemieckich zbrodniarzy podczas procesu norymberskiego, po kilku zaledwie latach od jego zakończenia i śmierci swego głównego "podopiecznego" Hermanna Goeringa, podobnie jak i on opuszcza też świat jako samobójca. Przypominam że niegdyś Martin Bormann stwierdził, iż II Wojna Światowa to konflikt kultury uosabianej przez Ryszarda Wagnera z kulturą jazzu, a więc muzyki postrzeganej wówczas jako chaotyczna i nieuporządkowana, jak nic innego obrazująca głęboką dezintegrację współczesnej, neurotycznej osobowości. Marszałek i Wielki Łowczy Rzeszy znakomicie oddaje to wszystko, co tak typowe było dla pompatycznego i nieznośnie pretensjonalnego stylu hitlerowskiego państwa. Wydawałoby się, że ludzie tego rodzaju powinni byli odejść wraz z formacją historyczną, którą reprezentowali, jednak przykład wielu współczesnych dyktatorów pokazuje, że jest inaczej. Goering odchodzi przytłoczony własnym upadkiem i konfrontacją swej wyobrażonej wielkości z tym co w istocie uczynił i co reprezentowana przezeń formacja zdołała po sobie zostawić. Prowadzący jego przypadek psychiatra nie dotrzymuje natomiast pola tempu życia i kariery, które sam sobie narzucił i w tym senie personifikuje klęskę nowego, można by rzec "amerykańskiego" człowieka, niezłomnego perfekcjonisty i homo faber, który (a to już własny mój domysł) okazuje się tylko kolejną odsłoną nietszcheańskiego nadczłowieka, czymś - jak już się rzekło -amerykańskim wprawdzie, ale na zupełnie inny sposób niż wspomniana także kultura jazzu, będąca manifestacją wewnętrznej wolności i siły, którą poczucie tej wolności dać może. Goering i psychiatra to wprawdzie dwa różne typy osobowości, jednak każdy z nich jest tyranem, choć na swój własny, całkowicie indywidualny sposób. W obu przypadkach źródła tyranii drzemią nie tylko w ich osobowościach, ale równie mocno zakorzenione są w kulturze, która ukształtowała każdego z nich. Obaj ulegli jakiemuś przekonaniu o tym jacy być powinni. Żaden nie zdołał zdobyć się na dystans wobec własnych kultur i modeli cywilizacyjnych, w jakich przyszło im żyć. To nauka przydatna także dzisiaj, gdy oczekuje się od nas byśmy reprezentowali jakiś określony typ człowieka, byśmy wpisywali się w wytyczone i zaprojektowane dla nas ramy. Tak jak i dawniej otrzymujemy pełen pakiet ofert. Z jednej strony mamy tzw. obóz patriotyczny, z drugiej tzw. obóz liberalno-wolnościowy. Niekiedy najtrudniej przekonać się, że nie pasuje się do żadnego z nich i najzwyczajniej w świecie robić swoje nie wymyślając siebie takimi jakimi chcieliby nas widzieć inni.

Niezwykły to doprawdy zbieg okoliczności (a może fatum),gdy psychiatra zajmujący się diagnozowaniem osobowości niemieckich zbrodniarzy podczas procesu norymberskiego, po kilku zaledwie latach od jego zakończenia i śmierci swego głównego "podopiecznego" Hermanna Goeringa, podobnie jak i on opuszcza też świat jako samobójca. Przypominam że niegdyś Martin Bormann stwierdził,...

Trochę jest nierówna ta książka, moim zdaniem, bo momenty analizy psychologicznej przeplatają się z fragmentami na temat co kto powiedział i pomyślał, albo jeszcze co poczuł, chociaż nie ma żadnego na to dowodu, czyli jest to twórczość autora... To mi najbardziej chyba przeszkadzało - pomieszanie konwencji, ale książka jest warta przeczytania, bo porusza bardzo ważne tematy i ciekawie wnioski podaje, które wyciągnął tytułowy psychiatra. Wnioski aktualne i jakoś przerażająco zbieżne z tym, co dzieje się teraz w naszym zachodnim świecie... Może gdyby ludzie więcej jednak czytali, to skorzystali by z doświadczenia naszych przodków? A tak... koło historii się toczy i znów jesteśmy w tym samym miejscu?!

Trochę jest nierówna ta książka, moim zdaniem, bo momenty analizy psychologicznej przeplatają się z fragmentami na temat co kto powiedział i pomyślał, albo jeszcze co poczuł, chociaż nie ma żadnego na to dowodu, czyli jest to twórczość autora... To mi najbardziej chyba przeszkadzało - pomieszanie konwencji, ale książka jest warta przeczytania, bo porusza bardzo ważne tematy...

Göring i psychiatra to książka opowiadająca o ważnych i trudnych wydarzeniach. Jednocześnie pokazująca, że zło może się pojawić tam, gdzie pojawiają się fanatycy i liderzy głoszący to zjawisko. To lektura trudna, napisana łatwym językiem oraz oparta na dwóch niejednoznacznych bohaterach.
http://www.mensview.pl/2015/07/goring-i-psychiatra-j-el-hai-recenzja/

Göring i psychiatra to książka opowiadająca o ważnych i trudnych wydarzeniach. Jednocześnie pokazująca, że zło może się pojawić tam, gdzie pojawiają się fanatycy i liderzy głoszący to zjawisko. To lektura trudna, napisana łatwym językiem oraz oparta na dwóch niejednoznacznych bohaterach.
http://www.mensview.pl/2015/07/goring-i-psychiatra-j-el-hai-recenzja/

Całkiem niezła książka, jednak zawarte w niej stwierdzenie, iż naziści byli normalnymi (nie zaś chorymi psychicznie) ludźmi to żadna sensacja czy nowość. Próby tłumaczenia ich czynów schorzeniami psychicznymi to odpowiedź w stylu "bóg to zrobił" czyli coś co nie pogłębia naszej wiedzy, nie daje żadnych przydatnych informacji i co więcej zniechęca do poszukiwania prawdziwych odpowiedzi.

Całkiem niezła książka, jednak zawarte w niej stwierdzenie, iż naziści byli normalnymi (nie zaś chorymi psychicznie) ludźmi to żadna sensacja czy nowość. Próby tłumaczenia ich czynów schorzeniami psychicznymi to odpowiedź w stylu "bóg to zrobił" czyli coś co nie pogłębia naszej wiedzy, nie daje żadnych przydatnych informacji i co więcej zniechęca do poszukiwania prawdziwych...